Toe-eigenen van beloften op valse gronden

[Zita]

---knip---
Wilt u op vriendelijke toon en inhoudelijk blijven discussieren?

[huisman]

SecorDabar: ik kan me er van harte in vinden en ben ook verwonderd dat die prediking daar nog gevonden werd. Inderdaad, wat zijn we ver heen in deze tijd, soms mis je dit in de meest behoudende kerken. Aan de andere kant geloof ik dat er nog 7000 zijn die de knie voor Baäl niet gebogen hebben.

Ik kan ook helemaal instemmen met deze preek. Dit zijn wel tonen die je helaas niet meer in onze hele gezindte hoort. Bij een deel van onze gezindte is het wonder eruit. Dan is er geen eerlijke prediking meer zoals b.v. dit deel uit de preek.

Geliefden! Toets uzelf eens zeer nauw aan deze kenmerken,
opdat gij u niet met enige inbeelding op valse gronden gerustelt;
want wat zou het zijn, zo u eens, zonder goede grond,
tevergeefs op deze belofte van ’s Heeren Woord had gehoopt.
Of wij ook al in eigen oog of naar het oordeel der mensen
een gekrookt riet en een rokende vlaswiek zijn, zal ons niet met al baten;
de vraag is, of wij het inderdaad en in der waarheid zijn
in het oog en naar het Woord van de alwetende God.
De Heere toch ziet niet aan wat voor ogen is, maar let op het hart,
en alleen zij, bij wie de zaken waarheid in het binnenste zijn,
mogen zich deze belofte toe-eigenen, en op de vervulling hopen.

Ja, zij zullen het eens ervaren, dat de Christus niet is gekomen,
om hen te verderven, maar voor eeuwig te behouden;

@SecorDabar ik weet niet of u het boek "de gereformeerden" van Agnes Amelink hebt gelezen ? Daar zie je hoe de gereformeerden in het begin van de twinstigste eeuw nog een bevindelijk volkje waren. Bevindelijker dan nu veel zich behoudend noemende kerken. Wat dat aangaat mogen wij wel bezorgd zijn over onze kerken. Toch zijn er ook nog veel kansels waar nog wel een eerlijke prediking mag klinken. Die prediking is gelukkig niet gebonden aan kerkmuren.

[-DIA-]

Wat ik zo jammer vind is, dat er op dit forum
zo weinig inhoudelijk op de preek van Ds. L. Adriaanse wordt ingegaan.

Ik onze kerkverbanden is altijd sceptisch gekeken naar de Doleantie.
Met name over de leer van Dr. Kuyper over de veronderstelde
wedergeboorte. Dat was ook één van de redenen,
dat sommige Christelijk Gereformeerden niet met de Doleantie wilden
wilden samengevoegd worden.
Ik had dit prekenboek met 52 leerredenen van Dolerende predikanten
met de opmerkelijke titel: "Uit de diepte", deel 4 1889-1890.
Eerst wilde ik het niet kopen bij het antiqariaat,
mede vanwege de leer van de veronderstelde wedergeboorte.
Maar,dacht ik, ik wil best er weleens een keer wat over hen lezen.
Prompt vond ik midden in deze prekenbundel deze preek.

Als je zo'n preek van deze dienaar des Woords uit die tijd leest,
dan denk je weleens: wat is het verval dan nu groot,
zelfs al in onze kringen, dat men zo'n preek niet meer begeert.
Ik zeg natuurlijk niet dat er in onze kerkverbanden zo niet meer
gepreekt wordt, ik had ook een preek uit onze kringen kunnen
plaatsen, maar dan kreeg je weer het vooroordeel:
Zie je wel, dat hadden we van die kerk kunnen verwachten!
Daarom opmerkelijk dat ook in de Gereformeerde Kerken
in Nederland, in die tijd toch ook een separerende
onderscheidelijke prediking werd gevonden.

Dus mijn verzoek: wat vinden de forumleden inhoudelijk van
deze preek van Ds. Adriaanse?

Verwondering
Deze preek heb ik ook met verwondering gelezen.
En tevens ook was het een droevige bevestiging dat er in
onze kerken zoveel afgeweken wordt. De noodzakelijke separatie is hierin zeer duidelijk. Dat kan niet misverstaan worden. En gezien het ontbreken van zulke separatie, is het niet zo verwonderlijk dat men uitlatingen krijgt zoals ook in dit topic. Men weet het niet meer, want men hoort het niet meer. Daarom zouden we deze opmerkingen ook met het oog daarop moeten beoordelen. Maar het is waar, velen zullen zich wel wat toeëigenen (gelet op de aanwijsbare zaken, want wij zijn geen hartenkenners) wat hun niet beloofd is. Ik denk dat hier dus voor een groot stuk de onkunde parten speelt.

