Daarvan zegt.... Wilhelmus à Brakel in 'De ware christen, of opregte gelovige, hebbende deel aan God in Christus.'
Excuses voor de gebrekkige taal, ik heb het overgetypt vanuit de 'oude druk'.
In dat boekje staan tien preken, ik citeer nu uit de laatste preek die echter een 'oefening' genoemd wordt omdat deze uitgesproken is 'onder enige particuliere vrienden.'

Kiest en verlaat de slechtigheden, gij onzinnige zot. Wat weet ge hoe lang dat het u God nog zal presenteren? Morgen mocht ge al een dood lijk zijn. Is ’t wel beradenswaardig?
Ja maar, ik durf niet kiezen. Ik, ellendige, ben van binnen en van buiten een samenknoping van zonden, zoude ik in de hemel komen? Maar weet dit toch, God heeft voorgenomen zoveel aan een zondaar te doen, dat er de wereld over verbaasd moet staan. Hij is gekomen om zalig te maken en te zoeken dat verloren is. O, al zijt gij nog zulk een groot zondaar, in Jezus is volheid. Laat Hem dan in, en wacht het van Hem, en op de volheid van Zijne genade; laat Hem niet meer buiten staan.

Gij zegt: wat zou ik kiezen, ik ken Hem niet? Ik zeg als Job: ‘ga ik voorwaarts, ik zie Hem niet; of achterwaarts, zo verneem ik Hem niet en Hij is er niet. Als Hij ter linkerhand werkt, zo aanschouw ik Hem niet.’ O, weet dit: Hij heeft al die dingen om ze aan u te geven, wacht maar op Zijne genade!
Niemand is zo ontbloot, of hij is bekwaam tot het genadeverbond. Hebt ge geen licht, o Hij heeft er volheid van. Hebt ge geen geloof? Wel, haalt het van Hem. Hebt ge geen kracht, haalt het uit Hem.

Maar, zegt gij, o ’t is te groot voor mij, ik ben even als een kind, ik durf geen groot stuk aannemen. Uwe kleinigheid is wel, maar Zijn goedheid en genade is zo groot. O, is dan Zijn goedheid u tot een last? Wel die niet te kunnen verdragen, dat moet er uit, de onwaardige en ellendige wordt het belast om tot Jezus te komen.

Ja maar, of ik al kieze, ik – ontrouwe – zal het toch niet houden, ik heb het al zo dikmaals gedaan. Maar al kunt ge het met zulken verheffing des harten niet doen, zegt in stilheid, met bedaardheid: Heere, doet Gij het, ik kan niet. Blijf Gij evenwel getrouw, ik wil mij wel laten ondertrouwen, daar is mijn lichaam, maakt het en breekt het, totdat ik Uw genade in mij zien kan, en dat alles om niet, om Jezus’ wil, opdat Gij verheerlijkt wordt.

eilander schreef:Daarvan zegt.... Wilhelmus à Brakel in 'De ware christen, of opregte gelovige, hebbende deel aan God in Christus.'
Excuses voor de gebrekkige taal, ik heb het overgetypt vanuit de 'oude druk'.
In dat boekje staan tien preken, ik citeer nu uit de laatste preek die echter een 'oefening' genoemd wordt omdat deze uitgesproken is 'onder enige particuliere vrienden.'

Kiest en verlaat de slechtigheden, gij onzinnige zot. Wat weet ge hoe lang dat het u God nog zal presenteren? Morgen mocht ge al een dood lijk zijn. Is ’t wel beradenswaardig?
Ja maar, ik durf niet kiezen. Ik, ellendige, ben van binnen en van buiten een samenknoping van zonden, zoude ik in de hemel komen? Maar weet dit toch, God heeft voorgenomen zoveel aan een zondaar te doen, dat er de wereld over verbaasd moet staan. Hij is gekomen om zalig te maken en te zoeken dat verloren is. O, al zijt gij nog zulk een groot zondaar, in Jezus is volheid. Laat Hem dan in, en wacht het van Hem, en op de volheid van Zijne genade; laat Hem niet meer buiten staan.

Gij zegt: wat zou ik kiezen, ik ken Hem niet? Ik zeg als Job: ‘ga ik voorwaarts, ik zie Hem niet; of achterwaarts, zo verneem ik Hem niet en Hij is er niet. Als Hij ter linkerhand werkt, zo aanschouw ik Hem niet.’ O, weet dit: Hij heeft al die dingen om ze aan u te geven, wacht maar op Zijne genade!
Niemand is zo ontbloot, of hij is bekwaam tot het genadeverbond. Hebt ge geen licht, o Hij heeft er volheid van. Hebt ge geen geloof? Wel, haalt het van Hem. Hebt ge geen kracht, haalt het uit Hem.

Maar, zegt gij, o ’t is te groot voor mij, ik ben even als een kind, ik durf geen groot stuk aannemen. Uwe kleinigheid is wel, maar Zijn goedheid en genade is zo groot. O, is dan Zijn goedheid u tot een last? Wel die niet te kunnen verdragen, dat moet er uit, de onwaardige en ellendige wordt het belast om tot Jezus te komen.

Ja maar, of ik al kieze, ik – ontrouwe – zal het toch niet houden, ik heb het al zo dikmaals gedaan. Maar al kunt ge het met zulken verheffing des harten niet doen, zegt in stilheid, met bedaardheid: Heere, doet Gij het, ik kan niet. Blijf Gij evenwel getrouw, ik wil mij wel laten ondertrouwen, daar is mijn lichaam, maakt het en breekt het, totdat ik Uw genade in mij zien kan, en dat alles om niet, om Jezus’ wil, opdat Gij verheerlijkt wordt.

Dank voor het delen!

