Wennen aan het ongewone? Of: bezinning op de actualiteit.

-DIA-
Berichten: 32701
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Wennen aan het ongewone? Of: bezinning op de actualiteit.

Bericht door -DIA- »

Nieuws!
We lezen de krant zo door.
Horen berichten.
Elke dag weer opnieuw.
Nieuws.
Elke dag nieuws.

Normaal?
Ja.

Maar is er ook iets wat niet normaal is?
Is onze tijd anders dan andere tijden?
Ja, vanzelf.

Maar hebben nieuws en feiten ons iets te zeggen?
Ja.

Maar verder: Wat doen we er mee?
Verontrust het ons?
Ja, soms.

Maar denken we er dieper over na?
Sommigen niet, zo het lijkt.

Waarom niet?
Is het soms angst voor de toekomst?
Is er iets gaande wat we niet in de hand hebben?
Ja, dat kan immers onrust verwekken.

Maar staan we daarbij stil en zegt het ons iets?
Ik meen dat het ons wat te zeggen zou moeten hebben.
Ik meen dat dit het juist is wat een mens onzeker maakt.
Een mens die alles naar zijn hand wil zetten blijkt onvermogend te zijn.


We lezen niet alleen de krant, toch?
Natuurlijk niet.
Ziet, de volken zijn geacht als een druppel van een emmer,
en als een stofje van de weegschaal;
ziet, Hij werpt de eilanden henen als dun stof!
En de Libanon is niet genoegzaam om te branden,
en zijn gedierte is niet genoegzaam ten brandoffer.
Alle volken zijn als niets voor Hem;
en zij worden bij Hem geacht minder dan niet, en ijdelheid.
Bij wien dan zult gij God vergelijken,
of wat gelijkenis zult gij op Hem toepassen?

Een paar gewone trefworden om over na te denken:
Computer
Robotisering
Afhankelijkheid
Risico
Verzekering
Wantrouwen
Verstoorde relaties
Breuken in de kerken
Ontbinding van huwelijken
Euthanasie
Klimaatsverandering
Mensen die boos worden om een aardbeving
Oorlog
Onbekende ziekten
De dood
De eeuwigheid.

Zomaar een rijtje dingen die we bij elk nieuwsbericht kunnen overdenken.
Of niet overdenken.
Gewoon?
Ongewoon?
Wennen aan het ongewone?
Dat is de vraag.
Om te overdenken.


Nieuws!
Wie werkt het?
Wie merkt het?
Niets geschied bij geval. Er is een albesturende Hand die alles toeschikt:
Enerzijds tot troost van de Kerk, maar tot een ernstige waarschuwing voor de onbekeerde mens.

Ziet, de volken zijn geacht als een druppel van een emmer, en als een stofje van de weegschaal; ziet, Hij werpt de eilanden henen als dun stof!
En de Libanon is niet genoegzaam om te branden, en zijn gedierte is niet genoegzaam ten brandoffer.
Alle volken zijn als niets voor Hem; en zij worden bij Hem geacht minder dan niet, en ijdelheid.
Bij wien dan zult gij God vergelijken, of wat gelijkenis zult gij op Hem toepassen?


Geen ding geschiedt er ooit gewisser, Dan 't hoog bevel van 's HEEREN mond:
Zijn Godd'lijk' almacht spreekt, en 't is er, Zijn wil gebiedt, en 't wordt terstond.
Schoon de heid'nen samen List op list beramen, God verbreekt hun raad;
Schoon de mogendheden Snood ontwerpen smeden, Hij belacht haar haat.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
gallio
Berichten: 1963
Lid geworden op: 14 jan 2004, 16:01

Re: Wennen aan het ongewone? Of: bezinning op de actualiteit.

