alexv schreef:Als je alleen al kijkt wat er gebeurt en staat te gebeuren in de man made crisis waar we in zijn dan kan het niet anders dan dat er grote problemen komen op z'n zachts gezegt. En als je weet dat meer en meer "leiders" openlijk spreken over de nieuwe wereld orde dan houd ik m'n hart vast.
Kan het iets concreter?
War maakt deze tijd anders dan voorgaande tijden?
Een crisis vind ik niet zo bijzonder, dat gebeurd elke 50 jaar wel eens.
Beschavingen komen en verdwijnen.
-DIA- schreef:Toch is het niet te loochenen dat de laatste 100 jaar meer veranderd is dan in de gehele wereldgeschiedenis daaraan vooraf. We kunnen zeker de tekenen der tijden waarnemen,
en we worden vanuit de Schrift ook opgeroepen om deze wel degelijk in het oog te
houden.
Mwah, eigenlijk waren er in de 19de eeuw veel ingrijpendere gebeurtenissen. Denk aan de technologische revoluties zoals trein, film, industrie, chemie, politiek, stemrecht etc.
Yep, dat denk ik ook altijd als er mensen stellen dat vroeger alles beter was. Moest iemand eens horen die net de val van Rome of de christen vervolgingen meegemaakt heeft. Of de verwoesting van Jeruzalem, of de verspreiding van de mensheid na de torenbouw in Babel. En reken maar dat het voor Noach een zware tijd geweest is.
Ben het er wel mee eens dat het een bange tijd is voor christenen, en ws nog erger zal worden in de toekomst.
refo schreef:Wat is de wederhouder eigenlijk voor iemand?
Volgens mij zijn wij dat zelf: de christelijke gemeente.
De brieven in het NT zijn alle geschreven als waarschuwing voor de lezers zelf.
Iets wat zij zouden meemaken.
En niets als iets wat in 2000 zoveel nog gaat gebeuren.
alexv schreef:Als je alleen al kijkt wat er gebeurt en staat te gebeuren in de man made crisis waar we in zijn dan kan het niet anders dan dat er grote problemen komen op z'n zachts gezegt. En als je weet dat meer en meer "leiders" openlijk spreken over de nieuwe wereld orde dan houd ik m'n hart vast.
Kan het iets concreter?
War maakt deze tijd anders dan voorgaande tijden?
Een crisis vind ik niet zo bijzonder, dat gebeurd elke 50 jaar wel eens.
Beschavingen komen en verdwijnen.
refo schreef:Wat is de wederhouder eigenlijk voor iemand?
Volgens mij zijn wij dat zelf: de christelijke gemeente.
De brieven in het NT zijn alle geschreven als waarschuwing voor de lezers zelf.
Iets wat zij zouden meemaken.
En niets als iets wat in 2000 zoveel nog gaat gebeuren.
Lees maar.
Behalve Openbaring dan?
Openbaring ook, maar concentreer je nu even op de brieven.
Neem bijvoorbeeld de zin: het feit dat Jezus nog niet is wedergekomen is omdat God lankmoedig is en wil dat allen tot bekering komen.
De mensen dachten in die tijd dat de wederkomst aanstaande was. Als je had gezegd dat het nog minstens 1900 jaar zou duren zou je als een ketter zijn weggezet. Door alle apostelen.
Paulus zegt het in zijn brieven aan Timotheüs ook als een komende realiteit: denk erom, houd daar rekening mee.
Heeft dat ons dan niets te zeggen? Natuurlijk wel, maar ga er ook weer niet allerlei moderne gebeurtenissen in lezen. Dat was toen al niet goed en nu ook niet.
Van WOII zullen profeten ook wel iets eindtijdachtigs geroepen hebben, maar hoe vreselijk ook: het is al weer voorbij en de wereld is er nog.
