Mooi artikel over het houden van de zondag in o.a de vroege kerk.
Drie teksten, drie jaartallen
Centraal in het christelijk denken met betrekking tot de zondag staan drie teksten, zei dr. W. H. Th. Moehn dinsdag in Leiden. En drie jaartallen waren belangrijk om de zondag ingang te laten vinden in het Romeinse Rijk.
Dr. Moehn noemde de veertigdagentijd –de dagen voor Pasen– als gebruik om bij elkaar te komen. Na acht dagen, aldus Johannes 20, komen de apostelen weer samen.
Het apart houden van geld voor de collecte moet volgens 1 Korinthe 16 –de eerste tekst– gebeuren op de eerste dag van de week. In Handelingen 20:7-12 houdt Paulus een samenkomst in de avond, wordt er brood gebroken, gepreekt, en zijn er lampen aan. In de derde tekst krijgt de zondag een naam. In Openbaring 1:10 is Johannes op Patmos, op de „dag des Heeren.”
De zondag kreeg pas officiële erkenning in het jaar 321. Keizer Constantijn riep de zondag uit als rustdag in het Romeinse Rijk. De dag verving de vele feestdagen als rustdagen. De zondag had toen nog geen specifiek christelijk karakter. Constantijn isoleerde met deze daad de Joden in zijn rijk en won de christenen voor zich in. In 313 werd het christendom geoorloofd en in 380 staatsgodsdienst.
huisman schreef:Mooi artikel over het houden van de zondag in o.a de vroege kerk.
Drie teksten, drie jaartallen
Centraal in het christelijk denken met betrekking tot de zondag staan drie teksten, zei dr. W. H. Th. Moehn dinsdag in Leiden. En drie jaartallen waren belangrijk om de zondag ingang te laten vinden in het Romeinse Rijk.
Dr. Moehn noemde de veertigdagentijd –de dagen voor Pasen– als gebruik om bij elkaar te komen. Na acht dagen, aldus Johannes 20, komen de apostelen weer samen.
Het apart houden van geld voor de collecte moet volgens 1 Korinthe 16 –de eerste tekst– gebeuren op de eerste dag van de week. In Handelingen 20:7-12 houdt Paulus een samenkomst in de avond, wordt er brood gebroken, gepreekt, en zijn er lampen aan. In de derde tekst krijgt de zondag een naam. In Openbaring 1:10 is Johannes op Patmos, op de „dag des Heeren.”
De zondag kreeg pas officiële erkenning in het jaar 321. Keizer Constantijn riep de zondag uit als rustdag in het Romeinse Rijk. De dag verving de vele feestdagen als rustdagen. De zondag had toen nog geen specifiek christelijk karakter. Constantijn isoleerde met deze daad de Joden in zijn rijk en won de christenen voor zich in. In 313 werd het christendom geoorloofd en in 380 staatsgodsdienst.
Als er in 2 Kol 16 staat dat een christen een medechristen NIET MAG OORDELEN over de sabbat of een andere dag, omdat het houden van de sabbat behoort tot de schaduwen van het OT, is dat toch duidelijk!
Why do we spend money we don’t have on things we don’t need to create impressions that don’t last on people we don’t care about ?
backtobasic schreef:De dag is dus voor Constantinus tot zijn eer ingesteld,
Toch niet, de eerste christenen hielden deze dag: Handelingen 20:7.
En vele kerkvaders lang voor Constantijn eveneens.
Vele tientallen citaten uit de kerkvaders zouden te geven zijn lang voor de tijd van Constantijn.
Weer een tekst die gebruikt wordt om te bewijzen dat in de dagen van Paulus al de zondag werd gevierd. Ook hier zie je dat je dat alleen kunt als je in de veronderstelling bent dat het ook werkelijk veranderd is.
Als je deze tekst nu eens goed leest, wat staat er dan werkelijk? Paulus was op de eerste dag der week bijeen met de gemeente van Troas. Het was avond, is dat zondagavond? Nee., dan is de tweede dag al begonnen. Deze bijeenkomst was op een zaterdagavond na de sabbat. De volgende dag vertrok Paulus en maakte op zondag dus een reis.
Toeschouwer, je bent volledig abuis.
Allereerst: Waarom staat er 'de eerste dag van de week'. Toevallig?????
(terwijl anders nooit een aanduiding staat op al die zendingsreizen, nooit een tweede, derde, vierde, enz. dag van de week.)
