Verhouding man-vrouw

[jvdg]

Wat ik geleerd heb in het huwelijk (al was dit een "laat" huwelijk), dat de moeilijkheden op velerlei terrein ons temeer in de armen heeft gedreven.
Oftewel, die problemen gaven meer gewicht aan het huwelijk, waarin we elkaar in werkelijk alles tot steun mochten zijn.

Daarom zijn we temeer bewogen met hen die het huwelijk niet ten deel is gevallen.
Niet dat ze dan zielig zijn, maar dat ze wel veel moeten missen.
Maar goed, dat is mijn waarneming, er zijn er ook velen die dit gemis niet hebben of kennen.

[oesterschelpje]

Als je jong bent en je mag tot een huwelijk komen, stap je heel anders het huwelijk in dan dat je ouder bent.
Je denkt dat je volwassen bent, dat je van alles weet.
Maar als ik terug kijk, op de jaren dat we nu samen zijn, is de liefde bij de start een heel andere dan nu.
Veel rijker, veel verdiepender, we hebben samen heel veel meegemaakt, lief en leed gedeeld.

Maar ik zie ook om me heen, dat vrienden en vriendinnen, die net zo jong zijn getrouwd als wij, dit niet ervaren.
Regelmatig kom ik tegen dat men tegen mij zegt, als ik alles van te voren had geweten, had ik nooit met hem/haar getrouwd!
De hartstocht en passie zijn weg, ze zien nu alleen elkaars negatieve karaktertrekken.
Lief en leed worden niet samen gedeeld, maar alleen beleefd.

Des te meer beseffen wij dat het niet vanzelfsprekend is, dat een huwelijk in de liefde verdiept.
Het is veel geven, maar wat rijk, als je samen mag ervaren dat de Heere je samen gebracht heeft en dat de liefde mag bloeien!

[vlinder]

Er trouwen om ons heen stellen die dan vragen: viel het jou ook zo tegen....
Dan zeg ik: nee het is nog mooier dan ik ooit had kunnen denken of had kunnen voorstellen en dan kijken ze of ik ze voor de gek hou.

[helma]

Er trouwen om ons heen stellen die dan vragen: viel het jou ook zo tegen....
Dan zeg ik: nee het is nog mooier dan ik ooit had kunnen denken of had kunnen voorstellen en dan kijken ze of ik ze voor de gek hou.

oh wat erg...

[Zita]

Er trouwen om ons heen stellen die dan vragen: viel het jou ook zo tegen....
Dan zeg ik: nee het is nog mooier dan ik ooit had kunnen denken of had kunnen voorstellen en dan kijken ze of ik ze voor de gek hou.

oh wat erg...

Tja, als je op je zestiende verkering krijgt, eigenlijk alleen de weekenden bij elkaar bent en dan alle tijd en aandacht voor elkaar hebt (en dus weinig andere verplichtingen), rond je twintigste trouwt, als je referentiekader de romans zijn die stoppen zodra de buit binnen is (ofwel: zodra de liefde verklaard is, de eerste zoen achter de rug, plus nog eventueel een hoofdstukje om het verhaal nog een beetje af te maken), dan zou ik me kunnen voorstellen dat het echte leven heel anders is.
Maar het blijft verschrikkelijk triest dat zoiets moois als het huwelijk dan gekarakteriseerd wordt als 'het valt zo tegen'.

[JolandaOudshoorn]

Ik zou me zo in-compleet voelen zonder mijn man. Hij is echt mijn ruggegraat, als hij er niet zou zijn, zou ik instorten.
En ja... wij hebben best wel een "saai" huwelijk, (voorspelbaar, je kent elkaar door en door, sleur) maar daarom misschien ook wel een heel betrouwbaar huwelijk. We weten gewoon wat we aan elkaar hebben en dat we er voor elkaar zijn. En daar hebben we echt geen luxe-tripjes samen voor nodig naar een of ander exotisch oord. (Hoewel een dagje samen weg gaan me wel heel aantrekkelijk lijkt )

[MarthaMartha]

Er trouwen om ons heen stellen die dan vragen: viel het jou ook zo tegen....
Dan zeg ik: nee het is nog mooier dan ik ooit had kunnen denken of had kunnen voorstellen en dan kijken ze of ik ze voor de gek hou.

