Dankdag 2018

[Jantje]

Ik heb net even op Kerktijden.nl gekeken. Binnen een uur rijden zijn hier geen diensten te vinden vandaag. Binnen een uur en 10 minuten zie ik er vanavond drie. Ik heb wel een gemeente gevonden drie dorpen verderop die niet onder Kerktijden staat maar waar vanavond een dankdienst is. Daar gaan we heen.

Heeft jouw gemeente dan pas later Dankdag?

[Ditbenik]

Ik heb net even op Kerktijden.nl gekeken. Binnen een uur rijden zijn hier geen diensten te vinden vandaag. Binnen een uur en 10 minuten zie ik er vanavond drie. Ik heb wel een gemeente gevonden drie dorpen verderop die niet onder Kerktijden staat maar waar vanavond een dankdienst is. Daar gaan we heen.

Heeft jouw gemeente dan pas later Dankdag?

Nee.

[Mannes]

Ik heb nog 3 weken om hierover na te denken...

In het najaar lopen jullie achter en in het voorjaar voor.
Eigenzinnig volkje, die Zeeuwen.

Wij hobbelen niet achter de massa aan....

Precies

[helma]

Een feestdag? Zo voelt het niet perse
Wel een dag van verwondering. Wat heeft de Heere geduld met ons. En wat is Hij genadig goed.

Inderdaad, een hele mooie omschrijving van dankdag.

Dan vind ik de term ‘feestdag’ toch wat minder passend. Het is natuurlijk net welke lading je aan het woord “feest” geeft, maar als daarvan in het verlengde zit: een dag om te feesten en van het aardse te genieten, dan vind ik het woord zelfs helemaal niet passend.

Al heb ik natuurlijk niets tegen een feestelijke maaltijd op tafel (even voor de goede orde).

Vanmiddag ging de preek over Jona 2; Dankdag in het donker (vers 9)
En eigenlijk was die preek voor mij een groot deel zoals ik dankdag vandaag ervaar.
Beseffen wie ik zelf ben. (En blijf)
Erkennen wie God is. Een goede, genadige God. Vol van zegeningen. Een God van weldadigheden. Genadig en ontfermend.
Niet weten hoe het zal gaan...maar toch vastklampen aan wie God is.
Een arm leven...niets in eigen handen. Geen eigen mogelijkheden meer. Alle omstandigheden tegen. Een weg door de diepten heen. En toch...een rijk leven. Leven uit Gods beloften. Hoe het ook moog tegenlopen, gestadig op Zijn goedheid hopen.

[Wandelende]

Preek gehoord over Openbaring 7. De zegenrijke toekomstverwachting op dankdag.

[Goudleus]

Mooie preek , eenvoudige dankgebeden en een prachtig slotlied : 'k Wil u o God mijn dank betalen'

[-DIA-]

Gemeente, de tekstwoorden kunt u vanavond vinden in
HET BOEK DER PSALMEN EN DAAR VAN DE 81E PSALM. Wij willen u bepalen bij het tweede gedeelte van die Psalm. Het zijn de verzen 12 tot en met 17.

Ten eerste: De reden van die klacht
Dat zijn de verzen 12 en 13, waar we lezen: Maar Mijn volk heeft Mijn stem niet gehoord. En Israël heeft Mijner niet gewild. Dies heb Ik het overgegeven in het goeddunken des harten, dat zij wandelden in hun raadslagen
Ten tweede: De innigheid van die klacht
Dat is het 14e vers: Och, dat Mijn volk naar Mij gehoord had! Dat Israël in Mijn wegen gewandeld had!
Ten derde: De ernst van die klacht
Dat zijn de verzen 15 tot en met 17, waar wij lezen: In het kort zou Ik hun vijanden gedempt hebben, en Mijn hand gewend hebben tegen hun wederpartijders. Die de Heere haten zouden zich geveinsdelijk onderworpen hebben. Maar hunlieder tijd zou eeuwig geweest zijn, en Hij zou het gespijsd hebben met het vette der tarwe. Ja Ik zou u gespijsd hebben met honing uit de rotssteen.

