Afgelopen week weer het kerkhistorisch tijdschrift "Oude Paden" in de bus gekregen.
Hoewel het altijd weer aardig is om de verschillende artikelen te lezen , bekruipt mij soms het gevoel en de vraag of het nu goed is om zo , op deze manier over het oude volk te spreken en te schrijven.
Soms lijkt het of deze mensen en die tijd bijna verheerlijkt worden.

Hoe zouden de beschreven personen het gevonden hebben als ze het geweten hadden dat ze in zo'n een blad zouden komen te staan ?
Anderzijds is het ook zo dat juist de levensbeschrijvingen van onze oudvaders, in combinatie met hun leer , erg leerzaam kunnen zijn.

Hoe kijken jullie hier tegenaan ?

Dat dubbele gevoel herken ik wel. Het 'oude volk' en andere mensen komen (ondanks de soms leerzame en interresante artikelen) soms inderdaad wel erg centraal te staan.

In ieder geval gaan de activiteiten van de stichting Machpela die ook in dit blad vermeld worden voor mij persoonlijk te ver. Stop dat geld maar in zendings- of evangelisatiedoeleinden, dat lijkt me toch een betere besteding in Gods Koninkrijk.

Ik kan helaas geen zinnige bijdrage aan dit topic leveren, aangezien ik het volledig met geledu eens ben.

Bovendien ben ik vuurbang dat men zich teveel gaat spiegelen aan "het oude volk".

De (kleine) kerkgeschiedenis die ook in dit blad is terug te vinden vind ik wel weer heel boeiend.

Rens leest hem regelmatig en vind hem heel interressant, verder kan ik er niets over zeggen, evenals jvdg en ben ik het eens met geledu.

Ik lees 'm niet en als ik dit zo lees, mis ik er weinig aan.

Mariavt schreef:Rens leest hem regelmatig en vind hem heel interressant, verder kan ik er niets over zeggen, evenals jvdg en ben ik het eens met geledu.

Ik lees Oude Paden om een inzicht te krijgen van wát en hoe men in het kerkelijk leven stond, en de kleine kerkgeschiedenissen zijn ook erg belangwekkend.

Dat het gevaar van persoonsverheerlijking cq tijdsverheerlijking levensgroot aanwezig is, is juist, maar je moet wel de helderheid hebben om alles te lezen naar hún tijd en omstandigheden, en niet gaan overzetten naar het hier en nu, of "was het nu ook nog maar zo" (dat gaat óók op voor Calvijn/Luther cs en de vele oudvaders !!!!!)

"Erdoorhéén lezen" dus, en laten in de tijd waar in het staat: de verleden tijd zonder zelf opsmuk aan toe te voegen.

Rens schreef:

Mariavt schreef:Rens leest hem regelmatig en vind hem heel interressant, verder kan ik er niets over zeggen, evenals jvdg en ben ik het eens met geledu.

"Erdoorhéén lezen" dus, en laten in de tijd waar in het staat: de verleden tijd zonder zelf opsmuk aan toe te voegen.

Maar dat moet je wel kunnen, als je in gezelschappen hebt verkeerd dan komt de wens makkelijk naar boven van : " wás het nog maar zo, kón ik nog maar eens met iemand van hart tot hart spreken en dat het ene vuurtje het andere aan steekt" Nee niet uit mensenverheerlijking maar tot verheerlijking Gods, wat de Heere in de ziel heeft gewerkt.

geledu schreef:Hoe kijken jullie hier tegenaan ?

Wat mij betreft totaal overbodig. Reformatorische equivalent van de Story.

Kislev schreef:

geledu schreef:Hoe kijken jullie hier tegenaan ?

Wat mij betreft totaal overbodig. Reformatorische equivalent van de Story.

Als je niet bent opgegroeid in de Refo-wereld (zoals ik) is het zéker niet overbodig, dus voor menigeen die niet écht thuis is in dé refo-wereld, of er anderszins belangstelling voor heeft, is het een mooi en inhoudsrijk blad..............

Mariavt schreef:

Rens schreef:

Mariavt schreef:Rens leest hem regelmatig en vind hem heel interressant, verder kan ik er niets over zeggen, evenals jvdg en ben ik het eens met geledu.

"Erdoorhéén lezen" dus, en laten in de tijd waar in het staat: de verleden tijd zonder zelf opsmuk aan toe te voegen.

