Toe-eigenen van beloften op valse gronden

[SecorDabar]

Beste forumleden,
Het volgende wil ik ter bezinning meegeven, om mezelf, maar ook anderen
eens eerlijk af te vragen, of we ook de beloften in Gods Woord
op goede gronden mogen beoefenen in geloof, hoop en liefde.
Een belofte of vertroosting kan ons voorkomen, we lezen het,
maar we raken er innerlijk niet mee bezet.
En toch menen we dat dit ons toekomt.
We nemen er bezit van, maar het raakt ten diepste ons hart niet.

Ik las een toepassing van de volgende preek, waarin we gewaarschuwd
worden om op valse gronden de beloften toe te eigenen:

Als God iets belooft, dan kunt u en moet u er van verzekerd zijn,
dat Hij ook Zijn belofte zal vervullen.
Hij is immers de onveranderlijke God, Die niet liegen kan:
de Almachtige, bij Wie alle middelen ten dienste staan,
om Zijn toezeggingen aan u waar te maken!
Bedenkt dus wel: zo u deze belofte als niets acht,
dan onteert u God en maakt Hem tot een leugenaar.
Let er wel op geliefden! Dat er hier bij ’s Heeren belofte
geen voorwaarden gesteld is, die u eerst volbrengen moet,
voordat u op de vervulling mag hopen.
Nee, deze belofte is onvoorwaardelijk en volstrekt,
en kan door niets van onze zijde krachteloos worden gemaakt of teniet gedaan.
Uw zonden, uw ongeloof, uw weifelingen zullen de God der belofte niet doen veranderen.
Zo u aandachtig de hoedanigheden beschouwt dergenen,
aan wie deze belofte is gegeven, en uw eigen zielsgestalte dan daarbij
in de tegenwoordigheid des Heeren neerlegt, en u voor God kunt getuigen,
dat die zaken bij u aanwezig zijn, welnu, dan is er ook geen twijfel aan,
of deze belofte is voor u en zal ook aan u worden vervuld;
want weet, dat God het volbrengen van Zijn toezeggingen
wel eens uitstelt en schijnbaar vertraagt.
Abraham had de belofte, dat hij een zoon uit Sara zou ontvangen,
maar de vervulling bleef zo lang uit, dat voor hem alle
waarschijnlijkheid ervan scheen vervlogen.
Ziet geliefden! Zo zult ook u wellicht reeds lang gewacht hebben
op de vervulling van deze belofte, maar dit is nog geen reden voor u,
om hopeloos en moedeloos te worden.
Laat er dan bij u een lijdzaam wachten worden geoefend,
en tegelijk een diep afhankelijk, maar toch rusteloos aanhouden in het gebed,
dat het de Heere mocht behagen, Zijn belofte aan u waar te maken.
Juist dat rusteloos uitzien, verlangen en begeren naar de vervulling
van deze belofte zal het ook blijken moeten,
of u in waarheid op deze toezegging mag hopen.

Want weet wel, dat er ook mensen zijn, die zich de beloften des Heeren toe-eigenen
en daarop rusten en steunen ofschoon zij voor hen niet zijn.
Onderzoeke dus een ieder van ons zich nauw, of hij ten opzichte
van de besproken toezegging ook aldus verkeerd handelt.
Wellicht zijn er ook onder ons, die zich rekenen bij degenen,
die hier onder het beeld van een gekrookt riet en rokende vlaswiek zijn voorgesteld,
en zich nu strelen en geruststellen met de belofte,
dat zij niet verbroken en niet uitgeblust zullen worden;
mensen, die verstandelijk toestemmen, dat zij tengevolge der zonde
in diepe ellende zijn verzonken, dat zij vanwege
hun ongerechtigheid verdoemelijke zondaren voor God zijn.
En dit ook nu en dan volmondig bekennen; mensen, die een verstandelijke veroordeling
en verfoeiing van de zonde hebben; van wie de consciëntie wel eens wakker is,
en die bij de gedachte aan het eeuwig verderf soms tranen schreien,
en nu op grond van deze dingen denken:
“Ik ben een gekrookt riet en een rokende vlaswiek; voor mij is dus deze belofte des Heeren”.
Geliefden! Weest zeer voorzichtig, zo ge uw beeltenis daar getekend vind.
Weet, dat er ook een droefheid naar de wereld is;
dat niet alle droefheid en leedwezen over de straf en de gevolgen der zonden
een teken van waarachtig geestelijk leven is, een kenmerk van oprecht geloof.
De Schrift geeft ons in een Ezau en een Saul, een Achab
en een Judas zulke waarschuwende voorbeelden;
ook zij hebben tranen gestort en waren toch niet verbroken van hart,
niet gebogen onder de last hunner schulden,
zodat zij wel een gekrookt riet geleken, maar het niet waren.

