40 dagentijd / Lijdenstijd 2012 Hoe gaan we die tijd in?

[Desiree]

Er is niet van gekomen... Ik ga er weer een lezen.

[SecorDabar]

Er is niet van gekomen... Ik ga er weer een lezen.

Beste Desiree,
Fijn om te horen.
Het is echter geen aangenomen werk hoor
Tot nu toe zijn de eerste 4 preken aan de orde geweest op dit refoforum.
Moge de preken bovenal voor ons tot persoonlijke stichting zijn.

Vriendelijke Groeten van Secor Dabar

[learsi]

De preek gaat over Judas. En in zekere zin over het uithoudingsvermogen van het vlees.
In hen die verloren gaan.........zowel als in hen die door Woord en Geest gered worden.

_ Het loopt slecht af met een ieder die tegen de bestraffing van de Geest in gaat, zijn eigengerechtigheid bij de hand houdt en zich niet aan het alleen reddend Woord onderwerpt.

_ De wereld kent de ongesloten achterdeur van het hart van de valse christenen wel.

_ Nadat de Heere de gestalte van een dienstknecht ten volle aangenomen heeft en blijkt dat in Zijn nabijheid geen geld en menseneer te behalen vallen, acht het vlees de Gezalfde niet meer.

_ Een mens kan het Evangelie met de mond liefhebbenen in het hart de Heere met voeten treden. Juist dan als men Zijn brood eet. Dat is alles wat het vlees vermag.

_ Judas is gestruikeld, omdat hij geen Judas wilde zijn!

_ O gij allen die de wereld enen de ongerechtigheid de geldgierigheid en de eergierigheid najaagt en bij dit alles goede christenen wilt heten, gij allen, die u als heilig voordoet enen de roem hebt dat gij dit alles in de naam des Heeren gedaan hebt, en die toch weet dat er ongerechtigheid in uw hand is, laat u door Judas leren dat het einde wanhoop is, wanneer men zich niet met zonden en alles voor de Heere neerwerpt, om van de zonde waarlijk verlost te zijn. Wie de zegen niet wil, die de Heere aan Judas wilde geven, beerft de vloek!

_ Bemoedigende evangelie verkondiging aan het einde van de preek in de laatste alinea.


Exegese en toepassing als één geheel geweven.

h.g. Learsi

[helma]

Hoe ver zijn we inmiddels?
Ik ben t/m 7 gekomen.
Christus voor het Sanhedrin.
Wat me heel erg trof is dat de Heere Jezus door Kajafas 'gekeurd' moest worden.
Het offerdier moest immers voor de priester gebracht worden, die dan te verklaren had, of het geschikt was, om als offer geslacht te worden.
En dan staat daar Jezus, als het Lam Gods. Als er ooit een lam geschikt is geweest vanwege zijn volmaaktheid is Hij het wel.
Maar juist doordat Kajafas Hem áfkeurt is Hij geschikt als hét Offer.
Hij, de Volmaakte, wordt onvolmaakt, schuldig bevonden.

Wie had hij vóór zich? Zal ik het u zeggen? Hij had ons vóór zich, de uitverkorene Gemeente Gods had hij vóór zich; ons in onze afschuwelijke gedaante, ons als rebellen tegen de eeuwige Majesteit Gods, met onze zondige metgezellen en duivelse leer: „Gij zult als God wezen" (Gen. 3 : 5); — ons had hij voor zich, overtreders en verachters van de eeuwigblijvende Wet Gods, ons, afbrekers van het Koninkrijk Gods en der woning Zijner heiligheid en heerlijkheid; — ons, kinderen des duivels en des doods, die nochtans staande willen houden, dat wij zonen en dochters van God zijn, en ons laten voorstaan op onzer aller Vader; — ons had hij voor Zich, die ons Gode gelijk maakten; want dat is het doen des vleses.
Zulke mensen moeten echter door Gods vloek getroffen, in de ban gedaan, bespogen en in het aangezicht geslagen worden. Ja, tot dezulken moest gezegd worden: „Profeteer, gij gezalfde, gij blinde, wie slaat u? Weet gij het?" —
Maar hoe ons? Had Kajafas, had het Sanhedrin ons dan voor zich?
Ja ons, — ons in de Persoon van onze dierbare Verlosser, ons, in de Persoon van de Man van Nazareth!
Deze ruiling is het werk van Gods eeuwige Majesteit geweest: Dien, Die geen zonde kende, heeft Hij zonde voor ons gemaakt (2 Cor. 5 : 21). En zo stond Hij dan voor het zogenaamde geestelijk gericht als een oproermaker in het Rijk van God; als een duivelsleraar, die eeuwige waarheden wilde omverstoten; als een Godslasteraar, die zijn wilde als God. Zo stond Hij dan voor de rechterstoel der Wet als een vervloekt mens, waardig dat men Hem overlaadde met allerlei uitgezochten smaad, hoon en beschimping.