Inderdaad, het is veel en veel mooier dan ik van tevoren had bedacht !!!
We diep triest als je het ervaart als tegenvallen. Moet wel erg zijn als je het zelfs uitspreekt...

[Mister]

Er trouwen om ons heen stellen die dan vragen: viel het jou ook zo tegen....
Dan zeg ik: nee het is nog mooier dan ik ooit had kunnen denken of had kunnen voorstellen en dan kijken ze of ik ze voor de gek hou.

Inderdaad, het is veel en veel mooier dan ik van tevoren had bedacht !!!
We diep triest als je het ervaart als tegenvallen. Moet wel erg zijn als je het zelfs uitspreekt...

Nou, inderdaad.
Of je verwachtingen zijn niet goed (te romantisch?) of je de invulling van je huwelijk is niet in orde.
Maar wat Jolanda al zegt: in zekere zin is een 'saai' huwelijk een goed huwelijk

[henriët]

Er trouwen om ons heen stellen die dan vragen: viel het jou ook zo tegen....
Dan zeg ik: nee het is nog mooier dan ik ooit had kunnen denken of had kunnen voorstellen en dan kijken ze of ik ze voor de gek hou.

Inderdaad, het is veel en veel mooier dan ik van tevoren had bedacht !!!
We diep triest als je het ervaart als tegenvallen. Moet wel erg zijn als je het zelfs uitspreekt...

Nou, inderdaad.
Of je verwachtingen zijn niet goed (te romantisch?) of je de invulling van je huwelijk is niet in orde.
Maar wat Jolanda al zegt: in zekere zin is een 'saai' huwelijk een goed huwelijk

In de saaiheid kan het ook nog bruisend zijn hoor:)

[JolandaOudshoorn]

Er trouwen om ons heen stellen die dan vragen: viel het jou ook zo tegen....
Dan zeg ik: nee het is nog mooier dan ik ooit had kunnen denken of had kunnen voorstellen en dan kijken ze of ik ze voor de gek hou.

Inderdaad, het is veel en veel mooier dan ik van tevoren had bedacht !!!
We diep triest als je het ervaart als tegenvallen. Moet wel erg zijn als je het zelfs uitspreekt...

Nou, inderdaad.
Of je verwachtingen zijn niet goed (te romantisch?) of je de invulling van je huwelijk is niet in orde.
Maar wat Jolanda al zegt: in zekere zin is een 'saai' huwelijk een goed huwelijk

In de saaiheid kan het ook nog bruisend zijn hoor:)

[oesterschelpje]

Er trouwen om ons heen stellen die dan vragen: viel het jou ook zo tegen....
Dan zeg ik: nee het is nog mooier dan ik ooit had kunnen denken of had kunnen voorstellen en dan kijken ze of ik ze voor de gek hou.

Inderdaad, het is veel en veel mooier dan ik van tevoren had bedacht !!!
We diep triest als je het ervaart als tegenvallen. Moet wel erg zijn als je het zelfs uitspreekt...

Nou, inderdaad.
Of je verwachtingen zijn niet goed (te romantisch?) of je de invulling van je huwelijk is niet in orde.
Maar wat Jolanda al zegt: in zekere zin is een 'saai' huwelijk een goed huwelijk

In de saaiheid kan het ook nog bruisend zijn hoor:)

Het ligt er maar net aan wat je onder saai verstaat!

[Mara]

Er stond een leuk artikel in het AD. Pa, ma en de Ware Jacob.Als kindlief een partner kiest houden vaders en moeders wel eens hun hart vast. Toch kunnen ouders zich maar beter een beetje gedeisd houden. "Wie zegt dat jij het beter ziet ?"
Een interview met een vrouw die haar vriend op moest geven, haar moeder vond hem niks. En een Turkse vrouw die uitgehuwelijkt was, uitgezocht door haar schoonmoeder ! Ze was blij met haar "gedwongen" huwelijk.

[albion]

Er trouwen om ons heen stellen die dan vragen: viel het jou ook zo tegen....
Dan zeg ik: nee het is nog mooier dan ik ooit had kunnen denken of had kunnen voorstellen en dan kijken ze of ik ze voor de gek hou.

oh wat erg...

