kasparov schreef:Enige tijd terug hoorde ik van een persoon die euthanasie wilde laten uitvoeren, maar zijn huisarts verleende geen medewerking. Er was geen medische reden. Deze persoon is vervolgens stad en land afgereisd om een gewillige arts te vinden die wel medewerking wilde verlenen. Heel schimmig; er is medische reden, of deze is er niet. Natuurlijk kan er een grijs gebied zijn, maar blijkbaar zijn er artsen die makkelijker hieraan meewerken dan andere artsen. Ik weet ook niet of dit een kwestie van geld is. Zo'n handeling door een arts zal mogelijk niet in de basisvergoeding van de huisarts zitten. Weet iemand dat?

Het zou mij verbazen als het een geldkwestie is, ik denk eerder dat artsen over het algemeen het risico willen vermijden om aan iets mee te werken waarvoor ze later aangeklaagd kunnen worden. Er zijn ook artsen die gewoon uit pro-lifeoverwegingen niet mee willen werken aan euthanasie.
En ja, als er een grijs gebied is, is het ook logisch dat de ene arts 'ja' zegt waar de andere 'nee' zegt. Anders zou het geen grijs gebied zijn.

Het zou mij ook verbazen als voor een arts het geld doorslaggevend is. Maar misschien dat het op de achtergrond toch meespeelt. Daarom mijn vraag: weet iemand hoe dat zit?
Als het gaat om het grijze gebied, dan gaat het ook om verantwoordelijkheid van de arts en van de patiënt/persoon die om euthanasie vraagt. Wat zijn de echte argumenten? Misschien dat eenzaamheid vaak meespeelt. Voor wie of waarvoor leef je dan nog?

kasparov schreef:Enige tijd terug hoorde ik van een persoon die euthanasie wilde laten uitvoeren, maar zijn huisarts verleende geen medewerking. Er was geen medische reden. Deze persoon is vervolgens stad en land afgereisd om een gewillige arts te vinden die wel medewerking wilde verlenen. Heel schimmig; er is medische reden, of deze is er niet. Natuurlijk kan er een grijs gebied zijn, maar blijkbaar zijn er artsen die makkelijker hieraan meewerken dan andere artsen. Ik weet ook niet of dit een kwestie van geld is. Zo'n handeling door een arts zal mogelijk niet in de basisvergoeding van de huisarts zitten. Weet iemand dat?

Stad en land afreizen, zal wel mmeevallen.
Artsen die wel meewerken, vinden het soms wel fijn als iemand bij zijn volle verstand is. Een patiënt die niet meer aanspreekbaar is plus een papier voelt niet prettig.

SCEN-artsen kunnen maximaal € 373,04 per consultatie declareren. SCEN staat voor Steun en Consultatie bij Euthanasie in Nederland. Bron: website artsenfederatie KNMG. Dus toch enigszins: "Uw dood is mijn brood".

kasparov schreef:Het zou mij ook verbazen als voor een arts het geld doorslaggevend is. Maar misschien dat het op de achtergrond toch meespeelt. Daarom mijn vraag: weet iemand hoe dat zit?

Voor het totaal aan zorg rondom euthanasie, dus van alle voorbereidende gesprekken, het overleggen met een scen arts, tot het uitvoeren van de euthanasie kan een huisarts 200 euro declareren. Een euthanasie kost gemiddeld ruim meer dan 10 uur werk, zodat je kunt concluderen dat het niet echt lucratief is. Het tarief ids bewust zo laag gehouden, om te voorkomen dat de financiële prikkel doorslaggevend zou zijn.

kasparov schreef:SCEN-artsen kunnen maximaal € 373,04 per consultatie declareren. SCEN staat voor Steun en Consultatie bij Euthanasie in Nederland. Bron: website artsenfederatie KNMG. Dus toch enigszins: "Uw dood is mijn brood".

