Als pelgrims in de woestijn

[Mara]

Wat een mooi beeld schetst de heer Kunz hier: (bron: CIP.nl)

Waardoor wordt de pelgrimshouding van christenen gekenmerkt? "In de eerste plaats door de gerichtheid op God en Zijn toekomst." Kunz citeert onder meer Hebreeën 11:14-16, waarin wordt gesproken over een verlangen naar het hemels vaderland. "In de tweede plaats wordt de pelgrimshouding gekenmerkt door het leven vanuit de verzoening met Christus. Dat leidt tot een concrete verandering. Paulus spreekt in dit verband over overgezet worden van het rijk der duisternis naar het rijk van Gods liefde (Kolossenzen 1, red.). Dat zei Paulus tegen mensen die op dat moment midden in een vijandige wereld leven. Mensen die de luxe van eigen groepen (Biblebelt, red.) en organisaties niet kenden."

Ten derde noemt de predikant gemeenschap. "Pelgrims zijn niet alleen onderweg. Ze vormen een lange stoet van mensen. Wie in de woestijn alleen loopt of met een klein groepje, is al snel weerloos. Pelgrims zoeken elkaar op." Volgens Kunz is dit tegelijkertijd een pijnlijk onderwerp, gelet op de kerkelijke verdeeldheid. "We tobben binnen de gereformeerde gezindte allemaal met een gebrek aan kerkvisie. Het lichaam van Christus is gedeeld. Dat is tot oneer van God en in onze tijd levensgevaarlijk. Want pelgrims hebben elkaar keihard nodig. Zeker als de woestijn droger, eenzamer en gevaarlijk wordt." Tegelijkertijd is dit naar eigen zeggen geen pleidooi voor "een zoveelste poging om kerken organisatorisch te lijmen".

"Maar wel een verlangen om naar elkaar uit te spreken dat we deel zijn van dat ene lichaam van Christus en elkaar dan ook als zodanig erkennen," gaat Kunz verder. "En misschien wel met een kleine kanselruil. Herkenning bij het kruis betekent onherroepelijk het einde van elkaar de maat nemen en groepsdiscussies die eeuwigheidslading lijken te hebben."

Verder merkt Kunz op dat pelgrims van oase naar oase trekken. "Er zijn nog plaatsen waar je op adem mag komen: het gezin, de christelijke gemeente en school. Meer organisatie is wat mij betreft niet wenselijk. Laten we onze tijd dankbaar gebruiken voor onszelf, onze kinderen, kerkelijke verkondiging en onderwijs." Hij zegt op dit punt van mening te verschillen met Aalders. "Alsof er helemaal geen oases meer zouden zijn." Kiezen tussen een pelgrim of een soldaat vindt hij lastig, omdat een christen de geestelijke wapenrusting draagt. "In dat opzicht zijn we het allebei. De pelgrim draagt de wapenrusting." Dat vergt volgens Kunz uiteraard geen militante, maar een biddende houding.
++++++++++++++++++++++++++++++================================+++++++++++++++++++++
Het doet mij denken aan de tocht door de woestijn van de Israëlieten. Veertig jaar duurde die reis. Onze pelgrimstocht duurt levenslang.
En ons sterkste wapen is bidden!
Bijzonder!

[Desiree]

Bij punt 1 word je gelijk een soort van 'zacht' of 'ontroerd' van binnen. Soms kun je geen woorden geven aan wat je dan denkt.

Dus van dhr Kunz hoeft er geen refoforum te bestaan?

Het is van levensbelang om na te denken of je een pelgrim bent. Ik vind het verschrikkelijk dat mensen straks weer op vakantie gaan, dure kleren kopen, dure auto's rijden, huisje, boompje, beesje hebben.. en niet denken aan hun ziel. Er is eigenlijk geen verschil met de wereldling, alles gaat op z'n refo's.. maar dat is het dan. Zo leeg.

Maar goed, vaak ben ik ook zo leeg van binnen.. totdat je weer zo'n stukje leest en weer met beide benen op de grond gezet wordt.

Antoine Bodar sprak net nog op de radio uit dat we niet moeten wachten op de terugkomst van de Heere Jezus om zijn woorden.. dat wij één zouden moeten zijn, in de praktijk te brengen. Ik snap hoe hij het bedoeld, maar toch is het een mooie uitspraak.

