Is onze wandel in de hemelen?

[SecorDabar]

Is onze wandel in de hemelen?
We lezen van de apostel Paulus in de Filippenzenbrief 3:20
Maar onze wandel is in de hemelen, waaruit wij ook den Zaligmaker
verwachten, namelijk den Heere Jezus Christus.

Met dit gegeven las ik in het lezenswaardige boek
“Elk verhaalt zijn weg en zaken” over de kerkgeschiedenis
van de Gereformeerde gemeente in Rijssen.
Op blz. 280 lezen wij het volgende verhaal van een ontmoeting
tussen wijlen Ds. W.C Lamain en Hendrika Nieuwenhuis-Ter Haar
tijdens zijn ambtsperiode 1943-1947:
Op zaterdagmorgen nam ouderling Baan ons om 9 uur mee naar haar huis.
De eerste vraag die zij ons beide stelde, was of wij de gehele nacht geslapen hadden.
Het was niet in onze gedachten opgekomen, dat ons zo’n vraag gesteld zou worden.
Beiden waren we diep beschaamd toen die oude weduwe ons vroeg,
of er nog uitgangen naar de hemel waren.
Geen onderwijs gekregen? Geen overdenkingen?
Zo ging het nog even verder.
Van het uitsteken van de vlag is die morgen niets gekomen.
Gewoonlijk als wij (Ds. Lamain) mensen bezoeken, dan nemen we zelf het woord.
Dan hebben we al een lijst met vragen klaar.
Maar hier ging het anders.
Hier werden we uit liefde onderzocht.
Met grote ernst sprak zij over de noodzakelijkheid dat
onze wandel in de hemel moest zijn.
Dat onze ziel te allen tijde de verborgen omgang met de Heere moest zoeken.
Door Gods genade heeft zij haar leven mogen eindigen als een arme van geest.

Tot zover dit verhaal van ds. Lamain.
Ik vond het mooi dit verhaal weer te geven.
Als opmerking zou ik willen zeggen dat we jaloers mogen
zijn op begenadigden die veel “het hemelse” mogen betrachten,
zoals ook de laatste regel van de “bedezang voor het eten” wordt verwoordt:
"Doe ons het hemelse betrachten, sterk onze zielen door Uw Woord."
Dit wil echter niet zeggen dat Gods kinderen volmaakt zijn,
aangezien zij maar een klein beginsel bezitten van de heiligmaking.
Ook in de stand van het geestelijk leven kan er een verachtering
in de genade zijn, wat weer tot schuld moet worden.

[refo]

Is onze wandel in de hemelen?
We lezen van de apostel Paulus in de Filippenzenbrief 3:20
Maar onze wandel is in de hemelen, waaruit wij ook den Zaligmaker
verwachten, namelijk den Heere Jezus Christus.

Met dit gegeven las ik in het lezenswaardige boek
“Elk verhaalt zijn weg en zaken” over de kerkgeschiedenis
van de Gereformeerde gemeente in Rijssen.
Op blz. 280 lezen wij het volgende verhaal van een ontmoeting
tussen wijlen Ds. W.C Lamain en Hendrika Nieuwenhuis-Ter Haar
tijdens zijn ambtsperiode 1943-1947:
Op zaterdagmorgen nam ouderling Baan ons om 9 uur mee naar haar huis.
De eerste vraag die zij ons beide stelde, was of wij de gehele nacht geslapen hadden.
Het was niet in onze gedachten opgekomen, dat ons zo’n vraag gesteld zou worden.
Beiden waren we diep beschaamd toen die oude weduwe ons vroeg,
of er nog uitgangen naar de hemel waren.
Geen onderwijs gekregen? Geen overdenkingen?
Zo ging het nog even verder.
Van het uitsteken van de vlag is die morgen niets gekomen.
Gewoonlijk als wij (Ds. Lamain) mensen bezoeken, dan nemen we zelf het woord.
Dan hebben we al een lijst met vragen klaar.
Maar hier ging het anders.
Hier werden we uit liefde onderzocht.
Met grote ernst sprak zij over de noodzakelijkheid dat
onze wandel in de hemel moest zijn.
Dat onze ziel te allen tijde de verborgen omgang met de Heere moest zoeken.
Door Gods genade heeft zij haar leven mogen eindigen als een arme van geest.

Tot zover dit verhaal van ds. Lamain.
Ik vond het mooi dit verhaal weer te geven.
Als opmerking zou ik willen zeggen dat we jaloers mogen
zijn op begenadigden die veel “het hemelse” mogen betrachten,
zoals ook de laatste regel van de “bedezang voor het eten” wordt verwoordt:
"Doe ons het hemelse betrachten, sterk onze zielen door Uw Woord."
Dit wil echter niet zeggen dat Gods kinderen volmaakt zijn,
aangezien zij maar een klein beginsel bezitten van de heiligmaking.
Ook in de stand van het geestelijk leven kan er een verachtering
in de genade zijn, wat weer tot schuld moet worden.

Waarom zouden predikant en ouderling beschaamd moeten zijn? Ik lag en sliep gerust, van 's Heeren trouw bewust, mag dan ook niet meer? Je kunt nu eenmaal niet fysiek 'te allen tijde Gods verborgen omgang zoeken'.

Overigens staat in de berijmde Psalm dat die 'gevonden' wordt.
In de onberijmde staat dit: Vertrouwelijk gaat de HEERE om met wie Hem vrezen, Zijn verbond maakt Hij hun bekend.
Het gaat allemaal vanzelf.