GODS KLACHT OVER ZIJN VOLK
1. De reden van die klacht
2. De innigheid van die klacht
3. De ernst van die klacht

(Ik heb een stukje uit het derde punt overgetypt)

Zou het soms in Nederland zo zijn, gemeente? Dat Hij Zijn weerhoudende genade van lieverlede wegneemt.
U weet het wel, dat zovele dingen die in het verleden, toen wij jong waren, vanzelfsprekend waren dat ze tegen Gods geboden waren. Dat werd niet gedaan in Nederland, en nu lijkt het alsof alle dammen doorbreken.

Zouden we enkele van die dingen noemen? De dag des Heeren, die lieve dag des Heeren, die God ons heeft gegeven, om die af te zonderen voor Zijn dienst, hoe wordt die ontheiligd in ons vaderland! Zouden we niet moeten wenen, gemeente, als we zien hoe die dag vertreden wordt. Dat is niet zomaar in één keer gekomen, het is van lieverlede gegaan. De Heere heeft als het ware Zijn weerhoudende genade steeds verder teruggetrokken en de zonde overspoelt ons vaderland.

We kunnen denken aan de heiligheid van het huwelijk, die in Nederland vertreden wordt. Zou de Heere daarover niet vertoornd moeten zijn? Als we zijn inzettingen zomaar opzij zetten. Er is geen weerhouding meer. Toen wij jong waren, 50 jaar geleden, 40 jaar geleden, was echtscheiding nog echt een verkeerde daad. Het is nu aan de orde van de dag. De dammen worden doorgebroken. De weerhouding wordt weggenomen.

Ik denk ook aan de genderproblematiek. U begrijpt wat we daarmee bedoelen. Straks kan een man niet meer bepalen of hij een man of vrouw is.
Waar gaar het toch heen, gemeente. De scheppingsorden zijn hiermee verbonden. Wij schuiven de Wetgever weg, en die neemt Zijn weerhoudende genade weg, en alles moet kunnen. Een zee van ongerechtigheid spoelt over ons arme Nederland heen, en het is eigen schuld, want we hebben God verlaten.

Denk ook aan de bescherming van het leven, nog steeds in ons arme Nederland, 30.000 kinderlevens, zo uit de moederschoot weggerukt en zo gedood.
Het is vreselijk. Het bloed daarvan roept om wraak van de Hemel. Ik denk ook aan het leven oude mensen, of mensen die geen waarde voor de maatschappij hebben, en dan ook de vrije keuze in onze tijd om ons leven te beëindigen. Voltooid leven noemt men dat. Is het leven dan geen gave van de Schepper meer? Kunnen we dan zelf zomaar beschikken over leven en dood
Ziet u, gemeente, dat de Heere Zijn weerhoudende genade wegneemt?
En wat voor ons arme Nederland waar is: Dies heb Ik het over gegeven in het goeddunken huns harten, dat zij handelden naar hun raadslagen, dan gaan we recht op onze ondergang aan

Ik denk aan tijden van weleer. Waar onze vaderen waarschuwden voor de oordelen, de eerste wereldoorlog, de grote dreiging, die grote armoede daarna en de crisis in de dertiger jaren. Denk aan de tweede wereldoorlog, waar de Heere Nederland nog getuchtigd heeft, om Nederland tot inkeer te brengen. Maar war deden wij met die waarschuwing? In de wind geslagen. Na de tweede wereldoorlog is de verwereldlijking dubbel zo hard voortgegaan. Wij hollen achteruit op de brede weg van het verderf, en wij verlaten de Rotssteen die ons geschapen heeft en Nederland wordt overgegeven aan zichzelf. In zo’n tijd leven wij, gemeente.
Och dat Mijn volk naar Mij gehoord had!

TUSSENZANG
Verstaat dit toch, vergeters van Gods wet,
Opdat Ik niet verscheur', en niemand redd'.
Wie 't dankbaar hart Mij biedt ter offerand',
Die geeft Mij eer, en elk, die met verstand
Zijn wegen richt, mag op Mijn gunst vertrouwen;
Ik zal Gods heil hem eeuwig doen aanschouwen."