Scen artsen voeren geen euthanasie uit, maar controleren alleen, als tweede arts, of aan de zorgvuldigheidseisen is voldaan. Het verbaasd mij wel dat zij daarvoor meer geld mogen declareren dan de huisarts die uiteindelijk de euthanasie uitvoert.

kasparov schreef:SCEN-artsen kunnen maximaal € 373,04 per consultatie declareren. SCEN staat voor Steun en Consultatie bij Euthanasie in Nederland. Bron: website artsenfederatie KNMG. Dus toch enigszins: "Uw dood is mijn brood".

Het is redelijk logisch en verklaarbaar dat er tegenover arbeid een vergoeding staat. En als die arbeid plaats vindt aan het einde van iemands leven is er vaak sprake van de laatste zin. Niet alleen bij deze artsen.

Wandelende schreef:

kasparov schreef:SCEN-artsen kunnen maximaal € 373,04 per consultatie declareren. SCEN staat voor Steun en Consultatie bij Euthanasie in Nederland. Bron: website artsenfederatie KNMG. Dus toch enigszins: "Uw dood is mijn brood".

Het is redelijk logisch en verklaarbaar dat er tegenover arbeid een vergoeding staat. En als die arbeid plaats vindt aan het einde van iemands leven is er vaak sprake van de laatste zin. Niet alleen bij deze artsen.

Het verschil is dan wel: "tegen betaling krijgt u de dood" of "tegen betaling zorg ik voor u in de laatste levensfase".

kasparov schreef:

Wandelende schreef:

kasparov schreef:SCEN-artsen kunnen maximaal € 373,04 per consultatie declareren. SCEN staat voor Steun en Consultatie bij Euthanasie in Nederland. Bron: website artsenfederatie KNMG. Dus toch enigszins: "Uw dood is mijn brood".

Het is redelijk logisch en verklaarbaar dat er tegenover arbeid een vergoeding staat. En als die arbeid plaats vindt aan het einde van iemands leven is er vaak sprake van de laatste zin. Niet alleen bij deze artsen.

Het verschil is dan wel: "tegen betaling krijgt u de dood" of "tegen betaling zorg ik voor u in de laatste levensfase".

Natuurlijk. Maar dat heeft niets te maken met het ontvangen van een vergoeding voor een verleende dienst. Jouw argumentatie heeft te maken met een ethisch vraagstuk of de verleende dienst goed te keuren is. Een begrafenisondernemer krijgt namelijk ook betaling, dus verdient volgens jouw woorden ook onder "Uw dood is mijn brood".

Als SCEN-arts maak je volgens mij wel een duidelijke keuze dat je hieraan wilt meewerken.

IK BEN HUISARTS EN WORSTEL MET DE DOOD OP BESTELLING

Als huisarts krijg ik veel patiënten in de spreekkamer die niet kunnen berusten in de uitzichtloosheid van een zich voltooiend leven. Ze bestellen bij mij hun dood – maar de oplossing zoek ik vaak in het leven.

Verruiming euthanasiewet
Zeker als het aan een seculiere partij als D66 gaat.
Maar hoe komt het dat men steeds makkelijker over de dood denkt?
Mensen denken met de dood 'van alle ellende verlost' te zijn?
Zou dat niet een vreselijke misvatting kunnen zijn?
Zou het ook niet verband houden met de tijd waarin we leven?
Ik noem slechts de grote afval, de rampen die over de wereld gaan.
Is de mens bang? Verborgen bang?
Ik lees Openbaring 9 bij het blazen van de vijfde bazuin:
En in die dagen zullen de mensen den dood zoeken, en zullen dien niet vinden; en zij zullen begeren te sterven, en de dood zal van hen vlieden.

