Mara schreef:Op de radio werd de vraag gesteld, of iemand geld mee mag nemen in zijn grafkist.
Dit vroeg een case manager, werkzaam in een zorginstelling, die deze vraag voorgelegd kreeg van een cliënt.
En dan blijkt er een dooddeskundige te bestaan, zij wist te vertellen dat dit dus mag.
Maar dan is de volgende vraag: waarom zou je dit willen?
Zowel de manager als de deskundige hadden deze vraag nog nooit gekregen van iemand.
Ik vond het heel bizar toen ik het hoorde.
Bij een crematie mag je overigens geen munten meenemen. Alleen bankbiljetten.

Gezien de moeilijkheden die bij veel nalatenschappen ontstaan, ben ik er wel een voorstander van.
Maar of het handig is? Dat lokt natuurlijk wel weer ongewenste bezoekers aan.

refo schreef:

Mara schreef:Op de radio werd de vraag gesteld, of iemand geld mee mag nemen in zijn grafkist.
Dit vroeg een case manager, werkzaam in een zorginstelling, die deze vraag voorgelegd kreeg van een cliënt.
En dan blijkt er een dooddeskundige te bestaan, zij wist te vertellen dat dit dus mag.
Maar dan is de volgende vraag: waarom zou je dit willen?
Zowel de manager als de deskundige hadden deze vraag nog nooit gekregen van iemand.
Ik vond het heel bizar toen ik het hoorde.
Bij een crematie mag je overigens geen munten meenemen. Alleen bankbiljetten.

Gezien de moeilijkheden die bij veel nalatenschappen ontstaan, ben ik er wel een voorstander van.
Maar of het handig is? Dat lokt natuurlijk wel weer ongewenste bezoekers aan.

Ik ken iemand die naar verluid goed was voor 35 miljoen en alles heeft nagelaten aan goede doelen.

Hollander schreef:

samanthi schreef:In ons dialect zeg je altijd dood of uit de tijd, Samantus vindt dit nog grof klinken als ik met mijn zus zit te praten, zo van oh istie oek al dood?

In jouw stad klinkt het voor een buitenstaander als snel grof in de mond. Daar moet een juist verstaander ook doorheen kunnen prikken. Zelf gebruik ik vooral het begrip sterven en haar vervoegingen. De term overlijden past ten diepste alleen bij Gods kinderen. Zij zijn werkelijk over het lijden heen.

Overlijden heeft niet de betekenis van “over lijden heen zijn”. Het betekent oversteken, voorbijgaan, overgaan in een andere toestand.

Gevormd uit → over en → lijden in de algemene Middelnederlandse betekenis ‘gaan’. Mnl. overliden was net als overgaan een algemeen woord met vele betekenissen en betekenisnuances. Nnl. (overdrachtelijk en eufemistisch) overgaan naar een andere wereld ‘sterven’ is hetzelfde als mnl. overliden. Met het verdwijnen van mnl. liden, vnnl. lijden in de algemene betekenis ‘gaan’ verdwenen ook de meeste betekenissen van de samenstelling.

Zonnebloem schreef:

Hollander schreef:

samanthi schreef:In ons dialect zeg je altijd dood of uit de tijd, Samantus vindt dit nog grof klinken als ik met mijn zus zit te praten, zo van oh istie oek al dood?

In jouw stad klinkt het voor een buitenstaander als snel grof in de mond. Daar moet een juist verstaander ook doorheen kunnen prikken. Zelf gebruik ik vooral het begrip sterven en haar vervoegingen. De term overlijden past ten diepste alleen bij Gods kinderen. Zij zijn werkelijk over het lijden heen.

Overlijden heeft niet de betekenis van “over lijden heen zijn”. Het betekent oversteken, voorbijgaan, overgaan in een andere toestand.

Gevormd uit → over en → lijden in de algemene Middelnederlandse betekenis ‘gaan’. Mnl. overliden was net als overgaan een algemeen woord met vele betekenissen en betekenisnuances. Nnl. (overdrachtelijk en eufemistisch) overgaan naar een andere wereld ‘sterven’ is hetzelfde als mnl. overliden. Met het verdwijnen van mnl. liden, vnnl. lijden in de algemene betekenis ‘gaan’ verdwenen ook de meeste betekenissen van de samenstelling.