De site over het complot is wel interessant. Het is zichtbaar aan de gang. Maar toch zou ik dat niet in het kader van 'grote afval' en 'wederhouder weggegnomen' plaatsen. Dat vertroebelt de discussie teveel. Het kan namelijk best dat alles wat daar staat gebeurt, maar voor een christen maakt dat niets uit. Die kan overal wonen, ook al is hij nergens thuis.
Misschien is het handig om een elders op dit forum geplaatst stukje
van dhr. L.M.P. Scholten hier ook bij de hand te hebben.
De wederhouder 'Antichrist nog weerhouden door de wet' stond er boven het artikel waarin het RD verslag deed van de eerste lezing van ds. P. den Butter op de Haamstede-conferentie. Het verslag vermeldde daarvan: 'Het enige obstakel dat de komst van de antichrist tegenhoudt, is de wet. Als de wet helemaal weg is, kan hij doen wat hij wil.'
Dat leidde ds. Den Butter kennelijk af uit 2 Thessalonicenzen 2. Daar schrijft Paulus over de komst van de antichrist. De twee verzen waarom het gaat, de verzen 6 en 7, luiden als volgt: 'En nu, wat hem (de antichrist) wederhoudt, weet gij, opdat hij geopenbaard worde te zijner eigen tijd. Want de verborgenheid der ongerechtigheid wordt alrede gewrocht; alleenlijk die hem nu wederhoudt, die zal hem wederhouden, totdat hij uit het midden zal weggedaan worden.'
De gemeente van Thessalonica was in verwarring gebracht door mensen die verkondigden dat de jongste dag elk ogenblik kon aanbreken. Paulus zet uiteen, dat voorafgaande aan Christus' wederkomst eerst de grote afval komen zal en de mens der zonde, de zoon des verderfs (hij bedoelt daarmee de antichrist) zich in al zijn vreselijkheid zal openbaren.
Hij tekent de antichrist in diens zelfvergoding, alzo dat hij in de tempel Gods als een God zal zitten (vers 4). De antichrist is dus bij uitstek religieus. Hij kan alleen voortkomen uit een eens christelijke en nu ontkerstende wereld. De antichrist is een totalitaire macht die als resultaat van een lange ontwikkeling, maar toch ineens, plotseling, de wereldheerschappij zal bezitten.
Zijn toekomst (in het Grieks staat het woord parousia, hetzelfde woord dat de apostel dikwijls gebruikt voor de komst van Christus ten oordeel) zal zijn naar de werking des satans, in alle kracht en tekenen en wonderen der leugen (vers 9).
Men vergelijke Openbaring 13 en 17. Daar wordt over de antichrist gesproken in termen die duidelijk heenwijzen naar Rome.
Maar de volle openbaring van de antichrist wordt nog door iets tegengehouden. Hoewel de verborgenheid der ongerechtigheid al gewerkt wordt, is er iets dat de volle uitbarsting van het kwaad nu nog weerhoudt, zo doet Paulus de Thessalonicenzen weten.
Deze woorden hebben de uitleggers veel moeite gegeven. Dat is vooral omdat de apostel in vers 6 spreekt van iets wat, en in vers 7 van iemand die de antichrist tegenhoudt, evenwel zo dat het duidelijk is dat die beiden nauw verband houden met elkander.
De oudste ons bekende verklaring, die ook thans nog wel het meest naar voren wordt gebracht, is, dat Paulus met ''wat hem wederhoudt'' de Romeinse staat heeft bedoeld en met ''die hem wederhoudt'' de keizer van Rome.
We vinden deze uitleg reeds bij de christenjurist Tertullianus, die omstreeks het jaar 200 heeft geleefd en vervolgens bij vele kerkvaders van de oude kerk.
De achterliggende gedachte daarvan is, dat het Romeinse rijk een rechtsstaat was, met een vaste en geregelde organisatie, berustend op wetten en als zodanig een bescherming van zijn burgers tegen de bandeloosheid en wetteloosheid van de mens der zonde, de zoon des verderfs.
