Euthanasie

Gebruikersavatar
Bonny
Berichten: 2472
Lid geworden op: 03 aug 2007, 16:29
Locatie: In partibus infidelium
Contacteer:

Re: euthanasie

Bericht door Bonny »

Van een andere kant bekeken: is het goed dat het leven zo lang mogelijk gerekt moet worden? Als de Heer ons roept.....?
The Groom's still waiting at the altar
Gebruikersavatar
Kippetje
Berichten: 364
Lid geworden op: 21 mei 2007, 21:14

Re: euthanasie

Bericht door Kippetje »

Bonny schreef:Van een andere kant bekeken: is het goed dat het leven zo lang mogelijk gerekt moet worden? Als de Heer ons roept.....?
Ik ben dit gedeeltelijk wel met je eens Bonny, maar ook hier is sprake van een enorm 'grijs gebied' dat maakt nou juist deze dingen zo enorm gecompliceerd en niet eenduidig te beantwoorden.
Lees de Bijbel niet als een notaris, maar als een erfgenaam (Ds.A.van der Veer)
Gebruikersavatar
Bonny
Berichten: 2472
Lid geworden op: 03 aug 2007, 16:29
Locatie: In partibus infidelium
Contacteer:

Re: euthanasie

Bericht door Bonny »

Kippetje schreef:
Bonny schreef:Van een andere kant bekeken: is het goed dat het leven zo lang mogelijk gerekt moet worden? Als de Heer ons roept.....?
Ik ben dit gedeeltelijk wel met je eens Bonny, maar ook hier is sprake van een enorm 'grijs gebied' dat maakt nou juist deze dingen zo enorm gecompliceerd en niet eenduidig te beantwoorden.
Inderdaad, vandaar ook mijn vraagtekens. Ik weet het soms ook niet.
The Groom's still waiting at the altar
Gebruikersavatar
Tiberius
Administrator
Berichten: 33198
Lid geworden op: 12 jan 2006, 09:49
Locatie: Breda

Re: euthanasie

Bericht door Tiberius »

sander schreef:Ervaring met de NPV hoeft niet altijd positief te zijn. Ik ken iemand waarvan de NPV arts had gezegd: laat uw kind maar aborteren, want anders is het risico te groot voor de moeder. Na 9 maanden wordt het kind kerngezond geboren en de moeder is ook in orde. Je zou die moord toch op je geweten hebben....
Zo'n situatie ken ik ook, ja.
Daarom moet je altijd zelf als kinderen (of in dit geval als ouders) in geloof de beslissing nemen.
De NPV kan uitleggen, adviseren, richting geven, maar als God een andere weg wijst, is het altijd beter om die weg in te slaan.
Gebruikersavatar
refo
Berichten: 23811
Lid geworden op: 29 dec 2001, 11:45

Re: euthanasie

Bericht door refo »

sander schreef: Ervaring met de NPV hoeft niet altijd positief te zijn. Ik ken iemand waarvan de NPV arts had gezegd: laat uw kind maar aborteren, want anders is het risico te groot voor de moeder. Na 9 maanden wordt het kind kerngezond geboren en de moeder is ook in orde. Je zou die moord toch op je geweten hebben....
Ik denk dat de 'NPV-arts' op dat moment als adviseur optrad en niet als arts. Blijkbaar was de info niet juist. Om van een 'moord', 'geweten' en puntjepuntjepuntje te spreken is niet juist. Al was het alleen maar vanwege het feit dat je dat nooit zou weten.

Persoonlijk zou ik na zo'n advies van de reguliere dokter en raadplegen van een second opinion arts (eventueel aangevuld met advies van de NPV) niet het risico ten koste van de moeder willen nemen. Als artsen dat zo zeggen, wie zijn wij dan? Vraag dan ook niets meer aan de dokter!

Er bestaat onder ons wel eens het beeld dat dokters liefst zoveel mogelijk dood willen maken als ze het maar half niet zien zitten. Dat geloof ik niet.
--------------
Voorts ben ik van mening dat portretten van oudvaders, reformatoren en andere theologen niet zouden moeten worden toegestaan als avatar.
Gebruikersavatar
Tiberius
Administrator
Berichten: 33198
Lid geworden op: 12 jan 2006, 09:49
Locatie: Breda

Re: euthanasie

Bericht door Tiberius »

refo schreef:Er bestaat onder ons wel eens het beeld dat dokters liefst zoveel mogelijk dood willen maken als ze het maar half niet zien zitten. Dat geloof ik niet.
Nee, dat beeld en die ervaring heb ik in ieder geval niet.
Als je hen je prolife-standpunt meedeelt, doen ze hun uiterste best om het leven te sparen.
Mara
Berichten: 23141
Lid geworden op: 15 jun 2010, 15:54

