Hertrouwen na echtscheiding?

Bericht door **Tiberius** » 30 mar 2007, 08:37

Bert en Mona Lisa,

Even samenvattend:

Mijn standpunt baseer ik op een richtlijn van de Particuliere Synode van de GGiN aan de kerkenraden.
Deze richtlijn is iets strikter, met name op het punt van hertrouwen na scheiding, als binnen de GG, maar mijns inziens wel beter Bijbels onderbouwd.
Overigens ook weer niet zo strikt als Bert, die stelt dat een 2e huwelijk na scheiding verbroken moet worden.

(Bovendien is het zo, wat hier eerder al gezegd is: er zijn eigenlijk nooit schuldigen, alleen maar onschuldigen.)

Omdat deze richtlijn tot stand gekomen met ds. Mallan als preses èn vanwege zijn persoonlijke omstandigheden, weet ik dat hij in alle voorzichtigheid met deze materie omgaat. En zeker niet de schuldige partij doodverklaart.
Misschien is zijn standpunt in de loop der tijd gewijzigd of kan iemand anders opheldering geven.

(@Bert: ik meen overigens dat Mona Lisa geen zuster is.)

Klavier · Bericht door **Klavier** » 30 mar 2007, 09:32

Tiberius schreef:èn vanwege zijn persoonlijke omstandigheden, weet ik dat hij in alle voorzichtigheid met deze materie omgaat. En zeker niet de schuldige partij doodverklaart.
Misschien is zijn standpunt in de loop der tijd gewijzigd of kan iemand anders opheldering geven.

Ds. Mallan kent de problematiek rondom een scheiding vanuit zijn eigen familie (ruim 25 jaar geleden). Dat zal ongetwijfelt met zich mee gebracht hebben dat hij meer dan anderen heeft geworsteld met deze zaken en weet heeft dat zaken niet zo zwart/wit liggen als hier wel naar voren lijkt te komen. Laten we voorzichtig zijn met conclusies te trekken vanuit zaken die in de Schrift niet zo heel duidelijk liggen en vervolgens de conclusies als normerend hanteren.
Voor je het weet breng je mensen die al de nodige ellende hebben meegemaakt met alle strijd en aanvechting die dat met zich meebrengt, wederom in gewetensnood.

De scheiding als zodanig is zonde, dat zal ieder beamen.
Het leven in overspel is eveneens zonde omdat het leidt tot scheiding. Dit verband mis ik in de diskussie.
Als een nieuw huwelijk wordt gezien als een leven in overspel, dan vullen we naar mijn mening toch het 7e gebod verkeerd in. Dan maken we er een verbod van om in scheiding te leven, dan is een leven na de scheiding een staat van voordurende zonde tegen het 7e gebod geworden. Maar zo worden Gods geboden niet geleerd in de Schrift, zo denk ik. De scheiding is zonde, het leven na scheiding niet. Een beleden zonde is een vergeven en bedekte zonde. Daar moeten we als mensen geen definitieve staat aan toekennen die de Schrift niet aanwijst.
Het 7e gebod wijst op het onderhouden van het huwelijk, van het in stand houden. Overspel en dergelijke zijn zonden omdat het een huwelijk verbreken in actieve zin. Echtbreken is een werkwoord dat als zonde wordt aangewezen. Als dit om welke oorzaak dan ook een feit is geworden, dan moeten we dat niet als nooit meer stoppende zonde aanwijzen.

Zonderling · Bericht door **Zonderling** » 30 mar 2007, 14:35

Klavier schreef:Als een man of vrouw om reden van overspel onschuldig scheidt, of verlaten wordt, dan is er ook in Gods Woord aan te wijzen dat er situaties zijn die de Heere aanwijst als oorbaar:
Wanneer een man een nieuwe vrouw zal genomen hebben, die zal in het heir niet uittrekken, en men zal hem geen last opleggen; een jaar lang zal hij vrij zijn in zijn huis, en zijn vrouw, die hij genomen heeft, verheugen. Deut.24:5
In dit verband gaat het over een man waarvan de vrouw overspel heeft bedreven. De gescheiden man krijgt hier de toestemming van Gods Woord een nieuwe vrouw te trouwen. Wat mij opvalt in dit topic is dat wel vers 1-4 worden geciteerd, maar niet vers 5. Neem Gods Woord helemaal, dat bewaart voor eenzijdigheden.