Tja, als je op je zestiende verkering krijgt, eigenlijk alleen de weekenden bij elkaar bent en dan alle tijd en aandacht voor elkaar hebt (en dus weinig andere verplichtingen), rond je twintigste trouwt, als je referentiekader de romans zijn die stoppen zodra de buit binnen is (ofwel: zodra de liefde verklaard is, de eerste zoen achter de rug, plus nog eventueel een hoofdstukje om het verhaal nog een beetje af te maken), dan zou ik me kunnen voorstellen dat het echte leven heel anders is.
Maar het blijft verschrikkelijk triest dat zoiets moois als het huwelijk dan gekarakteriseerd wordt als 'het valt zo tegen'.

Uit mijn nabije omgeving heb ik stelletjes van 14 en 16 het huwelijk in zien gaan. En ik vind juist dat ze naar elkaar toegegroeid zijn. Ze beginnen samen en hebben geen 'eigen' leven achter de rug. Wij waren 'laat' toen we trouwden, dat betekent dat je een 'bagage' mee het huwelijk inneemt. Nu heb ik gelukkig de liefste en de zachtzinnigste man getrouwd:). Niettemin is het wel eens lastig (vooral bij het opvoeden) omdat je verschillend in het leven staat. (misschien wat krom gezegd, maar ik hoop dat het duidelijk is). Ik zal dus altijd pleiten voor een 'vroeg' huwelijk.

[Mara]

Er trouwen om ons heen stellen die dan vragen: viel het jou ook zo tegen....
Dan zeg ik: nee het is nog mooier dan ik ooit had kunnen denken of had kunnen voorstellen en dan kijken ze of ik ze voor de gek hou.

oh wat erg...

Tja, als je op je zestiende verkering krijgt, eigenlijk alleen de weekenden bij elkaar bent en dan alle tijd en aandacht voor elkaar hebt (en dus weinig andere verplichtingen), rond je twintigste trouwt, als je referentiekader de romans zijn die stoppen zodra de buit binnen is (ofwel: zodra de liefde verklaard is, de eerste zoen achter de rug, plus nog eventueel een hoofdstukje om het verhaal nog een beetje af te maken), dan zou ik me kunnen voorstellen dat het echte leven heel anders is.
Maar het blijft verschrikkelijk triest dat zoiets moois als het huwelijk dan gekarakteriseerd wordt als 'het valt zo tegen'.

Uit mijn nabije omgeving heb ik stelletjes van 14 en 16 het huwelijk in zien gaan. En ik vind juist dat ze naar elkaar toegegroeid zijn. Ze beginnen samen en hebben geen 'eigen' leven achter de rug. Wij waren 'laat' toen we trouwden, dat betekent dat je een 'bagage' mee het huwelijk inneemt. Nu heb ik gelukkig de liefste en de zachtzinnigste man getrouwd:). Niettemin is het wel eens lastig (vooral bij het opvoeden) omdat je verschillend in het leven staat. (misschien wat krom gezegd, maar ik hoop dat het duidelijk is). Ik zal dus altijd pleiten voor een 'vroeg' huwelijk.

Ik zou niet pleiten voor zo vroeg trouwen. Ik zou zeggen: leer eerst eens op eigen benen te staan, ontdekken wie je zelf bent en pas dan aan een relatie beginnen. Ik had ook heel jong een relatie, dat ging na een paar jaar uit. Ik zeg nu: gelukkig ! Ik was op hem gevallen vanwege een heel verkeerde reden.
Toen ik mijn man ontmoette, was ik inmiddels ietsje ouder, volwassen en kon op eigen benen staan. Dat bleek heel nuttig te zijn
Ik zou niet zo ver willen gaan naar dat wat de moderne emancipatie voorstelt, maar met de huidige economie ( je krijgt als weduwe of gescheiden vrouw niet "zomaar" een uitkering, maar er is sollicitatieplicht in veel gevallen) kun je als vrouw niet meer denken: ach, wat maakt het uit, ik trouw toch.
En hoeveel vrouwen moeten hun mannen niet "missen" vanwege een ernstige ziekte, baan ver weg, of anderszins.