Vandaar dat men in de oude kerk, volgens het getuigenis van dezelfde Tertullianus, placht te bidden dat het Romeinse keizerrijk nog lang mocht bestaan, als wederhouder van de komst van de antichrist.
Augustinus was er ook van overtuigd, dat de Romeinse keizers deze opdracht van Godswege gekregen hadden. Vandaar, dat toen in 410 de stad Rome verslagen en ingenomen werd door Alarik, de vorst van het volk der Goten, de ontsteltenis onder de christenen groot was. Toen de bekende kerkvader Hiëronymus in Bethlehem ervan hoorde, sprak hij de verwachting uit, dat de komst van de antichrist en het einde van de wereld nu voor de deur stonden.
Wie die antichrist zou zijn, daarvan had geen van deze mannen een notie. De overtuiging dat het pausdom de in de Schrift voorzegde antichrist was, rijpte in de Middeleeuwen in groepen als de albigenzen en waldenzen en bij enkele moedige mannen in de kerk, zoals Joachim van Fiore en John Wiclif.
Luther knoopte bij hen aan en gaf daarmee een nieuwe inhoud aan het gevoelen dat het Romeinse keizerrijk de wederhouder was geweest: Zolang de Romeinse keizers de baas waren, kreeg het pausdom geen kans om wereldlijke macht tentoon te spreiden. Maar toen barbaarse volken het Romeinse rijk ten onder brachten, en zo de wederhouder 'uit het midden werd weggedaan' maakte het pausdom van de gelegenheid gebruik om naar de geestelijke en wereldlijke heerschappij te grijpen.
Deze verklaring kreeg brede aanhang zowel onder lutheranen en gereformeerden als onder andere protestanten. Toch blijft er iets wringen. Neen, wij willen er geen duimbreed van afdoen, dat we in het roomse pausdom de antichrist hebben te zien. Maar de verklaring dat Paulus met de wederhouder het Romeinse keizerrijk bedoeld heeft, stuit toch wel op bezwaren. Het moge waar zijn, dat de eenheid, vrede en orde in het Romeinse rijk bevorderlijk zijn geweest voor de evangelieprediking, maar het rijk kon zijn eenheid alleen bewaren dankzij een religieuze fundering in de keizerverering.
De massaliteit van het rijk vroeg om een algemene staatsgodsdienst. Keizer Augustus noemde zich 'Gods Zoon' en beval voor zich tempels te bouwen, waar de eredienst tevens moest geschieden voor de godin Roma. De eerste van deze tempels verrees in Pergamum, in Openb. 2:13 veelbetekenend de troon des satans genaamd. Latere keizers, zoals Caligula, Nero, Domitianus, Trajanus, lieten zich als goden vereren.
De christenvervolgingen in de eerste drie eeuwen waren dan ook geen incidenten, maar onvermijdelijk. De christenen werden als staatsgevaarlijk beschouwd, omdat zij weigerden mee te doen aan de offerdiensten en de keizerverering. Vandaar telkenmale tijden van bloedige vervolging.
Het Nieuwe Testament staat positief tegen de overheid als dienaresse Gods, Romeinen 13. Maar tegelijk is de verplichting om de keizer goddelijke eer te bewijzen reden dat de overheid van Rome in het laatste Bijbelboek zo scherp veroordeeld wordt. Wat dat betreft is het pauselijke Rome feitelijk de rechtlijnige voortzetting van het keizerlijke Rome.
Het is, goed beschouwd, dan wel heel vreemd, dat de val van het Romeinse heidendom (een overwinning voor Christus' Koninkrijk) het wegnemen van de wederhouder van de antichrist zou zijn. Daar komt dan nog bij, dat het wegvallen van de wederhouder door de apostel typisch getekend wordt als een verschijnsel tegelijk met de grote afval in het laatst der dagen.
