Zeker is dat waar. Maar er zijn toch altijd mensen die een leven zolang mogelijk willen rekken, terwijl dat eigenlijk niet meer kan. Ik denkt ook dat dat wel een moeilijk iets is om daarmee om te gaan, ook als men geen ophoging van pijnstillers of medicatie wil.Ad Anker schreef:Dank voor je laatste zin.Jantje schreef: Wil je beweren dat het geen grote impact heeft als iemand ligt te creperen van de pijn omdat (de helft van) de familie geen (ophoging van) morfine wil? Zou zo iemand dan nog wel lang leven en eten en drinken?
Bovendien, wat maakt een week langer leven uit in het licht van de eeuwigheid?
Ik ben het volledig eens met @Ad Anker!
Wat je verder schrijft: ik zou wat meer voorzichtig zijn: creperen van de pijn... zou zo iemand dan nog wel lang leven... Ook de familie die geen ophoging wil is onderdeel van alles wat rond een sterfbed gebeurt. Wat is het dan juist nodig om heel zuiver te zijn, te luisteren en uitleg te geven. Ik weet uit ervaring dat dit heel helpend is om toch pijnstilling te kunnen toe dienen of in ieder geval overeenstemming te bereiken over de behandeling.
Voor de moordenaar aan het kruis was de laatste week, de laatste dag, het laatste uur allesbepalend in het licht van de eeuwigheid. Ik zou daar ook niet te makkelijk over praten.
Ook het tweede deel is waar. Maar daar zou het eigenlijk niet van af moeten hangen.