Re: euthanasie

Bericht door Mara »

Aanklacht - Een stukje uit het blad ZORG, nieuws- en verenigingsblad van de NPV

De euthanasieproblematiek is van alle tijden. Dat laat de film "Ich klage an" zien, die al in 1941 verscheen.
Ich klage an, gaat over Bernhard, een veelbelovend arts die te horen krijgt dat zijn vrouw Hanna aan een agressieve vorm van multiple sclerose lijdt en binnen enkele maanden zal overlijden. Hij vertelt haar dit niet, maar sluit zich op in zijn laboratorium voor een wanhopige zoektocht naar een geneesmiddel. Geleidelijk aan ontdekt Hanna dat ze ongeneeslijk ziek is. Als Hanna's toestand verder verslechtert, vraagt ze Bernhard haar uit haar lijden te verlossen. Ze is niet bang voor de dood, wil niet jarenlang achteruit gaan. Hanna voelt zich geen mens meer, alleen nog een vleesklomp. Verder verval zou een kwelling zijn voor haar man. Bernhard weigert. Een arts is dienaar van het leven, niet van de dood.

Als Hanna in het laatste stadium van haar ziekte naar adem snakkend nog eens een beroep op Bernhard doet, geeft hij toe. Hij wordt aangeklaagd voor moord. Als hij voor de rechtbank moet verschijnen, draait hij de tegen hem gerichte aanklacht om: "Ik voel mij geen aangeklaagde meer, want door mijn daad heb ik het grootste verlies geleden. Nee, ik klaag u aan! Ik klaag een wetsartikel aan dat artsen en rechters verhindert om zich te kwijten van hun taak het volk te dienen. Daarom mag mijn zaak niet in de doofpot gestopt worden, daarom wil ik geoordeeld worden! Want hoe dat ook mag uitvallen, het zal een signaal, een oproep zijn!

Hoewel Ich klage an al in 1941 verscheen, is deze film bijzonder eigentijds. De toenmalige en huidige pro-euthanasie argumenten lijken niet ver uiteen te lopen: een ongeneeslijk ziek mens die uitzichtloos lijdt, heeft recht op een zelfgekozen dood.

Hoe anders zijn de woorden van de Heere Jezus, Die zegt dat iedereen die in Hem gelooft, voor eeuwig zal leven. De dood is immers al overwonnen door Jezus Zelf?
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
irmo
Berichten: 105
Lid geworden op: 26 jul 2011, 23:53
Locatie: Belgie

Re: euthanasie

Bericht door irmo »

Mara schreef:
Hoe anders zijn de woorden van de Heere Jezus, Die zegt dat iedereen die in Hem gelooft, voor eeuwig zal leven. De dood is immers al overwonnen door Jezus Zelf?
Vertel dat mijn clienten maar, ze lachen je recht in je gezicht uit. Euthanasie is schandalig slecht geregeld in de wet, veel gebeurt in het schimmige en duistere circuit. Helaas. Nog steeds. :banghead
"Faci ce vrei atata timp cat nu faci rau nimanui"
Gebruikersavatar
Bonny
Berichten: 2472
Lid geworden op: 03 aug 2007, 16:29
Locatie: In partibus infidelium
Contacteer:

Re: euthanasie

Bericht door Bonny »

Mara schreef:Aanklacht - Een stukje uit het blad ZORG, nieuws- en verenigingsblad van de NPV

De euthanasieproblematiek is van alle tijden. Dat laat de film "Ich klage an" zien, die al in 1941 verscheen.
Ich klage an, gaat over Bernhard, een veelbelovend arts die te horen krijgt dat zijn vrouw Hanna aan een agressieve vorm van multiple sclerose lijdt en binnen enkele maanden zal overlijden. Hij vertelt haar dit niet, maar sluit zich op in zijn laboratorium voor een wanhopige zoektocht naar een geneesmiddel. Geleidelijk aan ontdekt Hanna dat ze ongeneeslijk ziek is. Als Hanna's toestand verder verslechtert, vraagt ze Bernhard haar uit haar lijden te verlossen. Ze is niet bang voor de dood, wil niet jarenlang achteruit gaan. Hanna voelt zich geen mens meer, alleen nog een vleesklomp. Verder verval zou een kwelling zijn voor haar man. Bernhard weigert. Een arts is dienaar van het leven, niet van de dood.

