Re: Hertrouwen na echtscheiding?
Geplaatst: 11 sep 2018, 13:54
Ambtenaar schreef:In andere bewoording zei ik dat ook.
Ambtenaar schreef:In andere bewoording zei ik dat ook.
Tiberius schreef:
Je moet wel goed lezen.Ambtenaar schreef:Waarbij ik dan bevestigen interpreteer als zijnde het instemmen van de zijde van de kerk dat het huwelijk conform de kerkelijke regels is.
De juridische realiteit ja. Maar we zitten hier niet op een juristenforum, maar proberen we de Bijbel in onze overwegingen te betrekken. Alsof Gods Woord buiten de realiteit staat...Ambtenaar schreef:Omdat er een kloof bestaat tussen de normatieve uitspraken van Valcke en de realiteit.eilander schreef: Dus waarom het niet relevant is wat Valcke hier opmerkt, snap ik niet. Kun je dat eens uitleggen?
Dit nog los gezien van de praktische uitwerking van deze normen in het licht van de kerkelijke verdeeldheid.
Ik voel hier sterk mee met hetgeen Herman naar voren brengt. En het wordt nog erger: meerouder-gezinnen-of-huwelijken, legalisering polygamie, het kan zo gek niet zijn, of straks heet alles 'huwelijk'. Heeft het burgerlijk huwelijk dan voor de kerk (c.q. christenen) nog waarde?Herman schreef:Omdat sinds de gelijkschakeling van de homowetgeving de burgerlijke betekenis van het huwelijk is uitgehold en nog meer, dat de burgelijke overheid als sinds jaar en dag bezig is de echtscheidingswetgeving te versoepelen. Het gegeven woord bij de burgelijke overheid is volgens mij niets meer waard.Tiberius schreef:Waarom zou je dat loskoppelen?Herman schreef:Ik pleit ook geheel voor een loskoppeling van het burgerlijke en kerkelijke huwelijk. Maar dat vind de kerk niet goed. Die wijst daarvoor zelf naar de overheid.
Dat is een belangrijk bezwaar ja. En dat is denk ik ook de reden waarom binnen de kerk mijn visie niet zal worden overgenomen. Die stellen (terecht) op grond van de schrift dat een kerkelijke goedkeuring op het huwelijk alleen dan pas plaats vind nadat het burgerlijk en juridisch juist is gesloten.Tiberius schreef:Ik zie wel wat bezwaren tegen die loskoppelen.
Wat doe je bijvoorbeeld als een echtpaar tot je kerkelijke gemeente overkomt, van wie het huwelijk niet kerkelijk is gesloten maar (alleen) burgerlijk?
Maar ook meer principieel: laat je het huwelijk dan niet los?
De Schrift schrijft m.i. niet voor dat een huwelijk voor een seculiere overheid gesloten wordt. Wel door een gezag / gezagdragers in de kring van de betrokkenen en met betrouwbare getuigen. In inderdaad: in diverse landen werkt het zoals Herman aangeeft. Dat werkte overigens ook zo in Nederland vóór circa 1800.Herman schreef:Dat is een belangrijk bezwaar ja. En dat is denk ik ook de reden waarom binnen de kerk mijn visie niet zal worden overgenomen. Die stellen (terecht) op grond van de schrift dat een kerkelijke goedkeuring op het huwelijk alleen dan pas plaats vind nadat het burgerlijk en juridisch juist is gesloten.Tiberius schreef:Ik zie wel wat bezwaren tegen die loskoppelen.
Wat doe je bijvoorbeeld als een echtpaar tot je kerkelijke gemeente overkomt, van wie het huwelijk niet kerkelijk is gesloten maar (alleen) burgerlijk?
Maar ook meer principieel: laat je het huwelijk dan niet los?
Een oplossing is het angelsaksische model. Namelijk dat het huwelijk dat in de kerk bevestigd wordt tegelijk ook burgerlijk rechtsgeldig is.
Ik zit duidelijk op een andere golflengte. De Bijbel kun je mijns inziens niet los zien van de context. Enerzijds zijn er Bijbelse regels en anderzijds zijn er wettelijke regels. In Nederland is het in algemene zin zo dat Bijbelse regels ondergeschikt zijn aan de wettelijke regels (voor zover deze niet overeenkomen). Het handelen van de overheid is dus de jure en de facto niet onderworpen aan de Bijbel.eilander schreef: De juridische realiteit ja. Maar we zitten hier niet op een juristenforum, maar proberen we de Bijbel in onze overwegingen te betrekken. Alsof Gods Woord buiten de realiteit staat...
Er bestaat helemaal geen kerkelijke huwelijkssluiting.Tiberius schreef:Ik zie wel wat bezwaren tegen die loskoppelen.
