Leren van de Olympische Spelen

[Mara]

Gelukkig zegt de Schrift dat hij naar mij moet luisteren. Ongeacht motivatie, cultuur, bedoelingen enz. Ongeacht mijn balken.

Dat wel en hij zal dat ook wel doen denk ik. Maar als hij boven de 18 is, kan het wel eens een probleem gaan vormen voor sommige ouders.
Citaat van Folkert Velten (profvoetballer)
Nou ja, ik ben christelijk opgevoed en opgegroeid in een klein dorp hier, Enter. Iedereen lette op elkaar, zo simpel is het. Ik ging elke zondag naar de kerk, de Nederlands Hervormde Kerk. Het geloof kreeg ik daar mee. Mijn vader had liever gehad dat ik elke zondag twee keer naar de kerk was gegaan, maar dat zat er helaas niet in. Op zondagavond was het namelijk voetbal kijken. En we voetbalden zelf bij huis op zondag, met mijn broers en mijn zus. Al dat soort dingen deden we wel.

Op een gegeven moment mocht ik zelf de keuze maken: op zondag spelen of niet. En ik koos ervoor het niet te doen. Wat ik zeg: de sociale controle was groot. Nu is het anders dan dertig jaar geleden, maar de omgeving had toen veel invloed en daar luisterde ik naar. Toen ik achttien was besloot ik daarom niet op de aanbieding van Heracles in te gaan.’

Uit Trouw:
Velten scoorde altijd en overal. Behalve op zondag. ,,Dat is een dag voor God. Voor het gezin.'' Geen concessies mogelijk. ,,Tot mijn achttiende was het thuis verboden. Daarna mocht ik het van mijn vader zelf weten. Het is toen mijn eigen keuze geweest. Op zondag ga ik naar de kerk en dan kun je niet daarna nog een voetbalwedstrijd spelen.''

Bij Heracles raakten ze eraan gewend. Ze pasten het programma zoveel mogelijk aan en die moeite werd altijd en overal vergoed met doelpunten. ,,Niet op zondag. . . Het heeft mij niet in de weg gestaan. Maar andere clubs wel. Er is altijd belangstelling voor een spits die veel scoort. Maar die vrije zondag vormde bij mij blijkbaar een groot obstakel.''

En Geert den Ouden:
„Uw zoon was weer geweldig!” Als leraar godsdienst en Nederlands M. J. den Ouden op maandagmorgen in de les verschijnt, zijn er leerlingen die de sportuitslagen van Excelsior beter kennen dan hij. Toch is zijn zoon beroepsvoetballer en tweede topscorer bij deze Rotterdamse voetbalclub. Geert zelf snapt de dubbelheid bij de jongeren niet zo goed. Volgens hem is het logisch dat topsport en de kerk niet samen kunnen gaan.

Vooral op zondag is het verschil tussen Geert en zijn ouders goed zichtbaar. De jongen vertrekt dan naar het voetbalveld, zijn ouders gaan naar de kerk. Geert: „Op die momenten heb ik zelf ook nog wel een raar gevoel vanbinnen.”

Opgegroeid in de Gereformeerde Gemeenten zei hij een jaar of twee geleden de kerk vaarwel. Het was in de periode dat hij gevraagd werd om bij Excelsior beroepsspeler te worden.

Zomaar 2 voorbeelden, van jongens die het oranje of rode stoplicht toch negeerden, ondanks de waarschuwingen van hun vader.

[Panny]

Topsport is één van de grootste afgoden van deze tijd.

[parsifal]

Ook even omdraaien: welk bijbels doel wordt er gediend in de topsport? Ik begrijp niet hoe iemand de zegen van God kan vragen over zijn dagelijks werk op deze manier. Graag de afleidingsmanoeuvre over de beurshandelaar even niet gebruiken.

Ik denk dat ieder beroep een Goddelijk beroep is, daar hoef je geen dominee voor te zijn. Het is ook tot Gods eer om een dienende taak in de maatschappij te hebben. Daarvoor kun je met een gerust geweten een zegen vragen.
Als je beroep geen bijbels doel dient, is het een zondig beroep en moet je ermee stoppen.
Voor mij is dit misschien wel het sterkste bijbelse argument om tegen topsport te zijn. Je mag niet zomaar zelf uitzoeken waar je je van God gekregen tijd aan besteedt.