Bericht door gallio »

-DIA- schreef: We lezen de krant zo door......
.... en komen tot de conclusie dat "er is niets nieuws onder de zon". Prediker 1:9
Gebruikersavatar
Herman
Moderator
Berichten: 11945
Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:21
Locatie: Geldermalsen

Re: Wennen aan het ongewone? Of: bezinning op de actualiteit.

Bericht door Herman »

Hebreeën: Deze allen zijn in het geloof gestorven, de beloften niet verkregen hebbende, maar hebben dezelve van verre gezien en geloofd en omhelsd, en hebben beleden dat zij gasten en vreemdelingen op de aarde waren.

Het vreemdelingschap staat niet los van het toekomende.
-DIA-
Berichten: 32701
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Wennen aan het ongewone? Of: bezinning op de actualiteit.

Bericht door -DIA- »

De apostel Petrus schrijft in zijn tweede algemene zendbrief woorden die hoogst actueel blijven.

1 Dezen tweeden zendbrief, geliefden, schrijf ik nu aan u, in welke beide ik door vermaning uw oprecht gemoed opwekke;
2 Opdat gij gedachtig zijt aan de woorden, die van de heilige profeten te voren gesproken zijn, en aan ons gebod, die des Heeren en Zaligmakers apostelen zijn;
3 Dit eerst wetende, dat in het laatste der dagen spotters komen zullen, die naar hun eigen begeerlijkheden zullen wandelen,
4 En zeggen: Waar is de belofte Zijner toekomst? want van dien dag, dat de vaders ontslapen zijn, blijven alle dingen alzo gelijk van het begin der schepping.
5 Want willens is dit hun onbekend, dat door het woord Gods de hemelen van over lang geweest zijn, en de aarde uit het water en in het water bestaande;
6 Door welke de wereld, die toen was, met het water van den zondvloed bedekt zijnde, vergaan is.
7 Maar de hemelen, die nu zijn, en de aarde, zijn door hetzelfde woord als een schat weggelegd, en worden ten vure bewaard tegen den dag des oordeels, en der verderving der goddeloze mensen.
8 Doch deze ene zaak zij u niet onbekend, geliefden, dat een dag bij den Heere is als duizend jaren, en duizend jaren als een dag.
9 De Heere vertraagt de belofte niet (gelijk enigen dat traagheid achten), maar is lankmoedig over ons, niet willende, dat enigen verloren gaan, maar dat zij allen tot bekering komen.
10 Maar de dag des Heeren zal komen als een dief in den nacht, in welken de hemelen met een gedruis zullen voorbijgaan, en de elementen branden zullen en vergaan, en de aarde en de werken, die daarin zijn, zullen verbranden.
11 Dewijl dan deze dingen alle vergaan, hoedanigen behoort gij te zijn in heiligen wandel en godzaligheid!
12 Verwachtende en haastende tot de toekomst van den dag Gods, in welken de hemelen, door vuur ontstoken zijnde, zullen vergaan, en de elementen brandende zullen versmelten.
13 Maar wij verwachten, naar Zijn belofte, nieuwe hemelen en een nieuwe aarde, in dewelke gerechtigheid woont.
14 Daarom, geliefden, verwachtende deze dingen, benaarstigt u, dat gij onbevlekt en onbestraffelijk van Hem bevonden moogt worden in vrede;
15 En acht de lankmoedigheid onzes Heeren voor zaligheid; gelijkerwijs ook onze geliefde broeder Paulus, naar de wijsheid, die hem gegeven is, ulieden geschreven heeft;
16 Gelijk ook in alle zendbrieven, daarin van deze dingen sprekende; in welke sommige dingen zwaar zijn om te verstaan, die de ongeleerde en onvaste mensen verdraaien, gelijk ook de andere Schriften, tot hun eigen verderf.
17 Gij dan, geliefden, zulks te voren wetende, wacht u, dat gij niet door de verleiding der gruwelijke mensen mede afgerukt wordt, en uitvalt van uw vastigheid;
18 Maar wast op in de genade en kennis van onzen Heere en Zaligmaker Jezus Christus. Hem zij de heerlijkheid, beide nu en in den dag der eeuwigheid. Amen.