Ik houd liever vast aan Van Dale en niet aan vraagbeantwoording op startpagina.nl.

over·lij·den (niet: o·verlijden)
on­over­gan­ke­lijk werk­woord • over­leed, is over­le­den
1265–1270 ‘over­gaan, over­gaan tot een an­der leven’, eu­fe­mis­tisch ge­bruikt, van over + lij­den

Daar staat dat het de oorspronkelijke betekenis heeft van het overgaan tot een ander leven. Het leven na de dood wijst voor mij niet heen naar de eeuwige dood (hel), maar naar het eeuwige leven (hemel).

Overigens ben ik nuchter genoeg om te beseffen dat het woord overlijden in onze samenleving niet deze lading heeft. Ik gaf slechts aan dat ik om deze reden liever het woord sterven gebruik, dan het woord overlijden.

Ik las overigens een tijdje terug in de krant op 1 pagina: het dier (ik dacht een kat) was overleden en in een ander artikel: de mens (ongeluk dacht ik) was al dood toen hulpdiensten arriveerden.

Hollander schreef:

Zonnebloem schreef:

Hollander schreef:

samanthi schreef:In ons dialect zeg je altijd dood of uit de tijd, Samantus vindt dit nog grof klinken als ik met mijn zus zit te praten, zo van oh istie oek al dood?

In jouw stad klinkt het voor een buitenstaander als snel grof in de mond. Daar moet een juist verstaander ook doorheen kunnen prikken. Zelf gebruik ik vooral het begrip sterven en haar vervoegingen. De term overlijden past ten diepste alleen bij Gods kinderen. Zij zijn werkelijk over het lijden heen.

Overlijden heeft niet de betekenis van “over lijden heen zijn”. Het betekent oversteken, voorbijgaan, overgaan in een andere toestand.

Gevormd uit → over en → lijden in de algemene Middelnederlandse betekenis ‘gaan’. Mnl. overliden was net als overgaan een algemeen woord met vele betekenissen en betekenisnuances. Nnl. (overdrachtelijk en eufemistisch) overgaan naar een andere wereld ‘sterven’ is hetzelfde als mnl. overliden. Met het verdwijnen van mnl. liden, vnnl. lijden in de algemene betekenis ‘gaan’ verdwenen ook de meeste betekenissen van de samenstelling.

Ik houd liever vast aan Van Dale en niet aan vraagbeantwoording op startpagina.nl.

over·lij·den (niet: o·verlijden)
on­over­gan­ke­lijk werk­woord • over­leed, is over­le­den
1265–1270 ‘over­gaan, over­gaan tot een an­der leven’, eu­fe­mis­tisch ge­bruikt, van over + lij­den

Daar staat dat het de oorspronkelijke betekenis heeft van het overgaan tot een ander leven. Het leven na de dood wijst voor mij niet heen naar de eeuwige dood (hel), maar naar het eeuwige leven (hemel).

Overigens ben ik nuchter genoeg om te beseffen dat het woord overlijden in onze samenleving niet deze lading heeft. Ik gaf slechts aan dat ik om deze reden liever het woord sterven gebruik, dan het woord overlijden.

Van mij mag je vasthouden aan de van Dale hoor. Alleen het woordje lijden heeft niet de betekenis van lijden. Dat probeerde ik te laten zien door de oorsprong van het woordje lijden te delen. Dat zegt de van Dale dus ook. Je kunt van zowel gelovigen als ongelovigen zeggen dat ze overleden zijn. Een christen zeg dat niet van een dier.

Mara schreef:Zonet keek ik op internet, bij nieuwsberichten.
Daar zag ik de zin staan: piloot van neergestorte Cessna is dood.
Ik heb grote moeite met deze zin.
Moet het niet zijn dat de piloot is overleden, of niet meer in leven is? M.i. gaan bloemen en planten dood.
Wat is eigenlijk de juiste spreekwijze en waarom?
Ik heb wel eens een dominee horen zeggen, tijdens een preek, dat het woord OVERLIJDEN ook niet voor iedereen van toepassing is.
Want dan betekent het dat iemand over zijn lijden heen is.
Maar dat weet je niet altijd.
Mijn opoe zei vroeger: buurman is uit de tijd.