EERSTE EN DERDE PUNT HEB IK NIET ALLES VAN UITGETYPT

[TSD]

Vanmiddag ging de preek over Jona 2; Dankdag in het donker (vers 9)
En eigenlijk was die preek voor mij een groot deel zoals ik dankdag vandaag ervaar.
Beseffen wie ik zelf ben. (En blijf)
Erkennen wie God is. Een goede, genadige God. Vol van zegeningen. Een God van weldadigheden. Genadig en ontfermend.
Niet weten hoe het zal gaan...maar toch vastklampen aan wie God is.
Een arm leven...niets in eigen handen. Geen eigen mogelijkheden meer. Alle omstandigheden tegen. Een weg door de diepten heen. En toch...een rijk leven. Leven uit Gods beloften. Hoe het ook moog tegenlopen, gestadig op Zijn goedheid hopen.

Bedankt voor het delen Helma!

[Ditbenik]

Gemeente, de tekstwoorden kunt u vanavond vinden in
HET BOEK DER PSALMEN EN DAAR VAN DE 81E PSALM. Wij willen u bepalen bij het tweede gedeelte van die Psalm. Het zijn de verzen 12 tot en met 17.

Ten eerste: De reden van die klacht
Dat zijn de verzen 12 en 13, waar we lezen: Maar Mijn volk heeft Mijn stem niet gehoord. En Israël heeft Mijner niet gewild. Dies heb Ik het overgegeven in het goeddunken des harten, dat zij wandelden in hun raadslagen
Ten tweede: De innigheid van die klacht
Dat is het 14e vers: Och, dat Mijn volk naar Mij gehoord had! Dat Israël in Mijn wegen gewandeld had!
Ten derde: De ernst van die klacht
Dat zijn de verzen 15 tot en met 17, waar wij lezen: In het kort zou Ik hun vijanden gedempt hebben, en Mijn hand gewend hebben tegen hun wederpartijders. Die de Heere haten zouden zich geveinsdelijk onderworpen hebben. Maar hunlieder tijd zou eeuwig geweest zijn, en Hij zou het gespijsd hebben met het vette der tarwe. Ja Ik zou u gespijsd hebben met honing uit de rotssteen.

GODS KLACHT OVER ZIJN VOLK
1. De reden van die klacht
2. De innigheid van die klacht
3. De ernst van die klacht

(Ik heb een stukje uit het derde punt overgetypt)

Zou het soms in Nederland zo zijn, gemeente? Dat Hij Zijn weerhoudende genade van lieverlede wegneemt.
U weet het wel, dat zovele dingen die in het verleden, toen wij jong waren, vanzelfsprekend waren dat ze tegen Gods geboden waren. Dat werd niet gedaan in Nederland, en nu lijkt het alsof alle dammen doorbreken.

Zouden we enkele van die dingen noemen? De dag des Heeren, die lieve dag des Heeren, die God ons heeft gegeven, om die af te zonderen voor Zijn dienst, hoe wordt die ontheiligd in ons vaderland! Zouden we niet moeten wenen, gemeente, als we zien hoe die dag vertreden wordt. Dat is niet zomaar in één keer gekomen, het is van lieverlede gegaan. De Heere heeft als het ware Zijn weerhoudende genade steeds verder teruggetrokken en de zonde overspoelt ons vaderland.

We kunnen denken aan de heiligheid van het huwelijk, die in Nederland vertreden wordt. Zou de Heere daarover niet vertoornd moeten zijn? Als we zijn inzettingen zomaar opzij zetten. Er is geen weerhouding meer. Toen wij jong waren, 50 jaar geleden, 40 jaar geleden, was echtscheiding nog echt een verkeerde daad. Het is nu aan de orde van de dag. De dammen worden doorgebroken. De weerhouding wordt weggenomen.

Ik denk ook aan de genderproblematiek. U begrijpt wat we daarmee bedoelen. Straks kan een man niet meer bepalen of hij een man of vrouw is.
Waar gaar het toch heen, gemeente. De scheppingsorden zijn hiermee verbonden. Wij schuiven de Wetgever weg, en die neemt Zijn weerhoudende genade weg, en alles moet kunnen. Een zee van ongerechtigheid spoelt over ons arme Nederland heen, en het is eigen schuld, want we hebben God verlaten.

