Aangifte doen of niet

[refo]

Hier gaat het voorbeeld een eigen leven leiden.

[Josephus]

in dat geval van die junk. Heb je geen verklaring van een benadeelde wordt het toch echt moeilijk. Vorig jaar hadden wij ook afspraken met het OM. Namelijk deze
Als een fiets uiterlijke kenmerken heeft van diefstal (slot opengebroken, framenummer weg, en nog wat van dergelijke kenmerken) er is geen eigenaar bekend en de houder geeft na cauti toe dat hij hem gejat heeft zou het OM tot vervolging overgaan. De rechter heeft al deze zaken naar de prullenbak verwezen.

Als er in die zaken geen getuigen aanwezig waren, kan ik me de rechterlijke uitspraken wel voorstellen. Dan is er gewoon te weinig bewijs. Ik vraag me trouwens af of die zaken anders gelopen zouden zijn als er wel een verklaring van de benadeelde was.

Ik zeg verder niet dat een verklaring van een benadeelde helemaal geen invloed heeft. De omstandigheden van het geval spelen daarbij natuurlijk ook een rol: heeft een werkster 50 euro uit een portemonne gepikt of heeft een bestuurslid van een stichting voor duizenden euro's gefraudeerd. In het laatste geval denk ik niet dat een 'ontlastende' verklaring van de overige bestuursleden veel uit zal halen, in het eerste geval kan ik me dat meer indenken.

[BJD]

@Josephus
Heb jij voorbeelden dat een rechter, in geval van diefstal, tot een strafoplegging over ging zonder dat er aangifte is gedaan?
De wederrechtelijkheid moet toch worden aangetoond en dat is in geval van diefstal vaak toch de eigenaar.

[Josephus]

@Josephus
Heb jij voorbeelden dat een rechter, in geval van diefstal, tot een strafoplegging over ging zonder dat er aangifte is gedaan?
De wederrechtelijkheid moet toch worden aangetoond en dat is in geval van diefstal vaak toch de eigenaar.

Die voorbeelden heb ik niet paraat, maar die zul je ongetwijfeld wel kunnen vinden in de rechtspraak. Ik ben het met je eens, dat er in de meeste gevallen wel een aangifte zal zijn. Het gaat mij er echter om dat het afzien c.q. het intrekken van een aangifte niet wil zeggen dat het OM niet overgaat tot vervolging of dat er geen veroordeling zal plaatsvinden. Wederrechtelijkheid kan immers ook op andere manieren blijken (in het geval van fraude bijvoorbeeld uit de administratie).

[Dexx]

Als de kerkelijke tucht goed functioneert, wil iemand die iets strafbaars gedaan heeft daarvan ook de straf dragen. Als iemand niet bereid is voor de aardse rechter de straf te ontvangen die zijn daden waardig zijn, dan is zijn berouw ook niet echt. Die bereidheid moet er altijd zijn. Of je tot aangifte over moet gaan, hangt af van de vraag of het rechtvaardig is om iemand ongestraft te laten gaan. Bv: als iemand 100 EUR jat, en betaald dat met een berouwvol hart terug, dan moet er m.i. geen aangifte gedaan worden. Is de schade echter niet-financieel, maar op het gebied van verwondingen (psychisch of lichamelijk) of op sexueel gebied, dan moet m.i. altijd aangifte gedaan worden.

In dit geval gaat het echter om iemand die verslaafd is. De grote vraag is: Zie je een verslaafde als slachtoffer, die zo "ziek" is dat hij hulp nodig heeft, en verminderd toerekeningsvatbaar is...

Hulp kan juist door een rechter verplicht worden opgelegd. Ik denk niet dat je verslaafde als slachtoffer moet zien, althans, niet een reden om hem daar dan niet voor te straffen. Drugsverslaafde zijn voor het overgrote deel verantwoordelijk voor diefstallen e.d., Sexverslaafde voor ontucht, verkrachtingen.. Gokverslaafde voor diefstallen en verduisteringen. Drankveslaafde voor rijden onder invloed. enz enzv

Het moet een combinatie zijn van hulp en vergelding. Hetzelfde heb je met psychiatrische ziekten. Gevangenissen zitten er vol van.

Het berouw hebben omdat ie gepakt is of omdat hij echt spijt heeft. Ik kom zoveel berouw tegen waarvan ik denk, ja, als je niet gepakt zou zijn, hoe berouwvol ben je dan.

De vraag is alleen: Als iemand ziek is, dat toegeeft, berouw heeft, en in de hulpverlening gaat, moet je hem dan nog als mede-broeders (als het alleen gaat om geld, dus geen diepere schade) voor de wereldlijke rechter vervolgen?

Ik ben van mening dat men dit zelfs verplicht is, zowel aan het slachtoffer en dader zelf, als aan de omgeving.

Juist doordat strafrechtelijke kwesties nogal eens in de doofpot gestoken worden blijven problemen hardnekkig terugkomen.

Sterker nog; in een aantal gevallen worden bijvoorbeeld meer seksuele slachtoffers gecreëerd doordat men nalatig is geweest met het doen van aangifte en de dader 20km verderop in het zelfde kerkverband op dezelfde voet verder gaat.