Dat velen er rustig en defaitistisch onder blijven is niet nieuw. Men ziet het niet.
De meest strenge en stipte kerk in de dagen van Jezus' omwandeling op de aarde kon wel de tekenen van het weer onderscheiden, maar niet de tekenen der tijden.

Waar blijft de belofte Zijner toekomst? Nee, mijn mogelijke beschuldigers, we profeteren niet, nee, dat niet, maar laten we wel ter harte nemen wat een andere apostel schreef: Zijt dan nuchter en waakt!
Als we op de grote afval (nu met name in het westen, Europa, the States en Canada), dan zien we toch iets wat we niet eerder hebben gezien.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Vorst
Verbannen
Berichten: 1040
Lid geworden op: 03 mar 2015, 20:54

Re: Wennen aan het ongewone? Of: bezinning op de actualiteit.

Bericht door Vorst »

Maar wat is nu het probleem of het punt dat je wilt maken? Als christenen zien we uit naar de terugkeer van Jezus. Ik neem aan dat het verlangen daarnaar ook in de preken die je luistert en de gebeden die je uitspreekt terugkomt.
-DIA-
Berichten: 32701
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Wennen aan het ongewone? Of: bezinning op de actualiteit.

Bericht door -DIA- »

Vorst schreef:Maar wat is nu het probleem of het punt dat je wilt maken? Als christenen zien we uit naar de terugkeer van Jezus. Ik neem aan dat het verlangen daarnaar ook in de preken die je luistert en de gebeden die je uitspreekt terugkomt.
Wat u hier schetst zou de praktijk moeten zijn.
Echter, ik kom ze in de praktijk zelden tegen.
Wie verlangt er echt naar de wederkomst?
Ik denk dat meer mensen met een slaafse vrees of gerustheid
bezet zijn.
Ook zal voorkomen dat totaal geen slaafse vrees meer is.
We geloven immers dat het allemaal goed is als we in Jezus "geloven"?
We spreken dan niet over een gelovig verwachten van
"dien groten dag met een groot verlangen" zoals in de Nederlandse Geloofsbelijdenis.