Denk ook aan de bescherming van het leven, nog steeds in ons arme Nederland, 30.000 kinderlevens, zo uit de moederschoot weggerukt en zo gedood.
Het is vreselijk. Het bloed daarvan roept om wraak van de Hemel. Ik denk ook aan het leven oude mensen, of mensen die geen waarde voor de maatschappij hebben, en dan ook de vrije keuze in onze tijd om ons leven te beëindigen. Voltooid leven noemt men dat. Is het leven dan geen gave van de Schepper meer? Kunnen we dan zelf zomaar beschikken over leven en dood
Ziet u, gemeente, dat de Heere Zijn weerhoudende genade wegneemt?
En wat voor ons arme Nederland waar is: Dies heb Ik het over gegeven in het goeddunken huns harten, dat zij handelden naar hun raadslagen, dan gaan we recht op onze ondergang aan

Ik denk aan tijden van weleer. Waar onze vaderen waarschuwden voor de oordelen, de eerste wereldoorlog, de grote dreiging, die grote armoede daarna en de crisis in de dertiger jaren. Denk aan de tweede wereldoorlog, waar de Heere Nederland nog getuchtigd heeft, om Nederland tot inkeer te brengen. Maar war deden wij met die waarschuwing? In de wind geslagen. Na de tweede wereldoorlog is de verwereldlijking dubbel zo hard voortgegaan. Wij hollen achteruit op de brede weg van het verderf, en wij verlaten de Rotssteen die ons geschapen heeft en Nederland wordt overgegeven aan zichzelf. In zo’n tijd leven wij, gemeente.
Och dat Mijn volk naar Mij gehoord had!

TUSSENZANG
Verstaat dit toch, vergeters van Gods wet,
Opdat Ik niet verscheur', en niemand redd'.
Wie 't dankbaar hart Mij biedt ter offerand',
Die geeft Mij eer, en elk, die met verstand
Zijn wegen richt, mag op Mijn gunst vertrouwen;
Ik zal Gods heil hem eeuwig doen aanschouwen."


EERSTE EN DERDE PUNT HEB IK NIET ALLES VAN UITGETYPT

Ik heb de indruk dat er een behoorlijk verschil zit tussen het thema 'Gods klacht over Zijn volk' en de uitwerking daarvan in het derde punt waar het gaat over het Nederlandse volk. Hij richt zich tot degenen die niet in de kerk zitten. De adressering klopt niet.

[-DIA-]

Gemeente, de tekstwoorden kunt u vanavond vinden in
HET BOEK DER PSALMEN EN DAAR VAN DE 81E PSALM. Wij willen u bepalen bij het tweede gedeelte van die Psalm. Het zijn de verzen 12 tot en met 17.

Ten eerste: De reden van die klacht
Dat zijn de verzen 12 en 13, waar we lezen: Maar Mijn volk heeft Mijn stem niet gehoord. En Israël heeft Mijner niet gewild. Dies heb Ik het overgegeven in het goeddunken des harten, dat zij wandelden in hun raadslagen
Ten tweede: De innigheid van die klacht
Dat is het 14e vers: Och, dat Mijn volk naar Mij gehoord had! Dat Israël in Mijn wegen gewandeld had!
Ten derde: De ernst van die klacht
Dat zijn de verzen 15 tot en met 17, waar wij lezen: In het kort zou Ik hun vijanden gedempt hebben, en Mijn hand gewend hebben tegen hun wederpartijders. Die de Heere haten zouden zich geveinsdelijk onderworpen hebben. Maar hunlieder tijd zou eeuwig geweest zijn, en Hij zou het gespijsd hebben met het vette der tarwe. Ja Ik zou u gespijsd hebben met honing uit de rotssteen.

GODS KLACHT OVER ZIJN VOLK
1. De reden van die klacht
2. De innigheid van die klacht
3. De ernst van die klacht

(Ik heb een stukje uit het derde punt overgetypt)

Zou het soms in Nederland zo zijn, gemeente? Dat Hij Zijn weerhoudende genade van lieverlede wegneemt.
U weet het wel, dat zovele dingen die in het verleden, toen wij jong waren, vanzelfsprekend waren dat ze tegen Gods geboden waren. Dat werd niet gedaan in Nederland, en nu lijkt het alsof alle dammen doorbreken.

Zouden we enkele van die dingen noemen? De dag des Heeren, die lieve dag des Heeren, die God ons heeft gegeven, om die af te zonderen voor Zijn dienst, hoe wordt die ontheiligd in ons vaderland! Zouden we niet moeten wenen, gemeente, als we zien hoe die dag vertreden wordt. Dat is niet zomaar in één keer gekomen, het is van lieverlede gegaan. De Heere heeft als het ware Zijn weerhoudende genade steeds verder teruggetrokken en de zonde overspoelt ons vaderland.

