Angst voor de dood

Gebruikersavatar
helma
Berichten: 18661
Lid geworden op: 11 sep 2006, 10:36
Locatie: Veenendaal

Re: Angst voor de dood

Bericht door helma »

Ik herken het ook wel bij mijn eigen kinderen. Die leeftijd is volgens mij heel belangrijk in de 'geestelijke' opvoeding.
Soms krijg je inderdaad onverwachte, moeilijke vragen.
Of opmerkingen waarvan je toch even moet slikken (en snikken...)

Probeer maar eerlijk en open te zijn. Dat kan veel angst wegnemen.
En juist die momenten zijn heel geschikt om ze te wijzen dat ze de Heere Jezus écht nodig hebben.

En ik heb nooit op alle dingen gereageerd die ze zeiden, tenminste....niet altijd oplossingen bedacht ofzo.
Sommige dingen zijn nog te moeilijk. Dat komt later wel.
Mara
Berichten: 23141
Lid geworden op: 15 jun 2010, 15:54

Re: Angst voor de dood

Bericht door Mara »

Wij waren op die leeftijd heel voorzichtig met het meenemen naar een begrafenis. Eén kind wilde het wel zelf heel graag, maar het andere kind niet. Dan moet je dat niet gaan dwingen denk ik. Ook het kijken naar een overleden opa of oma in de kist, kan heel traumatische gevolgen hebben.
Ik heb wel eens gelezen dat veel angsten eigenlijk voortkomen uit de angst voor de dood.
En zo'n kind ervaart ten diepste dat de dood niet bij het leven hoort. Een kind kan iets ook letterlijk opvatten, als het iets opgevangen heeft tijdens een gesprek. Niet altijd komt dit eruit. Mijn oudste kwam onlangs met iets dat hij jaaaaren geleden had opgevangen. Nooit iets over gevraagd of gezegd en het kwam er nu pas uit!
Toen hij 5 jaar was en in het ziekenhuis lag, had de dominee of ouderling die hem bezocht tegen hem gezegd dat hij om een nieuw hartje moest vragen.
Dat deed hij, letterlijk, aan de dokter. Hij weet het nog steeds. Gelukkig heeft de dokter dit heel goed opgevangen.

@Helma, vooral als het op een onverwacht moment komt he, is het dan slikken.
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Mara
Berichten: 23141
Lid geworden op: 15 jun 2010, 15:54

Re: Angst voor de dood

Bericht door Mara »

Angst voor de dood? Hoeft niet, volgens velen.

Vandaag ligt de glossy Dood in de Nederlandse supermarkten, boekwinkels en kiosken. Hij is gemaakt door makers van de Glossy Jezus.

De glossy staat vol met verhalen, foto’s en interviews over het levenseinde. Zo geven topkoks als Freek van Noortwijk, Jonnie Boer en Hans van Wolde het recept van hun favoriete galgenmaal. Het team van het christelijke nieuwsplatform Dag6 maakte een landelijke ‘begrafeniscaketest’ (de cake op Urk is de beste). En voormalig defensieminister Eimert van Middelkoop vertelt hoe hij omging met de dood van de 25 militairen die tijdens zijn ambtsperiode sneuvelden.
bron: ND.nl
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
eilander
Moderator
Berichten: 16786
Lid geworden op: 15 okt 2007, 21:42

Re: Angst voor de dood

Bericht door eilander »

Bizar.
Mara
Berichten: 23141
Lid geworden op: 15 jun 2010, 15:54

Re: Angst voor de dood

Bericht door Mara »

Ik las deze blog die de politie plaatste op de diverse socials

De politie in Den Haag heeft vanuit politiebureau Jan Hendrikstraat een blog geschreven over wat zij mee hebben gemaakt tijdens een reanimatie. Terwijl hulpverleners druk bezig het leven te proberen te redden filmen omstanders het geheel. Lees hieronder hun verhaal:

Het is woensdagavond 31 oktober even na 18.00 uur. We zijn net klaar met eten. Vanuit de meldkamer wordt de melding uitgegeven aan de eenheden van basisteam Jan Hendrikstraat: “U mag gaan naar de Grote Markt, nummer #, voor een reanimatie. Direct springen mijn collega’s en ik op en rijden met zwaailicht en sirene naar de locatie. We zijn dichtbij dus kunnen snel handelen. Aangekomen op de Grote Markt worden we niet aangesproken en weten omstanders niets van een reanimatie. Een persoon komt naar mij toegerend, “U moet deze kant op het is op de Grote Marktstraat. Direct informeer ik de meldkamer. Ik zie de persoon voor mij uit rennen en stopt voor een restaurant. “Hier is het”.