Artikel 37. Van het laatste oordeel.
Ten laatste geloven wij, volgens het Woord Gods, dat, als de tijd, van den Heere verordend (die allen creaturen onbekend is), gekomen, en het getal der uitverkorenen vervuld zal zijn, onze Heere Jezus Christus uit den hemel zal komen, lichamelijk en zienlijk, gelijk Hij opgevaren is, met grote heerlijkheid en majesteit, om Zich te verklaren een Rechter te zijn over levenden en doden; deze oude wereld in vuur en vlam stellende om haar te zuiveren. En alsdan zullen persoonlijk voor dezen groten Rechter verschijnen alle mensen, zowel mannen als vrouwen en kinderen, die van den aanbeginne der wereld af tot den einde toe geweest zullen zijn, gedagvaard zijnde door de stem des archangels en door het geklank der bazuin Gods. Want al degenen die gestorven zullen wezen, zullen uit de aarde verrijzen, de zielen samengevoegd en verenigd zijnde met haar eigen lichaam, in hetwelk zij zullen geleefd hebben. En aangaande degenen die alsdan nog leven zullen, die zullen niet sterven gelijk de anderen, maar zullen in een ogenblik veranderd en uit verderfelijk onverderfelijk worden. Alsdan zullen de boeken (dat is de consciënties) geopend, en de doden geoordeeld worden, naar hetgeen zij in deze wereld gedaan zullen hebben, hetzij goed of kwaad. Ja, de mensen zullen rekenschap geven van alle ijdele woorden die zij gesproken zullen hebben, die de wereld niet dan voor kinderspel en voor tijdverdrijf acht; en dan zullen de verborgenheden en geveinsdheden der mensen openbaarlijk voor allen ontdekt worden. En daarom is de gedachtenis van dit oordeel met recht schrikkelijk en vervaarlijk voor de bozen en goddelozen, en zeer wenselijk en troostelijk voor de vromen en uitverkorenen; dewijl alsdan hun volle verlossing volbracht zal worden, en zij aldaar zullen ontvangen de vruchten des arbeids en der moeite, die zij zullen gedragen hebben; hun onnozelheid* zal door allen bekend worden, en zij zullen de schrikkelijke wraak zien die God tegen de goddelozen doen zal, die hen getiranniseerd, verdrukt en gekweld zullen hebben in deze wereld. Dewelke overwonnen zullen worden door het getuigenis hunner eigen consciënties, en zullen onsterfelijk worden, doch in zulker voege, dat het zal zijn om gepijnigd te worden in het eeuwige vuur, hetwelk den duivel en zijn engelen bereid is. En daarentegen, de gelovigen en uitverkorenen zullen gekroond worden met heerlijkheid en eer. De Zone Gods zal hun naam belijden voor God, Zijn Vader, en Zijn uitverkoren engelen; alle tranen zullen van hun ogen afgewist worden; hun zaak, die nu tegenwoordiglijk door vele rechters en overheden als ketters en goddeloos verdoemd wordt, zal bekend worden de zaak des Zoons Gods te zijn. En tot een genadige vergelding zal hen de Heere zulk een heerlijkheid doen bezitten, als het hart eens mensen nimmermeer zou kunnen bedenken. Daarom verwachten wij dien groten dag met een groot verlangen, om ten volle te genieten de beloften Gods, in Jezus Christus, onzen Heere.
* onnozelheid betekent hier onschuld.


Er is nog wel een overblijfsel dat uitziet naar de wederkomst.
Een arm en veracht volk, bij de wereld en bij de godsdienst niet in tel.

Kunnen we misschien parallel trekken met Jezus' eerste komst?
Ik dacht dat dit een niet onterecht beeld was, en bovendien Schriftuurlijk.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Gebruikersavatar
Roos2017
Berichten: 548
Lid geworden op: 02 okt 2017, 18:59

Re: Wennen aan het ongewone? Of: bezinning op de actualiteit.

Bericht door Roos2017 »

Vanuit de familie van mijn man ben ik terecht gekomen in een orthodox christelijke familie.
Ik kan met een gerust hart zeggen dat ik in een geslacht terecht gekomen ben waar de Heere gevreesd wordt.
Ik kan me nog goed de verjaardagen van opa en oma, ooms en tantes herinneren.
Op dat soort avonden werd er altijd goed en groot van de Heere gesproken, en wat de Heere gewerkt had in het hart van familieleden.
Er werd soms wel eens aangehaald hoe donker de tijden zijn (altijd al geweest), maar nooit prevaleerde dat.

Mij oprechte en bezorgde vraag aan jou, @Dia, herken jij dat?
Gabrielle
Berichten: 1055
Lid geworden op: 04 nov 2004, 23:12

Re: Wennen aan het ongewone? Of: bezinning op de actualiteit.

Bericht door Gabrielle »

Vorst schreef:Maar wat is nu het probleem of het punt dat je wilt maken? Als christenen zien we uit naar de terugkeer van Jezus. Ik neem aan dat het verlangen daarnaar ook in de preken die je luistert en de gebeden die je uitspreekt terugkomt.
Amen!
Maranatha...
eilander
Moderator
Berichten: 16786
Lid geworden op: 15 okt 2007, 21:42

Re: Wennen aan het ongewone? Of: bezinning op de actualiteit.

Bericht door eilander »

Allemaal waar hoor, wat de laatste sprekers opmerken. Maar de Heere zegt Zelf dat we moeten letten op de 'tekenen der tijden' en waakzaam moeten zijn, enzovoorts. Daar gaat de bijdrage van DIA over.
Natuurlijk is het allereerst van belang om zelf de Heere te mogen kennen. Maar alleen maar de opmerking 'zie maar uit naar de wederkomst' doet geen recht aan wat Gods Woord hierover zegt.