Vraagt gij, wat de oorzaak hunner droefheid was, dan antwoorden wij u:
Bij hen kwam de verslagenheid des harten uit enkel schrik voor hel
en verdoemenis, uit vrees en angst voor de naderende straffen voort.
Onderzoekt nu eens, als u niets van die zaken te vrezen hadt,
of u dan nog zoudt terneergedrukt en gebogen zijn door de last van uw zonden;
of u leedwezen hebt, niet alleen over de gevolgen der zonden,
maar over de zonde zelf, over de verschrikkelijke vijandschap tegen God,
over de belediging van de Heilige, die uit uw overtredingen spreekt.
Onderzoekt eens, of u niet alleen klaagt over enige
grove en uiterlijke ongerechtigheden door u bedreven,
maar over de verdorven grond des harten, waaruit zij als onkruid welig opschieten.
Vraagt eens, of de gebrokenheid des harten u werkzaam maakt tegen de zonde,
zodat u er tegen strijdt, ze haat en laat;
of u er door uitgedreven wordt tot die geopende Fontein
des bloeds tegen de zonde, in Christus geschonken.

Geliefden! Toets uzelf eens zeer nauw aan deze kenmerken,
opdat gij u niet met enige inbeelding op valse gronden gerustelt;
want wat zou het zijn, zo u eens, zonder goede grond,
tevergeefs op deze belofte van ’s Heeren Woord had gehoopt.
Of wij ook al in eigen oog of naar het oordeel der mensen
een gekrookt riet en een rokende vlaswiek zijn, zal ons niet met al baten;
de vraag is, of wij het inderdaad en in der waarheid zijn
in het oog en naar het Woord van de alwetende God.
De Heere toch ziet niet aan wat voor ogen is, maar let op het hart,
en alleen zij, bij wie de zaken waarheid in het binnenste zijn,
mogen zich deze belofte toe-eigenen, en op de vervulling hopen.

Ja, zij zullen het eens ervaren, dat de Christus niet is gekomen,
om hen te verderven, maar voor eeuwig te behouden;
om hun gerechtigheid te doen voortkomen als het licht
en hun recht als de middag. Amen.

Bron: Toepassing preek over Jesaja 42:3 over het gekrookte riet en de rokende vlaswiek.
Leerrede uit 1889, door Ds. L. Adriaanse predikant te Zeist van de Gereformeerde Kerk (Doleantie 1886), later Gereformeerde Kerken in Nederland (1892)

[-DIA-]

Het is een toepassing die wel goed is om ter harte te nemen.
We weten iets van het hart van de mens, hoe dodelijk en het is.
We zullen ons zeker bedriegen, zo wij niet door de ontdekkingen Gods
aan ons bedriegelijk hart worden ondekt en van alle gronden
buiten wat houdebaar is voor God worden afgestoten.
Daarom mis ik in veel predikadies van vandaag de nauwe separatie.
We kunnen ons maar één keer bedriegen.
Daarom, doorzoekt u nauw, ja zeer nauw, en dat is Gods Woord
waar we allen uitwendig wel mee instemmen.
Dan zou ik zeggen: Vliedt van leraars die u rust geven op valse gronden
en die niet scherp separeren. Die zijn dodelijk! Misschien zeg ik het
voor sommigen scherp. Maar de Waarheid is scherp.
En ook dit: Er is nog nooit een mens geweest die van nature een
liefhebber van God was. En heb ik God lief? Wat ligt er op de bodem
van mijn hart? Waar gaat mijn hart naar uit? Dat is wel het eerste wat we
moeten onderzoeken: Waar gaat het me om?
Ik zal er niet verder over uitwijden. De tekst is het overdenken meer dan
waard. En hier komt ook aan het licht wat in de prediking van vandaag
zo vaak node gemist wordt. Als het maar eens een echt gemis mag worden,
en je het niet meer kan uithouden onder een leer die mensen op valse
gronden geruststeld.