En in Fil 3:20 en verder dit:
Ons burgerschap is echter in de hemelen, waaruit wij ook de Zaligmaker verwachten, namelijk de Heere Jezus Christus,
Die ons vernederd lichaam veranderen zal, zodat het gelijkvormig wordt aan Zijn verheerlijkt lichaam, overeenkomstig de werking waardoor Hij ook alle dingen aan Zichzelf kan onderwerpen. Daarom, mijn geliefde broeders, naar wie ik zeer verlang, mijn blijdschap en kroon, blijf zo staande in de Heere, geliefden!

We hebben dus voorlopig nog slaap nodig en als je die geniet is dat zegen.
Net zoals Paulus naar mensen verlangt, ondanks zijn wandel in de hemelen.

[SecorDabar]

Is onze wandel in de hemelen?
We lezen van de apostel Paulus in de Filippenzenbrief 3:20
Maar onze wandel is in de hemelen, waaruit wij ook den Zaligmaker
verwachten, namelijk den Heere Jezus Christus.

Met dit gegeven las ik in het lezenswaardige boek
“Elk verhaalt zijn weg en zaken” over de kerkgeschiedenis
van de Gereformeerde gemeente in Rijssen.
Op blz. 280 lezen wij het volgende verhaal van een ontmoeting
tussen wijlen Ds. W.C Lamain en Hendrika Nieuwenhuis-Ter Haar
tijdens zijn ambtsperiode 1943-1947:
Op zaterdagmorgen nam ouderling Baan ons om 9 uur mee naar haar huis.
De eerste vraag die zij ons beide stelde, was of wij de gehele nacht geslapen hadden.
Het was niet in onze gedachten opgekomen, dat ons zo’n vraag gesteld zou worden.
Zo ging het nog even verder.
Van het uitsteken van de vlag is die morgen niets gekomen.
Gewoonlijk als wij (Ds. Lamain) mensen bezoeken, dan nemen we zelf het woord.
Dan hebben we al een lijst met vragen klaar.
Maar hier ging het anders.
Hier werden we uit liefde onderzocht.
Met grote ernst sprak zij over de noodzakelijkheid dat
onze wandel in de hemel moest zijn.
Dat onze ziel te allen tijde de verborgen omgang met de Heere moest zoeken.
Door Gods genade heeft zij haar leven mogen eindigen als een arme van geest.

Tot zover dit verhaal van ds. Lamain.
Ik vond het mooi dit verhaal weer te geven.
Als opmerking zou ik willen zeggen dat we jaloers mogen
zijn op begenadigden die veel “het hemelse” mogen betrachten,
zoals ook de laatste regel van de “bedezang voor het eten” wordt verwoordt:
"Doe ons het hemelse betrachten, sterk onze zielen door Uw Woord."
Dit wil echter niet zeggen dat Gods kinderen volmaakt zijn,
aangezien zij maar een klein beginsel bezitten van de heiligmaking.
Ook in de stand van het geestelijk leven kan er een verachtering
in de genade zijn, wat weer tot schuld moet worden.

Waarom zouden predikant en ouderling beschaamd moeten zijn? Ik lag en sliep gerust, van 's Heeren trouw bewust, mag dan ook niet meer? Je kunt nu eenmaal niet fysiek 'te allen tijde Gods verborgen omgang zoeken'.

Overigens staat in de berijmde Psalm dat die 'gevonden' wordt.
In de onberijmde staat dit: Vertrouwelijk gaat de HEERE om met wie Hem vrezen, Zijn verbond maakt Hij hun bekend.
Het gaat allemaal vanzelf.

En in Fil 3:20 en verder dit:
Ons burgerschap is echter in de hemelen, waaruit wij ook de Zaligmaker verwachten, namelijk de Heere Jezus Christus,
Die ons vernederd lichaam veranderen zal, zodat het gelijkvormig wordt aan Zijn verheerlijkt lichaam, overeenkomstig de werking waardoor Hij ook alle dingen aan Zichzelf kan onderwerpen. Daarom, mijn geliefde broeders, naar wie ik zeer verlang, mijn blijdschap en kroon, blijf zo staande in de Heere, geliefden!

We hebben dus voorlopig nog slaap nodig en als je die geniet is dat zegen.
Net zoals Paulus naar mensen verlangt, ondanks zijn wandel in de hemelen.

De Prediker leert ons: alles heeft zijn bestemde tijd.
Inderdaad is de slaaptijd nodig om ons lichaam te laten rusten.
Ik denk dat deze oude weduwe dat ook niet zou hebben willen wederspreken.
Die oude weduwe vroeg, of er nog uitgangen naar de hemel waren.
Geen onderwijs gekregen? Geen overdenkingen?
We zeggen niet dat dit altijd plaatsvind, immers alles heeft zijn bestemde tijd.
Maar toch mogen we beschaamd zijn, als we nooit geen slapeloze nacht hebben gehad,
geen uitgangen kennen naar de hemel. Daar onze wandel in de hemelen dient te zijn
Dan wordt het waar wat David zei in Psalm 1: 2
Maar zijn lust is in des Heeren wet, en hij overdenkt Zijn wet dag en nacht.
in Psalm 4:9 Ik zal in vrede te zamen nederliggen en slapen, want Gij o HEERE alleen zult mij doen zeker wonen.
Zo geeft God het Zijn beminden in de slaap.
Dan zijn ze ook van zijn trouw bewust, zelfs in de slaap.

