adoptie door single

[Zita]

Ik geloof dat God aan man en vrouw een onderscheiden rol heeft gegeven, zowel in de maatschappij als in het gezin. Geen van beide rollen is te missen. Ik geloof daarom (naast mijn andere bezwaren tegen adoptie, zoals dat het m.i. een ongepaste vorm is van "kinderen nemen") dat het niet goed is, om als single te adopteren.

Wat pleegzorg betreft: Als pleegzorg nodig is voor het kind, en er is geen andere keuze: Dan maar liever een onvolledig gezin. Dat is beter dan niets. Maar het is verre van ideaal...

Maar wat is het verschil in deze, adoptie of pleegzorg? de nood van de kinderen kan net zo groot zijn...Ik bedoel waarom zou pleegzorg dan wel mogen en adoptie niet? of speelt daar je mening over adoptie in mee?

pleegzorg zie ik als een tijdelijke oplossing in bijzondere situaties. Omdat het tijdelijk van aard is, mogen de omstandigheden ook afwijkend zijn van het ideale gezin (nl vader + moeder). Net zoiets als een schippersinternaat. Verre van normaal, maar als tijdelijke oplossing acceptabel.
Adoptie betekent dat het kind eigen wordt. En dan moet je m.i. streven naar een ideale situatie.

Ik ben niet erg op de hoogte van de stand van zaken mbt adoptie, maar ik heb weleens gehoord dat er teveel vraaggezinnen zijn ten opzichte van het aantal kinderen dat een land wil afstaan ter adoptie. Ofwel: er zijn teveel mensen die willen adopteren, hoe zuur dat ook is als je bedenkt hoeveel kinderen het ontzettend slecht hebben in een weeshuis e.d.. Vandaar de gebruikelijke wachttijden van soms wel zes jaar.
Klopt dit?

Zo ja, dan levert de solo-adoptie mij nog een vraagteken op.

[gertje]

Ik vraag me af: zo'n moeder moet toch ook werken om rond te komen? Waar laat ze op die momenten haar kindje? En als ze thuis zit van een uitkering, is dat eerlijk? Op die manier wil ik ook wel een stuk of 5 kinderen en lekker thuis zitten. (ik bedoel het niet vervelend of denigerend t.o. huismoeders, want die zie ik over het algemeen als gezinsmanagers, maar om het even duidelijk te maken.)

Nou ik neem aan dat je geen uitkering krijgt omdat je een kind adopteert...

Dat wil ik dus aangeven. Blijft over dat de moeder moet werken voor inkomsten en dus opvang voor het kind moet hebben. Lijkt me geen wenselijke situatie....

De situatie die jij schetst is dan inderdaad niet wenselijk...

[gertje]

Ik geloof dat God aan man en vrouw een onderscheiden rol heeft gegeven, zowel in de maatschappij als in het gezin. Geen van beide rollen is te missen. Ik geloof daarom (naast mijn andere bezwaren tegen adoptie, zoals dat het m.i. een ongepaste vorm is van "kinderen nemen") dat het niet goed is, om als single te adopteren.

Wat pleegzorg betreft: Als pleegzorg nodig is voor het kind, en er is geen andere keuze: Dan maar liever een onvolledig gezin. Dat is beter dan niets. Maar het is verre van ideaal...

Maar wat is het verschil in deze, adoptie of pleegzorg? de nood van de kinderen kan net zo groot zijn...Ik bedoel waarom zou pleegzorg dan wel mogen en adoptie niet? of speelt daar je mening over adoptie in mee?

pleegzorg zie ik als een tijdelijke oplossing in bijzondere situaties. Omdat het tijdelijk van aard is, mogen de omstandigheden ook afwijkend zijn van het ideale gezin (nl vader + moeder). Net zoiets als een schippersinternaat. Verre van normaal, maar als tijdelijke oplossing acceptabel.
Adoptie betekent dat het kind eigen wordt. En dan moet je m.i. streven naar een ideale situatie.

