Levensverkortende medicijnen tijdens palliatieve zorg

[theoloog]

Mijn vrouw is docent verpleegkunde op de CHE. En we hebben het wel eens over deze vraag.

Het antwoord op de vraag of je 'levensverkortende' medicijnen mag geven is eigenlijk heel simpel. De vraag is gewoon wat is je doel?
- is je doel pijnbestrijding?
- is je doel euthanasie?

Of anders gezegd is de bijwerking van mijn medicijntoediening met als doel euthanasie pijnbestrijding of is de bijwerking van mijn pijnbestrijding levensbeëindiging. Want niemand kan ontkennen dat die 2 dingen vaak door elkaar lopen.

Overigens is er nogal een verschil tussen een ziekenhuis en dan met name de IC en een verpleegtehuis. Op de IC hebben artsen eerder de neiging om het leven zo ver mogelijk op te rekken.
Wij moeten ons als christen denk ik ook afvragen of we wel mee willen doen aan onnodige levensverlenging. Als je gelooft het eeuwige leven te hebben in Christus dan komt er misschien een moment dat je niet langer allerlei levensverlengende handelingen wilt laten uitvoeren. Een voorbeeld: iemand was 84 in onze gemeente. Door de suiker had hij last van totaal necrotiserende tenen (ze stierven compleet af). De arts wilde daarvoor dat zijn voet werd afgezet. Hij heeft ervoor gekozen om dat niet meer te laten doen. Hij wist ook dat dat een zekere dood tot gevolg zou hebben. Hij heeft zichzelf in geloof aan God toevertrouwt en God heeft hem thuisgehaald. Zo kan het ook denk ik.

[edele strijdster]

Naar mijn idee heb ik deze vraag al eerder op dit forum gesteld, toch nog maar een keer, omdat weer naar voren komt dat wij mensen levensverlengend bezig kunnen zijn.

Kunnen wij dat echt? Levensverlengend bezig zijn? Of dénken we, dat wij dat kunnen?
Als God toch bepaald dat je op een bepaalde tijd sterft, denk je dan écht dat alle techniek van tegenwoordig jou in leven kan houden?
Het gaat er bij mij niet in, dat wij als mensen levensverlengend bezig kunnen zijn. Ook al gaat de techniek ver, erg ver.
Ook al kunnen mensen erg veel, en denken ze de wijsheid in pacht te hebben. Denken jullie écht dat wij mensen de God tegen kunnen houden?
Grijs gebied, oké...
Levensverkortend! Kan heel goed...
Maar levensverlenged.... Dat gaat er bij mij niet in.

[JolandaOudshoorn]

Naar mijn idee heb ik deze vraag al eerder op dit forum gesteld, toch nog maar een keer, omdat weer naar voren komt dat wij mensen levensverlengend bezig kunnen zijn.

Kunnen wij dat echt? Levensverlengend bezig zijn? Of dénken we, dat wij dat kunnen?
Als God toch bepaald dat je op een bepaalde tijd sterft, denk je dan écht dat alle techniek van tegenwoordig jou in leven kan houden?
Het gaat er bij mij niet in, dat wij als mensen levensverlengend bezig kunnen zijn. Ook al gaat de techniek ver, erg ver.
Ook al kunnen mensen erg veel, en denken ze de wijsheid in pacht te hebben. Denken jullie écht dat wij mensen de God tegen kunnen houden?
Grijs gebied, oké...
Levensverkortend! Kan heel goed...
Maar levensverlenged.... Dat gaat er bij mij niet in.

Jouw betoog geldt in principe ook voor levensverkortende behandelingen. En ja, als ik kijk wat we allemaal hebben bereikt in de medische wetenschap. Vroeger stierf men na een hartstilstand, nu niet meer. Het hart kan weer tot werking wordt gewekt. En een lichaam kan door apparatuur in "leven" worden gehouden, alle lichaamsfuncties kunnen worden overgenomen. Ik vind dat je dan iemand in leven kan houden, tot in lengte van dagen.
Daarom, we hebben respect voor het leven nodig, maar tegenwoordig ook respect voor de dood.

[edele strijdster]

Naar mijn idee heb ik deze vraag al eerder op dit forum gesteld, toch nog maar een keer, omdat weer naar voren komt dat wij mensen levensverlengend bezig kunnen zijn.