Wat doe je bijvoorbeeld als een echtpaar tot je kerkelijke gemeente overkomt, van wie het huwelijk niet kerkelijk is gesloten maar (alleen) burgerlijk?
Maar ook meer principieel: laat je het huwelijk dan niet los?
Het is een vragen om God's zegen over een huwelijk dat al gesloten is. En een vrij nieuwe ontwikkeling. Volgens mij tot ong. 1850 alleen gedaan door de rijken.Ambtenaar schreef:Er bestaat helemaal geen kerkelijke huwelijkssluiting.Tiberius schreef:Ik zie wel wat bezwaren tegen die loskoppelen.
Wat doe je bijvoorbeeld als een echtpaar tot je kerkelijke gemeente overkomt, van wie het huwelijk niet kerkelijk is gesloten maar (alleen) burgerlijk?
Maar ook meer principieel: laat je het huwelijk dan niet los?
Klopt, maar dat wordt juist hierboven bepleit om wel te gaan doen.Ambtenaar schreef:Er bestaat helemaal geen kerkelijke huwelijkssluiting.Tiberius schreef:Ik zie wel wat bezwaren tegen die loskoppelen.
Wat doe je bijvoorbeeld als een echtpaar tot je kerkelijke gemeente overkomt, van wie het huwelijk niet kerkelijk is gesloten maar (alleen) burgerlijk?
Maar ook meer principieel: laat je het huwelijk dan niet los?
Dat kan enkel ellende opleveren. Hoe ga je om met wederzijdse erkenning? Moet je alsnog naar de overheid voor een juridische verbintenis? Etc., Etc.Tiberius schreef: Klopt, maar dat wordt juist hierboven bepleit om wel te gaan doen.
Voor de periode vóór circa 1797 (het jaartal kan verschillen per plaats) klopt dat in elk geval niet: toen vonden de huwelijkssluitingen voor personen van de gereformeerde religie kerkelijk plaats met instemming van de overheid. Andere personen moesten voor de overheid trouwen, maar gereformeerden niet. Amsterdam en nog enkele grote plaatsen waren een uitzondering: daar moesten ook gereformeerden al langere tijd voor de overheid trouwen.gallio schreef:Het is een vragen om God's zegen over een huwelijk dat al gesloten is. En een vrij nieuwe ontwikkeling. Volgens mij tot ong. 1850 alleen gedaan door de rijken.
We komen nog op je post terug. Maar niet nu. Wel wil ik even kwijt dat ik o derstaand bericht had gezet over die kerkvaders op 6 september jl.Valcke schreef:De interpretatie van de kerkvaders vóór het jaar 325 van de teksten Matth. 5:32 en 9:39
Ik vond in een bron de volgende zes (!) citaten van kerkvaders vóór Nicea (dus vóór het jaar 325).
In deze citaten worden de teksten in Mattheüs 5:32 en 19:9 niet anders geïnterpreteerd als altijd gedaan is:
Clement of Alexandria (ca. 195)—“You shall not put away your wife except for the cause of fornication” (Roberts and Donaldson 1995, 2.379).
Tertullian (ca. 207): Jesus prohibits divorce “except for the cause of fornication” (Ibid. 4.45).
Again, Christ “permits divorce when the marriage is spotted with unfaithfulness” (Ibid. 3.405).
He allows “divorce for no cause, except one” (Ibid. 4.66).
Novatian (ca. 235): Christ “said that a wife must not be put away, except for the cause of adultery” (Ibid. 5.589).
Origen (ca. 245): The Savior does not at all permit “the dissolution of marriages for any other sin than fornication alone” (Ibid. 9:511).
Daarnaast kunnen we natuurlijk ook Hieronymus (Jerome) noemen in zijn vertaling van Mattheüs 19:9 (omstreeks 383):
"And I say to you, that whosoever shall put away his wife, except it be for fornication, and shall marry another, committeth adultery: and he that shall marry her that is put away, committeth adultery."
(Dit staat haaks op de theorie van Dr. Mc Fall zoals weergegeven door Lilian1975. Het klopt dus zeker niet dat de Oude Kerk de Mattheüs teksten net zo verstaan heeft als Dr. Mc Fall.)
Eerder had ik het in deze discussie er al over dat in de vroege kerk hertrouwen na echtscheiding ook of nog niet algemeen aanvaard was. Dat dat pas rond of na de middeleeuwen is gekomen. (de vraag is dan, hoe komt dat?)
Hierbij wat citaten die ik op internet tegenkwam, die lijken te bevestigen dat Mattheus wel degelijk anders werd gelezen in de vroege kerk.. Hertrouwen na een overspel situatie van de onschuldige werd als overspel gezien.
Uiteraard is dit geen uiteindelijk bewijs of onderbouwing of de exegese juist is.. Maar wel is het heel interessant om te lezen,