[-DIA-]

Als dát het alleen is zeg ik: Vlucht de kerk dan maar snel uit want wat heb je in zo'n kerk
nog te zoeken? Niets immers?
Het blijft me bij hoe vaak ds. J. Mijnders hier van de kansel zei, althans daar kwam het
dan op neer: Als ik niet meer te zeggen had, dan zou ik nooit meer op de kansel
klimmen! En met nadruk, enst!

[Hendrikus]

Tja, wie het vatte die vatte het, zeggen ze dan. Maar het blijkt dus niet altijd gevat te worden...

[-DIA-]

Tja, wie het vatte die vatte het, zeggen ze dan. Maar het blijkt dus niet altijd gevat te worden...

Maar Hendrikus, wat dunkt u dan van een prediking als van ds. Mijnders?
Je hebt hem naar ik aanneem ook drie volle jaren gehoord, toch?

[Mister]

Als dát het alleen is zeg ik: Vlucht de kerk dan maar snel uit want wat heb je in zo'n kerk
nog te zoeken? Niets immers?
Het blijft me bij hoe vaak ds. J. Mijnders hier van de kansel zei, althans daar kwam het
dan op neer: Als ik niet meer te zeggen had, dan zou ik nooit meer op de kansel
klimmen! En met nadruk, enst!

Het komt me zo voor dat Jongere het hier niet heeft over zijn kerk, maar over bijdragen alhier gepost.

[-DIA-]

Als dát het alleen is zeg ik: Vlucht de kerk dan maar snel uit want wat heb je in zo'n kerk
nog te zoeken? Niets immers?
Het blijft me bij hoe vaak ds. J. Mijnders hier van de kansel zei, althans daar kwam het
dan op neer: Als ik niet meer te zeggen had, dan zou ik nooit meer op de kansel
klimmen! En met nadruk, enst!

Het komt me zo voor dat Jongere het hier niet heeft over zijn kerk, maar over bijdragen alhier gepost.

Zijn de zaken in dit topic dan in strijd met iets uit onze belijdenis?

[Mister]

Als dát het alleen is zeg ik: Vlucht de kerk dan maar snel uit want wat heb je in zo'n kerk
nog te zoeken? Niets immers?
Het blijft me bij hoe vaak ds. J. Mijnders hier van de kansel zei, althans daar kwam het
dan op neer: Als ik niet meer te zeggen had, dan zou ik nooit meer op de kansel
klimmen! En met nadruk, enst!

Het komt me zo voor dat Jongere het hier niet heeft over zijn kerk, maar over bijdragen alhier gepost.

Zijn de zaken in dit topic dan in strijd met iets uit onze belijdenis?

Onze belijdenissen zijn niet eenzijdig.
Die zijn evenwichtig.
Dat is meer, ja veel meer, dan alleen benoemen wat het niet is.

[-DIA-]

Als dát het alleen is zeg ik: Vlucht de kerk dan maar snel uit want wat heb je in zo'n kerk
nog te zoeken? Niets immers?
Het blijft me bij hoe vaak ds. J. Mijnders hier van de kansel zei, althans daar kwam het
dan op neer: Als ik niet meer te zeggen had, dan zou ik nooit meer op de kansel
klimmen! En met nadruk, enst!

Het komt me zo voor dat Jongere het hier niet heeft over zijn kerk, maar over bijdragen alhier gepost.

Zijn de zaken in dit topic dan in strijd met iets uit onze belijdenis?

Onze belijdenissen zijn niet eenzijdig.
Die zijn evenwichtig.
Dat is meer, ja veel meer, dan alleen benoemen wat het niet is.

Ja maar dat zeg ik toch ook? Als dat niet verkondigd wordt kunnen de kerken
beter sluiten! Wet en Evangelie moeten in het juiste evenwicht worden
gepredikt. Het Evangelie moet de onbekeerde mens tot jaloersheid verwekken,
en de Wet moet hem verbrijzelen. Daar is veel over te zeggen, en een
geroepen prediker raakt daar ook nooit over uitgepreekt.

