Natuurlijk wel, dat leert zelfs een simpele rekensom.Valcke schreef: Ik geloof er niets van dat de staat meer inkomsten heeft van tweeverdienergezinnen met kinderen dan van eenverdienergezinnen met kinderen.
Je hebt drie personen, ze verdienen ieder 50.000 per jaar en dragen hiervan 12.500 af aan belastingen en premies. Twee van de drie personen vormen een huishouden en de derde persoon vormt ook een huishouden met een niet werkende partner. Het ene huishouden draagt per jaar dus dubbel zoveel af als het andere huishouden.
Dat betwijfel ik ten zeerste. Het hangt mede van de hoogte van het inkomen af. Over het tweede inkomen dragen wij veel meer af dan dat we terugkrijgen als kinderopvangtoeslag en inkomensafhankelijke combinatiekorting.Het fiscaal voordeel van tweeverdienergezinnen is zo groot en het parttime werken is fiscaal zó gunstig in deze situaties, dat de overheid ook in financiële zin nog nauwelijks "baat" heeft van tweeverdienende partners. Wanneer je vervolgens nog in rekening brengt dat tweeverdieners ook nog eens aanspraak maken op kinderopvangtoeslag, dan kantelt m.i. het beeld helemaal. Niet de tweeverdieners met kinderen, maar de eenverdieners met kinderen brengen (per gezin) het meeste geld in het laatje van de overheid.
Het is vrij simpel, als de inkomsten van de overheid dalen, zal ook de dienstverlening door de overheid dalen. In geval van het laatste beginnen veel mensen dan weer te piepen.Bovendien gaat het om de sfeer die DDD oproept. Alsof (maximale) inkomsten door de staat de 'norm' zijn, ongeacht de vraag of de heffing plaatsvindt op basis van draagkracht en rechtvaardigheid.