Juist Marnix,Marnix schreef:Die troost wordt geroepen door christenen die die ware troost hebben leren kennen. Wat weet jij over of ik verschrikkingen doorleefd heb of niet? Dergelijke vervolging, daar gaat de Psalm over, heb ik niet meegemaakt trouwens. Maar ik ken bijvoorbeeld wel angst voor de dood en hoe God daarin vertroosting geeft. Probeer jij nou niet die troost die Hij geeft, van me af te nemen of hem te relativeren.artistiek schreef:Opvallend is eigenlijk dat er hier alleen maar wordt geroepen troost, troost, troost! Dat er zijn die alleen maar zoeken naar teksten die het gemoed kunnen sussen.
We moeten niet proberen de waarheid te ontlopen, de dood is de koning der verschrikking, ook voor Gods kinderen. Ze mogen er ook weleens overheen blikken, gelukkig wel anders zouden ze wegkwijnen. Maar laten we ook eens luisteren wat David riep: Mijn hart smart in het binnenste van mij, en verschrikkingen des doods zijn op mij gevallen... Ik denk dat dit vaker de praktijk is en dan is er meer plaats voor troost want dan zegt hij later: Mij aangaande, ik zal tot God roepen, en de Heere zal mij verlossen. Zonder de verschrikking te doorleven is er ook geen ware behoefte aan troost.
Overigens ben ik wel benieuwd of je net als David, wat zou willen vertellen van hoe dat bij jou is gegaan. Welke verschrikkingen je hebt doorleefd en hoe dat je troost echt heeft gemaakt.
Wanneer hebben wij Troost nodig dacht het meest in droefheid.
Maar wij mensen zijn heel moeilijke vertoosters en woorden schieten dikwijls te kort.