Nu een theoretische vraagstelling niet dat andere kwaden een kwaad goed maakt, maar om te zien of we het argument consequent toepassen (en of we om die reden daadwerkelijk geloven dat het argument dwingend is).
Pas je dit argument ook toe op iemand die werkt voor een reclamebureau? Of iemand die werkt als beurshandelaar of bij een kunstschilder, of een musicus (die geen woorden in zijn composities heeft)?

Het is goed dat de vraag gesteld wordt ook voor mij persoonlijk (hoewel mijn eigen onderzoek tot de toegepaste wiskunde behoort, besteed ik redelijk veel tijd aan het proberen te beantwoorden van vragen die vanuit praktisch oogpunt niet belangrijk zijn, maar m.i. wel bijdragen aan de schoonheid van de theorie waaraan ik werk).

Ja, ik kan me voorstellen dat ouders hun kinderen waarschuwen als ze verder gaan in de topsport. Ik kan me voorstellen dat ouders hun kinderen waarschuwen als ze economie gaan studeren etc. Dat respecteer ik ook, ik heb echter grote moeite met het afwijzen van anderen die anders over topsport denken, of hun gedrag op het sportveld bij voorbaat afschrijven.

Lang geleden was er de schot Eric Liddell die goud won op de Olympische Spelen en later als zendeling werkte en overleed (lees zijn wikipedia pagina). Hoewel je misschien andere keuzes zou maken als hij, heeft zijn getuigenis (ook door zijn sportbeoefening) veel waarde (denk ik).

Wat betreft of topsport ongezond is (zoals eerder hier gezegd), ik geloof zeker dat dat het geval is voor duursporten zoals wielrennen, lange afstand schaatsen en marathonlopen en boksen en misschien ook voor voetbal (met het vele koppen) ik vraag me af of het ook geldt voor bijvoorbeeld gewichtheffen (zonder doping natuurlijk), sprint of verspringen enz.

[DDD]

De discussie gaat er wat mij betreft niet om of topsport zondig is. Maar of het uitgesloten is dat een ware christen daar in een heilig leven anders over denkt. Daarmee vallen een heleboel oordelen weg.

Overigens is het veroordelen van anderen en hen in de hoek zetten geen gelukkige vorm van christelijke bezorgdheid om andermans heil. Zoiets brengt weinig stichtelijks voort, alleen maar ergernis.

[eilander]

Ook even omdraaien: welk bijbels doel wordt er gediend in de topsport? Ik begrijp niet hoe iemand de zegen van God kan vragen over zijn dagelijks werk op deze manier. Graag de afleidingsmanoeuvre over de beurshandelaar even niet gebruiken.

Ik denk dat ieder beroep een Goddelijk beroep is, daar hoef je geen dominee voor te zijn. Het is ook tot Gods eer om een dienende taak in de maatschappij te hebben. Daarvoor kun je met een gerust geweten een zegen vragen.
Als je beroep geen bijbels doel dient, is het een zondig beroep en moet je ermee stoppen.
Voor mij is dit misschien wel het sterkste bijbelse argument om tegen topsport te zijn. Je mag niet zomaar zelf uitzoeken waar je je van God gekregen tijd aan besteedt.

Nu een theoretische vraagstelling niet dat andere kwaden een kwaad goed maakt, maar om te zien of we het argument consequent toepassen (en of we om die reden daadwerkelijk geloven dat het argument dwingend is).
Pas je dit argument ook toe op iemand die werkt voor een reclamebureau? Of iemand die werkt als beurshandelaar of bij een kunstschilder, of een musicus (die geen woorden in zijn composities heeft)?

Het is goed dat de vraag gesteld wordt ook voor mij persoonlijk (hoewel mijn eigen onderzoek tot de toegepaste wiskunde behoort, besteed ik redelijk veel tijd aan het proberen te beantwoorden van vragen die vanuit praktisch oogpunt niet belangrijk zijn, maar m.i. wel bijdragen aan de schoonheid van de theorie waaraan ik werk).

Ik meen niet dat ik gezegd heb dat alleen topsporters iedere dag moeten bidden "Heere, wat wilt U dat ik doen zal? Leid U mijn leven." En dus loop ik als accountant tegen dingen aan waarvan ik moet zeggen: hier werk ik niet aan mee. (En de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik ook achteraf soms zeg: hier had ik niet een mee moeten werken). Daarmee is mijn werk niet nutteloos natuurlijk.