Kunnen wij dat echt? Levensverlengend bezig zijn? Of dénken we, dat wij dat kunnen?
Als God toch bepaald dat je op een bepaalde tijd sterft, denk je dan écht dat alle techniek van tegenwoordig jou in leven kan houden?
Het gaat er bij mij niet in, dat wij als mensen levensverlengend bezig kunnen zijn. Ook al gaat de techniek ver, erg ver.
Ook al kunnen mensen erg veel, en denken ze de wijsheid in pacht te hebben. Denken jullie écht dat wij mensen de God tegen kunnen houden?
Grijs gebied, oké...
Levensverkortend! Kan heel goed...
Maar levensverlenged.... Dat gaat er bij mij niet in.

Jouw betoog geldt in principe ook voor levensverkortende behandelingen. En ja, als ik kijk wat we allemaal hebben bereikt in de medische wetenschap. Vroeger stierf men na een hartstilstand, nu niet meer. Het hart kan weer tot werking wordt gewekt. En een lichaam kan door apparatuur in "leven" worden gehouden, alle lichaamsfuncties kunnen worden overgenomen. Ik vind dat je dan iemand in leven kan houden, tot in lengte van dagen.
Daarom, we hebben respect voor het leven nodig, maar tegenwoordig ook respect voor de dood.

Daar ben ik het volkomen mee eens. Je kan iemand in leven houden doordat alle lichaamsfuncties worden overgenomen. De vraag is dan wel of die persoon daadwerkelijk leeft, of dat wij dénken dat hij leeft. Ik denk dat het laatste het geval is. Wij zijn ondanks alle technieken echt niet in staat om te voorkomen dat iemands ziel zijn/ haar lichaam verlaat.
Je hebt gelijk, eigenlijk hebben we geen respect voor de dood, en willen we dood geen ruimte meer geven terwijl hij er wel is.

[theoloog]

Naar mijn idee heb ik deze vraag al eerder op dit forum gesteld, toch nog maar een keer, omdat weer naar voren komt dat wij mensen levensverlengend bezig kunnen zijn.

Kunnen wij dat echt? Levensverlengend bezig zijn? Of dénken we, dat wij dat kunnen?
Als God toch bepaald dat je op een bepaalde tijd sterft, denk je dan écht dat alle techniek van tegenwoordig jou in leven kan houden?
Het gaat er bij mij niet in, dat wij als mensen levensverlengend bezig kunnen zijn. Ook al gaat de techniek ver, erg ver.
Ook al kunnen mensen erg veel, en denken ze de wijsheid in pacht te hebben. Denken jullie écht dat wij mensen de God tegen kunnen houden?
Grijs gebied, oké...
Levensverkortend! Kan heel goed...
Maar levensverlenged.... Dat gaat er bij mij niet in.

Jouw betoog geldt in principe ook voor levensverkortende behandelingen. En ja, als ik kijk wat we allemaal hebben bereikt in de medische wetenschap. Vroeger stierf men na een hartstilstand, nu niet meer. Het hart kan weer tot werking wordt gewekt. En een lichaam kan door apparatuur in "leven" worden gehouden, alle lichaamsfuncties kunnen worden overgenomen. Ik vind dat je dan iemand in leven kan houden, tot in lengte van dagen.
Daarom, we hebben respect voor het leven nodig, maar tegenwoordig ook respect voor de dood.

Daar ben ik het volkomen mee eens. Je kan iemand in leven houden doordat alle lichaamsfuncties worden overgenomen. De vraag is dan wel of die persoon daadwerkelijk leeft, of dat wij dénken dat hij leeft. Ik denk dat het laatste het geval is. Wij zijn ondanks alle technieken echt niet in staat om te voorkomen dat iemands ziel zijn/ haar lichaam verlaat.
Je hebt gelijk, eigenlijk hebben we geen respect voor de dood, en willen we dood geen ruimte meer geven terwijl hij er wel is.

Wat jullie zeggen geeft goed weer wat ik bedoelde. Het is allemaal maar heel menselijk gesproken, dat levensbekortend en levensverlengend handelen.

[edele strijdster]

Mijn vrouw is docent verpleegkunde op de CHE. En we hebben het wel eens over deze vraag.

Het antwoord op de vraag of je 'levensverkortende' medicijnen mag geven is eigenlijk heel simpel. De vraag is gewoon wat is je doel?
- is je doel pijnbestrijding?
- is je doel euthanasie?

Of anders gezegd is de bijwerking van mijn medicijntoediening met als doel euthanasie pijnbestrijding of is de bijwerking van mijn pijnbestrijding levensbeëindiging. Want niemand kan ontkennen dat die 2 dingen vaak door elkaar lopen.

