Curatorium schreef:Dat is dus inderdaad een beetje het probleem; waarom krijgen wij rillingen bij iemand die zichzelf een pil/spuit toedient, maar niet bij iemand die er voor kiest om zichzelf juist niks toe te laten dienen. Uiteindelijk nemen ze namelijk dezelfde beslissing: het is genoeg geweest.
Ik ben het niet met je eens. Euthanasie is:
1. Er is sprake van ondraaglijk en uitzichtloos lijden
2. De levensbeeindiging geschiedt op verzoek van de zieke
3. De levensbeeindiging wordt uitgevoerd door een arts
4. Dit alles na een uitgebreide toetsing van een onpartijdige arts
Zelfmoord: in een relatief gezonde situatie een eind maken aan je leven
Moord: met voorbedachte raden iemand doden zonder dat diegene dat wilde
Het niet voortzetten van behandeling, voeding, medicatie en het niet starten van een reanimatie of beademing bij een zieke met een uitzichtloze situatie is geen euthanasie, het is accepteren dat het leven eindig is. Je neemt niets in om het leven bewust te verkorten, maar je behandeld ook niet om het lijden nodeloos te verlengen.
Daartussen zit een grijs gebied:
- geen antibiotica meer geven wanneer er een nieuwe infectie ontstaat. (Wordt bijvoorbeeld afgesproken wanneer iemand in een vegetatieve toestand verkeert).
- niet meer dialyseren bij iemand met multiple ziekten/co-morbiditeiten die in een eindstadium zijn (bijv. Bij eindstadium van kanker of COPD niet meer acute nierfunctiestoornissen behandelen).
- nogmaals en nogmaals blijven reanimeren wanneer iemand na een geslaagde reanimatie opnieuw een ritmestoornis ontwikkeld.
Wat de vraag is: waar trek je de grens? Mag je, zoals Mara doet, verschil maken tussen ouderen en kinderen? Zo ja waar ga je differentieren? Op ziekte? Leeftijd? Wat wordt dan de prognose van gehandicapte kinderen?
Nog complexer: mag je iemand die voor orgaandonatie in aanmerking komt (en dus hersendood is) reanimeren om daarmee de organen te redden en daarmee het leven van 5 andere mensen te redden/verlengen?
Kom je als vanzelf bij: mag je palliatief sederen als alternatief voor euthanasie?
Kortom: het is super complex om antwoorden te geven op deze ethische dilemma's.
Voor mijn opleiding heb ik een casusbeschrijving uitgewerkt die ging over een niet hier genoemd ethisch onderwerp. Tot nu toe weet ik nog steeds niet wat het juiste antwoord is....
Artsen moeten namelijk ook financieel verantwoorden wat ze doen. Doen ze dat niet wordt de zorg simpelweg te duur. Wij mopperen over de zorgpremies, maar willen wel allemaal tot onze 104e levensjaar alle zorg ontvangen. Er kan veel, maar dat is op 2 manieren onbetaalbaar.
Leestips:
- Agteresch: als grenzen vervagen
- Teeuw: zorgen in de laatste levensfase
- Seldenrijk: waardevol leven
- Lindeboom en NPV: levens-waardigheden
Een lepel vol vriendelijkheid helpt de ander om de waarheid te slikken.