Ja dan zou het kunnen dat er zelfs in de nachtelijke uren gezongen kan worden:
Ps.42:5 (berijmd) 'k zal Zijn lof zelfs in de nacht, zingen alwaar ik Hem verwacht.
of Ps. 77: 2 en 4 (berijmd):
Slaap weerhield Gij van mijn ogen, 'k was verslagen, neergebogen.
'k overleid, in diepe smart, 's nachts met een mistroostig hart,
en mijn geest doorzocht de rede, waarom God die tegenheden,
mij in zulke mate zond, en wat mij te duchten stond.

Dat er uitgangen zelfs in de nacht kunnen zijn, lezen we ook
van de godzalige profetes Anna (haar naam betekent "vol van genade")
Lukas 2: 37 "dewelke niet week uit de tempel, met vasten en bidden,
God dienende nacht en dag.
Wat zo opvallend is dat er niet gesproken wordt van dag en nacht, maar:
van nacht en dag!

Dit alles neemt niet weg, dat elke nachtrust zo zou
behoeven te zijn, maar wel om ons te leren dat ook onze slaap nog geheiligd mag zijn.

[-DIA-]

Mijn gedachten vermenigvuldigen wel eens. Ik dacht aan de
titel van het dagboek dat wij afgelopen jaar hebben gelezen.
Des nachts zal Zijn lied bij mij zijn.

Een klein citaatje uit de levensbeschrijving van Mientje Vrijdag,
beschreven door (lerend) ouderling Bart Roest:

"Velen van Gods kinderen werden door deze ziel vertroost en
gesterkt. Men kon haar de geheimen en de lasten toebetrouwen,
zij ging ermee tot God. Is dit niet waar, kinderen Gods, die haar
gekend hebben en nog leven. Zeg ik er teveel van? Is dir niet tot
lof van Gods genade in haar zo rijkelijk verheerlijkt?
Zij was de blinde tot ogen en een stut voor God Kerk op de aarde.
Er ging een goede reuk van Christus van haar uit. Zij liet, waar zij
was geweest, altijd wat achter.

In de leer helder en ongeveinsd, daardoor was zij geliefd bij Gods
oprechte volk. Dit vloeide voort uit de vrije genadebediening Gods.
Want dit schrijf ik niet om haar te vergoden, maar om God te
verheerlijken in en door haar.
Het vrije welbehagen Gods, de soevereine genade Gods, was haar
spijze en drank.

Als haar drie-enige Verbondsgod maar verheerlijkt werd, dan blonk
haar aangezicht. De eer van God woog haar zwaar op het hart.
O, wat was zij een worstelares voor huis, gemeente, land, volk en
overheid. Nooit kon er één van Gods knechten in Rijssen het Woord
uitdragen of zij hat in het openbaar of verborgen, hen opgedragen.
Dit kwam dikwijls uit, in de mededelingen over haar zielservaringen.
De ambtsdragers en de gemeente kunnen dit zeer wel weten.
Ja, o dienaren des Woords en ambtsdragers, moeten wij niet
tot Gods eer vermelden, wat God ons in haar gegeven heeft?
Menigmaal zijn zij door haar woord bemoedigd de kansel
opgegaan.

Voor de noden der tijden lag zij gedurig, in de eenzaamheid, op de
knieën te worstelen. Dan goot zij haar hart zo uit, met zulk een
goddelijke eerbied en aandrang, zodat alles zat te wenen als zij amen
zei.

Ook viel zij gedurig aan de zijde Gods met de schuld van land, volk
en kerk. Dan kon zij Gods handelingen zo rechtvaardigen.
Ook moet ik nog mededelen, dat zij onder de zeldzaamste was, dat
de Heere haar des nachts uit de slaap wekte, om uit haar bed uit te
gaan. Zij had nachtelijke gebedsoefeningen.

Gedurig is haar dan, gelijk Esther, de gouden scepter toegereikt. Ja,
dat met God worstelen was haar niet zeldzaam. Veel Godsgeheimen
zijn haar in de nacht geopenbaard. Van de vele zal ik er sommige
noemen.

Lang voordat de oorlogen en verwoestingen kwamen heeft zij met
een Jeremia op een nacht duidelijk het grote krijgsrumoer beluisterd.
Zij was dan zo ontroerd en bevende, dat zij op haar aangezicht des
nachts lag te wenen.
Eenmaal bepaalde de Heere haar bij Jeremia 25 van vers 15 tot het
einde bijzonder. Lees dit eens aandachtig. Nu vraag ik, is dit niet
vervuld? Heeft de ganse aarde, alle volken der aarde, niet uit deze
beker gedronken?

Dan weer werd zij bepaald bij de verschrikkingen en verderfenis des
Almachtigen. De hongersnood is haar in 1936 zeer krachtig bekend
gemaakt. Is de honger niet op de aarde geweest?
(…)
Dit ging met grote eenvoud en diepe afhankelijkheid gepaard met
aanbidding."

Ik zal hier maar stoppen. Ik kwam ertoe dit even ter sprake te brengen
Wie zou niet jaloers worden op die eenvoudige Godvrezende
vrouw?
Bij nacht onderwijzen mij mijn nieren, dat was toch wel iets wat zij mocht
ondervinden.

[SecorDabar]

Mijn gedachten vermenigvuldigen wel eens. Ik dacht aan de
titel van het dagboek dat wij afgelopen jaar hebben gelezen.
Des nachts zal Zijn lied bij mij zijn.