Ik vind het overigens best een moeilijk onderwerp. Onze focus ligt al snel op de tijdspanne van een jaar ofzo. Dat klopt zeker niet, we moeten naar een groter tijdperk kijken denk ik. Als ik preken uit de jaren 60, 70, 80 enzovoorts hoor, hoor ik ook dezelfde dingen.
Zeker moeten we ook wereldwijd kijken, en niet alleen naar ons kleine landje. Ook moeten we letten op de ontwikkelingen rondom Israël, en de zending.
En zo nog meer aspecten.
Panny
Berichten: 1809
Lid geworden op: 02 okt 2013, 16:08

Re: Wennen aan het ongewone? Of: bezinning op de actualiteit.

Bericht door Panny »

Als je de twintigste eeuw in z'n geheel bekijkt:
- twee wereldoorlogen die snel na elkaar plaatsvonden
- holocaust
- stichting van de staat Israël en veel Joden die terugkeerden uit de verstrooiing
- veel nieuwe volkeren bereikt met het Evangelie
- veel volkeren die voor het eerst Gods Woord kunnen lezen in hun eigen taal
...
Gebruikersavatar
hage
Berichten: 76
Lid geworden op: 14 nov 2008, 13:14
Locatie: -><-

Re: Wennen aan het ongewone? Of: bezinning op de actualiteit.

Bericht door hage »

Wennen aan het ongewone is niet goed. Wat versta je echter onder ongewoon? Iets nieuws? Zie reactie van @gallio. In geestelijk opzicht is er sinds Adam niets nieuws EN sinds Christus' bloedstorting zowel het meest vernieuwende dat er ooit was en zijn zal op deze aarde.

Maar wennen is gevaarlijk, want dat belemmert het zoeken naar een ander vaderland (Heb 11:14).
Wennen is gevaarlijk want het richt ons vaak op het aardse, het stoffelijke. En nogmaals Heb 11: ze waren gasten en vreemdelingen op de aarde, niet alleen op die paar vierkante kilometer Kanaän. En als we ons op het stoffelijke richten dan hebben we ook angst voor de toekomst, want dat wordt ons afgenomen. Hetzij door verdrukking, hetzij door de dood.

En het nieuwe Jeruzalem zal pas komen als er een vreselijke tijd over de aarde zal gekomen zijn, maar toch zegt de engel in Openb 7 dat de aarde (zelfde woord als in Heb 11) niet beschadigt mag worden tot de 144000 verzegeld zijn.
En daarna: Hier is de lijdzaamheid der heiligen; hier zijn zij, die de geboden Gods bewaren en het geloof van Jezus (Openb 9).

Overigens: het klagen (als ik dat zo mag zeggen) over de eigen tijd is ook weer van alle tijden. Ziet toe, waakt en bidt; want gij weet NIET, wanneer de tijd is; dat goldt voor het begin van de eindtijd (Jezus' omwandeling), en ook nu.
Wel waken, wel nuchter zijn.
fidelis sermo (et omni acceptione dignus)
-DIA-
Berichten: 32701
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Wennen aan het ongewone? Of: bezinning op de actualiteit.

Bericht door -DIA- »

Roos2017 schreef:Vanuit de familie van mijn man ben ik terecht gekomen in een orthodox christelijke familie.
Ik kan met een gerust hart zeggen dat ik in een geslacht terecht gekomen ben waar de Heere gevreesd wordt.
Ik kan me nog goed de verjaardagen van opa en oma, ooms en tantes herinneren.
Op dat soort avonden werd er altijd goed en groot van de Heere gesproken, en wat de Heere gewerkt had in het hart van familieleden.
Er werd soms wel eens aangehaald hoe donker de tijden zijn (altijd al geweest), maar nooit prevaleerde dat.