Enkele artikelen.
Vooral die in NRC vond ik aangrijpend.
https://www.rd.nl/vandaag/binnenland/on ... -1.1628017
https://www.ad.nl/binnenland/euthanasie ... oogle.com/
https://www.nrc.nl/nieuws/2020/01/29/de ... l-a3988688
https://www.nu.nl/gezondheid/6000001/me ... nasie.html

Daar sluit dit bericht op aan:
Ruim 10.000 mensen van 55 jaar en ouder willen hun leven beëindigen zonder dat zij ernstig ziek zijn. Dat blijkt uit het langverwachte onderzoek naar ‘voltooid leven’, dat vanmorgen is gepubliceerd. Enkele duizenden van hen willen bij het sterven ook hulp krijgen.

Een veel grotere groep, ongeveer 76.000 mensen van 55 jaar en ouder, is aanhoudend (een jaar of langer) levensmoe, zonder dat ze ondraaglijk lijden. Een deel van hen verlangt wel eens naar de dood en zo’n 43.000 mensen hebben al wat plannen gemaakt of stappen gezet. Denk aan gedachten over zelfdoding of een afspraak met de huisarts over een behandelverbod.
https://www.ad.nl/politiek/onderzoek-ti ... n~ae82c2fb

De vraag is, hoe stelt iemand zich de dood voor, dat hij of zij er zo naar verlangt?

Mara schreef:Daar sluit dit bericht op aan:
Ruim 10.000 mensen van 55 jaar en ouder willen hun leven beëindigen zonder dat zij ernstig ziek zijn. Dat blijkt uit het langverwachte onderzoek naar ‘voltooid leven’, dat vanmorgen is gepubliceerd. Enkele duizenden van hen willen bij het sterven ook hulp krijgen.

Een veel grotere groep, ongeveer 76.000 mensen van 55 jaar en ouder, is aanhoudend (een jaar of langer) levensmoe, zonder dat ze ondraaglijk lijden. Een deel van hen verlangt wel eens naar de dood en zo’n 43.000 mensen hebben al wat plannen gemaakt of stappen gezet. Denk aan gedachten over zelfdoding of een afspraak met de huisarts over een behandelverbod.
https://www.ad.nl/politiek/onderzoek-ti ... n~ae82c2fb

De vraag is, hoe stelt iemand zich de dood voor, dat hij of zij er zo naar verlangt?

Dit is alleen in Nederland? Zo ja, dan is goed om te kijken naar de cijfers in het buitenland. Oorzaak opzoeken. Psychische druk is erg hoog in Nederland.

CvdW schreef:

Mara schreef:Daar sluit dit bericht op aan:
Ruim 10.000 mensen van 55 jaar en ouder willen hun leven beëindigen zonder dat zij ernstig ziek zijn. Dat blijkt uit het langverwachte onderzoek naar ‘voltooid leven’, dat vanmorgen is gepubliceerd. Enkele duizenden van hen willen bij het sterven ook hulp krijgen.

Een veel grotere groep, ongeveer 76.000 mensen van 55 jaar en ouder, is aanhoudend (een jaar of langer) levensmoe, zonder dat ze ondraaglijk lijden. Een deel van hen verlangt wel eens naar de dood en zo’n 43.000 mensen hebben al wat plannen gemaakt of stappen gezet. Denk aan gedachten over zelfdoding of een afspraak met de huisarts over een behandelverbod.
https://www.ad.nl/politiek/onderzoek-ti ... n~ae82c2fb

De vraag is, hoe stelt iemand zich de dood voor, dat hij of zij er zo naar verlangt?

Dit is alleen in Nederland? Zo ja, dan is goed om te kijken naar de cijfers in het buitenland. Oorzaak opzoeken. Psychische druk is erg hoog in Nederland.

En zo kun je denken aan de zorg, of beter, het ontbreken van goede zorg. Eenzaamheid wordt als groot probleem ervaren. Hebben we dat niet zelf over ons heen gehaald? Zorg lijkt (zoals ik gisteren hoorde op de autoradio) alleen maar minder te worden, en mensen worden meer op zichzelf teruggeworpen. Is het (even seculier gedacht) dan een wonder dat men de zin van het leven ontgaat?
Ook de liefde verkilt meer en meer. Dat ondervinden we hier zelf.