Waken over de leer
Maar hoe is het zover gekomen? Wij zijn schuldig, wij hebben niet gewaakt. Daardoor konden (menselijk gesproken) deze dwalingen in onze kerken een plaats krijgen. Als men ook eens terug denkt hoe voorzichtig men was bij de afweging van de Christelijk Afgescheiden Kerk en de Gereformeerde Kerk onder het kruis, om niet samen te gaan, dan zegt dat ons wel hoe nauwgezet men toen acht nam op de leer. Er was zeker altijd geen verschil in de prediking, maar er sluimerde toch iets in de Christelijk Afgescheiden Kerk wat later ook duidelijk is geworden. Men had dat 1851 wel gezien. Hetzelfde kan gezegd worden van 1869. toen de Christelijk Gereformeerde Kerk en de dolerenden fuseerden. Daarin kon een deel niet meegaan, en bleven Christelijk Gereformeerd. Hoewel ook in laatstgenoemde verband al de kiem lag van wat men later de drieverbonden leer ging noemen. Toch bleven de Christelijk gereformeerden langer behoudend dan de gefuseerde kerk met de Doleantie. Ook in het gesprek van het eventueel samengaan van de CGK met de Gereformeerde Gemeenten
bleek dit een reden om niet samen te kunnen gaan.
Ik noem deze zaken even om op te merken hoe nauw men in de geschiedenis van onze kerken acht nam op de zuiverheid van de leer.

Slotconclusie
Nu terugkomend op de geplaatste preek: Dan zou het mijn begeerte zijn om veel van dergelijke predikers te hebben in de Gereformeerde Gemeenten van nu.

[Mara]

Secor Dabar, ik vind het een prachtige preek en hoorde deze veel in mijn jeugd.
Wanneer nu over de "valse grond" wordt gesproken, worden mensen geprikkeld, want wie zou de meetlat naast iemand mogen leggen? Ook de dominee niet.
Of: we zien alleen de buitenkant van iemand, kunnen iemand niet in het hart kijken.
Nee, dat is waar.
En wij hoeven ons tegenover elkaar niet te verantwoorden, maar wel tegenover de Heere.
En onderzoeken of het zandgrond is, waarop wij ons huis gebouwd hebben.
Want zandgrond is ook best hard en stevig soms, totdat de slagregens komen.
Deze ontdekkende prediking wordt hier en daar gemist. Helaas.

[Afgewezen]

Je had in de Gereformeerde Kerken destijds twee stromingen, A en B. A (van de afgescheidenen) was meer bevindelijk georiënteerd, B (van de doleantie) meer 'voorwerpelijk'.
Iemand als ds. A. Voogel was ook een bevindelijke predikant.
En als je de roman 'Koningskinderen' van C. Rijnsdorp kent, dan weet je dat ook dit boek helemaal een bevindelijk klimaat ademt. Dit geldt ook voor een boek als 'Wie' van Jilles Limburg.
Het was echt niet allemaal 'juichend christendom' daar in de Gereformeerde Kerken.

[-DIA-]

Je had in de Gereformeerde Kerken destijds twee stromingen, A en B. A (van de afgescheidenen) was meer bevindelijk georiënteerd, B (van de doleantie) meer 'voorwerpelijk'.
Iemand als ds. A. Voogel was ook een bevindelijke predikant.
En als je de roman 'Koningskinderen' van C. Rijnsdorp kent, dan weet je dat ook dit boek helemaal een bevindelijk klimaat ademt. Dit geldt ook voor een boek als 'Wie' van Jilles Limburg.
Het was echt niet allemaal 'juichend christendom' daar in de Gereformeerde Kerken.

Ik ken nog de vehalen uit mijn eigen geboortedorp. Daar hebben in de Gereformeerde Kerk ook goede
bevindelijke predikanten gestaan. Dan moeten we wel terug tot eind 19e/begin 20e eeuw.
Thans bestaat de Gereformeerde Kerk daar niet meer, maar is helemaal gefuseerd met de voormalige
Ned. Herv. Kerk. Lang nog, zelfs uit de tijd die ik meegemaakt heb, waren er in die kerk mensen
die verontrust waren. Eenvoudige en arme boertjes, want rijke mensen waren daar niet zo veel.
Maar hun bezwaren waren als een roepende in de woestijn. En zie nu wat er van geworden is.

[Mara]

Het was echt niet allemaal 'juichend christendom' daar in de Gereformeerde Kerken.