Mij oprechte en bezorgde vraag aan jou, @Dia, herken jij dat?
Wij herinneren ons, toen onze familie nog leefde, dat we op familiebijeenkomsten, als verjaardagen altijd psalmen rond het orgel zongen.
We komen vanouds ook niet uit een reformatorisch geslacht. Door de omkering van mijn opa (dat laat ik verder liggen) is vrijwel de hele familie overgegaan naar een reformatorische kerk. Wat betreft de 'donkerheid der tijd', dat was nooit een discussie. Dat hebben we altijd zo gezien. Zelf kan ik met bewustheid terugzien tot in de jaren 50 van de 20e eeuw. Onze tijd is niet Gods tijd. Duizend jaren zijn bij Hem als één dag, en één dag als duizend jaren.
We merken in de tijd die ik me bewust herinner wel een snelle verandering. In de jaren 50 woonden we in een dorp waar geen reformatorische kerken waren. De bevolking moest daar ook niets van hebben. Toch was heel het dorp 'christelijk' en gedoopt. Er was een Hervormde en een Gereformeerde kerk, die intussen zijn opgegaan in een PKN.
In de eerste tijd was de betreffende Gereformeerde kerk nog iets orthodox. Voornamelijk uitwendig, en de gereformeerden werden op het dorp wel een de 'fienen' genoemd. Daar is totaal niets van over gebleven. Men is opgaan in 1 protestantse kerk en preekt en gelooft (zou het?) hetzelfde, want hoe je gelooft maakt in feite niets uit.

Dan kunt u begrijpen welke indrukwekkende veranderingen ik heb zien gebeuren. Ook in de stad waar we nu wonen zie ik dezelfde ontwikkeling die we vroeger in ons geboortedorp zagen. Sluipenderwijs is ook hier Hervormde kerk veranderd van een traditionele Bondsgemeente tot een naar een confessioneel neigende gemeente, waar een andere Bijbel, nieuwe gezangen hun intrede hebben gedaan.

Ook als we in eigen kerkverband blijven zien we verschuivingen. In de meeste gevallen gaat het sluipenderwijs. We zijn intussen zo ver dat in een buurgemeente de kansel in de praktijk gesloten lijkt voor predikanten uit de rechterflank. Dat wordt niet officieel en openbaar gezegd, maar het is wel op te merken. Je voelt een ander geestelijk klimaat. Een beetje 'optimistischer' met zo ik eens zelf hoorde: "Daar kun je makkelijker bekeerd worden dan hier." Zou dat waar zijn?
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Gebruikersavatar
samanthi
Berichten: 7880
Lid geworden op: 16 jul 2009, 10:30
Locatie: rotterdam

Re: Wennen aan het ongewone? Of: bezinning op de actualiteit.

Bericht door samanthi »

-DIA- schreef:
Roos2017 schreef:Vanuit de familie van mijn man ben ik terecht gekomen in een orthodox christelijke familie.
Ik kan met een gerust hart zeggen dat ik in een geslacht terecht gekomen ben waar de Heere gevreesd wordt.
Ik kan me nog goed de verjaardagen van opa en oma, ooms en tantes herinneren.
Op dat soort avonden werd er altijd goed en groot van de Heere gesproken, en wat de Heere gewerkt had in het hart van familieleden.
Er werd soms wel eens aangehaald hoe donker de tijden zijn (altijd al geweest), maar nooit prevaleerde dat.