Of het zin heeft om alle voorbeelden langs te lopen, weet ik niet. Iemand op een reclamebureau kan prachtig en nuttig werk verrichten. Kunst is hierin best een lastig terrein, maar ligt voor mij al weer heel anders dan sport in elk geval. Hetzelfde geldt voor de wetenschap, ik geloof dat daar zeker aspecten in zijn die tot eer van God kunnen zijn.

Ik zie in jouw theoretische vraagstelling niet echt een tegenargument, in elk geval. Wel een aanzet om op alle terreinen des levens na te denken of we Bijbels bezig zijn.

[eilander]

De discussie gaat er wat mij betreft niet om of topsport zondig is. Maar of het uitgesloten is dat een ware christen daar in een heilig leven anders over denkt.

Misschien begrijp ik je niet goed, maar ik vind dit één en dezelfde vraag, alleen op twee verschillende manieren gesteld.

[DDD]

Ik heb geen idee wat je precies begrijpt, maar het punt in de discussie is nu juist dat ik dat bepaald niet hetzelfde vind. En dat geldt ook voor anderen.

[parsifal]

Ik meen niet dat ik gezegd heb dat alleen topsporters iedere dag moeten bidden "Heere, wat wilt U dat ik doen zal? Leid U mijn leven." En dus loop ik als accountant tegen dingen aan waarvan ik moet zeggen: hier werk ik niet aan mee. (En de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik ook achteraf soms zeg: hier had ik niet een mee moeten werken). Daarmee is mijn werk niet nutteloos natuurlijk.

Of het zin heeft om alle voorbeelden langs te lopen, weet ik niet. Iemand op een reclamebureau kan prachtig en nuttig werk verrichten. Kunst is hierin best een lastig terrein, maar ligt voor mij al weer heel anders dan sport in elk geval. Hetzelfde geldt voor de wetenschap, ik geloof dat daar zeker aspecten in zijn die tot eer van God kunnen zijn.

Ik zie in jouw theoretische vraagstelling niet echt een tegenargument, in elk geval. Wel een aanzet om op alle terreinen des levens na te denken of we Bijbels bezig zijn.

Ik weet dat je dat eerste niet gezegd heeft. Het blijkt dat Abbey d'Agostino het gebed wat je noemt ook zegt te bidden en zij ziet het als verhoring dat ze na een val niet eerst aan zichzelf denkt, maar aan degene die haar ten val bracht. Ik weet dat schaatster Cindy Klassen zei dat ze nooit bad voor een overwinning, maar wel voor haar werk. De Nederlandse sprinter Martina getuigt van God ook als hij verliest. Dat maakt topsport niet goed, maar blijkbaar zijn er mensen die kunnen bidden "Wat wilt U dat ik doen zal?" en toch topsport bedrijven en binnen die sport uitzonderlijk en opvallend sportief gedrag vertonen.

Iets wat in Europa minder speelt dan in bijvoorbeeld in de VS is dat een sporter vaak niet alleen zichzelf maar ook zijn of haar land vertegenwoordigt. En dit soort (onschadelijk in de zin dat er niemand bij gewond raakt) nationalisme wordt als iets goeds gezien. Misschien een beetje te vergelijken met pracht en praal voor andere volksvertegenwoordigers.

[eilander]

Ik heb geen idee wat je precies begrijpt, maar het punt in de discussie is nu juist dat ik dat bepaald niet hetzelfde vind. En dat geldt ook voor anderen.

Dit gaat echt mijn pet te boven. Je kunt toch niet op de ene vraag JA zeggen (topsport is zondig - en dan niet omdat ik dat zo voel, maar bijbels onderbouwd) maar dan vervolgens ook JA zeggen op de vraag of iemand met een leven dichtbij God daar anders over kan denken?

Daarnaast krijg ik altijd commentaar als ik het leven van een individuele sporter aan de kaak stel, want dan ben ik een oordeler van het hart. Daarom wil ik liever de vraag beantwoorden: is topsport te verenigen met een bijbels leven? En naar mijn overtuiging is dat niet het geval, en daarmee spreek ik een oordeel uit over het gedrag van een topsporter.

Nu ja, ik geloof dat inmiddels mijn mening wel zo'n beetje duidelijk is. Dat betekent ook dat ik ernstige moeite heb met de voorbeelden die @parsifal hier noemt. Ik ken die mensen niet, maar ik geloof gewoon niet dat zo'n sporter dichtbij God kan leven. Dat staat zo verschrikkelijk haaks op wat ik lees over mensen die geen stap kunnen zetten zonder de Heere, dat ik dat onmogelijk bij elkaar kan brengen.