Als Hanna in het laatste stadium van haar ziekte naar adem snakkend nog eens een beroep op Bernhard doet, geeft hij toe. Hij wordt aangeklaagd voor moord. Als hij voor de rechtbank moet verschijnen, draait hij de tegen hem gerichte aanklacht om: "Ik voel mij geen aangeklaagde meer, want door mijn daad heb ik het grootste verlies geleden. Nee, ik klaag u aan! Ik klaag een wetsartikel aan dat artsen en rechters verhindert om zich te kwijten van hun taak het volk te dienen. Daarom mag mijn zaak niet in de doofpot gestopt worden, daarom wil ik geoordeeld worden! Want hoe dat ook mag uitvallen, het zal een signaal, een oproep zijn!

Hoewel Ich klage an al in 1941 verscheen, is deze film bijzonder eigentijds. De toenmalige en huidige pro-euthanasie argumenten lijken niet ver uiteen te lopen: een ongeneeslijk ziek mens die uitzichtloos lijdt, heeft recht op een zelfgekozen dood.

Hoe anders zijn de woorden van de Heere Jezus, Die zegt dat iedereen die in Hem gelooft, voor eeuwig zal leven. De dood is immers al overwonnen door Jezus Zelf?
De film werd dan ook goedgekeurd door Goebbels:
http://en.wikipedia.org/wiki/Ich_klage_an
The Groom's still waiting at the altar
Mara
Berichten: 23141
Lid geworden op: 15 jun 2010, 15:54

Re: Euthanasie

Bericht door Mara »

Voor wie een abonnement heeft op de Volkskrant, of anders 2 maanden wachten, op de site staat een artikel genaamd:
Barmhartigheid kent geen grenzen, door Cees van der Staaij.
Hij waarschuwt hierin tegen de steeds verder opschuivende grens.
Was het eerst smartelijk en uitzichtloos lijden, de roep om levensbeëindiging klinkt steeds vaker bij minder ernstige prognoses.
Hij is bezorgd dat het er straks naar toe gaat, dat vanwege de hoog oplopende kosten, ouderen en ernstig gehandicapte kinderen hier het slachtoffer van kunnen worden.
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Gebruikersavatar
helma
Berichten: 18661
Lid geworden op: 11 sep 2006, 10:36
Locatie: Veenendaal

Re: Euthanasie

Bericht door helma »

Een paar weken geleden sprak ik een vroegere schoolvriendin; haar man heeft ernstig ms en kreeg in december een hartstilstand. In het ziekenhuis vroegen ze of ze nog wel moesten reanimeren....zijn leven had toch niet zoveel waarde meer en haar leven zou een stuk minder ingewikkeld worden.
Geschrokken riep ze: natúúrlijk!! Het is mijn man!!
Ze zei: ik laat hem niet meer met een gerust hart naar het ziekenhuis gaan.
Vorige week hoorde ik hetzelfde verhaal van een kind hier uit de beurt; meervoudig gehandicapt.
Ook die ouders zijn bang...

Hoe lang zijn de zwakken onder ons inderdaad nog veilig?
Gebruikersavatar
Luther
Berichten: 15857
Lid geworden op: 25 jun 2008, 20:16
Contacteer:

Re: Euthanasie

Bericht door Luther »

helma schreef:Een paar weken geleden sprak ik een vroegere schoolvriendin; haar man heeft ernstig ms en kreeg in december een hartstilstand. In het ziekenhuis vroegen ze of ze nog wel moesten reanimeren....zijn leven had toch niet zoveel waarde meer en haar leven zou een stuk minder ingewikkeld worden.
Geschrokken riep ze: natúúrlijk!! Het is mijn man!!
Ze zei: ik laat hem niet meer met een gerust hart naar het ziekenhuis gaan.
Vorige week hoorde ik hetzelfde verhaal van een kind hier uit de beurt; meervoudig gehandicapt.
Ook die ouders zijn bang...