Zeker niet! Mijn moeder was van gereformeerde huize en als je de boekjes alleen al zag die gegeven werden t.g.v. doop en belijdenis.
Ik kan niet begrijpen dat die kerk zo is weggezakt in een soort vrijzinnigheid.
Eén van mijn tantes is op hoogbejaarde leeftijd onlangs uit de gereformeerde kerk gegaan en toegetreden tot een ander kerkverband.
Ruim 90 jaar gereformeerd "geweest".

[Mister]

Leestip: http://www.bol.com/nl/p/de-gereformeerden/666877789/

[DDD]

@DIA:

Ik geloof alleen niet dat deze dominee nou echt op deze manier dacht. Ik geloof dat je er toch andere dingen in leest dan ik er uit kan halen. En gelukkig zijn er nog steeds bijbelgetrouwe predikanten in de (voormalige) Gereformeerde kerken. Maar dat terzijde.

Maar dat de fusies van kerken niet doorgingen omdat men zo getrouw acht nam op de leer lijkt me wel heel eufemistisch. Dat had in veel gevallen meer te maken met persoonlijke verhoudingen. Zo is dat in ieder geval in de plaatselijke gemeente waar ik bij behoor.

[SecorDabar]

Secor Dabar, ik vind het een prachtige preek en hoorde deze veel in mijn jeugd.
Wanneer nu over de "valse grond" wordt gesproken, worden mensen geprikkeld, want wie zou de meetlat naast iemand mogen leggen? Ook de dominee niet.
Of: we zien alleen de buitenkant van iemand, kunnen iemand niet in het hart kijken.
Nee, dat is waar.
En wij hoeven ons tegenover elkaar niet te verantwoorden, maar wel tegenover de Heere.
En onderzoeken of het zandgrond is, waarop wij ons huis gebouwd hebben.
Want zandgrond is ook best hard en stevig soms, totdat de slagregens komen.
Deze ontdekkende prediking wordt hier en daar gemist. Helaas.

Beste Mara,
U schreef: want wie zou de meetlat naast iemand mogen leggen? Ook de dominee niet.

Ik ben het wel met u eens hoor
Het is net zoals u bedoeld, dat we de meetlat niet bij een
ander moet leggen, maar bij onszelf.
Blijft natuurlijk wel de vraag: welke meetlat gebruiken we?
Ons arglistige hart gebruikt graag meetlatjes die in onze
vleslijke godsdienstige kraam te pas komen...
Natuurlijk weten we wel dat Gods Woord de toetssteen is
om ons te onderzoeken.
Daartoe hebben wij zo noodzakelijk de Heilige Geest nodig,
anders lezen we (uitwendig) over de bijbelteksten heen.

Het is ook waar dat we tot liefde tot de naaste
mogen waarschuwen voor bouwen op zandgrond,
zoals uzelf in uw posting ook schreef.
En dat is dan ook de taak van de predikant,
om in zijn preken het "snode van het kostelijke" te scheiden.

Het koren zal zich wel gedurig als kaf leren kennen.
Het kaf meent het koren te zijn, maar leert zich nooit als kaf kennen.
Wie het vat, die vatte het.....

[Simon]

Secor Dabar, ik vind het een prachtige preek en hoorde deze veel in mijn jeugd.
Wanneer nu over de "valse grond" wordt gesproken, worden mensen geprikkeld, want wie zou de meetlat naast iemand mogen leggen? Ook de dominee niet.
Of: we zien alleen de buitenkant van iemand, kunnen iemand niet in het hart kijken.
Nee, dat is waar.
En wij hoeven ons tegenover elkaar niet te verantwoorden, maar wel tegenover de Heere.
En onderzoeken of het zandgrond is, waarop wij ons huis gebouwd hebben.
Want zandgrond is ook best hard en stevig soms, totdat de slagregens komen.
Deze ontdekkende prediking wordt hier en daar gemist. Helaas.

Beste Mara,
U schreef: want wie zou de meetlat naast iemand mogen leggen? Ook de dominee niet.

Ik ben het wel met u eens hoor
Het is net zoals u bedoeld, dat we de meetlat niet bij een
ander moet leggen, maar bij onszelf.
Blijft natuurlijk wel de vraag: welke meetlat gebruiken we?
Ons arglistige hart gebruikt graag meetlatjes die in onze
vleslijke godsdienstige kraam te pas komen...
Natuurlijk weten we wel dat Gods Woord de toetssteen is
om ons te onderzoeken. Daartoe hebben wij zo noodzakelijk
de Heilige Geest nodig, anders lezen we (uitwendig) over de
bijbelteksten heen.

Het is ook waar dat we tot liefde tot de naaste
mogen waarschuwen voor bouwen op zandgrond,
zoals uzelf in uw posting ook schreef.
En dat is dan ook de taak van de predikant,
om in zijn preken het "snode van het kostelijke" te scheiden.