[SecorDabar]

Hoe ver zijn we inmiddels?
Ik ben t/m 7 gekomen.
Christus voor het Sanhedrin.
Wat me heel erg trof is dat de Heere Jezus door Kajafas 'gekeurd' moest worden.
Het offerdier moest immers voor de priester gebracht worden, die dan te verklaren had, of het geschikt was, om als offer geslacht te worden.
En dan staat daar Jezus, als het Lam Gods. Als er ooit een lam geschikt is geweest vanwege zijn volmaaktheid is Hij het wel.
Maar juist doordat Kajafas Hem áfkeurt is Hij geschikt als hét Offer.
Hij, de Volmaakte, wordt onvolmaakt, schuldig bevonden.

Wie had hij vóór zich? Zal ik het u zeggen? Hij had ons vóór zich, de uitverkorene Gemeente Gods had hij vóór zich; ons in onze afschuwelijke gedaante, ons als rebellen tegen de eeuwige Majesteit Gods, met onze zondige metgezellen en duivelse leer: „Gij zult als God wezen" (Gen. 3 : 5); — ons had hij voor zich, overtreders en verachters van de eeuwigblijvende Wet Gods, ons, afbrekers van het Koninkrijk Gods en der woning Zijner heiligheid en heerlijkheid; — ons, kinderen des duivels en des doods, die nochtans staande willen houden, dat wij zonen en dochters van God zijn, en ons laten voorstaan op onzer aller Vader; — ons had hij voor Zich, die ons Gode gelijk maakten; want dat is het doen des vleses.
Zulke mensen moeten echter door Gods vloek getroffen, in de ban gedaan, bespogen en in het aangezicht geslagen worden. Ja, tot dezulken moest gezegd worden: „Profeteer, gij gezalfde, gij blinde, wie slaat u? Weet gij het?" —
Maar hoe ons? Had Kajafas, had het Sanhedrin ons dan voor zich?
Ja ons, — ons in de Persoon van onze dierbare Verlosser, ons, in de Persoon van de Man van Nazareth!
Deze ruiling is het werk van Gods eeuwige Majesteit geweest: Dien, Die geen zonde kende, heeft Hij zonde voor ons gemaakt (2 Cor. 5 : 21). En zo stond Hij dan voor het zogenaamde geestelijk gericht als een oproermaker in het Rijk van God; als een duivelsleraar, die eeuwige waarheden wilde omverstoten; als een Godslasteraar, die zijn wilde als God. Zo stond Hij dan voor de rechterstoel der Wet als een vervloekt mens, waardig dat men Hem overlaadde met allerlei uitgezochten smaad, hoon en beschimping.

Beste Helma,

Inderdaad heel treffend dat onze dierbare Heiland Jezus Christus daar "gekeurd" moest worden als Het Lam ter slachting, als zondoffer. Ben zelf op dit moment het boek Leviticus van de bijbelverklaring van M. Henry aan het lezen, en daarin wordt nauwkeurig beschreven over deze keuring, wat ook Matthew Henry in dezelfde trant verklaard als dr. Kohlbrügge.

[helma]

wat ik ook aangrijpend vond was dit:
De vijanden van Christus hebben tot aanvoerder een discipel van Christus.

[Johann Gottfried Walther]

Over Kajafas:

Johannes 11:
49 En een uit hen, namelijk Kajafas, die deszelven jaars hogepriester was, zeide tot hen: Gij verstaat niets;

50 En gij overlegt niet, dat het ons nut is, dat een mens sterve voor het volk, en het gehele volk niet verloren ga.

51 En dit zeide hij niet uit zichzelven; maar, zijnde hogepriester deszelven jaars, profeteerde hij, dat Jezus sterven zou voor het volk;


Kajafas is schuldig voor het onschuldig veroordelen. Maar gelijk volvoerd hij de raad Gods, en profeteerd zelfs nog.