Ik ben niet erg op de hoogte van de stand van zaken mbt adoptie, maar ik heb weleens gehoord dat er teveel vraaggezinnen zijn ten opzichte van het aantal kinderen dat een land wil afstaan ter adoptie. Ofwel: er zijn teveel mensen die willen adopteren, hoe zuur dat ook is als je bedenkt hoeveel kinderen het ontzettend slecht hebben in een weeshuis e.d.. Vandaar de gebruikelijke wachttijden van soms wel zes jaar.
Klopt dit?

Zo ja, dan levert de solo-adoptie mij nog een vraagteken op.

Was het maar waar dat pleegzorg een tijdelijke oplossing is.. vele kinderen zitten tot hun volwassenheid in een pleeggezin, zie dus het verschil niet tussen pleegzorg en adoptie

[JolandaOudshoorn]

Ik geloof dat God aan man en vrouw een onderscheiden rol heeft gegeven, zowel in de maatschappij als in het gezin. Geen van beide rollen is te missen. Ik geloof daarom (naast mijn andere bezwaren tegen adoptie, zoals dat het m.i. een ongepaste vorm is van "kinderen nemen") dat het niet goed is, om als single te adopteren.

Wat pleegzorg betreft: Als pleegzorg nodig is voor het kind, en er is geen andere keuze: Dan maar liever een onvolledig gezin. Dat is beter dan niets. Maar het is verre van ideaal...

Voor veel ouders is het veel meer dan "kinderen nemen", maar het is wel zo dat er vaak onzuivere motieven zijn om te adopteren. Net zoals overigens er "onzuivere" motieven zijn om zwanger te raken.

[MarthaMartha]

Ik geloof dat God aan man en vrouw een onderscheiden rol heeft gegeven, zowel in de maatschappij als in het gezin. Geen van beide rollen is te missen. Ik geloof daarom (naast mijn andere bezwaren tegen adoptie, zoals dat het m.i. een ongepaste vorm is van "kinderen nemen") dat het niet goed is, om als single te adopteren.

Wat pleegzorg betreft: Als pleegzorg nodig is voor het kind, en er is geen andere keuze: Dan maar liever een onvolledig gezin. Dat is beter dan niets. Maar het is verre van ideaal...

En dan komt zo'n kindje via pleegzorg bij je... je gaat ervan houden, je hecht aan elkaar... en dan wordt het kindje ter beschikking gesteld voor adoptie..... Je hebt de mogelijkheden om het kindje bij je te houden, dat zou je ook gedaan hebben als het tot het 18e levensjaar pleegzorg gevraagd zou hebben, maar dan wordt pleegzorg omgezet naar adoptie en zou je het kind moeten laten gaan? dan mag je jezelf niet aanbieden en zeggen: laat het kind maar hier, we kennen elkaar, we houden van elkaar, geen onnodige verandering?

@ Vlinder: laten we niet oordelen over wat we niet weten. We wéten niet wat haar financiële situatie is, we wéten niet hoe zij dingen heeft geregeld..... dus daarover oordelen past ons niet met wat we weten.

[Tiberius]

Ik geloof dat God aan man en vrouw een onderscheiden rol heeft gegeven, zowel in de maatschappij als in het gezin. Geen van beide rollen is te missen. Ik geloof daarom (naast mijn andere bezwaren tegen adoptie, zoals dat het m.i. een ongepaste vorm is van "kinderen nemen") dat het niet goed is, om als single te adopteren.

Wat pleegzorg betreft: Als pleegzorg nodig is voor het kind, en er is geen andere keuze: Dan maar liever een onvolledig gezin. Dat is beter dan niets. Maar het is verre van ideaal...

Maar wat is het verschil in deze, adoptie of pleegzorg? de nood van de kinderen kan net zo groot zijn...Ik bedoel waarom zou pleegzorg dan wel mogen en adoptie niet? of speelt daar je mening over adoptie in mee?

pleegzorg zie ik als een tijdelijke oplossing in bijzondere situaties. Omdat het tijdelijk van aard is, mogen de omstandigheden ook afwijkend zijn van het ideale gezin (nl vader + moeder). Net zoiets als een schippersinternaat. Verre van normaal, maar als tijdelijke oplossing acceptabel.
Adoptie betekent dat het kind eigen wordt. En dan moet je m.i. streven naar een ideale situatie.