Het koren zal zich wel gedurig als kaf leren kennen.
Het kaf meent het koren te zijn, maar leert zich nooit als kaf kennen.
Wie het vat, die vatte het.....

We hebben geen raadseltjes nodig hoor, om aan de vruchten van de gelovige te kunnen zien of deze wel daadwerkelijk wedergeboren is.
Paulus is er duidelijk over.

Rom 12 laat zien wat de redelijke GODSDIENST inhoudt van de bekeerde.
'Niet uit de 17de , maar al uit de eerste eeuw.

[huisman]

Het koren zal zich wel gedurig als kaf leren kennen.
Het kaf meent het koren te zijn, maar leert zich nooit als kaf kennen.
Wie het vat, die vatte het.....

Bedoelt u met gedurig altijd of steeds weer opnieuw ? "Altijd" zou namelijk in strijd zijn met wat wij belijden in b.v. Zondag 1,7 en 23.

[GJdeBruijn]

Het koren zal zich wel gedurig als kaf leren kennen.
Het kaf meent het koren te zijn, maar leert zich nooit als kaf kennen.
Wie het vat, die vatte het.....

Toch is dit geen juiste wijze van formuleren, ook al is de bedoeling duidelijk: We zijn en blijven bedelaars, zondig en schuldig, ziende op onszelf.
Waarom acht ik deze wijze van formuleren niet correct? Omdat het te kort doet aan het Evangelie. Wie waarlijk gelooft kent OOK een nochtans! Het wonder te weten dat kaf koren genoemd mag worden, ziende op Christus!
Door het filosofisch te formuleren loop je het risico dat de kern waar het om gaat, het heil buiten onszelf, niet meer genoemd wordt. Dan houd je een holle frase over die wel vroom klinkt maar die werkelijk arm en schraal is en zelfs slecht spreekt over de Heere die tot ons komt met een boodschap van heil en genade voor wat werkelijk kaf is.
Ook hier zul je met twee woorden moeten spreken: Zonde én genade.

[SecorDabar]

Het koren zal zich wel gedurig als kaf leren kennen.
Het kaf meent het koren te zijn, maar leert zich nooit als kaf kennen.
Wie het vat, die vatte het.....

Toch is dit geen juiste wijze van formuleren, ook al is de bedoeling duidelijk: We zijn en blijven bedelaars, zondig en schuldig, ziende op onszelf.
Waarom acht ik deze wijze van formuleren niet correct? Omdat het te kort doet aan het Evangelie. Wie waarlijk gelooft kent OOK een nochtans! Het wonder te weten dat kaf koren genoemd mag worden, ziende op Christus!
Door het filosofisch te formuleren loop je het risico dat de kern waar het om gaat, het heil buiten onszelf, niet meer genoemd wordt. Dan houd je een holle frase over die wel vroom klinkt maar die werkelijk arm en schraal is en zelfs slecht spreekt over de Heere die tot ons komt met een boodschap van heil en genade voor wat werkelijk kaf is.
Ook hier zul je met twee woorden moeten spreken: Zonde én genade.

Ja daar komt het op aan: Wie waarlijk gelooft.....
Het komt dus op het ware zaligmakende geloof aan!

Ik wilde niet de indruk wekken dat het niet op het NOCHTANS van het ware geloof aankomt,
zoals u schreef: Het wonder te weten dat kaf koren genoemd mag worden, ziende op Christus!

In zichzelf kaf, maar alleen in de beoefening van het geloof ziende op Christus.


Van harte ben ik het met u eens zoals u vooraf schreef:
.....ook al is de bedoeling duidelijk: We zijn en blijven bedelaars,
zondig en schuldig, ziende op onszelf.

[GJdeBruijn]

@SecorDabar Het moeilijke is dat we voor onszelf wel zaken kunnen verwoorden, maar een ander kan daar niet altijd iets mee. Het ware geloof willen veiligstellen (waarom moeten wij mensen dat eigenlijk doen?) door te hameren op bepaalde zaken, die op zichzelf genomen wel waar zijn, kan het ongewenste effect hebben dat het de genade verduistert. Daarom wil ik op mijn beurt hameren om niet het accent te leggen op wat een ander zou moeten voelen om het ware geloof daaruit op te maken, maar op het ten alle tijde samenhouden van geloof in Christus en de zondaar die zichzelf moet mishagen. Door het 'mishagen van onszelf' met diverse details en vage woorden te beschrijven, belandt je in scheve situatie's die oudvaders in hun preken onder de noemer 'hindernissen' ook in hun tijd reeds moesten wegnemen.