Twee citaten deze keer:

Werkgroep Gezin in De Saambinder:
In Nederland, maar ook daarbuiten, wordt bewust aangestuurd op de omkering van Bijbelse waarden. Er zijn rapporten binnen wereldwijde instellingen die aanwerken op de ontworsteling aan de Bijbelse waarden. Volgens velen hoeft een oud boek als de Bijbel ons de weg niet te wijzen in ons vader- en moederschap, in ons huwelijk...

Een reactie op het boek "En God zag dat het goed was", eveneens in De Saambinder, door ds. G.P. van Nieuw Amerongen:
Van het eerste geloofsartikel van de Apostolische Geloofsbelijdenis blijft niet veel over. Het is opnieuw een bewijs hoe kerkelijk Nederland zich steeds verder verwijderd van het aloude spoor van de kerk der eeuwen...

Twee citaten die veel met elkaar gemeen hebben....

Ds Tanis schreef bij het jubileum van een school:

Steeds dient het Woord van God centraal te staan. De uitstraling en de doorstraling van het Woord van de Heere moeten er zijn. Ze moeten merkbaar zijn bij elk vak.

Een seculier iemand vraagt mij nu: 'Wat is het verschil tussen uitstraling en doorstraling?' Ik denk: het is zo'n domineesvoorliefde voor alliteraties en assonanties, en komt op hetzelfde neer: het Woord van God moet in elk schoolvak zichtbaar zijn. Maar ja, leg zulke voorliefdes maar eens uit aan mensen die van kerk of geloof geen benul hebben. Kan ik er een diepzinnige betekenis in leggen?

Ik vind dat toch wel twee dingen die je kunt onderscheiden. Uitstraling is wat je zelf uitstraalt, doorstraling is waar je van doordesemd bent. De uitstraling is het gevolg van de doorstraling, zou ik zeggen. Daarnaast benadrukken deze twee woorden zowel de ingegoten genade als het zelf werkzaam zijn met deze genade.

De genade van God heeft een passieve en een actieve zijde. En het lijkt mij goed om die beide te benoemen.

DDD schreef:Ik vind dat toch wel twee dingen die je kunt onderscheiden. Uitstraling is wat je zelf uitstraalt, doorstraling is waar je van doordesemd bent. De uitstraling is het gevolg van de doorstraling, zou ik zeggen. Daarnaast benadrukken deze twee woorden zowel de ingegoten genade als het zelf werkzaam zijn met deze genade.

De genade van God heeft een passieve en een actieve zijde. En het lijkt mij goed om die beide te benoemen.

Ik heb net wat zitten nadenken en kom tot de conclusie dat dit precies de woorden waren die ik niet kon vinden. Dus ik ben het helemaal met je eens.

GerefGemeente-lid schreef: ↑28 feb 2023, 22:31

DDD schreef:Ik vind dat toch wel twee dingen die je kunt onderscheiden. Uitstraling is wat je zelf uitstraalt, doorstraling is waar je van doordesemd bent. De uitstraling is het gevolg van de doorstraling, zou ik zeggen. Daarnaast benadrukken deze twee woorden zowel de ingegoten genade als het zelf werkzaam zijn met deze genade.

De genade van God heeft een passieve en een actieve zijde. En het lijkt mij goed om die beide te benoemen.

Ik heb net wat zitten nadenken en kom tot de conclusie dat dit precies de woorden waren die ik niet kon vinden. Dus ik ben het helemaal met je eens.

Dat ik daarvan nog getuige mag wezen

DDD schreef:… Daarnaast benadrukken deze twee woorden zowel de ingegoten genade als het zelf werkzaam zijn met deze genade.

De genade van God heeft een passieve en een actieve zijde. En het lijkt mij goed om die beide te benoemen.

Wat bedoel je met ingegoten genade? Ik ken deze term niet. Is dat het zelfde als (door de Heere God) geschonken genade?

Nou, daar kun je over van mening verschillen. Het is een term die vooral in de RK-traditie voorkomt. Kohlbrugge vond het een heel verkeerde term. Maar vooralsnog vind ik het een prima omschrijving.

De genade wordt in de mens uitgestort, zonder 's mensen toedoen. Daarmee wordt de mens ook zelf werkzaam.

Ik zie ook geen verschil in het beeld van doorstralen en van ingieten en ik vind het beide geen ingewikkelde beelden.

DDD schreef: ↑01 mar 2023, 16:17 Nou, daar kun je over van mening verschillen. Het is een term die vooral in de RK-traditie voorkomt. Kohlbrugge vond het een heel verkeerde term. Maar vooralsnog vind ik het een prima omschrijving.

De genade wordt in de mens uitgestort, zonder 's mensen toedoen. Daarmee wordt de mens ook zelf werkzaam.

Ik zie ook geen verschil in het beeld van doorstralen en van ingieten en ik vind het beide geen ingewikkelde beelden.

Maar ze zijn niet juist. Genade is geen substantie.

Dat zegt niets. De heilige Schrift vergelijkt genade ook met een waterstroom, die steeds hoger en hoger komt. Ook met regen, en met olie. Dus het beeld van ingieten is heel bijbels.

Neen. Die wateren beelden de gezonde en zaligmakende leer van het Evangelie uit, met de overvloedige gaven van den Heiligen Geest, onder het Nieuwe Testament.
Genade kun je niet instorten.

De Roomse kerk had de genade 'in handen'.

De genade van God en de werkingen van de heilige Geest zijn niet heel verschillend.

Jullie gebruiken anders wel ouderwetse lidwoorden zeg. En dat voor GBS-criticasters.

GerefGemeente-lid schreef: ↑03 mar 2023, 21:32 Jullie gebruiken anders wel ouderwetse lidwoorden zeg. En dat voor GBS-criticasters.

Wat is er ouderwets aan 'de', 'het' of 'een'?