Klavier,

Ik laat even het eerste deel van je posting buiten beschouwing, hoewel dat de essentie raakt van de discussie die hier plaatsvindt. Maar daar heb ik nog even geen uitgesproken mening over.

Het gaat mij even om het laatste deel. Ik vraag me af of je vers 5 wel zomaar bij vers 1-4 mag trekken. Het is verleidelijk en het woord 'nieuwe' geeft er enige kracht aan, toch denk ik persoonlijk dat vers 5 los van het voorgaande moet worden gelezen.

Zou dit voorrecht om een jaar lang niet in het leger te hoeven zijn namelijk alleen gelden voor een eerder gescheiden man? Dat is niet geloofwaardig, het voorrecht gold voor iedere pasgehuwde.

M.vr.gr.
Zonderling

Breekijzertje · Bericht door **Breekijzertje** » 30 mar 2007, 14:42

Klavier schreef: Wanneer een man een nieuwe vrouw zal genomen hebben, die zal in het heir niet uittrekken, en men zal hem geen last opleggen; een jaar lang zal hij vrij zijn in zijn huis, en zijn vrouw, die hij genomen heeft, verheugen. Deut.24:5

Een jaar lang alleen maar je vrouw verheugen en niks anders te hoeven doen..................
Dat noem ik pas luxe......dan is het nu maar haast je rep je.........

Klavier · Bericht door **Klavier** » 30 mar 2007, 14:42

Zonderling schreef:maar niet vers 5. Neem Gods Woord helemaal, dat bewaart voor eenzijdigheden.

Zonderling, bedankt voor je opmerking. Ik heb het maar weggehaald, het was te snel uit de losse pols ontschoten. Het vraagt nader onderzoek aangaande het verband tussen de versen 1-4 en 5.

refo · Bericht door **refo** » 30 mar 2007, 14:44

Dat is ook weer te kort door de bocht.
Hij hoeft een jaar niet in militaire dienst.

Bericht door **Tiberius** » 30 mar 2007, 14:51

Gedurende de dienstplicht zijn in Nederland ook velen (vervroegd) getrouwd.
Alleen om uit dienst te blijven.

Bert Mulder · Bericht door **Bert Mulder** » 30 mar 2007, 21:30

Tiberius schreef:Bert en Mona Lisa,

Even samenvattend:

Mijn standpunt baseer ik op een richtlijn van de Particuliere Synode van de GGiN aan de kerkenraden.
Deze richtlijn is iets strikter, met name op het punt van hertrouwen na scheiding, als binnen de GG, maar mijns inziens wel beter Bijbels onderbouwd.
Overigens ook weer niet zo strikt als Bert, die stelt dat een 2e huwelijk na scheiding verbroken moet worden.

(Bovendien is het zo, wat hier eerder al gezegd is: er zijn eigenlijk nooit schuldigen, alleen maar onschuldigen.)

Omdat deze richtlijn tot stand gekomen met ds. Mallan als preses èn vanwege zijn persoonlijke omstandigheden, weet ik dat hij in alle voorzichtigheid met deze materie omgaat. En zeker niet de schuldige partij doodverklaart.
Misschien is zijn standpunt in de loop der tijd gewijzigd of kan iemand anders opheldering geven.

(@Bert: ik meen overigens dat Mona Lisa geen zuster is.)

Heb de boekbespreking gevonden die ik aanhaalde:

Samengevoegd
Bijbelse richtlijnen voor huwelijk en seksualiteit, van ds. D.J. Engelsma.
Ds. Engclsma is een Amerikaanse predikant. Er verschijnen op het ogenblik steeds meer boekjes van predikanten die het moeilijk krijgen onder al die echtscheidingen die in getal steeds meer toenemen. Ds. R. van Kooten te Soest heeft een voorwoord in dit boekje geschreven en laat daarin ons ook weten het te waarderen dat ds. Engelsma in dit boekje de alarmbel luidt. Hij ziet dat deze Amerikaanse hoogleraar theologie de kerkklokken luidt, omdat met ontzetting vaststelt dat ook in reformatorische en evangelicale kerken de bijbelse leer over het huwelijk, de echtscheiding en een tweede huwelijk wordt losgelaten met alle gevolgen van dien. Wat de Bijbel leert, laat de schrijver zien aan de hand van 1 Korinthe 7, waar de apostel vragen over het huwelijk beantwoordt, die hem vanuit de christelijke gemeente van Korinthe zijn voorgelegd. Door aan dit onderwijs vast te houden en dit ook door te geven, kunnen de kerken in belangrijke mate de zonde en ellenden voorkomen die nu de gemeenten overspoelen. Dit is de waardering die ds. Van voor dit boekje heeft. Maar verder schrijft hij wel in zijn voorwoord: “Alleen op het punt van hertrouwen na overspel zou ik nog eens met hem willen praten. Hij kiest op grond van Schriftgegevens heel integer en bewust voor de regel dat hertrouwen alleen mogelijk is als de man of de vrouw gestorven is (Rom. 7:2; en 1 Kor. 7:39). Over hertrouwen na overspel meen ik op grond van de Bijbel toch een andere Iijn te kunnen trekken, omdat in het OT de overspelige gedood moest worden. Moet men op grond daarvan, met behoud van zijn bijbelse hoofdregel niet concluderen dat hertrouwen na echtscheiding wegens hoererij geoorloofd is? Ik hang deze gedachte niet aan om de mogelijkheden uit medelijden op te rekken, maar op grond van de Schrift zelf." Als ik het boekje en ook deze opmerking van ds. Van gelezen heb, gevoel ik er niet aan te kunnen ontkomen om hier ook even op in te gaan. Als predikanten krijgen we allen in deze tijd steeds meer met gevallen van echtscheiding te maken. En daarom is het ook te waarderen dat es steeds meer waarschuwend tegen die zonde geschreven wordt. Maar ik moet ook ds. Van Kooten bijvallen in de opmerking door hem gemaakt. Als gevolg van al die echtscheidingen ontstaan er veel verwarrende gedachten, zoals onlangs ook weer gebleken is in opiniebladen in het R.D. waarin dr. J.Hoek het duidelijk aangaf het niet eens te zijn met wat een dag tevoren te lezen was over het ongeoorloofde van een huwelijkssluiting - na een huwelijks-verbreking om overspel. Men mag van me weten dat ik het hierin eens ben met wat dr. Hoek daarover schreef. Dit is het standpunt dat ook wij altijd hebben voorgestaan. Ik lees u voor wat in De Saambinder van 12 Februari 1931 is te vinden van onze geachte en geliefde leraar en voorman in het kerkelijk leven ds. G.H. Kersten. We lezen het volgende: "X te A vraagt, of hij een huwelijk sluiten mag, dewijl hij van zijn vrouw is gescheiden, omdat deze overspel bedreef. Het antwoord is: Er is een reden in Gods Woord genoemd waardoor echtscheiding toegestaan wordt. Dit is bij hoererij. Dan nog Is scheiding niet geboden, alleen toegestaan. Het is mogelijk dat echtelieden elkander vergeven en bij elkander blijven wonen. Door het gedrag van de vrouw was ook dit onmogelijk. Indien het zich toedroeg gelijk X schreef, dan had hij op grond van Gods Woord recht te scheiden en is hij vrij te hertrouwen. Geen kerkenraad kan hem dan berispen of kerkelijke rechten weigeren." In het boek IN HET VOETSPOOR DER VADEREN van ds. Kersten is dit te lezen. Ook vinden we daarin nog een zelfde uitspraak door ds. Kersten gedaan in de Saambinder van 28 maart 1940. We hebben echter ook nu nog ons eigen boekje dat in opdracht van de Particuliere Synode van 1989 is samengesteld. De commissie die daartoe door de Synode benoemd is, heeft zich heel zorg vuldig in het samenstellen van dit boekje op bijbelse gronden gedragen en de volgende synode heeft daar ook haar goedkeuring aan gehecht. Vier gevallen worden in dit boekje genoemd. Het geval a is het volgende: Zij die van hun man/vrouw gescheiden zijn uit oorzaak van hoererij van de andere partij. Het oordeel hierover is het volgende: "Er is geen schriftuurlijke grond om aan de personen onder a genoemd de verplichting te leggen, dat zij pas mogen hertrouwen nadat hun hoererende eerste man/vrouw een nieuw huwelijk is aangegaan. Wij zagen hierboven reeds, dat de uitzondering die Christus stelt in Matth. 5:32 en 19:9, ook geldt voor 1 Korinthe 7:111a.”
Het is me niet mogelijk door gebrek aan plaatsruimte hier nog uitvoeriger op in te gaan. De apostel zegt in Rom. 7:2: “Maar indien de man gestorven is, zo is zij vrijgemaakt van de wet des mans". Wat ds. Van Kooten schrijft in dat voorwoord is hierin ook wel ophelderend, want oudtestamentisch moest de man of vrouw die zich aan overspel schuldig maakte, gedood worden. Dus dan was die persoon dood en mocht men zeker weer hertrouwen. Nu is de doodstraf er niet, maar eigenlijk kunnen we dan toch de overspeler op grond van Gods Woord ook als dood be schouwen.
Het lezen van het boekje van ds. Engelsma kunnen we met de opmerking van ds. Van Kooten aanbevelen. We leven in een verschrikkelijke tijd, daar de zonde van overspel ook steeds meer doorbreekt. En al wat tot waarschuwing daartegen dient, willen we graag aanbevelen. Het blijkt dat men in alle kerkelijke richtingen steeds meer ermee te maken heeft. En laat ons maar denken aan het afschrikwekkende woord van de apostel in Hebr. 13:4: “maar hoereerders en overspelers zal God oordelen". Het nu besproken boekje is uitgegeven door Kok-Kampen, Postbus 5019,8260 GA Kampen. Telefoon (038) 339 25 56. De prijs is 12,50.
Ds. F. Mallan