Hoe lang zijn de zwakken onder ons inderdaad nog veilig?
Ho @helma, dit is echt iets te kort door de bocht. Lees het boekje van dr. H.J. Agteresch: 'Als grenzen vervagen'. Er zijn aandoeningen en situaties waarin het niet meer verantwoord is om iemand te (laten) reanimeren. Moeilijke momenten waarop we moeten terug treden voor de dood. En let wel: Dat is géén euthanasie! Ik zeg niet dit in dit geval opgaat, maar het is heel gebruikelijk - en staat zelfs in de protocollen - dat familieleden bij bepaalde aandoeningen altijd gevraagd wordt, of de patiënt nog gereanimeerd moet worden. Daar gaat men over het algemeen zeer zorgvuldig mee om. Lees het artikel van Adelaar maar eens op de opinie-pagina van het RD van vandaag. Misschien kan @vlinder er nog iets meer over zeggen.
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
Gebruikersavatar
refo
Berichten: 23811
Lid geworden op: 29 dec 2001, 11:45

Re: Euthanasie

Bericht door refo »

Ik denk integendeel dat de zwakkeren meer kansen hebben dan ooit in het verleden.
Als je een eeuw terugdenkt dan zouden deze mensen niet eens behandeld (kunnen) worden.
Gebruikersavatar
MoesTuin
Verbannen
Berichten: 887
Lid geworden op: 01 jul 2013, 10:18

Re: Euthanasie

Bericht door MoesTuin »

Luther schreef:
helma schreef:Een paar weken geleden sprak ik een vroegere schoolvriendin; haar man heeft ernstig ms en kreeg in december een hartstilstand. In het ziekenhuis vroegen ze of ze nog wel moesten reanimeren....zijn leven had toch niet zoveel waarde meer en haar leven zou een stuk minder ingewikkeld worden.
Geschrokken riep ze: natúúrlijk!! Het is mijn man!!
Ze zei: ik laat hem niet meer met een gerust hart naar het ziekenhuis gaan.
Vorige week hoorde ik hetzelfde verhaal van een kind hier uit de beurt; meervoudig gehandicapt.
Ook die ouders zijn bang...

Hoe lang zijn de zwakken onder ons inderdaad nog veilig?
Ho @helma, dit is echt iets te kort door de bocht. Lees het boekje van dr. H.J. Agteresch: 'Als grenzen vervagen'. Er zijn aandoeningen en situaties waarin het niet meer verantwoord is om iemand te (laten) reanimeren. Moeilijke momenten waarop we moeten terug treden voor de dood. En let wel: Dat is géén euthanasie! Ik zeg niet dit in dit geval opgaat, maar het is heel gebruikelijk - en staat zelfs in de protocollen - dat familieleden bij bepaalde aandoeningen altijd gevraagd wordt, of de patiënt nog gereanimeerd moet worden. Daar gaat men over het algemeen zeer zorgvuldig mee om. Lees het artikel van Adelaar maar eens op de opinie-pagina van het RD van vandaag. Misschien kan @vlinder er nog iets meer over zeggen.
Mee eens.
Zelf zie ik bij ons (in de zorg) dat er ontzettend veel gedaan wordt, maar ook eerlijk gekeken en afgewogen wordt , bij "leven rekken"
Op den duur is het gewoon ook niet meer natuurlijk
Je kan tever gaan.
Maar het blijven moeilijke zaken, geen ene is dezelfde.
Zorgvuldheid is er wel degelijk (en anders zorg ik daar zelf wel voor)
Want ik ga daarvoor en neem daarin zeker verantwoordelijkheid.
Maar er zijn grenzen.
Weet je dat de Vader je kent
Weet je dat je van waarde bent
Weet je dat je een Parel bent
Een Parel in Gods Hand!
Mara
Berichten: 23141
Lid geworden op: 15 jun 2010, 15:54

Re: Euthanasie

Bericht door Mara »

Ik kan inmiddels bij het gehele artikel:

Als barmhartigheid een argument is om te doden, mag je ook dementerenden en kinderen doden. Daarom moeten we nu de weg terug inslaan, betoogt fractieleider van de SGP Kees van der Staaij.


Levensmoe of dement? Psychisch lijden of klaar met leven? Volop pleidooien om ook dán levensbeëindiging toe te staan. Het hellende vlak bestaat!
Twaalf jaar geleden werd euthanasie in Nederland legaal. De scharnier van de discussie toen was het begrip 'ondraaglijk en uitzichtloos lijden'. Ook voorstanders van euthanasie spraken er met een zekere huiver over, immers, het ging om niets minder dan het doden van menselijk leven. Alleen in hoge uitzonderingsgevallen, en goed getoetst, was euthanasie geoorloofd.

Tegenstanders wezen erop dat een fundamentele wissel werd omgezet. Dat waren heus niet alleen mensen met religieuze bezwaren. Ook anderen, zoals de schrijfster Andreas Burnier, vroegen zich openlijk af: 'Mag de dokter doden?' Ze wezen op het gevaar van het hellende vlak. Inmiddels is wel duidelijk dat die waarschuwing terecht was. Het begrip ondraaglijk en uitzichtloos lijden gaat al lang niet meer alleen over ondraaglijk lichamelijk lijden in de allerlaatste fase van het leven.