Wie bij de wederhouder alleen denkt aan de Romeinse staat, moet wel tot de conclusie komen, dat Paulus' voorzegging al meer dan 1400 jaar geleden in vervulling is gegaan, en ons voor de tijd waarin wij nu leven, weinig meer te zeggen heeft.
Er zijn dan ook andere uitleggers, die bij de woorden van Paulus niet speciaal aan het Romeinse rijk denken, als wel aan de rechtsstaat in het algemeen. Zij willen die zien als een blijk van Gods algemene genade waardoor er ondanks de zondeval nog een menselijke samenleving mogelijk is. Krachtens de algemene genade is er onder de mensen nog besef van eerbied, ontzag, respect, naastenliefde, verantwoordelijkheid, is er nog gezinsleven, maatschappelijk leven en staatkundig leven mogelijk. Dat, zeggen deze uitleggers, is de wederhoudende macht die Paulus bedoelt, waardoor de mens der zonde, de zoon des verderfs zich nog niet zo kan uitleven als hij wel zou willen.
De 19e-eeuwse nieuwtestamenticus Th. Zahn heeft dit vooral benadrukt. Hij zag in de wederhouder dan ook concreet de macht van de wet in de zin van een algemene rechtsorde. Het zou ons niet verbazen, wanneer ds. Den Butter in deze zin gedacht heeft.
Tegen de ongerechtigheid (vers 7) en de ongerechtige (vers 8), letterlijk de wetteloosheid en de wetteloze verheft zich dan een wettelijk geordende samenleving, die in onze westerse cultuur uiteindelijk gefundeerd is in het Romeinse recht. Die rechtsstaat is als een dijk die de doorbraak van de wetteloosheid nog tegenhoudt.
We willen niet miskennen wat we nog bezitten in de Nederlandse wetgeving. Duidelijk vertoont zij de sporen van het christelijk verleden van ons volk. Maar als wederhoudende macht zoals Paulus die bedoelt tegen de mens der zonde, de zoon des verderfs, zijn staatswetten van een moderne democratische samenleving ten enenmale ontoereikend.
Immers, de wetteloosheid van de Gode vijandige wereld is geen overtreding van menselijke wetten, maar rechtstreekse opstand tegen de autoriteit Gods.
Weer anderen, onder wie prof. dr. V. Hepp in zijn boek 'De antichrist', hebben aan de aartsengel Michaël gedacht, op grond van Daniël 10:13 en 21 en Openbaring 12:7. Maar dat is puur een gissing, waarvoor genoemde teksten onzes inziens te weinig aanknopingspunten bieden.
Calvijn, in zijn verklaring van 2 Thessalonicenzen 2:6, begint met het gevoelen van de kerkvader Chrysostomos (354 – 407). Deze heeft geschreven dat de wederhoudende macht die de volkomen openbaring van de antichrist tegenhoudt, óf de Heilige Geest, óf het Romeinse rijk moet zijn. Nadat Calvijn dan heeft getoond hoe Chrysostomos tot de keus voor het laatste is gekomen, vervolgt de Kerkhervormer: Maar ik meen dat Paulus' zin anders geweest is, te weten dat de leer des Evangelies alom moest verbreid worden, totdat meest de ganse wereld van hardnekkigheid en voorgenomen boosheid overwonnen en overtuigd ware. (…)
Voorwaar, mij dunkt dat ik Paulus hoor spreken van de algemene roeping der heidenen. Dat de genade Gods alle mensen moest aangeboden worden, dat Christus de wereld zou doorlichten met Zijn Evangelie, opdat der mensen goddeloosheid te beter betuigd en overwonnen ware. Dit was dan de uitstelling, totdat de loop des Evangelies vervuld ware. Want de onverdiende aanbieding der zaligheid zou naar Gods orde voorgaan. Daarom zegt hij daarbij ''te zijner eigen tijd'', want als de genade verworpen was, zo was het tijd te straffen.''