Een klein citaatje uit de levensbeschrijving van Mientje Vrijdag,
beschreven door (lerend) ouderling Bart Roest:

"Velen van Gods kinderen werden door deze ziel vertroost en
gesterkt. Men kon haar de geheimen en de lasten toebetrouwen,
zij ging ermee tot God. Is dit niet waar, kinderen Gods, die haar
gekend hebben en nog leven. Zeg ik er teveel van? Is dir niet tot
lof van Gods genade in haar zo rijkelijk verheerlijkt?
Zij was de blinde tot ogen en een stut voor God Kerk op de aarde.
Er ging een goede reuk van Christus van haar uit. Zij liet, waar zij
was geweest, altijd wat achter.

In de leer helder en ongeveinsd, daardoor was zij geliefd bij Gods
oprechte volk. Dit vloeide voort uit de vrije genadebediening Gods.
Want dit schrijf ik niet om haar te vergoden, maar om God te
verheerlijken in en door haar.
Het vrije welbehagen Gods, de soevereine genade Gods, was haar
spijze en drank.

Als haar drie-enige Verbondsgod maar verheerlijkt werd, dan blonk
haar aangezicht. De eer van God woog haar zwaar op het hart.
O, wat was zij een worstelares voor huis, gemeente, land, volk en
overheid. Nooit kon er één van Gods knechten in Rijssen het Woord
uitdragen of zij hat in het openbaar of verborgen, hen opgedragen.
Dit kwam dikwijls uit, in de mededelingen over haar zielservaringen.
De ambtsdragers en de gemeente kunnen dit zeer wel weten.
Ja, o dienaren des Woords en ambtsdragers, moeten wij niet
tot Gods eer vermelden, wat God ons in haar gegeven heeft?
Menigmaal zijn zij door haar woord bemoedigd de kansel
opgegaan.

Voor de noden der tijden lag zij gedurig, in de eenzaamheid, op de
knieën te worstelen. Dan goot zij haar hart zo uit, met zulk een
goddelijke eerbied en aandrang, zodat alles zat te wenen als zij amen
zei.

Ook viel zij gedurig aan de zijde Gods met de schuld van land, volk
en kerk. Dan kon zij Gods handelingen zo rechtvaardigen.
Ook moet ik nog mededelen, dat zij onder de zeldzaamste was, dat
de Heere haar des nachts uit de slaap wekte, om uit haar bed uit te
gaan. Zij had nachtelijke gebedsoefeningen.

Gedurig is haar dan, gelijk Esther, de gouden scepter toegereikt. Ja,
dat met God worstelen was haar niet zeldzaam. Veel Godsgeheimen
zijn haar in de nacht geopenbaard. Van de vele zal ik er sommige
noemen.

Lang voordat de oorlogen en verwoestingen kwamen heeft zij met
een Jeremia op een nacht duidelijk het grote krijgsrumoer beluisterd.
Zij was dan zo ontroerd en bevende, dat zij op haar aangezicht des
nachts lag te wenen.
Eenmaal bepaalde de Heere haar bij Jeremia 25 van vers 15 tot het
einde bijzonder. Lees dit eens aandachtig. Nu vraag ik, is dit niet
vervuld? Heeft de ganse aarde, alle volken der aarde, niet uit deze
beker gedronken?

Dan weer werd zij bepaald bij de verschrikkingen en verderfenis des
Almachtigen. De hongersnood is haar in 1936 zeer krachtig bekend
gemaakt. Is de honger niet op de aarde geweest?
(…)
Dit ging met grote eenvoud en diepe afhankelijkheid gepaard met
aanbidding."

Ik zal hier maar stoppen. Ik kwam ertoe dit even ter sprake te brengen
Wie zou niet jaloers worden op die eenvoudige Godvrezende
vrouw?
Bij nacht onderwijzen mij mijn nieren, dat was toch wel iets wat zij mocht
ondervinden.

Mooi stukje!

Citaat: Ook moet ik nog mededelen, dat zij onder de zeldzaamste was, dat
de Heere haar des nachts uit de slaap wekte, om uit haar bed uit te
gaan. Zij had nachtelijke gebedsoefeningen.
Gedurig is haar dan, gelijk Esther, de gouden scepter toegereikt. Ja,
dat met God worstelen was haar niet zeldzaam. Veel Godsgeheimen
zijn haar in de nacht geopenbaard.

Uit dit citaat blijkt dat niet de indruk gewekt moet worden dat Mientje Vrijdag elke nacht gebedsoefeningen had.
Maar zoals het citaat zegt: het was haar niet zeldzaam.

DIA schreef: Wie zou niet jaloers worden op die eenvoudige Godvrezende
vrouw?
Hier ben ik het van harte mee eens.
Komt dus voor ons de wedervraag zoals de onderwerpstitel aangeeft:
Is onze wandel in de hemelen?

[-DIA-]

Mijn gedachten vermenigvuldigen wel eens. Ik dacht aan de
titel van het dagboek dat wij afgelopen jaar hebben gelezen.
Des nachts zal Zijn lied bij mij zijn.