[DDD]

Ik vind het eigenlijk best een mooie toepassing. Het is in ieder geval een duidelijk en bijbels toetskenmerk. Er zijn tegenwoordig ook mensen die eigenlijk het meer als een lot uit de loterij preken, zo van, er gaan veel mensen verloren die er op rekenden behouden te worden, kijk maar naar een paar uitspraken van Jezus. Ik hoorde gisteren nog zo'n preek. Ik geloof dat je dan toch iets niet helemaal goed begrijpt.

Overigens een heel bevindelijk-gereformeerde preek. Je vraagt je dan toch af wat er de reden was om ook nog een afzonderlijke christelijke gereformeerde kerk én gereformeerde gemeente te openen. Maar dat terzijde.

[refo]

Als dát het alleen is zeg ik: Vlucht de kerk dan maar snel uit want wat heb je in zo'n kerk
nog te zoeken? Niets immers?
Het blijft me bij hoe vaak ds. J. Mijnders hier van de kansel zei, althans daar kwam het
dan op neer: Als ik niet meer te zeggen had, dan zou ik nooit meer op de kansel
klimmen! En met nadruk, enst!

En wat had hij dan 'meer te zeggen'?
Onze dominee heeft het ook vaak over 'de predking van het evangelie', dat dat zo belangrijk is.
Maar daar moet je het als prediker niet over hebben.
Als prediker moet je dat doen.

[Luther]

DIA, wat Jongere en Hendrikus en Mister bedoelen, is het onderstaande. Je betuigt je instemming met een post van SecorDabar, en je gebruikt de volgende kernwoorden (waardoor er een eenzijdig - en dus verdraaid - beeld ontstaat van de Bijbelse boodschap:

...dodelijk...
...bedriegen...
...bedriegelijk...
...afgestoten...
...ik mis...
...nauwe separatie...
...bedriegen....
Daarom, doorzoekt u nauw, ja zeer nauw...
Vliedt van leraars die u rust geven op valse gronden...
...niet scherp separeren...
...dodelijk...
...wat in de prediking van vandaag zo vaak node gemist wordt...
...een echt gemis...
...valse gronden...

Als dit de kern van de prediking is, dan wordt er veel, zo niet alles gemist. Al was het alleen maar de nodigende, wachtende en bereidwillige Zaligmaker.

[Erasmiaan]

Helaas wordt die separatie juist steeds minder, is mijn waarneming. Als je een beetje verontrust bent over je zonden ben je tegenwoordig al gauw een bekommerde. En dan ben je dus al aardig op weg. Maar bij het preken van kenmerken hoort een scherpe separatie, anders is het een bedriegelijke prediking.

[eilander]

Helaas wordt die separatie juist steeds minder, is mijn waarneming. Als je een beetje verontrust bent over je zonden ben je tegenwoordig al gauw een bekommerde. En dan ben je dus al aardig op weg. Maar bij het preken van kenmerken hoort een scherpe separatie, anders is het een bedriegelijke prediking.

Die scherpe separatie zit er mijns inziens niet in dat er op méér zondekennis gewezen wordt en dat de zonde ons tot wanhoop brengt (hoewel dat zeker voor kan komen).
Separeren is: ken je Christus persoonlijk als Borg? Anders ga je, al weet je nog zoveel van je eigen zonden af, nóg verloren!

[Erasmiaan]

Helaas wordt die separatie juist steeds minder, is mijn waarneming. Als je een beetje verontrust bent over je zonden ben je tegenwoordig al gauw een bekommerde. En dan ben je dus al aardig op weg. Maar bij het preken van kenmerken hoort een scherpe separatie, anders is het een bedriegelijke prediking.

Die scherpe separatie zit er mijns inziens niet in dat er op méér zondekennis gewezen wordt en dat de zonde ons tot wanhoop brengt (hoewel dat zeker voor kan komen).
Separeren is: ken je Christus persoonlijk als Borg? Anders ga je, al weet je nog zoveel van je eigen zonden af, nóg verloren!

Dat ben ik wel met je eens, maar als het antwoord op die vraag nu "nee" is, dan moet wel de weg naar de kennis van Hem gewezen worden. En dan is het van levensbelang of we op de juiste weg zijn of op de verkeerde weg.