Het is duidelijk, dat Calvijn hierbij gedacht heeft aan Matth. 24:14: En dit Evangelie des Koninkrijks zal in de gehele wereld gepredikt worden tot een getuigenis allen volken; en dan zal het einde komen. We gaan nu niet in op de betekenis die het woord 'aanbieden' hier bij Calvijn heeft: bekendmaken, prediken, verkondigen, op het hart binden, met de eis van bekering en geloof, waardoor de hoorders te meer schuldig gesteld worden.
In zijn verklaring van Matth. 24:14 zegt Calvijn, dat 'wat de satan ook bedenke, en hoe vele beroeringen hij ook verwekke, het Evangelie toch dat alles zal te boven komen, totdat het over de gehele aarde verbreid zal zijn. (…) Ook geeft Hij als doel der prediking aan, dat zij zijn zal tot een getuigenis voor alle volken. (…) Bedenken wij dan dat zo dikwerf het Evangelie gepredikt wordt, het is alsof God Zelf optrad om plechtig en ernstig tot ons te getuigen, opdat wij voortaan niet meer in het duister zouden omzwerven, en degenen die weigeren Hem te gehoorzamen, alle reden tot verontschuldiging te benemen.'
Het wederhouden van de volle ontplooiing van de antichristelijke macht is niet alleen omwille van de prediking des Woords, maar niet minder ook dóór die prediking. Daarop wijzen met name onze Statenvertalers.
In hun kanttekening bij 'wat hem wederhoudt' geven zij verschillende verklaringen, zonder dat zij daarin een duidelijke keuze maken. Zij schrijven: Van meest alle oude leraars en van onzen tijd wordt hierdoor verstaan de opperste autoriteit en aanzien der oude keizers in het Romeinse rijk.' Maar daaraan vooraf stellen zij: wat hem wederhoudt: 'Dat is, zijn openbaring of openlijke opkomst nu nog verhindert en ophoudt. Hierdoor wordt van sommigen verstaan de zuivere predikatie des Evangelies, en de oprechtheid der leraars in de gemeente Gods, die zolang zij in Christus' kerk zijn behouden, zulke geestelijke heerschappijzucht en dwaling hebben wederstaan en opgehouden.'
Een uitwerking van het gevoelen van Calvijn dus. De prediking des Woords heeft ook een actieve functie in het weerhouden van de antichrist. Ook al heeft de uitwendige roeping, wanneer zij niet met de zaligmakende werking van Gods Geest gepaard gaat, niet de macht om het geloof in het hart te werken, zij houdt de mens wel onder het beslag van Gods openbaring en wederhoudt van vele zonden. Dat geldt van mensen persoonlijk en ook van hele volken. We hebben bij Matth. 24:14 dus niet alleen aan de prediking op de zendingsvelden te denken, maar breder, aan de kerstenende kracht van het Woord op de gehele samenleving. Zolang dat Woord helder, zuiver en krachtig gepredikt wordt, kan de mens der zonde zich nog niet ten volle openbaren.
In vers 6 schrijft Paulus over iets dat de antichrist wederhoudt, en in vers 7 over een persoon die dat doet. Men kan bij het laatste denken aan de dienaren des Woords, als een eenheid gezien, zoals ook de verschillende pausen samen de persoon van de antichrist uitmaken. Maar ook zijn er die gedacht hebben aan de Heilige Geest. Vermoedelijk ook Calvijn, getuige zijn opmerking over Chrysostomos.
Iets vergelijkbaars zien we in Hebr. 4:12 en 13. In vers 12 handelt de apostel daar over het Woord Gods, dat levend en krachtig is, en scherpsnijdender dan enig tweesnijdend zwaard, enz., en dan vervolgt hij in vers 13: En er is geen schepsel onzichtbaar voor Hem, enz.. Daarvan citeren we maar weer de kanttekening: Alzo klimt hij dan hier van het Woord Gods tot God Zelven.
