Kippetje schreef:Toch weet ik nog steeds niet of dit de juiste weg is.
Het gaat hier namelijk niet zozeer om mijn boosheid (die er overigens niet meer zo erg is, ik ben voornamelijk bedroefd). Het gaat er ook niet om dat ik andermans mening niet kan respecteren. Daar doe ik in het dagelijks leven juist altijd erg mijn best voor en dat lukt me goed!
Waar het mij omgaat is dat er 'verkeerde' dingen worden gezegd in dit verband (o.a. dat de jongen God zou verloochenen als hij zou overgaan, maar er zijn nog mindere dingen gezegd die ik liever niet wil herhalen hier). Hier KAN en MAG ik geen respect voor opbrengen! Begrijp je dat dan niet?
Het is ook absoluut niet mijn bedoeling om als een soort betweter overal gillend tussen te springen (ik hoop ook van harte niet dat dit zo overkomt).
Maar ik had echt gehoopt dat iemand hier wijze adviezen en misschien zelfs bijbelteksten zou hebben welke ik ter overdenking zou kunnen meegeven. Het maakt me een beetje bitter dat er over van alles fel wordt gediscussieerd en geen duimbreed wordt toegegeven. Maar als het een beetje te lastig wordt moeten we opeens gaan 'respecteren'.
Gaat me niet lukken. sorry
Nou, respect gaat misschien wat ver. Want als ik jouw verhaal goed begrijp, dan is juist de respectloosheid van die ouders hetgeen waarover jij zo bedroefd bent.
Wat ik in mijn posting heb willen zeggen, is dat het conflict over deze zaken niet in eerste instantie tussen jou en een ander gaat. De algemene les is dat je daar ook maar niet tussen moet gaan zitten.
En ik ben het met je eens: Dat kan heel veel pijn veroorzaken, ook bij jou. Respect is dan moeilijk op te brengen.
Ik denk dat het in jouw situatie beter is om het gewoon te laten rusten en in gebed te vragen of de Heere aan beide partijen wil laten zien wat de juiste weg is. Als je iets meer over de grenzen van ons land kijkt, zie je dat er veel meer Christenen zijn, die misschien niet in alle dingen hetzelfde denken als onder ons gebruikelijk, maar niet minder toch broeders en zusters zijn. Er is een categorie mensen die dat niet wil zien en alles buiten het eigen kerkverband als dwaling ziet.
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)