Een klein citaatje uit de levensbeschrijving van Mientje Vrijdag,
beschreven door (lerend) ouderling Bart Roest:

"Velen van Gods kinderen werden door deze ziel vertroost en
gesterkt. Men kon haar de geheimen en de lasten toebetrouwen,
zij ging ermee tot God. Is dit niet waar, kinderen Gods, die haar
gekend hebben en nog leven. Zeg ik er teveel van? Is dir niet tot
lof van Gods genade in haar zo rijkelijk verheerlijkt?
Zij was de blinde tot ogen en een stut voor God Kerk op de aarde.
Er ging een goede reuk van Christus van haar uit. Zij liet, waar zij
was geweest, altijd wat achter.

In de leer helder en ongeveinsd, daardoor was zij geliefd bij Gods
oprechte volk. Dit vloeide voort uit de vrije genadebediening Gods.
Want dit schrijf ik niet om haar te vergoden, maar om God te
verheerlijken in en door haar.
Het vrije welbehagen Gods, de soevereine genade Gods, was haar
spijze en drank.

Als haar drie-enige Verbondsgod maar verheerlijkt werd, dan blonk
haar aangezicht. De eer van God woog haar zwaar op het hart.
O, wat was zij een worstelares voor huis, gemeente, land, volk en
overheid. Nooit kon er één van Gods knechten in Rijssen het Woord
uitdragen of zij hat in het openbaar of verborgen, hen opgedragen.
Dit kwam dikwijls uit, in de mededelingen over haar zielservaringen.
De ambtsdragers en de gemeente kunnen dit zeer wel weten.
Ja, o dienaren des Woords en ambtsdragers, moeten wij niet
tot Gods eer vermelden, wat God ons in haar gegeven heeft?
Menigmaal zijn zij door haar woord bemoedigd de kansel
opgegaan.

Voor de noden der tijden lag zij gedurig, in de eenzaamheid, op de
knieën te worstelen. Dan goot zij haar hart zo uit, met zulk een
goddelijke eerbied en aandrang, zodat alles zat te wenen als zij amen
zei.

Ook viel zij gedurig aan de zijde Gods met de schuld van land, volk
en kerk. Dan kon zij Gods handelingen zo rechtvaardigen.
Ook moet ik nog mededelen, dat zij onder de zeldzaamste was, dat
de Heere haar des nachts uit de slaap wekte, om uit haar bed uit te
gaan. Zij had nachtelijke gebedsoefeningen.

Gedurig is haar dan, gelijk Esther, de gouden scepter toegereikt. Ja,
dat met God worstelen was haar niet zeldzaam. Veel Godsgeheimen
zijn haar in de nacht geopenbaard. Van de vele zal ik er sommige
noemen.

Lang voordat de oorlogen en verwoestingen kwamen heeft zij met
een Jeremia op een nacht duidelijk het grote krijgsrumoer beluisterd.
Zij was dan zo ontroerd en bevende, dat zij op haar aangezicht des
nachts lag te wenen.
Eenmaal bepaalde de Heere haar bij Jeremia 25 van vers 15 tot het
einde bijzonder. Lees dit eens aandachtig. Nu vraag ik, is dit niet
vervuld? Heeft de ganse aarde, alle volken der aarde, niet uit deze
beker gedronken?

Dan weer werd zij bepaald bij de verschrikkingen en verderfenis des
Almachtigen. De hongersnood is haar in 1936 zeer krachtig bekend
gemaakt. Is de honger niet op de aarde geweest?
(…)
Dit ging met grote eenvoud en diepe afhankelijkheid gepaard met
aanbidding."

Ik zal hier maar stoppen. Ik kwam ertoe dit even ter sprake te brengen
Wie zou niet jaloers worden op die eenvoudige Godvrezende
vrouw?
Bij nacht onderwijzen mij mijn nieren, dat was toch wel iets wat zij mocht
ondervinden.

Mooi stukje!

Citaat: Ook moet ik nog mededelen, dat zij onder de zeldzaamste was, dat
de Heere haar des nachts uit de slaap wekte, om uit haar bed uit te
gaan. Zij had nachtelijke gebedsoefeningen.
Gedurig is haar dan, gelijk Esther, de gouden scepter toegereikt. Ja,
dat met God worstelen was haar niet zeldzaam. Veel Godsgeheimen
zijn haar in de nacht geopenbaard.

Uit dit citaat blijkt dat niet de indruk gewekt moet worden dat Mientje Vrijdag elke nacht gebedsoefeningen had.
Maar zoals het citaat zegt: het was haar niet zeldzaam.

DIA schreef: Wie zou niet jaloers worden op die eenvoudige Godvrezende
vrouw?
Hier ben ik het van harte mee eens.
Komt dus voor ons de wedervraag zoals de onderwerpstitel aangeeft:
Is onze wandel in de hemelen?

Ik weet niet hoe het met anderen gesteld is.
Maar als het gaat over wat ik moest zijn en wat ik ben...
Dan moet ik wel zeggen: Hoe kleeft mijn ziel aan het stof.
En als dat nu voortdurene de NOOD mag zijn...
We zien wel waar het moet komen, waar het ligt.

Ik denk dat we op dit punt wel komen op het vlak van tere
punten. Deze zijn niet allemaal geschikt om op een
openbaar forum rond te bazuinen. De wereld zal er mee
spotten en de godsdienst zal het niet begrijpen.
Laten onze wangestalten ons naar de binnenkamer leiden.

[Simon]

Mijn gedachten vermenigvuldigen wel eens. Ik dacht aan de
titel van het dagboek dat wij afgelopen jaar hebben gelezen.
Des nachts zal Zijn lied bij mij zijn.