Mij oprechte en bezorgde vraag aan jou, @Dia, herken jij dat?
Wij herinneren ons, toen onze familie nog leefde, dat we op familiebijeenkomsten, als verjaardagen altijd psalmen rond het orgel zongen.
We komen vanouds ook niet uit een reformatorisch geslacht. Door de omkering van mijn opa (dat laat ik verder liggen) is vrijwel de hele familie overgegaan naar een reformatorische kerk. Wat betreft de 'donkerheid der tijd', dat was nooit een discussie. Dat hebben we altijd zo gezien. Zelf kan ik met bewustheid terugzien tot in de jaren 50 van de 20e eeuw. Onze tijd is niet Gods tijd. Duizend jaren zijn bij Hem als één dag, en één dag als duizend jaren.
We merken in de tijd die ik me bewust herinner wel een snelle verandering. In de jaren 50 woonden we in een dorp waar geen reformatorische kerken waren. De bevolking moest daar ook niets van hebben. Toch was heel het dorp 'christelijk' en gedoopt. Er was een Hervormde en een Gereformeerde kerk, die intussen zijn opgegaan in een PKN.
In de eerste tijd was de betreffende Gereformeerde kerk nog iets orthodox. Voornamelijk uitwendig, en de gereformeerden werden op het dorp wel een de 'fienen' genoemd. Daar is totaal niets van over gebleven. Men is opgaan in 1 protestantse kerk en preekt en gelooft (zou het?) hetzelfde, want hoe je gelooft maakt in feite niets uit.

Dan kunt u begrijpen welke indrukwekkende veranderingen ik heb zien gebeuren. Ook in de stad waar we nu wonen zie ik dezelfde ontwikkeling die we vroeger in ons geboortedorp zagen. Sluipenderwijs is ook hier Hervormde kerk veranderd van een traditionele Bondsgemeente tot een naar een confessioneel neigende gemeente, waar een andere Bijbel, nieuwe gezangen hun intrede hebben gedaan.

Ook als we in eigen kerkverband blijven zien we verschuivingen. In de meeste gevallen gaat het sluipenderwijs. We zijn intussen zo ver dat in een buurgemeente de kansel in de praktijk gesloten lijkt voor predikanten uit de rechterflank. Dat wordt niet officieel en openbaar gezegd, maar het is wel op te merken. Je voelt een ander geestelijk klimaat. Een beetje 'optimistischer' met zo ik eens zelf hoorde: "Daar kun je makkelijker bekeerd worden dan hier." Zou dat waar zijn?
Hoewel ik je wel kan volgen vind ik het dikgedrukte niet kunnen, door alle kerken loopt een lijn, wij kunnen niet beoordelen wat uitwendige of ware godsdienst is, nu niet en toen niet.
O HEERE, wat is de mens, dat Gij hem kent? Het kind des mensen, dat Gij het acht?
-DIA-
Berichten: 32701
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Wennen aan het ongewone? Of: bezinning op de actualiteit.

Bericht door -DIA- »

samanthi schreef:
-DIA- schreef:
Roos2017 schreef:Vanuit de familie van mijn man ben ik terecht gekomen in een orthodox christelijke familie.
Ik kan met een gerust hart zeggen dat ik in een geslacht terecht gekomen ben waar de Heere gevreesd wordt.
Ik kan me nog goed de verjaardagen van opa en oma, ooms en tantes herinneren.
Op dat soort avonden werd er altijd goed en groot van de Heere gesproken, en wat de Heere gewerkt had in het hart van familieleden.
Er werd soms wel eens aangehaald hoe donker de tijden zijn (altijd al geweest), maar nooit prevaleerde dat.