Ik ben niet erg op de hoogte van de stand van zaken mbt adoptie, maar ik heb weleens gehoord dat er teveel vraaggezinnen zijn ten opzichte van het aantal kinderen dat een land wil afstaan ter adoptie. Ofwel: er zijn teveel mensen die willen adopteren, hoe zuur dat ook is als je bedenkt hoeveel kinderen het ontzettend slecht hebben in een weeshuis e.d.. Vandaar de gebruikelijke wachttijden van soms wel zes jaar.
Klopt dit?

Zo ja, dan levert de solo-adoptie mij nog een vraagteken op.

Was het maar waar dat pleegzorg een tijdelijke oplossing is.. vele kinderen zitten tot hun volwassenheid in een pleeggezin, zie dus het verschil niet tussen pleegzorg en adoptie

Het verschil is, dat pleegzorg in principe tijdelijk is. In ieder geval blijven de kinderen over het algemeen nog regelmatig contact houden met de ouders, broertjes, zusjes, en dergelijke. Bij adoptie is dat niet zo.
Als je ziet hoeveel pleeggezinnen er nodig zijn (voor Nederlandse kinderen die nu in pleeghuizen worden opgevangen), zeker ook in de reformatorische gezindte, vind ik het bizar, dat mensen een traject van jaren ingaan om een kind uit een ander land te adopteren.

@MarthaMartha: ik denk dat weekendopvang en pleegzorg bij een alleenstaande wel goed is, maar adoptie niet.

[JolandaOudshoorn]

Toch denk ik, sterker, weet ik, dat het traject van adoptie ook een roeping is. Zeker bij godvrezende echtparen. Het is niet zomaar een beslissing. En vaak gebeurt dat pleegzorg wordt afgesloten en adoptie wordt geopend.

[Democritus]

Ik geloof dat God aan man en vrouw een onderscheiden rol heeft gegeven, zowel in de maatschappij als in het gezin. Geen van beide rollen is te missen. Ik geloof daarom (naast mijn andere bezwaren tegen adoptie, zoals dat het m.i. een ongepaste vorm is van "kinderen nemen") dat het niet goed is, om als single te adopteren.

Wat pleegzorg betreft: Als pleegzorg nodig is voor het kind, en er is geen andere keuze: Dan maar liever een onvolledig gezin. Dat is beter dan niets. Maar het is verre van ideaal...

Ik snap dit wel een beetje wat je schrijft. Ik sta ook huiverig tegenover adoptie. Hoe goed de bedoelingen ook vaak zijn (dan ga ik uit van zuivere motieven) zie je toch heel veel mis gaan. Dit heb ik al vaak genoeg gezien in mijn eigen omgeving.

Maar pas op het te hard formuleren van dat adoptie een ongepast vorm van kinderen nemen is. Hoe sta je dan tegenover een echtpaar dat zelf al een aantal kinderen heeft, er verder geen medische belemmeringen zijn om opnieuw zwanger te raken, en ook een kind(eren) adopteren. Daarnaast is volgens mij adoptie niet tegen de bijbel in. Althans het wordt niet direct afgekeurd. Het beste voorbeeld is Mozes die geadopteerd wordt door farao. Daarnaast spreekt de bijbel er ook in geestelijk zin over:

en hij heeft ons naar zijn wil en verlangen voorbestemd om in Jezus Christus zijn kinderen te worden, 6 tot eer van de grootheid van Gods genade, ons geschonken in zijn geliefde Zoon.