''Eerst waren het de Romeinse keizers, toen de Roomse pauzen, die de kerk des Heeren zochten uit te roeien en in het eind der dagen zal Rome nog eens in het woeden van de antichrist de macht ontplooien, vreselijker dan ooit tevoren, om Gods kerk te vuur en te zwaard te vervolgen'' (aldus ds. G.H. Kersten in zijn dogmatiek, II, 318). We herhalen wat wij over de wederhouder hebben geschreven in ons Kerkelijk Jaarboek van 1999:
Het Woord dus, als het zwaard des Geestes. Dat heeft door de eeuwen zoveel kracht gehad, dat daardoor de openbaring van de mens der zonde, de zoon des verderfs, werd tegengehouden.
Alleen, in het laatst der dagen, als de afval gekomen is, zal die wederhoudende macht uit het midden weggedaan worden.
Moeten we hier ook niet denken aan de Schriftkritiek, waardoor ook in het protestantisme het Woord van zijn kracht beroofd wordt en de kerkleer onherkenbaar wordt verdraaid?
Met het zwaard des Woords werd het beest een dodelijke slag toegebracht, maar de wond werd genezen en de gehele aarde verwonderde zich achter het beest, Openb. 13:3.
Men onderschatte Rome niet. Rome verwacht, als leidster van de grootste kerk van de grootste wereldreligie in de 21e eeuw een leidende rol te kunnen spelen in een verbond van wereldgodsdiensten, als aangeboren geestelijk leidster van de wereld. Als een vaardige kameleon weet het Vaticaan, met een diplomatieke ervaring van eeuwen, zich soepel aan te passen aan wat er leeft aan opvattingen en stromingen in de wereld. In wezen is er een fundamentele overeenkomst tussen Rome's leer en het humanisme.
Ook zijn er duidelijke raakvlakken met de religieuze ideeën van de oosterse religies, New Age.
De antichrist zal gediend worden met grote wonderen en tekenen, waarmede hij zeer velen zal verleiden (2 Thess. 2:9-12. Openb. 13:13-16). Hij zal de kerk zo vervolgen, dat zij een kerk in de woestijn wordt (Matth. 24:9, 22. Openb. 11:13 e.v.; 12:6). En toch zal hij tenslotte door Christus volkomen worden overwonnen, 2 Thess. 2:8.
Wat hem wederhoudt, weet gij, schreef Paulus aan de Thessalonicenzen. Weten wij het ook? Waar het woord des konings is, daar is heerschappij, Pred. 8:4.
De mens der zonde maakt zich zo sterk, woedt reeds rondom ons, in kerk, staat en maatschappij, woedt ook in ons, maar waar dat Woord is, zal hij niets vermogen. Het Woord Gods is levend en krachtig, scherpsnijdender dan enig tweesnijdend zwaard, Hebr. 4:12. Luther zong: Eén woord reeds doet hem vallen. Er is maar één macht die de mens der zonde wederhoudt, de macht van het Woord. Geloofden wij het toch: Met onze macht is het niets gedaan. Alle kunstmiddelen vermogen niets.
De ellende van onze tijd ligt in het loslaten van het Woord. Vandaar de geweldige veranderingen. Als het anker in Gods Woord wordt losgelaten, raakt alles op drift. Er ligt een nauw verband tussen de ontbinding van de satan en het wegdoen van de wederhouder uit het midden.
Zal de wederhouder blijven tot de jongste dag? Jazeker. Hij zal wel uit het midden weggedaan worden, dat wil zeggen, Gods Woord zal zijn wederhoudende kracht in de maatschappij, in het leven der volken verliezen. Maar toch zal er een volk blijven, waarvan geldt: Gij hebt kleine kracht, en gij hebt Mijn Woord bewaard. Dat volk heeft dat Woord lief gekregen, omdat de liefde tot de God van het Woord is uitgestort in hun hart.