[SecorDabar]

Inmiddels heb ik de 12e preek gelezen.
Wat mij opvalt en wat mij trof in deze
preek van dr. Kohlbrügge is het pessimisme en het optimisme.
(Neemt u mij niet kwalijk over dit woordgebruik,
aangezien pessimisme en optimisme ook in het heidendom
gebruikt worden met een geheel andere gevoelswaarde).

Maar goed laat ik het gebruiken naar christelijke maatstaven:
Pessimisme vind ik in het volgende:

Daarom is de duivel, met de wereld, er steeds op uit, allen, die in Christus bevonden
zijn, allerlei lijden te veroorzaken
Daarenboven laat hij hen door de wereld met allerlei smaad en hoon overdekken,
maakt, dat zij de ganse dag door de wereld als slachtschapen worden geacht, tracht
hen wankelmoedig of ook wel overmoedig te maken, spant hun allerlei strikken, en
hoe minder het hem gelukt, des te woedender wordt hij.
Het vreselijkste lijden, dat ik ken, is dit zielslijden, dat men zijn leven en zaligheid
gezet heeft op Gods Woord, op Zijn beloften en gerechtigheid, … en zie, alles wordt
aan een kruis gena geld, alles gaat in de dood
Dat was het lijden van de moeder van Jezus, dat het lijden van de overige vrouwen en
van de discipel, die de Heere liefhad. Op aarde gevoelt men zich verlaten, en het is,
alsof er geen God in de hemel meer is.

Optimisme vond ik in het volgende, (zeer troostrijk):

Altijd blijft het waar: wie bij het kruis blijft, wordt daar staande gehouden, beschut en
bewaard voor de woede des duivels en der wereld, en ondervindt, dat hij niet
tevergeefs bij het kruis gebleven is, maar dat het hem veeleer honderdvoudig
vergolden wordt.
Wij weten het, van Zijn kruis, hoe Hij voor Zijn moeder zorgde. Zo heeft Hij nog lief,
zó zorgt Hij nog, blijft en leeft als onze Trooster, Raad, Verlosser en sterke God, die
wij aan de onzen achterlaten.

[SecorDabar]

wat ik ook aangrijpend vond was dit:
De vijanden van Christus hebben tot aanvoerder een discipel van Christus.

Wordt daar Judas Iskarioth mee bedoeld ?

[-DIA-]

Inmiddels heb ik de 12e preek gelezen.
Wat mij opvalt en wat mij trof in deze
preek van dr. Kohlbrügge is het pessimisme en het optimisme.
(Neemt u mij niet kwalijk over dit woordgebruik,
aangezien pessimisme en optimisme ook in het heidendom
gebruikt worden met een geheel andere gevoelswaarde).

Maar goed laat ik het gebruiken naar christelijke maatstaven:
Pessimisme vind ik in het volgende:

Daarom is de duivel, met de wereld, er steeds op uit, allen, die in Christus bevonden
zijn, allerlei lijden te veroorzaken
Daarenboven laat hij hen door de wereld met allerlei smaad en hoon overdekken,
maakt, dat zij de ganse dag door de wereld als slachtschapen worden geacht, tracht
hen wankelmoedig of ook wel overmoedig te maken, spant hun allerlei strikken, en
hoe minder het hem gelukt, des te woedender wordt hij.
Het vreselijkste lijden, dat ik ken, is dit zielslijden, dat men zijn leven en zaligheid
gezet heeft op Gods Woord, op Zijn beloften en gerechtigheid, … en zie, alles wordt
aan een kruis gena geld, alles gaat in de dood
Dat was het lijden van de moeder van Jezus, dat het lijden van de overige vrouwen en
van de discipel, die de Heere liefhad. Op aarde gevoelt men zich verlaten, en het is,
alsof er geen God in de hemel meer is.

Optimisme vond ik in het volgende, (zeer troostrijk):

Altijd blijft het waar: wie bij het kruis blijft, wordt daar staande gehouden, beschut en
bewaard voor de woede des duivels en der wereld, en ondervindt, dat hij niet
tevergeefs bij het kruis gebleven is, maar dat het hem veeleer honderdvoudig
vergolden wordt.
Wij weten het, van Zijn kruis, hoe Hij voor Zijn moeder zorgde. Zo heeft Hij nog lief,
zó zorgt Hij nog, blijft en leeft als onze Trooster, Raad, Verlosser en sterke God, die
wij aan de onzen achterlaten.