Allen die door de Geest van God worden geleid, zijn kinderen van God. 15 U hebt de Geest niet ontvangen om opnieuw als slaven in angst te leven, u hebt de Geest ontvangen om Gods kinderen te zijn, en om hem te kunnen aanroepen met ‘Abba, Vader’. 16 De Geest zelf verzekert onze geest dat wij Gods kinderen zijn. 17 En nu we zijn kinderen zijn, zijn we ook zijn erfgenamen, erfgenamen van God. Samen met Christus zijn wij erfgenamen: wij moeten delen in zijn lijden om met hem te kunnen delen in Gods luister.

Daarnaast was voorzover ik weet adoptie in het Oude Oosten in gebruik en kinderen werden daarmee tot een volwaardig kind met alle rechten.

Maar toch voel ik wel mee met Memento's verhaal. Misschien moeten we eens in ogenschouw nemen dat de manier van spreken over en kijken naar deze materie samenhangt met het man of vrouw zijn.

Een man redeneert rationeler vanuit principes namelijk de instelling van het huwelijk en komt dan tot de eindconclusie dat het niet wenselijk of niet Bijbels zou zijn.
Terwijl een vrouw kijkt vanuit het kind (relaties). Volgens mij heeft dit alles te maken dat God een vrouw er helemaal op gemaakt heeft om moeder te kunnen zijn. Dus ook haar psyche en alles is hier op afgestemd. Daarom mag ook hier aan recht worden gedaan en dit argument meenemen in de discussie.

Alleen het gevaar is dan wel dat er met twee maten gematen zal worden.

Dus een vraag: Is adoptie van een kind door een man die single is toegestaan/ wenselijk. Laat m.n. de vrouwen hier eens op antwoorden.

[Tiberius]

Toch denk ik, sterker, weet ik, dat het traject van adoptie ook een roeping is. Zeker bij godvrezende echtparen. Het is niet zomaar een beslissing.

Dat geloof ik zeker, ja. Het kan ook een weg zijn die de Heere wijst. Maar dat geldt voor pleegzorg ook.
Ik zou graag een oproep willen doen om pleegouder te worden (als je de mogelijkheden hebt), omdat juist de nood daar zo groot is.

En vaak gebeurt dat pleegzorg wordt afgesloten en adoptie wordt geopend.

Wat bedoel je hier precies mee?

[MarthaMartha]

@MarthaMartha: ik denk dat weekendopvang en pleegzorg bij een alleenstaande wel goed is, maar adoptie niet.

ben ik natuurlijk benieuwd waarom.... want ook in pleegzorg, zeker als die langer duurt, ontbreekt de vader bij een single...

[Tiberius]

@MarthaMartha: ik denk dat weekendopvang en pleegzorg bij een alleenstaande wel goed is, maar adoptie niet.

ben ik natuurlijk benieuwd waarom.... want ook in pleegzorg, zeker als die langer duurt, ontbreekt de vader bij een single...

Meer gevoelsmatig eigenlijk.

[vlinder]

Ik geloof dat God aan man en vrouw een onderscheiden rol heeft gegeven, zowel in de maatschappij als in het gezin. Geen van beide rollen is te missen. Ik geloof daarom (naast mijn andere bezwaren tegen adoptie, zoals dat het m.i. een ongepaste vorm is van "kinderen nemen") dat het niet goed is, om als single te adopteren.

Wat pleegzorg betreft: Als pleegzorg nodig is voor het kind, en er is geen andere keuze: Dan maar liever een onvolledig gezin. Dat is beter dan niets. Maar het is verre van ideaal...

En dan komt zo'n kindje via pleegzorg bij je... je gaat ervan houden, je hecht aan elkaar... en dan wordt het kindje ter beschikking gesteld voor adoptie..... Je hebt de mogelijkheden om het kindje bij je te houden, dat zou je ook gedaan hebben als het tot het 18e levensjaar pleegzorg gevraagd zou hebben, maar dan wordt pleegzorg omgezet naar adoptie en zou je het kind moeten laten gaan? dan mag je jezelf niet aanbieden en zeggen: laat het kind maar hier, we kennen elkaar, we houden van elkaar, geen onnodige verandering?

@ Vlinder: laten we niet oordelen over wat we niet weten. We wéten niet wat haar financiële situatie is, we wéten niet hoe zij dingen heeft geregeld..... dus daarover oordelen past ons niet met wat we weten.