[DDD]

Ik vind dit toch wel een ernstig gebrek aan relativeringsvermogen. Als je meent dat alles wat wij op dit moment zonde vinden per definitie niet samengaat met een heilig leven voor God, dan verabsoluteer je jouw inzichten mijns inziens op een extreme manier.

Ik zie meer mogelijkheden om topsport te verenigen met een bijbels leven dan om het beroep van salesmanager in een overbodig consumptiegoed te combineren met een bijbels leven.

Maar los daarvan, uit je laatste alinea krijg ik de inruk dat jij jezelf tot norm stelt. Dat is mijns inziens een van de meest verbreide vergissingen binnen bevindelijke kringen. Ik hoor het soms zelfs van de preekstoel. De eigen ervaringen gelden dan als norm, het doet er niet toe op welk gebied. Maar zo is het niet. God heeft zijn kinderen in allerlei culturen, en die kinderen van God kunnen over bijna alles verschillend denken. Dat leert de praktijk duidelijk. Dat neemt overigens het belang van ethische bezinning niet weg.

Overigens ben ik benieuwd of je wel begrijpt dat ik roken zondig vind, maar dat ik meen dat mensen die dicht bij God leven op dat punt kunnen dwalen. Mijns inziens is het veel duidelijker dat roken zonde is, dan topsport. Maar ik zou toch niet graag jouw opmerkingen over topsportende christenen voor mijn rekening nemen als het gaat om rokende christenen.

[eilander]

Het verschil tussen topsport en roken is dat het eerste je totale leven bepaalt; je leven bestaat uit sport, alles wordt daardoor beheerst, etc. Ik vind roken ook zondig, en tegelijk weet ik dat een kind van God ook hieraan verslaafd kan zijn. Maar roken staat ook een zinvolle invulling van een taak in Gods koninkrijk niet in directe zin in de weg.

Op de andere dingen vind ik het moeilijk om te reageren. Ik geloof toch dat ik een aantal bijbelse lijnen heb genoemd, met name die over de zinvolle besteding van je tijd en de opdracht die we hebben om een taak op deze wereld uit te voeren. Dat is (ik heb het in mijn eerste posting over dit onderwerp al gezegd) mijn interpretatie van bijbelse gegevens.

De opponenten komen op z'n hoogst niet verder dan "je hebt een punt", om dan vervolgens gewoon verder te gaan met het posten over sporter X die toch van God getuigt. Dat vind ik niet consequent.

Wees dan een vent, en weerleg mijn interpretatie van bijbelse gegevens op dit punt. Dat is een meer constructieve weg, dan direct weer inbrengen dat ik mensen veroordeel. Dat is pertinent onjuist ook.

[DDD]

Mijns inziens staat roken wel aan een functie in Gods koninkrijk in de weg. Ik zou niet blij zijn als een rokende ouderling op bezoek zou komen, of een dominee.

Ik voel mij niet geroepen om te beweren dat topsport niet zondig is. Dat heb ik helemaal niet beweerd.

Ik heb niet beweerd dat jij mensen veroordeelt. Maar je maakt geen onderscheid tussen wat volgens jou zondig is -waar ik het in dit specifieke geval mee eens ben- en wat kan samengaan met een godvruchtig leven. Dat is een heel ander verschil van inzicht dan dat je probeert te bestrijden. Ik begrijp wel dat je het moeilijk vind om daar op in te gaan, maar ik weet niet hoe ik het verschil van inzicht helderder uit kan leggen.

[parsifal]

Ik heb geen idee wat je precies begrijpt, maar het punt in de discussie is nu juist dat ik dat bepaald niet hetzelfde vind. En dat geldt ook voor anderen.

Dit gaat echt mijn pet te boven. Je kunt toch niet op de ene vraag JA zeggen (topsport is zondig - en dan niet omdat ik dat zo voel, maar bijbels onderbouwd) maar dan vervolgens ook JA zeggen op de vraag of iemand met een leven dichtbij God daar anders over kan denken?

Daarnaast krijg ik altijd commentaar als ik het leven van een individuele sporter aan de kaak stel, want dan ben ik een oordeler van het hart. Daarom wil ik liever de vraag beantwoorden: is topsport te verenigen met een bijbels leven? En naar mijn overtuiging is dat niet het geval, en daarmee spreek ik een oordeel uit over het gedrag van een topsporter.