Een klein citaatje uit de levensbeschrijving van Mientje Vrijdag,
beschreven door (lerend) ouderling Bart Roest:

"Velen van Gods kinderen werden door deze ziel vertroost en
gesterkt. Men kon haar de geheimen en de lasten toebetrouwen,
zij ging ermee tot God. Is dit niet waar, kinderen Gods, die haar
gekend hebben en nog leven. Zeg ik er teveel van? Is dir niet tot
lof van Gods genade in haar zo rijkelijk verheerlijkt?
Zij was de blinde tot ogen en een stut voor God Kerk op de aarde.
Er ging een goede reuk van Christus van haar uit. Zij liet, waar zij
was geweest, altijd wat achter.

In de leer helder en ongeveinsd, daardoor was zij geliefd bij Gods
oprechte volk. Dit vloeide voort uit de vrije genadebediening Gods.
Want dit schrijf ik niet om haar te vergoden, maar om God te
verheerlijken in en door haar.
Het vrije welbehagen Gods, de soevereine genade Gods, was haar
spijze en drank.

Als haar drie-enige Verbondsgod maar verheerlijkt werd, dan blonk
haar aangezicht. De eer van God woog haar zwaar op het hart.
O, wat was zij een worstelares voor huis, gemeente, land, volk en
overheid. Nooit kon er één van Gods knechten in Rijssen het Woord
uitdragen of zij hat in het openbaar of verborgen, hen opgedragen.
Dit kwam dikwijls uit, in de mededelingen over haar zielservaringen.
De ambtsdragers en de gemeente kunnen dit zeer wel weten.
Ja, o dienaren des Woords en ambtsdragers, moeten wij niet
tot Gods eer vermelden, wat God ons in haar gegeven heeft?
Menigmaal zijn zij door haar woord bemoedigd de kansel
opgegaan.

Voor de noden der tijden lag zij gedurig, in de eenzaamheid, op de
knieën te worstelen. Dan goot zij haar hart zo uit, met zulk een
goddelijke eerbied en aandrang, zodat alles zat te wenen als zij amen
zei.

Ook viel zij gedurig aan de zijde Gods met de schuld van land, volk
en kerk. Dan kon zij Gods handelingen zo rechtvaardigen.
Ook moet ik nog mededelen, dat zij onder de zeldzaamste was, dat
de Heere haar des nachts uit de slaap wekte, om uit haar bed uit te
gaan. Zij had nachtelijke gebedsoefeningen.

Gedurig is haar dan, gelijk Esther, de gouden scepter toegereikt. Ja,
dat met God worstelen was haar niet zeldzaam. Veel Godsgeheimen
zijn haar in de nacht geopenbaard. Van de vele zal ik er sommige
noemen.

Lang voordat de oorlogen en verwoestingen kwamen heeft zij met
een Jeremia op een nacht duidelijk het grote krijgsrumoer beluisterd.
Zij was dan zo ontroerd en bevende, dat zij op haar aangezicht des
nachts lag te wenen.
Eenmaal bepaalde de Heere haar bij Jeremia 25 van vers 15 tot het
einde bijzonder. Lees dit eens aandachtig. Nu vraag ik, is dit niet
vervuld? Heeft de ganse aarde, alle volken der aarde, niet uit deze
beker gedronken?

Dan weer werd zij bepaald bij de verschrikkingen en verderfenis des
Almachtigen. De hongersnood is haar in 1936 zeer krachtig bekend
gemaakt. Is de honger niet op de aarde geweest?
(…)
Dit ging met grote eenvoud en diepe afhankelijkheid gepaard met
aanbidding."

Ik zal hier maar stoppen. Ik kwam ertoe dit even ter sprake te brengen
Wie zou niet jaloers worden op die eenvoudige Godvrezende
vrouw?
Bij nacht onderwijzen mij mijn nieren, dat was toch wel iets wat zij mocht
ondervinden.

Mooi stukje!

Citaat: Ook moet ik nog mededelen, dat zij onder de zeldzaamste was, dat
de Heere haar des nachts uit de slaap wekte, om uit haar bed uit te
gaan. Zij had nachtelijke gebedsoefeningen.
Gedurig is haar dan, gelijk Esther, de gouden scepter toegereikt. Ja,
dat met God worstelen was haar niet zeldzaam. Veel Godsgeheimen
zijn haar in de nacht geopenbaard.

Uit dit citaat blijkt dat niet de indruk gewekt moet worden dat Mientje Vrijdag elke nacht gebedsoefeningen had.
Maar zoals het citaat zegt: het was haar niet zeldzaam.

DIA schreef: Wie zou niet jaloers worden op die eenvoudige Godvrezende
vrouw?
Hier ben ik het van harte mee eens.
Komt dus voor ons de wedervraag zoals de onderwerpstitel aangeeft:
Is onze wandel in de hemelen?

Ik weet niet hoe het met anderen gesteld is.
Maar als het gaat over wat ik moest zijn en wat ik ben...
Dan moet ik wel zeggen: Hoe kleeft mijn ziel aan het stof.
En als dat nu voortdurene de NOOD mag zijn...
We zien wel waar het moet komen, waar het ligt.

Ik denk dat we op dit punt wel komen op het vlak van tere
punten. Deze zijn niet allemaal geschikt om op een
openbaar forum rond te bazuinen. De wereld zal er mee
spotten en de godsdienst zal het niet begrijpen.
Laten onze wangestalten ons naar de binnenkamer leiden.