Maar dat moet je wel kunnen, als je in gezelschappen hebt verkeerd dan komt de wens makkelijk naar boven van : " wás het nog maar zo, kón ik nog maar eens met iemand van hart tot hart spreken en dat het ene vuurtje het andere aan steekt" Nee niet uit mensenverheerlijking maar tot verheerlijking Gods, wat de Heere in de ziel heeft gewerkt.

Tja Maria,
Heb ook in mijn jongere jaren in gezelschappen mogen verkeren.
Maar daar werd nooit de mens verheerlijkt maar vertelt wat de HEERE aan hun arme ziel heeft gedaan!!
Wat in een der Psalmen staat hoort wat God gedaan heeft aan mijn geest :!:

Ik vind dat Oude Paden regelmatig leerzame bijdragen heeft, op dit forum.

Erasmiaan schreef:Ik vind dat Oude Paden regelmatig leerzame bijdragen heeft, op dit forum.

Ik heb tot en met dit nummer Oude Paden gelezen. Vanwege onderstaande overwegingen is hij nu wegbezuinigd. Soms ben ik wel eens bang dat de mens wat teveel in het middelpunt staat. Ik weet ook dat dit niet de intentie van de schrijvers is. Toch lees ik nu ipv hiervan liever een 'goed boek'.

Het gevaar van verhalen over kinderen Gods uit vroegere tijden, is dat men vaak overdrijft, ja vaak iemands levenswijze anders afschildert dan dat het werkelijk geweest is.

Zo ken ik bv het verhaal van een oud vrouwtje waarvan na haar dood de verhalen ging dat ze dicht bij de Heere leefde (wat ik zeker wel geloof), maar dat ze daarom vond dat ieder echt kind van God altijd in het zwart liep. Well, dat laatste is tot op die hoogte waar dat ze zelf altijd in het zwart liep, maar tegelijkertijd jeugd vermanend toesprak om gewoon 'normale kleren' aan te trekken, toen deze met het zielige verhaal kwamen aanzetten dat ze uitgelachen werden vanwege hun donkere kleding...

En dan is het verhaal van wat ik hierboven vertel van iemand die nog geen 10 jaar is overleden. Als het binnen zo'n korte tijd al helemaal onwerkelijk verteld wordt, dan heb ik zeer grote twijfels bij de betrouwbaarheid van de oude verhalen.

Een ander punt van kritiek vindt ik dat vaak in de verhalen de personen als heiligen worden afgeschilderd. Hun doen en laten wordt niet getoetst aan de Schrift, maar per definitie gezien als perfecte vervulling van de levenswandel die de Schrift van ons vraagt. Zeker de verhalen waarbij personen zeer streng leefden bevatten soms dingetjes waarvan ik me afvraag of die die toets wel kunnen doorstaan. Men sloeg soms gewoon wel eens door. En wie zn eigen hart kent, zal met mij beamen dat wij mensen, hoe dicht we ook bij de Heere leven, allemaal onze fouten en foute denkbeelden hebben, ook aangaande het geestelijke.

Ten laatste: Vaak worden in de verhalen van Gods oude volk de nadrukken gelegd op het buitengewone spreken Gods. Hier ben ik zeer huiverig voor. En wel omdat (1) dit zeer buitengewoon is, en dus niet iets is wat wij moeten verwachten of naar uitzien, en ook omdat (2) men er heel vaak naast zat. Er zijn voorbeelden te over van Gods volk die dingen in de toekomst van God geopenbaard hadden gekregen, die nooit uitgekomen zijn. Dat lokt bespotting van Gods naam uit, en is daarom zeer gruwelijk.

Maargoed, genoeg kritiek. De verhalen zijn lezenswaardig voor een ieder die het vermogen tot nuanceren heeft. Een ieder die de onderscheiding der geesten mist, of die niet zo thuis is in de Schrift, kan ik andere verhalen aanraden, zoals bv het levensverhaal van Warburton, Spurgeon, Calvijn, Luther, etc.

Geka schreef:In ieder geval gaan de activiteiten van de stichting Machpela die ook in dit blad vermeld worden voor mij persoonlijk te ver.

Wat beoogt die stichting dan? Nooit van gehoord. Heeft het iets te maken met de spelonkiesmensen uit Neveldijk?