Deze taal is echt. Daar zie ik het ook wel liggen, en daat voelt het
hart dat het leeft.
Met de wereld worden we neergedrukt, en komen uiteindelijk eeuwig om
Maar wat daar tegenover staat is onuitsprekelijk.
Daar blijft enkel verwondering over.

Maar toch blijft er ook wel weer strijd.
Die zal ook blijven tot het einde toe.
Ook die vraag die zo kan aanvliegen:
Judas, een discipel door de Heere Zelf geroepen
in Zijn wijngaard.

Ik hoop deze preek te gaan lezen. Ik ben er door veel tegenheden en omstandigheden
niet aan toe gekomen. Maar dit zijn leerrijke preken.

[-DIA-]

Ik las de afgelopen dagen (in 3 delen) de preek over Johannes 19
Vrouw, zie, uw zoon - Zie uw moeder

Wat me in deze preek bijzonder trof, en wat ik eigenlijk nooit zo had gehoord was hoe de liefde
voor Zijn moeder ons tegenstraalt van het kruis.
Ik zal dat stukje even citeren, dan weten we waar we het over hebben.

Maar van het kruis onzes Heeren, bij hetwelk wij staan, daalt hulp op ons neer. Gelijk
onze Heere in de zwakheid van Zijn kruis Zijn macht openbaarde in de zwakheid der
vrouwen en haar bij Zijn kruis hield, zo wendt Hij ook nu nog Zijn hand tot de
kleinen. Aan het kruis hebben wij een heerlijk voorbeeld, hoe de Heere Jezus te
midden van Zijn lijden, met de dood voor ogen, in weerwil van de hevigste smarten
aan lichaam en ziel, niet aan Zijn lijden, maar aan anderen en aan de vervulling van
alle gerechtigheid denkt. Nauwelijks ziet Hij Zijn moeder, of de zorg voor haar
vervult Hem terstond; zij is Zijn moeder, een weduwe. Tot nu toe heeft Hij voor haar
gezorgd, thans kan Hij het als Zoon niet meer doen, en toch, - er moet voor haar
gezorgd, goed gezorgd worden.
En hoe geheel overeenkomstig deze kommerlijke toestand zorgt Hij voor haar! Hij
zegt niet: „Moeder", - zulk een aanhef zou de moeder ter neergeworpen hebben. Hij
zegt niet: „Ik ga Mijn heerlijkheid in, en dan zal Ik voor u zorgen", - dat zou zij niet
verstaan hebben. Hij zegt ook niet: „Moeder, Mijn Vader zal voor u zorgen, God is de
Man der weduwen!" Nee, van het kruis daalt werkelijke hulp af, en de Heere vertroost
meer met daden dan met woorden. Hij kiest uit Zijn discipelen een tot zoon voor Zijn
moeder, Zijn geliefde Johannes, Zijn meest getrouwe discipel, die Hem het best
verstond, die Hem als mens het liefst was, die Hij het meest vertrouwde, die Hij ook
bij Zijn kruis bij zijn moeder zag staan.
Tot zijn moeder zei Hij: „Vrouw, zie, uw zoon!" en tot Johannes: „Zie, uw moeder!"
En Johannes gehoorzaamt de Heere: „Van die ure aan nam haar de discipel in zijn
huis". — Dat was goed, dat hij terstond gehoorzaamde; want spoedig daarna zou de
vreselijke duisternis, die drie uren aanhield, intreden, en gedurende die tijd mocht de
moeder des Heeren niet bij het kruis van haar kind staan. Johannes had zijn eigen
moeder, Salome. Die stond ook bij het kruis; het ging haar naar haar begeerte; zij had
verlangd, dat haar zoon een voorname plaats in het rijk des Heeren zou bekleden.
Groter erepost was er toch wel niet, dan voor de moeder des Heeren in haar
weduwstaat en haar verlatenheid ten zoon, tot hulp en troost te zijn.
Hoe liefelijk heeft de Heere voor Zijn moeder en ook voor Zijn Johannes gezorgd.
Johannes kon met zijn adelaarsblik der liefde alles raden, waar de vrouw behoefte aan
had. Hij kon haar dienen, helpen en troosten, en hijzelf werd in de omgang met zulk
een besliste en in alle, opzichten beproefde moeder, die van eigen verderf, van de
ijdelheid der wereld en van het zichtbare, maar ook van het waarachtige der
onzichtbare genade en van het onzicht bare leven boven anderen vervuld was, tot zijn
ambt ten volle bekwaam gemaakt.
(...)
Hoe blinkt des Heeren ouderliefde ons tegen van Zijn kruis!
Nee, Hij is niet zó diep door smart en lijden ter neergebogen, dat Hij niet aan Zijn
moeder zou denken!
Nee, Hij is niet zo in eigenliefde vergeestelijkt, zo los van de tedere banden, die God
gelegd heeft, dat Hij denken zou: wat weet ik nu nog van een moeder; Ik heb hier wel
wat anders te doen!
Nee, Hij is ook niet ongeduldig of onwillig jegens Zijn God, dat Hij lasteren zou en
zeggen: „God helpt Mij niet; hoe zou Ik u helpen? God zorgt niet voor Mij, hoe zou Ik
nog voor u zorgen?"
Nee, Hij denkt niet: ‘Ik ben in nood, als Ik er maar uit ben; mijn moeder zal geen
gebrek lijden, daar kan God voor zorgen!’ Zulke gruwelijke en Godslasterlijke
gedachten overvallen een mens, vooral zolang hij nog niet verootmoedigd is in zijn
nood. Maar verzoend heeft de Heere zulke gruwelijke gedachten jegens Hem, zulke
gedachten der eigenliefde, waarbij men het hart toesluit voor zijn naasten, toen Hij aan
het kruis te midden Zijner smarten voor Zijn moeder zorgde; en verworven heeft Hij
die Geest, in Welken een ieder, die voor God staat, in eigen nood het meest aan de
Zijnen, aan de nooddruftigen, en het minst aan zichzelf denkt.