Mij oprechte en bezorgde vraag aan jou, @Dia, herken jij dat?
Wij herinneren ons, toen onze familie nog leefde, dat we op familiebijeenkomsten, als verjaardagen altijd psalmen rond het orgel zongen.
We komen vanouds ook niet uit een reformatorisch geslacht. Door de omkering van mijn opa (dat laat ik verder liggen) is vrijwel de hele familie overgegaan naar een reformatorische kerk. Wat betreft de 'donkerheid der tijd', dat was nooit een discussie. Dat hebben we altijd zo gezien. Zelf kan ik met bewustheid terugzien tot in de jaren 50 van de 20e eeuw. Onze tijd is niet Gods tijd. Duizend jaren zijn bij Hem als één dag, en één dag als duizend jaren.
We merken in de tijd die ik me bewust herinner wel een snelle verandering. In de jaren 50 woonden we in een dorp waar geen reformatorische kerken waren. De bevolking moest daar ook niets van hebben. Toch was heel het dorp 'christelijk' en gedoopt. Er was een Hervormde en een Gereformeerde kerk, die intussen zijn opgegaan in een PKN.
In de eerste tijd was de betreffende Gereformeerde kerk nog iets orthodox. Voornamelijk uitwendig, en de gereformeerden werden op het dorp wel een de 'fienen' genoemd. Daar is totaal niets van over gebleven. Men is opgaan in 1 protestantse kerk en preekt en gelooft (zou het?) hetzelfde, want hoe je gelooft maakt in feite niets uit.

Dan kunt u begrijpen welke indrukwekkende veranderingen ik heb zien gebeuren. Ook in de stad waar we nu wonen zie ik dezelfde ontwikkeling die we vroeger in ons geboortedorp zagen. Sluipenderwijs is ook hier Hervormde kerk veranderd van een traditionele Bondsgemeente tot een naar een confessioneel neigende gemeente, waar een andere Bijbel, nieuwe gezangen hun intrede hebben gedaan.

Ook als we in eigen kerkverband blijven zien we verschuivingen. In de meeste gevallen gaat het sluipenderwijs. We zijn intussen zo ver dat in een buurgemeente de kansel in de praktijk gesloten lijkt voor predikanten uit de rechterflank. Dat wordt niet officieel en openbaar gezegd, maar het is wel op te merken. Je voelt een ander geestelijk klimaat. Een beetje 'optimistischer' met zo ik eens zelf hoorde: "Daar kun je makkelijker bekeerd worden dan hier." Zou dat waar zijn?
Hoewel ik je wel kan volgen vind ik het dikgedrukte niet kunnen, door alle kerken loopt een lijn, wij kunnen niet beoordelen wat uitwendige of ware godsdienst is, nu niet en toen niet.
Ik bedoel dit: Er was toen al een grote eenheid tussen de hervormde en gereformeerde kerk. Maar de gereformeerden hielden meer vast aan uiterlijke tradities. We hadden wisselend kerstvieringen in de gereformeerde en hervormde kerk. In de gereformeerde kerk was geen kerstboom toegestaan, en de hervormde kerk was dat toen al geen probleem meer. Zo meer kleine uiterlijk dingen die nog herinnerden aan het oude gereformeerde. Ook was de kerkgang daar trouwer dan in de hervormde kerk, waar men toen al heel makkelijk een zondag oversloeg, en er waren zelfs mensen die al helemaal niet meer gingen. Men was het 'ontwent'. Mijn vader vroeg eens aan onze buurman: Waarom gaan jullie eigenlijk niet meer naar de kerk? Het antwoord was: Tja, dat zouden we eigenlijk wel kunnen, maar we zijn het niet meer gewend.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
-DIA-
Berichten: 32701
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Wennen aan het ongewone? Of: bezinning op de actualiteit.

Bericht door -DIA- »

Gabrielle schreef:
Vorst schreef:Maar wat is nu het probleem of het punt dat je wilt maken? Als christenen zien we uit naar de terugkeer van Jezus. Ik neem aan dat het verlangen daarnaar ook in de preken die je luistert en de gebeden die je uitspreekt terugkomt.
Amen!
Maranatha...

Wat me meer en meer opvalt is een scheiding der geesten. Er vormen zich groepen die een zijn in denken en leer zowel ter rechter- als ter linkerkant.
We zien een toenadering bij de behoudende vleugel van de GG en de GGiN, tot voor enkele jaren niet voor mogelijk gehouden. We zien hetzelfde aan de linkerkant.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Plaats reactie