Het hellende vlak bestaat!
Het lijden dat gebruikt wordt om levensbeëindiging te rechtvaardigen, wordt steeds verder opgerekt. Levensmoe of dement? Psychisch lijden of klaar met leven? Volop pleidooien om ook dán levensbeëindiging toe te staan. Het hellende vlak bestaat! De taal is gewillig: 'De angst voor toekomstig lijden kan deel uitmaken van de ervaren actuele lijdensdruk' heet het dan. De evaluatiecommissie van de euthanasiewet constateert een jaarlijkse toename van meldingen over mensen met dementie of een psychiatrische stoornis: 'Het gaat niet om een oprekking van de wet, maar zich ontwikkelende opvattingen met betrekking tot de strekking en reikwijdte van de 'open' normen die in de wet zijn opgenomen.' Dat lijkt me eerlijk gezegd een treffende definitie van 'oprekken'.

Het opvallende van al die bij elkaar opgetelde discussies is, dat de grens steeds verder is verschoven. Wat gisteren ondenkbaar was, is vandaag denkbaar, en morgen 'doodgewoon'. De vraag is: hoe komt dat?


Palliatieve zorg kan veel nood en pijn verlichten

Een van de vergaderzalen in de Tweede Kamer is vernoemd naar de 19de-eeuwse staatsman Groen van Prinsterer. Zowel de conservatieven als de radicalen van zijn dagen hield hij voor: jullie komen uiteindelijk bij hetzelfde uit. Zonder vast ankerpunt kun je geen weerstand bieden tegen logische consequenties uit ideeën en denkrichtingen die je eerder hebt omarmd.

Juist dát is bij euthanasie aan de orde. De eerste en beslissende stap was het accepteren van actieve levensbeëindiging bij ondraaglijk lijden. Feit is dat de vrijwilligheid en actuele wilsverklaring (pasgeborenen, dementerenden) inmiddels worden gerelativeerd. De argumenten om euthanasie te rechtvaardigen (ontluistering, ondraaglijk, zinloos lijden) zijn naar hun aard heel ruim en vrijwel onbegrensd. Als dat barmhartigheidsargument de morele basis is voor euthanasie, kun je nog wel een wettelijke grens trekken, maar geen overtuigende ethische grens. Als barmhartigheid een argument is om te doden, waarom zou dat dan uiteindelijk niet gelden voor dementerenden, zwaar gehandicapten, jonge kinderen. Op deze weg is geen hard eindpunt.

Nog steeds is het sfeertje dat een nóg verdergaande liberalisering van euthanasie modern en progressief is, en dat wie de weg terug wil inslaan hopeloos ouderwets is. Dat weerspreek ik. Het zou helpen als de huiver die er bij velen intuïtief toch is, serieus wordt genomen. Het betreft hier - letterlijk en figuurlijk - een kwestie van leven of dood.

Als ik de discussies van de afgelopen weken op me in laat werken, wil ik iedereen uitdagen een heldere ethische grens te trekken, een grens die tegenwicht kan bieden aan een praktijk van het steeds verder oprekken van de wet. De helderste en meest overtuigende ethische norm is en blijft: beëindig nooit een mensenleven in naam van barmhartigheid. Gij zult niet doden.

Waar een wil is, is een weg en een wet. We zien, mede als gevolg van de voortschrijdende kennis in de medische wetenschap, een groeiende consensus dat palliatieve zorg veel nood en pijn kan verlichten en dat de nieuwe mogelijkheden om dat te doen veel te weinig worden benut. We zien aan de andere kant dat óók tegenstanders van euthanasie eerbied tonen voor het stervensproces en ervan doordrongen zijn dat er een moment komt waarop mensen terug moeten treden als leven onnodig, en met allerlei 'kunstgrepen', wordt gerekt. Díé benadering biedt perspectief, niet de doodlopende weg van euthanasie.

Kees van der Staaij is fractieleider van de SGP in de Tweede Kamer.
bron dus: Volkskrant.nl

Heel dapper van de heer van der Staaij. Het is makkelijk om te zeggen dat er zogenaamd meer kan dan ooit. Dat lijkt wel zo, techinsch-medisch gesproken. Maar meer wetenschap kan ook smart vermeerderen.
Ik heb persoonlijk ook zo mijn zorgen, vanwege de kille hardheid van velen.
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Plaats reactie