[learsi]

Beste mensen en initiatief-nemer, vanaf afgelopen maandag ben ik weer aan het werk, na 3 maanden WW. Een en ander kost nogal wat moeite, ik moet vroeg naar bed om er erg vroeg uit te kunnen(5.45). Ik haak dus af. Kohlbr. maakt fijne preken dat is zeker. Uiteraard lees ik de reacties en misschien nog wel 1 of 2 preken.

h.g. Learsi

[Simon]

wat ik ook aangrijpend vond was dit:
De vijanden van Christus hebben tot aanvoerder een discipel van Christus.

Was Judas geen discipel van Satan, een der farizeers eigenlijk, die addergebroed (nazaad van de slang!) werden genoemd.

[-DIA-]

wat ik ook aangrijpend vond was dit:
De vijanden van Christus hebben tot aanvoerder een discipel van Christus.

Was Judas geen discipel van Satan, een der farizeers eigenlijk, die addergebroed (nazaad van de slang!) werden genoemd.

Uiteindelijk bleek hij dat te zijn. Maar dat wàs hij niet, want hij was door Jezus geroepen. Hij heeft in Zijn naam gepredikt
en wonderen gedaan. De andere discipelen hebben dat niet doorzien. Daaruit blijtk hoe nauw het kan toegaan.
Hemelse gaven gesmaakt, en dan afvallig worden, dat zijn zeer ingrijpende zaken die gebeuren, en dje gebeuren heden
ten dage nog. Ingrijpend als je het van nabij meemaakt.

[Simon]

wat ik ook aangrijpend vond was dit:
De vijanden van Christus hebben tot aanvoerder een discipel van Christus.

Was Judas geen discipel van Satan, een der farizeers eigenlijk, die addergebroed (nazaad van de slang!) werden genoemd.

Uiteindelijk bleek hij dat te zijn. Maar dat wàs hij niet, want hij was door Jezus geroepen. Hij heeft in Zijn naam gepredikt
en wonderen gedaan. De andere discipelen hebben dat niet doorzien. Daaruit blijtk hoe nauw het kan toegaan.
Hemelse gaven gesmaakt, en dan afvallig worden, dat zijn zeer ingrijpende zaken die gebeuren, en dje gebeuren heden
ten dage nog. Ingrijpend als je het van nabij meemaakt.

Judas in Zijn naam wonderen verricht en gepredikt??
Totdat Jezus NA Zijn Opstanding zijn Geest op zijn discipelen blies, hadden de discipelen nog helemaal niets verricht of gepredikt, ze begrepen Zijn gelijkenissen ook nog niet.Die moest Hij hen vaak nog uitleggen en verduidelijken, volgens mij.