Deur op slot en niet getuigen want de wereld lacht je uit??

[ejvl]

Ik weet niet hoe het met anderen gesteld is.
Maar als het gaat over wat ik moest zijn en wat ik ben...
Dan moet ik wel zeggen: Hoe kleeft mijn ziel aan het stof.
En als dat nu voortdurene de NOOD mag zijn...
We zien wel waar het moet komen, waar het ligt.

Ik denk dat we op dit punt wel komen op het vlak van tere
punten. Deze zijn niet allemaal geschikt om op een
openbaar forum rond te bazuinen. De wereld zal er mee
spotten en de godsdienst zal het niet begrijpen.
Laten onze wangestalten ons naar de binnenkamer leiden.

Zolang we op ons zelf zien in al onze tekorten en al onze zonden is het inderdaad niets.
Maar de Heere Jezus zegt ook, zie op Mij! En in Hem is alles volmaakt, dan kun je menigmaal niet meer op jezelf zien, maar alleen op Hem!

Want gelijk zij waren in de dagen voor den zondvloed, etende en drinkende, trouwende en ten huwelijk uitgevende, tot den dag toe, in welken Noach in de ark ging;
En bekenden het niet, totdat de zondvloed kwam, en hen allen wegnam; alzo zal ook zijn de toekomst van den Zoon des mensen.

Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, dat Hij ons de zonden vergeve, en ons reinige van alle ongerechtigheid.

Namelijk, indien gij met uw mond zult belijden den Heere Jezus, en met uw hart geloven, dat God Hem uit de doden opgewekt heeft, zo zult gij zalig worden.

Zie je de tegenstelling?
Zolang we zien op ons eigen gevoel, op onze eigen tekortkomingen kan het niet, maar als we zien op Hem, dan valt alles weg en dan kan alles!

[Simon]

Ik weet niet hoe het met anderen gesteld is.
Maar als het gaat over wat ik moest zijn en wat ik ben...
Dan moet ik wel zeggen: Hoe kleeft mijn ziel aan het stof.
En als dat nu voortdurene de NOOD mag zijn...
We zien wel waar het moet komen, waar het ligt.

Ik denk dat we op dit punt wel komen op het vlak van tere
punten. Deze zijn niet allemaal geschikt om op een
openbaar forum rond te bazuinen. De wereld zal er mee
spotten en de godsdienst zal het niet begrijpen.
Laten onze wangestalten ons naar de binnenkamer leiden.

Zolang we op ons zelf zien in al onze tekorten en al onze zonden is het inderdaad niets.
Maar de Heere Jezus zegt ook, zie op Mij! En in Hem is alles volmaakt, dan kun je menigmaal niet meer op jezelf zien, maar alleen op Hem!

Want gelijk zij waren in de dagen voor den zondvloed, etende en drinkende, trouwende en ten huwelijk uitgevende, tot den dag toe, in welken Noach in de ark ging;
En bekenden het niet, totdat de zondvloed kwam, en hen allen wegnam; alzo zal ook zijn de toekomst van den Zoon des mensen.

Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, dat Hij ons de zonden vergeve, en ons reinige van alle ongerechtigheid.

Namelijk, indien gij met uw mond zult belijden den Heere Jezus, en met uw hart geloven, dat God Hem uit de doden opgewekt heeft, zo zult gij zalig worden.

Zie je de tegenstelling?
Zolang we zien op ons eigen gevoel, op onze eigen tekortkomingen kan het niet, maar als we zien op Hem, dan valt alles weg en dan kan alles!

Helemaal mee eens, en juist als we zien op onze tekortkomingen, hebben we Hem, om naar op te zien, zoals de israelieten in de woestijn naar de staf moesten kijken.

[SecorDabar]

Ik weet niet hoe het met anderen gesteld is.
Maar als het gaat over wat ik moest zijn en wat ik ben...
Dan moet ik wel zeggen: Hoe kleeft mijn ziel aan het stof.
En als dat nu voortdurene de NOOD mag zijn...
We zien wel waar het moet komen, waar het ligt.

Ik denk dat we op dit punt wel komen op het vlak van tere
punten. Deze zijn niet allemaal geschikt om op een
openbaar forum rond te bazuinen. De wereld zal er mee
spotten en de godsdienst zal het niet begrijpen.
Laten onze wangestalten ons naar de binnenkamer leiden.

Zolang we op ons zelf zien in al onze tekorten en al onze zonden is het inderdaad niets.
Maar de Heere Jezus zegt ook, zie op Mij! En in Hem is alles volmaakt, dan kun je menigmaal niet meer op jezelf zien, maar alleen op Hem!

Want gelijk zij waren in de dagen voor den zondvloed, etende en drinkende, trouwende en ten huwelijk uitgevende, tot den dag toe, in welken Noach in de ark ging;
En bekenden het niet, totdat de zondvloed kwam, en hen allen wegnam; alzo zal ook zijn de toekomst van den Zoon des mensen.

Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, dat Hij ons de zonden vergeve, en ons reinige van alle ongerechtigheid.

Namelijk, indien gij met uw mond zult belijden den Heere Jezus, en met uw hart geloven, dat God Hem uit de doden opgewekt heeft, zo zult gij zalig worden.

Zie je de tegenstelling?
Zolang we zien op ons eigen gevoel, op onze eigen tekortkomingen kan het niet, maar als we zien op Hem, dan valt alles weg en dan kan alles!