Overigens is er nogal een verschil tussen een ziekenhuis en dan met name de IC en een verpleegtehuis. Op de IC hebben artsen eerder de neiging om het leven zo ver mogelijk op te rekken.
Wij moeten ons als christen denk ik ook afvragen of we wel mee willen doen aan onnodige levensverlenging. Als je gelooft het eeuwige leven te hebben in Christus dan komt er misschien een moment dat je niet langer allerlei levensverlengende handelingen wilt laten uitvoeren. Een voorbeeld: iemand was 84 in onze gemeente. Door de suiker had hij last van totaal necrotiserende tenen (ze stierven compleet af). De arts wilde daarvoor dat zijn voet werd afgezet. Hij heeft ervoor gekozen om dat niet meer te laten doen. Hij wist ook dat dat een zekere dood tot gevolg zou hebben. Hij heeft zichzelf in geloof aan God toevertrouwt en God heeft hem thuisgehaald. Zo kan het ook denk ik.

En wat, wat als je die geloofszekerheid niet hebt....

[Hinde]

Bij een familielid was de behandeling stopgezet.
Had geen zin meer dachten de artsen, zou nog slechts een paar dagen kunnen leven.
Een dag later tradt er verbetering op. 3 weken later begon de revalidatie buiten het ziekenhuis.

Wij zijn naar mijn mening niet de beslissende factor.
Al zouden we willen, al zou het lukken, het blijft dan onder de toelating.

Denk ik.

[JolandaOudshoorn]

De vraag of iemand wel og geen geloofszekerheid heeft dient niet aan het einde van het leven gestelt te worden.

[Hinde]

Begrijp niet wat je bedoelt?

[JolandaOudshoorn]

Begrijp niet wat je bedoelt?

ik doelde op de opmerking van ES

[edele strijdster]

De vraag of iemand wel og geen geloofszekerheid heeft dient niet aan het einde van het leven gestelt te worden.

Daar heb je gelijk in.
Kan het niet zo zijn, dat je al op jonge leeftijd met deze vragen worsteld, maar dat je de zekerheid nog niet
gekregen hebt als je 84 bent geworden.
Als je die zekerheid niet ontvangen hebt, is het een stuk moeilijker om te besluiten jezelf niet te laten behandelen....

[Hinde]

Ik begrijp het niet helemaal.
Als je geloofszekerheid hebt kun je dus gewoon behandeling weigeren op basis van diezelfde geloofszekerheid.

Ik wil niet oneerbiedig zijn, of negatief ofzo,
maar is het niet zo dat je dan juist moet zorgen zo lang mogelijk in leven te blijven?
Om te kunnen getuigen?

[sander]

Ik denk dat wij niets moeten zorgen. Niet voor korter of langer. Maar ja, zoek daar de juiste balans eens in.
De visie van theoloog deel ik. Ik bedoelde dat ook met intentie, maar theoloog heeft het beter verwoord en weergegeven.

[JolandaOudshoorn]

Ik begrijp het niet helemaal.
Als je geloofszekerheid hebt kun je dus gewoon behandeling weigeren op basis van diezelfde geloofszekerheid.

Ik wil niet oneerbiedig zijn, of negatief ofzo,
maar is het niet zo dat je dan juist moet zorgen zo lang mogelijk in leven te blijven?
Om te kunnen getuigen?

het gaat er niet om wat we nog kunnen doen aan het einde van ons leven, maar om wat we nu kunnen doen. Al die vragen die rondom getuigenis, geloofszekerheid etc. gestelt worden, moeten nu beantwoord worden, nu we nog gezond en krachtig zijn.
Bovendien, wie zegt dat we een ziekbed krijgen, misschien worden we morgen aangereden. En dan willen we onze nabestaanden toch ook niet in het duister laten tasten??

[Gijs83]

Ik las vanmorgen i.v.m. palliatieve zorg: dat we wel alles kunnen toedienen om een patient in leven te houden, maar als een patient dat niet meer wil, kan dat ook betekenen, dat hij/zij al stervende is. Is het dan verstandig om nog wat te doen?
In dat artikel werd ook gezegd dat goed moet oppassen en nadenken voor/over passieve euthanisie. (dat artsen de behandeling stopzetten of sterk verminderen, omdat het volgens hun toch zinloos is). Ik vind het eigenlijk raar dat ze daar tegenwoordig min of meer van uit gaan, zonder de mening van patient/familie daarin te vragen.