We kunnen denken aan de heiligheid van het huwelijk, die in Nederland vertreden wordt. Zou de Heere daarover niet vertoornd moeten zijn? Als we zijn inzettingen zomaar opzij zetten. Er is geen weerhouding meer. Toen wij jong waren, 50 jaar geleden, 40 jaar geleden, was echtscheiding nog echt een verkeerde daad. Het is nu aan de orde van de dag. De dammen worden doorgebroken. De weerhouding wordt weggenomen.

Ik denk ook aan de genderproblematiek. U begrijpt wat we daarmee bedoelen. Straks kan een man niet meer bepalen of hij een man of vrouw is.
Waar gaar het toch heen, gemeente. De scheppingsorden zijn hiermee verbonden. Wij schuiven de Wetgever weg, en die neemt Zijn weerhoudende genade weg, en alles moet kunnen. Een zee van ongerechtigheid spoelt over ons arme Nederland heen, en het is eigen schuld, want we hebben God verlaten.

Denk ook aan de bescherming van het leven, nog steeds in ons arme Nederland, 30.000 kinderlevens, zo uit de moederschoot weggerukt en zo gedood.
Het is vreselijk. Het bloed daarvan roept om wraak van de Hemel. Ik denk ook aan het leven oude mensen, of mensen die geen waarde voor de maatschappij hebben, en dan ook de vrije keuze in onze tijd om ons leven te beëindigen. Voltooid leven noemt men dat. Is het leven dan geen gave van de Schepper meer? Kunnen we dan zelf zomaar beschikken over leven en dood
Ziet u, gemeente, dat de Heere Zijn weerhoudende genade wegneemt?
En wat voor ons arme Nederland waar is: Dies heb Ik het over gegeven in het goeddunken huns harten, dat zij handelden naar hun raadslagen, dan gaan we recht op onze ondergang aan

Ik denk aan tijden van weleer. Waar onze vaderen waarschuwden voor de oordelen, de eerste wereldoorlog, de grote dreiging, die grote armoede daarna en de crisis in de dertiger jaren. Denk aan de tweede wereldoorlog, waar de Heere Nederland nog getuchtigd heeft, om Nederland tot inkeer te brengen. Maar war deden wij met die waarschuwing? In de wind geslagen. Na de tweede wereldoorlog is de verwereldlijking dubbel zo hard voortgegaan. Wij hollen achteruit op de brede weg van het verderf, en wij verlaten de Rotssteen die ons geschapen heeft en Nederland wordt overgegeven aan zichzelf. In zo’n tijd leven wij, gemeente.
Och dat Mijn volk naar Mij gehoord had!

TUSSENZANG
Verstaat dit toch, vergeters van Gods wet,
Opdat Ik niet verscheur', en niemand redd'.
Wie 't dankbaar hart Mij biedt ter offerand',
Die geeft Mij eer, en elk, die met verstand
Zijn wegen richt, mag op Mijn gunst vertrouwen;
Ik zal Gods heil hem eeuwig doen aanschouwen."


EERSTE EN DERDE PUNT HEB IK NIET ALLES VAN UITGETYPT

Ik heb de indruk dat er een behoorlijk verschil zit tussen het thema 'Gods klacht over Zijn volk' en de uitwerking daarvan in het derde punt waar het gaat over het Nederlandse volk. Hij richt zich tot degenen die niet in de kerk zitten. De adressering klopt niet.

Het is slechts dát deel punt uit het 2e (was niet het 3e) punt wat we niet zo graag horen.. als ik me niet vergis dan, en dat voel ik ook wel aan, want verder gaat u ook niet op de ernstige inhoud in. Het is overigens de uit de preek van ds. G. Hoogerland, die ik gisteravond hoorde.

[Mara]

Vanmiddag ging de preek over Jona 2; Dankdag in het donker (vers 9)
En eigenlijk was die preek voor mij een groot deel zoals ik dankdag vandaag ervaar.
Beseffen wie ik zelf ben. (En blijf)
Erkennen wie God is. Een goede, genadige God. Vol van zegeningen. Een God van weldadigheden. Genadig en ontfermend.
Niet weten hoe het zal gaan...maar toch vastklampen aan wie God is.
Een arm leven...niets in eigen handen. Geen eigen mogelijkheden meer. Alle omstandigheden tegen. Een weg door de diepten heen. En toch...een rijk leven. Leven uit Gods beloften. Hoe het ook moog tegenlopen, gestadig op Zijn goedheid hopen.