Nu ja, ik geloof dat inmiddels mijn mening wel zo'n beetje duidelijk is. Dat betekent ook dat ik ernstige moeite heb met de voorbeelden die @parsifal hier noemt. Ik ken die mensen niet, maar ik geloof gewoon niet dat zo'n sporter dichtbij God kan leven. Dat staat zo verschrikkelijk haaks op wat ik lees over mensen die geen stap kunnen zetten zonder de Heere, dat ik dat onmogelijk bij elkaar kan brengen.

Wat je zegt zet me zeker aan het denken echter het brengt me (nog) niet tot de conclusie dat topsport in zichzelf fout is. De mensen die ik noemde krijgen door hun sport ook een podium om te getuigen en doen dat ook. Maakt dat de sport in zichzelf goed, nee zeker niet, maar ik kan er van leren. Ik zit niet in de sport, maar ik kom wel eens in een situatie waarbij ik anderen kan helpen (als ik bijvoorbeeld anoniem referee ben voor een artikel) of de uitbreiding niet direct aan de schrijvers van het artikel bekend maken (wat ik niet hoef te doen) en zelf een artikel schrijven waarin ik het uitgebreidere resultaat presenteer. Een actie als die van D'Agosino wijst me wel weer op wat de meest Christelijke actie is. Ja ik had het ook op een andere manier kunnen weten, maar dit helpt. Een Martina of Tim Tebow die zodra het even kan God de eer toebrengt is daarin ook veel opener dan ik ben naar mijn niet-Christelijke collegas. Moet ik altijd zo open zijn? Ik weet het niet, maar het zet aan het denken.

Een getuigenis als dat van Eric Liddell is nog steeds indrukwekkend. Ik weet zeker dat de film die (onder ander) over zijn leven gaat, Chariots of Fire, mensen aan het denken heeft gezet en ik vermoed dat zonder zijn sporten (wat niet professioneel was trouwens) hij minder mensen zou hebben bereikt.

Dus ja ik zeg met je mee dat topsport geen direct Bijbels doel dient, maar ik zeg niet met je mee dat het zondig is. En ik probeer de stem die uit onzelfzuchtig sportgedrag of het belijden van God door sporters tot mij en tot velen andere komt te laten spreken en ik zie geen reden om aan het belijden van sporters op zich te twijfelen. Ik kan me voorstellen dat het verwarrend kan zijn voor getallenteerde kinderen ("maar als die Christenen het mogen, waarom ik dan niet"), maar dat laat zien dat er diversiteit is waar ook kinderen aan moeten wennen.

Verder denk ik dat veel topsporters meer tijd hebben om bijvoorbeeld een goed boek te lezen dan veel mensen met een normaal beroep. Als ik wil ontspannen ga ik juist naar de sportschool om wat met mijn lichaam te doen en mijn gedachten wat rust geven. Een topsporter moet trainen, en in zijn vrije tijd meer op zijn rust en eetpatroon letten, maar die gedwongen rust geeft mogelijkheden. Dat topsport het totale leven bepaalt geloof ik daarom niet in, tenzij het leven bepaalt wordt door uitgaan enz wat deze topsporters inderdaad niet al te veel kunnen doen.

[Wim Anker]

Onderstaand betoog gaat lijnrecht in tegen Matt. 15 m.i. Daarin wordt nu juist deze redenering, die de Farizeeën er ook regelmatig op na hielden, scherp veroordeeld.
Een gebod mag niet overtreden worden omwille van mogelijke andere nuttigheid.

[parsifal]

Onderstaand betoog gaat lijnrecht in tegen Matt. 15 m.i. Daarin wordt nu juist deze redenering, die de Farizeeën er ook regelmatig op na hielden, scherp veroordeeld.
Een gebod mag niet overtreden worden omwille van mogelijke andere nuttigheid.

En in onderstaande redenering geef ik juist aan dat ik niet zie dat de geboden overtreden worden. Jij hebt dat beweerd en proberen te onderbouwen, maar de argumenten overtuigen mij niet, en hoewel ik het argument van Eilander sterker vind en mij zou kunnen overtuigen zie ik ook dat argument niet als dwingend en kan ik me goed voorstellen dat andere Christenen er anders over denken.