Mogen wij ook niet meer zeggen dat de Heere Jezus de dood overwonnen heeft dan? Of met zijn dood ons vrijgekocht heeft? Of na zijn dood wederom is opgestaan?
Moeten wij vies zijn van een woord dat het evangelie z'n krachtige boodschap verleent?
Goed genoeg voor de Heere, te min voor ons?

"gestorven" lijkt me een neutrale term waar iedereen in zich moet kunnen vinden.

Overigens zijn er nog meer taalkundige discussies rondom het heengaan. Pas hoorde ik een dominee die vond het verkeerd om te zeggen: "We hebben opa begraven", want het was alleen het lichaam dat werd begraven.
Toch staat er in de Bijbel: "En daarna begroef Abraham zijn huisvrouw Sara."

Van Ewijk schreef:
Mogen wij ook niet meer zeggen dat de Heere Jezus de dood overwonnen heeft dan? Of met zijn dood ons vrijgekocht heeft? Of na zijn dood wederom is opgestaan?
Moeten wij vies zijn van een woord dat het evangelie z'n krachtige boodschap verleent?
Goed genoeg voor de Heere, te min voor ons?

De bezoldiging der zonde is de dood., staat in de Bijbel.
Het gaat niet over de dood als zodanig, maar het gebruik van het woord. Om nu te zeggen: 'ik moet je iets ergs vertellen, je moeder is dood', komt op mij nogal koud over.
Tijd geleden was er een reclame te horen van een uitvaartonderneming en deze begon zo: We gaan allemaal dood.
Het werd de meest irritante reclame en de mevrouw werd de meest irritante BN'er in een reclame.

Mara schreef:

Van Ewijk schreef:
Mogen wij ook niet meer zeggen dat de Heere Jezus de dood overwonnen heeft dan? Of met zijn dood ons vrijgekocht heeft? Of na zijn dood wederom is opgestaan?
Moeten wij vies zijn van een woord dat het evangelie z'n krachtige boodschap verleent?
Goed genoeg voor de Heere, te min voor ons?

De bezoldiging der zonde is de dood., staat in de Bijbel.
Het gaat niet over de dood als zodanig, maar het gebruik van het woord. Om nu te zeggen: 'ik moet je iets ergs vertellen, je moeder is dood', komt op mij nogal koud over.
Tijd geleden was er een reclame te horen van een uitvaartonderneming en deze begon zo: We gaan allemaal dood.
Het werd de meest irritante reclame en de mevrouw werd de meest irritante BN'er in een reclame.

Het kan nog erger.
Laatst kreeg ik nog grofweg te horen dat iemand "de pijp uit was"
Dan vind ik dood zelf persoonlijk nogal neutraal en inhoudelijk.

Ik verbaas me altijd over het woord “levenloos”. Ik heb altijd begrepen dat je dat zegt van niet-levende dingen zoals stenen of boeken. Dus dat een lichaam niet correct zou zijn.

Bram de zeehond is dood: https://www.nu.nl/dieren/5990005/ecomar ... am-45.html

Dat je je aan een dier kunt hechten wil ik geloven, maar massaal condoleren met de dood van een zeehond...
Wat brengt mensen tot deze emotie?

Een treurig bericht in de krant.
Eerst plaatste vader zijn eigen rouwadvertentie, zeer verbitterd en teleurgesteld.
En nu reageert zoon in diezelfde krant. En noemt zijn vader een narcist.
"Nooit was het goed genoeg".
Ligt er bij de krant geen verantwoordelijkheid, in de zin van: zou je dat nu wel doen?
En beseft men wel wat de dood werkelijk inhoudt?

Het graf zegt nooit: het is genoeg.
Ruim een week na het overlijden van mijn laatste tante, kwam vandaag het bericht van het overlijden van mijn moeders beste vriendin. Op de leeftijd van 82 jaar.
We zeggen toch bij voorkeur overlijden, maar meer Schriftuurlijk lijkt het me om de dood niet te verbloemen.