Ik vind het jammer dat je een veroordeling leest in mijn post. Het was een vraag.

[MarthaMartha]

Ik geloof dat God aan man en vrouw een onderscheiden rol heeft gegeven, zowel in de maatschappij als in het gezin. Geen van beide rollen is te missen. Ik geloof daarom (naast mijn andere bezwaren tegen adoptie, zoals dat het m.i. een ongepaste vorm is van "kinderen nemen") dat het niet goed is, om als single te adopteren.

Wat pleegzorg betreft: Als pleegzorg nodig is voor het kind, en er is geen andere keuze: Dan maar liever een onvolledig gezin. Dat is beter dan niets. Maar het is verre van ideaal...

En dan komt zo'n kindje via pleegzorg bij je... je gaat ervan houden, je hecht aan elkaar... en dan wordt het kindje ter beschikking gesteld voor adoptie..... Je hebt de mogelijkheden om het kindje bij je te houden, dat zou je ook gedaan hebben als het tot het 18e levensjaar pleegzorg gevraagd zou hebben, maar dan wordt pleegzorg omgezet naar adoptie en zou je het kind moeten laten gaan? dan mag je jezelf niet aanbieden en zeggen: laat het kind maar hier, we kennen elkaar, we houden van elkaar, geen onnodige verandering?

@ Vlinder: laten we niet oordelen over wat we niet weten. We wéten niet wat haar financiële situatie is, we wéten niet hoe zij dingen heeft geregeld..... dus daarover oordelen past ons niet met wat we weten.

Ik vind het jammer dat je een veroordeling leest in mijn post. Het was een vraag.

je krijgt in nederland geen uitkering om moeder te zijn, dus die aanvragen heeft geen enkele zin.... De betreffende single moeder krijgt hier ook geen uitkering voor. Uitkering kun je krijgen na ontslag en bij beschikbaarheid voor werk (en om dat te bewijzen doet niemand voor z'n lol). De vroegere bijstand is ook afhankelijk van de beschikbaarheid voor werk... dus alleen wanneer je bent afgekeurd voor werk zul je in aanmerking komen voor een uitkering, en in die conditie val je weer af voor pleegouder of adoptie....

Inderdaad moet je als pleegouder een stabiele thuissituatie hebben en een stabiel inkomen. Ik neem aan dat zij dat bij haar overwegingen ook heeft meegenomen.

[Marie-Henriëtte]

Ga er maar vanuit dat een alleenstaande vrouw die een kindje adopteert, alles goed geregeld heeft. Je krijgt niet zomaar een adoptie kindje toegewezen. Mooi initiatief trouwens van zo'n vrouw. Of een kind nou verzorgd en opgevoed wordt in een opvanghuis, of door een alleenstaande vrouw thuis, dat maakt niet uit.

[Jongere]

Ga er maar vanuit dat een alleenstaande vrouw die een kindje adopteert, alles goed geregeld heeft. Je krijgt niet zomaar een adoptie kindje toegewezen. Mooi initiatief trouwens van zo'n vrouw. Of een kind nou verzorgd en opgevoed wordt in een opvanghuis, of door een alleenstaande vrouw thuis, dat maakt niet uit.

Ik snap niet zo goed al die vergelijkingen met andere instanties. Het gaat om de principiele vraag van een christen of zij alleenstaand een kind mag adopteren.
Ik heb daar ook wel mijn vraagtekens bij. Bovendien ken ik een stel dat al geruime tijd wacht in de adoptieprocedure. Onlangs weer een tegenslag op de wachtlijst. Is er dan echt zo'n 'overschot' in de adoptiekinderen?

Maar het lijkt mij dat het hier moet gaan in hoeverre het verantwoord is alleenstaand te adopteren. Ik merk dat er al heel snel gevoelsargumenten om de hoek komen kijken. Zoals: mooi initiatief, fijn voor het kind, naar voor het kind, enz. Wat leert de Bijbel ons?