Helemaal mee eens, en juist als we zien op onze tekortkomingen, hebben we Hem, om naar op te zien, zoals de israelieten in de woestijn naar de staf moesten kijken.

Als aanvulling hierop: We hebben de Heilige Geest nodig om onze blinde zielsogen
te openen, dit kan, en wil de Heilige Geest ook doen!
In Uw licht, zien wij het Licht.
Zend Heere, Uw licht en waarheid neder!,
zingen we berijmd in psalm 43.

[SecorDabar]

Ik las met het oog op ons onderwerp het volgende stukje uit
een preek over Efeze 5:17 :"de tijd uitkopende, dewijl de dagen boos zijn"
van Ds. Petrus van der Hagen (1641-1671):

Indien u eens overdenkt, dat wij bijna de helft van de tijd slapen,
(dat is half dood zijn), dat wij een groot gedeelte van de overige tijd met
eten en drinken, en andere noodzakelijkheden doorbrengen,
voegt daar bij de tijd, die wij tot ons beroep van node hebben,
en u zult wel zien, wat een klein portie daarvan overschieten zal.
Daarom wil de apostel Paulus als hij zegt om de tijd uit te kopen
(Efeze 5:16) , dat wij niet alleen dat overschot aan tijd wel zullen
besteden, maar dat wij ook van die andere tijd iets uitkopen, wat afbreken,
en wat verkorten zullen, om die te besteden tot de ere Gods, en bevordering
van onze zaligheid en die van onze naaste.

Wij weten wel dat de Christenen mensen zijn, en dat zij
tijd moeten hebben om te doen dat de mensheid vereist,
maar wij weten ook dat zij Christenen zijn, en dat zij
zo veel tijd als het mogelijk is moeten uitwinnen, en uitkopen,
om te doen dat een Christen doen moet.

Zo moeten zij wat tijd afbreken van het ene,
om het te gebruiken voor het andere.
Een Christen wil wel een uur minder slapen, wat korter eten, etc.
om tijd genoeg te hebben, om te doen de wil Zijn Vaders Die
in de hemelen is (Joh. 4:31).
Zo onderwijzen hem des nacht zijn nieren (Psalm 16:7)
En zo zei David in Psalm 63:2-7: O God, Gij zijt mijn God,
ik zoek U in de dageraad, mijn ziel dorst naar U,
mijn vlees verlangt naar U, als ik Uwer gedenk op mijn legerstede,
zo peins ik aan U in de nachtwake.
En Psalm 119:55-62: Heere des nachts ben ik Uws Naams naams,
gedachtig geweest. Ter middernacht sta ik op,
om U te loven voor de rechten Uwer gerechtigheid.

[-DIA-]

Mij is een goede raad gegeven, meen ik.
Er is me gezegd:
Een christen hoort overdag te werken voor zijn levensonderhoud.
's Avonds moet de tijd gebruikt worden voor onze ziel.

Ik geloof dat deze man een goede raad heeft gegeven.
Vandaar dat hij me ook waarschuwde aangaade dit forum.


Tja... Ga ik toch door? Of...
Wie kiest, o verdwaasde! voor het leven de dood!?

Jij, u, ik, wij allemaal van nature.
De grootste ellende is wel dat we onze ellende niet kennen!

[Simon]

Mij is een goede raad gegeven, meen ik.
Er is me gezegd:
Een christen hoort overdag te werken voor zijn levensonderhoud.
's Avonds moet de tijd gebruikt worden voor onze ziel.

Ik geloof dat deze man een goede raad heeft gegeven.
Vandaar dat hij me ook waarschuwde aangaade dit forum.


Tja... Ga ik toch door? Of...
Wie kiest, o verdwaasde! voor het leven de dood!?

Jij, u, ik, wij allemaal van nature.
De grootste ellende is wel dat we onze ellende niet kennen!

Mag gerust ook 's avonds werken hoor, denk ik.
Of een nachtdienstje draaien.

[eilander]

Mij is een goede raad gegeven, meen ik.
Er is me gezegd:
Een christen hoort overdag te werken voor zijn levensonderhoud.
's Avonds moet de tijd gebruikt worden voor onze ziel.

Ik geloof dat deze man een goede raad heeft gegeven.
Vandaar dat hij me ook waarschuwde aangaade dit forum.


Tja... Ga ik toch door? Of...
Wie kiest, o verdwaasde! voor het leven de dood!?

Jij, u, ik, wij allemaal van nature.
De grootste ellende is wel dat we onze ellende niet kennen!

Mag gerust ook 's avonds werken hoor, denk ik.
Of een nachtdienstje draaien.

Je begrijpt toch hoop ik wel wat DIA bedoelt?

[Simon]

Mij is een goede raad gegeven, meen ik.
Er is me gezegd:
Een christen hoort overdag te werken voor zijn levensonderhoud.
's Avonds moet de tijd gebruikt worden voor onze ziel.

Ik geloof dat deze man een goede raad heeft gegeven.
Vandaar dat hij me ook waarschuwde aangaade dit forum.


Tja... Ga ik toch door? Of...
Wie kiest, o verdwaasde! voor het leven de dood!?

Jij, u, ik, wij allemaal van nature.
De grootste ellende is wel dat we onze ellende niet kennen!

Mag gerust ook 's avonds werken hoor, denk ik.
Of een nachtdienstje draaien.

Je begrijpt toch hoop ik wel wat DIA bedoelt?

Hmm, ik geloof het niet, nee.
met name de eerste 4 zinnen...