Dank je wel Helma, ik hoop straks te luisteren.
Ik kon gisteren niet naar de kerk, omdat zitten op een harde houten bank echt niet te doen is momenteel.
En gisteravond toen de kerkdienst net begon, hield het geluid van de computer ermee op.
Manlief heeft het intussen gerepareerd en ik hoop dat hij het nu goed blijft doen.
Het wil bij mij ook niet zo licht worden, de laatste weken.
En dan niemand tegenkomen die dat begrijpt, maakt eenzaam, totdat jij nu deze link aanreikt.
Bijzonder!

[eilander]

Dank je wel Helma, ik hoop straks te luisteren.
Ik kon gisteren niet naar de kerk, omdat zitten op een harde houten bank echt niet te doen is momenteel.
En gisteravond toen de kerkdienst net begon, hield het geluid van de computer ermee op.
Manlief heeft het intussen gerepareerd en ik hoop dat hij het nu goed blijft doen.
Het wil bij mij ook niet zo licht worden, de laatste weken.
En dan niemand tegenkomen die dat begrijpt, maakt eenzaam, totdat jij nu deze link aanreikt.
Bijzonder!

Lees ook je eigen onderschrift nog even.
Daarnaast: het is juist Gods weg om Zijn kinderen te leren op het Woord alléén te rusten.
Lodenstein zei op zijn sterfbed: "ik gevoel niets, maar weet dat in de Heere Jezus een volheid van genade is en ik leg mij neer op dat zoutverbond dat onveranderlijk is. Op Uwe zaligheid wacht ik, Heere."
Sterkte met alles.

[merel]

Sterkte Mara!

[Jantje]

Gemeente, de tekstwoorden kunt u vanavond vinden in
HET BOEK DER PSALMEN EN DAAR VAN DE 81E PSALM. Wij willen u bepalen bij het tweede gedeelte van die Psalm. Het zijn de verzen 12 tot en met 17. (...)

Was dit nou een dankdagpreek? Ik vermoed eerder dat het bijbellezing was?

[Ditbenik]

Gemeente, de tekstwoorden kunt u vanavond vinden in
HET BOEK DER PSALMEN EN DAAR VAN DE 81E PSALM. Wij willen u bepalen bij het tweede gedeelte van die Psalm. Het zijn de verzen 12 tot en met 17.

Ten eerste: De reden van die klacht
Dat zijn de verzen 12 en 13, waar we lezen: Maar Mijn volk heeft Mijn stem niet gehoord. En Israël heeft Mijner niet gewild. Dies heb Ik het overgegeven in het goeddunken des harten, dat zij wandelden in hun raadslagen
Ten tweede: De innigheid van die klacht
Dat is het 14e vers: Och, dat Mijn volk naar Mij gehoord had! Dat Israël in Mijn wegen gewandeld had!
Ten derde: De ernst van die klacht
Dat zijn de verzen 15 tot en met 17, waar wij lezen: In het kort zou Ik hun vijanden gedempt hebben, en Mijn hand gewend hebben tegen hun wederpartijders. Die de Heere haten zouden zich geveinsdelijk onderworpen hebben. Maar hunlieder tijd zou eeuwig geweest zijn, en Hij zou het gespijsd hebben met het vette der tarwe. Ja Ik zou u gespijsd hebben met honing uit de rotssteen.

GODS KLACHT OVER ZIJN VOLK
1. De reden van die klacht
2. De innigheid van die klacht
3. De ernst van die klacht

(Ik heb een stukje uit het derde punt overgetypt)

Zou het soms in Nederland zo zijn, gemeente? Dat Hij Zijn weerhoudende genade van lieverlede wegneemt.
U weet het wel, dat zovele dingen die in het verleden, toen wij jong waren, vanzelfsprekend waren dat ze tegen Gods geboden waren. Dat werd niet gedaan in Nederland, en nu lijkt het alsof alle dammen doorbreken.