[Afgewezen]

Volgens mij verwart ds. Kunz de Biblebelt met de zuil. De Biblebelt is gewoon een geografisch gegeven: in die en die regio's wonen veel bevindelijk-gereformeerden.
Verder zie ik de verschillende organisaties, waaronder RF, als 'uitlopers' van de gemeente. Het is juist zo belangrijk dat je elkaar zoekt als christenen, daar is niets mis mee!

[Mara]

Misschien vindt hij RF ook wel een oase, maar is hij er niet mee bekend of vergat het te noemen.
Al is het af en toe wel een oase waar met kokosnoten wordt gegooid.

[JolandaOudshoorn]

Volgens mij verwart ds. Kunz de Biblebelt met de zuil. De Biblebelt is gewoon een geografisch gegeven: in die en die regio's wonen veel bevindelijk-gereformeerden.
Verder zie ik de verschillende organisaties, waaronder RF, als 'uitlopers' van de gemeente. Het is juist zo belangrijk dat je elkaar zoekt als christenen, daar is niets mis mee!

Biblebelt is door de redactie toegevoegd. Tenminste in het genoemde citaat. Daarnaast benoemt Kunz juist de gemeenschap!

[Afgewezen]

Volgens mij verwart ds. Kunz de Biblebelt met de zuil. De Biblebelt is gewoon een geografisch gegeven: in die en die regio's wonen veel bevindelijk-gereformeerden.
Verder zie ik de verschillende organisaties, waaronder RF, als 'uitlopers' van de gemeente. Het is juist zo belangrijk dat je elkaar zoekt als christenen, daar is niets mis mee!

Biblebelt is door de redactie toegevoegd. Tenminste in het genoemde citaat. Daarnaast benoemt Kunz juist de gemeenschap!

O ja, dan is het een foutje van het RD.

[JolandaOudshoorn]

Zijn er overigens nog mensen geweest? Ik was helaas verhinderd. De sprekers waren wel gevarieerd, naar mijn idee.

[Mara]

Op CIP.nl stuitte ik wederom op een artikel over de woestijn van het leven:
http://www.cip.nl/artikel/36238/God-dan ... e-woestijn

Met name dit stukje trof mij zeer:

n Hosea 2 lezen we dat Israel God verworpen had. Vervolgens neem God alles van haar af, omdat ze het voor de Baäl hadden gebruikt. Een treffend beeld van veel kerken en mensen die zich christen noemen. Het getuigenis is weg. We zijn zo gericht op onszelf en op het hier en het nu. En we vragen ons misschien af hoe we God kunnen gebruiken om er zelf beter van te worden. We zijn vergeten dat het om de Here alleen moet gaan, om Zijn eer, Zijn glorie. Is het mogelijk dat de Here ook alles van ons af kan nemen? Misschien is dat wel de enige manier waarop Hij weer de volle aandacht van Zijn volk kan krijgen.

Dan volgen er in vers 13 van Hosea 2 bijzondere woorden:
Daarom, zie, Ikzelf ga haar lokken,
Haar de woestijn in leiden,
En naar haar hart spreken.

Daar, in de woestijn, komt het weer goed tussen de Here en Zijn volk. Het is Zijn genade als Hij ons in de woestijn brengt om Zichzelf aan ons te openbaren. Om te laten zien: deze dingen brachten je van Mij af. Ik doe het voor Mijn glorie, voor Mijn eer.
======================================================
Wat schieten wij dan vaak tekort. Het is makkelijker te danken voor alle goede gaven die ons geschonken worden door de Heere. Maar wanneer tegenslagen en verdriet ons leven gaan beheersen, wordt het danken dan niet moeilijker?
Tegelijk is het zo heerlijk als je de Heere mag loven en prijzen en het met Hem eens mag zijn.
We waren op bezoek bij een zwager in het verpleeghuis. Naar de mens gesproken zit het hem zo tegen. Maar hij praat zo goed van de Heere, dat is om jaloers op te zijn!

[Afgewezen]

Zijn er overigens nog mensen geweest? Ik was helaas verhinderd. De sprekers waren wel gevarieerd, naar mijn idee.

Mijn moeder is nu met veel interesse het boek aan het lezen!