JolandaOudshoorn · Bericht door **JolandaOudshoorn** » 31 mar 2007, 00:53

Dus: hetrouwen als de ander overspel pleegt mag? Want de ander kan als dood worden beschouwt.
In het andere topic (ik weet niet meer welke) heb ik dit ook zo vermeld.
En ja, om weer te scheiden als je hertrouwt bent (zonder dat daar een wettige reden om was) gaat mi te ver.

Rens · Bericht door **Rens** » 31 mar 2007, 09:59

JolandaOudshoorn schreef:Dus: hetrouwen als de ander overspel pleegt mag? Want de ander kan als dood worden beschouwt.
In het andere topic (ik weet niet meer welke) heb ik dit ook zo vermeld.
En ja, om weer te scheiden als je hertrouwt bent (zonder dat daar een wettige reden om was) gaat mi te ver.

Dat is dus zonde óp zonde stapelen, echtbreuk óp echtbreuk..............

Bericht door **Tiberius** » 31 mar 2007, 10:42

Rens schreef:
JolandaOudshoorn schreef:Dus: hetrouwen als de ander overspel pleegt mag? Want de ander kan als dood worden beschouwt.
In het andere topic (ik weet niet meer welke) heb ik dit ook zo vermeld.
En ja, om weer te scheiden als je hertrouwt bent (zonder dat daar een wettige reden om was) gaat mi te ver.
Dat is dus zonde óp zonde stapelen, echtbreuk óp echtbreuk..............

Klopt. Niet doen dus.

@Bert: als ik het verslag zo lees, komt het me voor, dat het de mening van ds. Van Kooten is.

memento · Bericht door **memento** » 31 mar 2007, 11:07

Er wordt hier steeds gesproken over overspel doen. Het is goed om te bedenken dat dat woord in OT betekenis alleen slaat op sexuele omgang met een ander. In het OT was de sexuele omgang namelijk een beeld, een teken, van de eenheid van man en vrouw.

In onze tijd wordt veel meer dan dit al als overspel gezien. Zo zijn er mensen die flirten met een andere man/vrouw al als overspel zien. Nu is dit zeker zonde, en valt ook onder het 7e gebod, maar het is niet het overspel waar de bijbel scheiding op toelaat.