Ik haast mij naar binnen en zie in het restaurant de bezoekers verstijfd zitten. De gezichten zijn allemaal gericht op de persoon die op de grond ligt. Ik zie dat een dame hem reanimeert. Ze doet het goed en ik moedig haar aan om verder te gaan. Dit geeft mij de tijd om ruimte te creëren en gasten die verstijfd zijn naar buiten te begeleiden.

In die 15 seconden dat ik binnen ben gebeurd er van alles. Collega’s lopen langs mij en nemen de reanimatie over van de behulpzame dame. Op dat moment zoek ik de partner van het slachtoffer. Ik zie haar aan tafel zitten, hevig geëmotioneerd. In haar ogen zie ik ongeloof en ze vraagt aan mij: “Hij gaat toch niet dood he?” Ik vertel haar dat we alles doen om haar man hier te houden.
Inmiddels hebben collega’s de AED aangesloten. Het apparaat zegt: “Houd afstand, houd afstand”. Hierna zegt het apparaat: “Schok geadviseerd”. Wij volgen de procedure verder .

Terwijl ik de vrouw gerust probeer te stellen, kijken we allebei naar buiten. Tot onze schrik zien we een groep van ongeveer 20 tot 30 personen buiten. Een aantal van hen staat met een mobieltje en maakt filmopnames van onze handelingen binnen. “Dit kan toch niet waar zijn?”. Mijn gedachten worden uitgesproken door de vrouw. “Ze zijn gewoon aan het filmen terwijl mijn man daar dood ligt te gaan”. Direct ren ik naar buiten en verzoek ze op niet misverstane wijze te vertrekken bij het raam en dat ze zich moeten schamen voor hun gedrag. Ik zie de groep weglopen.
Ik hoor van collega’s dat meneer inmiddels hartslag heeft en zelfstandig ademt. Direct wordt de brancard gepakt om meneer zo snel mogelijk te vervoeren naar het ziekenhuis. Bij de ambulance gekomen, komt de man zelfs bij kennis. Zijn vrouw snelt direct naar hem toe en terwijl ze een hand op z’n hoofd legt zegt ze: “Blijf bij mij, laat me niet in de steek”. Hierna gaan ze allemaal met spoed naar het ziekenhuis.

Buiten op straat bespreken we welke zaken er nog gedaan moeten worden. Binnen in het restaurant zijn collega’s druk bezig nazorg te bieden aan alle getuigen. Daarbij wordt gevraagd of zij behoefte hebben aan slachtofferhulp. Nadat we alles zorgvuldig hebben afgesloten in het restaurant, vindt er een debriefing plaats op het politiebureau.
Tijdens de debriefing bespreken we wat goed ging en wat beter kon. Ook hebben we onze ongenoegen uitgesproken over omstanders waar wij geen invloed op hebben. Dit zijn de mensen die onder toeziend oog van partner, hulpverleners en getuigen het nodige vinden om te kijken en zelfs te filmen. Wij hebben hier als politie geen woorden voor. Helaas kunnen we het gesprek met deze mensen niet voeren. Wij hadden ze graag geconfronteerd: “Stel je voor dat het een dierbare van JOU is, hoe zou jij het vinden?”

De man is in het ziekenhuis direct gedotterd en maakt het naar omstandigheden goed.

De politie in Den Haag plaatste deze blog online om hiermee iets te bereiken. Film nooit zomaar hulpverleners en slachtoffers en zet dit zeker niet direct online. Hoewel een incidentfotograaf ook vaak aanwezig is bij dit soort situaties, weten zij wel om met respect om te gaan richting de hulpverleners en het slachtoffer.

Tot zover.
Steeds vaker lees je dat omstanders zonder schaamte ernstige ongelukken filmen, en zelfs overledenen die naast een autowrak liggen.
De omstanders in het restaurant zaten verstijfd, een groep mensen buiten niet.
De dood maakt steeds minder indruk...
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Gebruikersavatar
liz boer
Berichten: 2989
Lid geworden op: 18 jun 2018, 15:31

Re: Angst voor de dood

Bericht door liz boer »

Dit filmpje zegt ook wel iets, het is niet voor niets gemaakt, het komt gewoon voor, echt bizar
https://www.ad.nl/video/kanalen/opmerke ... ilm~p23974
Zo God voor ons is, wie kan tegen ons zijn?
Plaats reactie