Zouden we enkele van die dingen noemen? De dag des Heeren, die lieve dag des Heeren, die God ons heeft gegeven, om die af te zonderen voor Zijn dienst, hoe wordt die ontheiligd in ons vaderland! Zouden we niet moeten wenen, gemeente, als we zien hoe die dag vertreden wordt. Dat is niet zomaar in één keer gekomen, het is van lieverlede gegaan. De Heere heeft als het ware Zijn weerhoudende genade steeds verder teruggetrokken en de zonde overspoelt ons vaderland.

We kunnen denken aan de heiligheid van het huwelijk, die in Nederland vertreden wordt. Zou de Heere daarover niet vertoornd moeten zijn? Als we zijn inzettingen zomaar opzij zetten. Er is geen weerhouding meer. Toen wij jong waren, 50 jaar geleden, 40 jaar geleden, was echtscheiding nog echt een verkeerde daad. Het is nu aan de orde van de dag. De dammen worden doorgebroken. De weerhouding wordt weggenomen.

Ik denk ook aan de genderproblematiek. U begrijpt wat we daarmee bedoelen. Straks kan een man niet meer bepalen of hij een man of vrouw is.
Waar gaar het toch heen, gemeente. De scheppingsorden zijn hiermee verbonden. Wij schuiven de Wetgever weg, en die neemt Zijn weerhoudende genade weg, en alles moet kunnen. Een zee van ongerechtigheid spoelt over ons arme Nederland heen, en het is eigen schuld, want we hebben God verlaten.

Denk ook aan de bescherming van het leven, nog steeds in ons arme Nederland, 30.000 kinderlevens, zo uit de moederschoot weggerukt en zo gedood.
Het is vreselijk. Het bloed daarvan roept om wraak van de Hemel. Ik denk ook aan het leven oude mensen, of mensen die geen waarde voor de maatschappij hebben, en dan ook de vrije keuze in onze tijd om ons leven te beëindigen. Voltooid leven noemt men dat. Is het leven dan geen gave van de Schepper meer? Kunnen we dan zelf zomaar beschikken over leven en dood
Ziet u, gemeente, dat de Heere Zijn weerhoudende genade wegneemt?
En wat voor ons arme Nederland waar is: Dies heb Ik het over gegeven in het goeddunken huns harten, dat zij handelden naar hun raadslagen, dan gaan we recht op onze ondergang aan

Ik denk aan tijden van weleer. Waar onze vaderen waarschuwden voor de oordelen, de eerste wereldoorlog, de grote dreiging, die grote armoede daarna en de crisis in de dertiger jaren. Denk aan de tweede wereldoorlog, waar de Heere Nederland nog getuchtigd heeft, om Nederland tot inkeer te brengen. Maar war deden wij met die waarschuwing? In de wind geslagen. Na de tweede wereldoorlog is de verwereldlijking dubbel zo hard voortgegaan. Wij hollen achteruit op de brede weg van het verderf, en wij verlaten de Rotssteen die ons geschapen heeft en Nederland wordt overgegeven aan zichzelf. In zo’n tijd leven wij, gemeente.
Och dat Mijn volk naar Mij gehoord had!

TUSSENZANG
Verstaat dit toch, vergeters van Gods wet,
Opdat Ik niet verscheur', en niemand redd'.
Wie 't dankbaar hart Mij biedt ter offerand',
Die geeft Mij eer, en elk, die met verstand
Zijn wegen richt, mag op Mijn gunst vertrouwen;
Ik zal Gods heil hem eeuwig doen aanschouwen."


EERSTE EN DERDE PUNT HEB IK NIET ALLES VAN UITGETYPT

Ik heb de indruk dat er een behoorlijk verschil zit tussen het thema 'Gods klacht over Zijn volk' en de uitwerking daarvan in het derde punt waar het gaat over het Nederlandse volk. Hij richt zich tot degenen die niet in de kerk zitten. De adressering klopt niet.

Het is slechts dát deel punt uit het 2e (was niet het 3e) punt wat we niet zo graag horen.. als ik me niet vergis dan, en dat voel ik ook wel aan, want verder gaat u ook niet op de ernstige inhoud in. Het is overigens de uit de preek van ds. G. Hoogerland, die ik gisteravond hoorde.

---knip--- Het mag een stuk vriendelijker en minder op de persoon.