Dat kan dat Woord niet meer loslaten, omdat het daarin spijze voor de ziel gevonden heeft. Van dat volk geldt: Omdat gij het woord Mijner lijdzaamheid bewaard hebt, zo zal Ik ook u bewaren uit de ure der verzoeking, die over de gehele wereld komen zal, om te verzoeken die op de aarde wonen. Zie, Ik kom haastelijk; houd wat gij hebt, opdat niemand uw kroon neme, Openb. 3:10, 11.
Laatst gewijzigd door -DIA- op 04 okt 2013, 14:33, 3 keer totaal gewijzigd.
refo schreef:Wat concludeert LMP Scholte precies? Het artikel is me te lang om helemaal te lezen en bovendien is het lettertype nogal zuinig getoonzet.
Ik wil het lettertype wel vergroten, maar om zo'n heel stuk samen te vatten in een paar kernwoorden zal me niet lukken.
Ik had een klein lettertype gebruikt in verband met de ruimte.
refo schreef:Wat concludeert LMP Scholte precies? Het artikel is me te lang om helemaal te lezen en bovendien is het lettertype nogal zuinig getoonzet.
L.M.P. Scholten schreef:(...)De prediking des Woords heeft ook een actieve functie in het weerhouden van de antichrist. Ook al heeft de uitwendige roeping, wanneer zij niet met de zaligmakende werking van Gods Geest gepaard gaat, niet de macht om het geloof in het hart te werken, zij houdt de mens wel onder het beslag van Gods openbaring en wederhoudt van vele zonden. Dat geldt van mensen persoonlijk en ook van hele volken. We hebben bij Matth. 24:14 dus niet alleen aan de prediking op de zendingsvelden te denken, maar breder, aan de kerstenende kracht van het Woord op de gehele samenleving. Zolang dat Woord helder, zuiver en krachtig gepredikt wordt, kan de mens der zonde zich nog niet ten volle openbaren.
In vers 6 schrijft Paulus over iets dat de antichrist wederhoudt, en in vers 7 over een persoon die dat doet. Men kan bij het laatste denken aan de dienaren des Woords, als een eenheid gezien, zoals ook de verschillende pausen samen de persoon van de antichrist uitmaken. Maar ook zijn er die gedacht hebben aan de Heilige Geest. (...)
(om te luisteren naar wat Ds de Butter zegt over de wederhouder )
Wat dat hetgeen waarop dhr. L.M.P. Scholten reageerde in bovenstaand artikel?
Dat lijkt mij niet.
Elders op dit forum heb je dit artikel al eens eerder geplaatst en daarbij vemeld:
"Hier het artikel van de hand van dhr. L.M.P. Scholten
In DWS van 20 en 27 september 2007".
helma tipt hier een preek van 25 augustus 2013, dus daar kan de reactie van Scholten niet op zijn.
Bovendien staat in het eerste gedeelte van het artikel dat het een reactie is op een lezing tijdens Haamstedeconferentie.
Het gaat wel over dezelfde tekst uit 2 Thess. 2.
Koop de waarheid en verkoop ze niet. (Spreuken 23 : 23a)
Ook voor dit topic is het goed onderstaande brochure eens te lezen.
Wie aandachtig leest zou bijna zeggen dat deze predikant in 1969 een blik op 2014 had...
Nog één poging, een schreeuw om aandacht misschien?
Misschien moet dat ook wel eens in deze tijd?
Hoe zou het komen dat het proefschrift van Ds. J. J. Doedens zoveel aandacht krijgt,
en dat de woorden van ds. J. van Haaren voorbij gekeken lijken te worden?
Begrijpt u het nog? Ik bijna niet, ware het niet dat het toch niet vreemd is.
Zou dat dan ook niet mogelijk iets van doen hebben met het onderwerp dat ds.
J. van Haaren hier in het licht stelde?
Zomaar een vraagje dat naar boven kwam.