Ten tweede: Het was geen zaterdagavond, maar een zondag waarop Paulus in de avond doorgaat. Ik begrijp dat je denkt dat het zaterdag was, maar wanneer we wat meer van het Grieks weten en de invloed van het Hebreeuws op het NT Grieks, dan kunnen we zien dat je volledig verkeerd zit.
Paulus vertrok dus de dag ná die zondag (eerste dag van de week = zondag) en de vermelding van die dag is niet toevallig. Uit het verband blijkt dat de gemeente op die dag als naar gewoon gebruik samenkwam.
Dan is tussen hoofdstuk 18 en 20 de sabbat verschoven naar de eerste dag van de week?
Hand 18,4
En hij hield elke sabbat besprekingen in de synagoge en trachtte Joden en Grieken te overtuigen
- Rom. 14:5 De een acht de ene dag boven de andere dag, maar de ander acht al de dagen gelijk. Laar ieder naar zijn eigen geest ten volle overtuigd zijn.
- Kol. 2:16 Laat dus niemand u veroordelen inzake eten of drinken, OF op het punt van een feestdag, een nieuwe maan of de sabbatten.
Een duidelijk voorbeeld van christelijke vrijheid, toch?
“Wij prediken tot mensen alsof zij zich ervan bewust zijn stervende zondaars te zijn; dat zijn zij niet; zij hebben een goede tijd, en ons spreken over wedergeboren worden ligt op een domein waarvan zij niets weten. De natuurlijke mens wil niet wedergeboren worden”.
- Oswald Chambers -
In de Christelijk encyclopedie (1929), schrijft Dr. K.Dijk, Gereformeerd predikant te Den Haag:
De naam Zondag voor de eerste dag der week is van heidense oorsprong.
De namen der werkdagen zijn in de Grieks-Romeinse wereld opgekomen kort voor de geboorte van Christus, en genoemd naar verschillende planeten.
Zo was reeds het gebruik bij de Babyloniërs; deze kenden nog slechts vijf planeten, maar rekenden de zon en maan erbij, terwijl de Romeinen de dagen der week gingen noemen naar de Zon (Sol), Maan (Luna), Mars, Mercurius, Jupiter, Venus en Saturnus.
Deze namen zijn in de Germaanse landen voor een deel vervangen door Germaanse goden-namen, en zo zijn wij bv. gekomen aan Woensdasg van Wodan, Donderdag van Donar.
Zondag is dus eigenlijk de dag naar de zon genoemd; niet naar de zonnegod, maar naar de zon, en deze naam leende zich uitstekend toe om er een Christelijke zin aan te geven.
De eerste dag der week is de dag, waarop Christus, de Zon der gerechtigheid, ons Licht is opgegaan uit de nacht van dood en graf.
Sinds de eerste Christelijke kerk is de zondag gevierd als de rustdag, als de dag des Heeren, en de Sabbath overgezet van de zevende dag naar de eerste dag der week. Reeds de eerste Christenen kwamen op de eerste dag samen (Hand.20:7, 1 Cor.16:2, Openb.1:20) en deze dag werd genoemd "Dag de Heeren"als gedachtenisdag aan de opstanding van Jezus Christus.
Reeds spoedig werd deze dag als de rustdag gevierd, en daarvoor zijn
de volgende gronden aan te voeren:
1. De Israëlitische sabbat behoorde tot de dienst der schaduwen en was een teken van het toekomende (Coloss.2:16,17).
2. De Oud-Testamentische bedeling eindigde met Christus en wees naar deze rust heen, en daarom eindigde toen de week met de Sabbath; de Nieuw-Testamentische begint met Christus, en vandaar de rustdag aan de aanvang der week.
3. Het feit der opstanding van Christus is van zo grote betekenis, dat de eerste dag gewijd is als Zijn dag; daarom spreken wij niet meer van Sabbat, maar van dag des Heeren, hoewel deze dag ook voor ons Sabbat, d.i. rustdag is. Deze opvatting van de rustdag wordt bestreden door de Sabbatisten van allerlei slag, die nog altijd de zevende dag vieren en de ceremonieele, schaduwachtige praktijk volgen; zij zien het onderscheid tussen de oude en de nieuwe bedeling voorbij.
Secor Dabar = Gedenkt het Woord (Psalm 119:49)
Al kunnen wij niets doen zonder de Geest,
toch zal de Geest niets doen zonder het Woord.
(Ds. Ebenezer Erskine)