Daarbij blijf ik de vraag 'mag je' in deze zaken verkeerd vinden. Die vraag mag pas komen nadat alle pogingen tot verzoening mislukt zijn. Vergeving is de kern van ons geloof, en wie bedenkt hoeveel geestelijk overspel wij plegen tegenover God, zijn wij deze vergevingsgezindheid ook verschuldigd tegen zijn naaste. Heeft Jezus ons niet leren bidden: 'en vergeef ons onze schulden (zonden), zoals wij vergeven die ons schuldig zijn (die tegen ons gezondigd hebben'?

parsifal · Bericht door **parsifal** » 31 mar 2007, 11:47

memento schreef: Daarbij blijf ik de vraag 'mag je' in deze zaken verkeerd vinden. Die vraag mag pas komen nadat alle pogingen tot verzoening mislukt zijn. Vergeving is de kern van ons geloof, en wie bedenkt hoeveel geestelijk overspel wij plegen tegenover God, zijn wij deze vergevingsgezindheid ook verschuldigd tegen zijn naaste. Heeft Jezus ons niet leren bidden: 'en vergeef ons onze schulden (zonden), zoals wij vergeven die ons schuldig zijn (die tegen ons gezondigd hebben'?

Hier ben ik het deels mee eens. Als we hier ook de zaken maar niet symmetrisch gaan zien. Naar God toe heeft iemand misschien (zwak uitgedrukt) de plicht om een ander zonden te vergeven, maar dit mag nooit vertaald worden in een recht van de schuldige of een plicht richting de samenleving.

Bert Mulder · Bericht door **Bert Mulder** » 31 mar 2007, 17:12

Tiberius schreef:
Rens schreef:
JolandaOudshoorn schreef:Dus: hetrouwen als de ander overspel pleegt mag? Want de ander kan als dood worden beschouwt.
In het andere topic (ik weet niet meer welke) heb ik dit ook zo vermeld.
En ja, om weer te scheiden als je hertrouwt bent (zonder dat daar een wettige reden om was) gaat mi te ver.
Dat is dus zonde óp zonde stapelen, echtbreuk óp echtbreuk..............
Klopt. Niet doen dus.

@Bert: als ik het verslag zo lees, komt het me voor, dat het de mening van ds. Van Kooten is.

Lijkt me toch wel, dat Ds. Mallan, op dat punt, het met hem eens was...

En daarom citeerde ik dat, uit geheugen, als zijn opinie.

Bert Mulder · Bericht door **Bert Mulder** » 31 mar 2007, 17:23

memento schreef:Er wordt hier steeds gesproken over overspel doen. Het is goed om te bedenken dat dat woord in OT betekenis alleen slaat op sexuele omgang met een ander. In het OT was de sexuele omgang namelijk een beeld, een teken, van de eenheid van man en vrouw.

In onze tijd wordt veel meer dan dit al als overspel gezien. Zo zijn er mensen die flirten met een andere man/vrouw al als overspel zien. Nu is dit zeker zonde, en valt ook onder het 7e gebod, maar het is niet het overspel waar de bijbel scheiding op toelaat.

Daarbij blijf ik de vraag 'mag je' in deze zaken verkeerd vinden. Die vraag mag pas komen nadat alle pogingen tot verzoening mislukt zijn. Vergeving is de kern van ons geloof, en wie bedenkt hoeveel geestelijk overspel wij plegen tegenover God, zijn wij deze vergevingsgezindheid ook verschuldigd tegen zijn naaste. Heeft Jezus ons niet leren bidden: 'en vergeef ons onze schulden (zonden), zoals wij vergeven die ons schuldig zijn (die tegen ons gezondigd hebben'?

Ben ik het met je eens, Momento. Echtscheiding, zelfs in geval van overspel, is een nooduitgang.

Verder, over hertrouwen gesproken, en het wel of niet in een "her-huwelijk blijven:

Nu is dit een punt, waar wij met ons verdonkerd verstand niet makkelijk bij kunnen komen. Dus moeten we hier wel heel voorzichtig mee omgaan, zoals ik ook al eerder gezegd heb.

Nu kan ik de positie inzien, dat men zegd, over weer scheiden: dat is dan zonde op zonde stapelen.

Maar aan de andere kant zie ik het zo, dat hertrouwd blijven in wezen een 'in staat van zonde' leven is, en wel de zonde tegen het 7e gebod, en evenzo, het maakt ondertussen het weer samengaan met de 'echte' echtgenoot onmogelijk, zolang men met een ander hertrouwd is.

En wederzijdse vergiffenis, en, indien en voor zo ver mogelijk, herstel van het 'echte' huwelijk is, mijns insziens, wel de Bijbelse plicht.