Hertrouwen na echtscheiding?

[eilander]

Oké, beschouw mijn reactie, voor zover niet relevant, dan als niet geschreven.

[Tiberius]

Later zal dit een vervolg krijgen in reactie op de visie van ds. Engelsma, die stelt dat ieder tweede huwelijk zolang de eerste huwelijkspartner nog leeft, een gedurig overspel is, ongeacht of er overspel is gepleegd door de schuldige partij of niet. Daarmee brengt ds. Engelsma velen in gewetensnood die na overspel van hun huwelijkspartner een tweede huwelijk zijn aangegaan. Deze visie wordt ook aangehangen door Lilian1975.

Daar ben ik wel benieuwd naar.
Want over het eerste is denk ik geen discussie: iedereen begrijpt denk ik wel dat het pendelen tussen de eerste en tweede huwelijkspartner niet goed is. In ieder geval is dat niet de casus die Dodo opgaf.

[Lilian1975]

citaat zonderling

Sorry, ik dacht dat vers 4 duidelijk genoeg was. Daarom ben ik er ook niet op ingegaan, want ieder kan het zelf lezen. De woorden uit je reactie die ik hierboven vet gemaakt heb, moet je eens vergelijken met wat er echt (ja, echt!) staat in vers 4:

Zo zal haar eerste man, die haar heeft laten gaan, haar niet mogen wedernemen, dat zij hem ter vrouw zij, nadat zij is verontreinigd geworden; want dat is een gruwel voor het aangezicht des HEEREN; alzo zult gij het land niet doen zondigen, dat u de HEERE uw God ten erve geeft.

Er staat heel duidelijk dat haar eerste man zijn eerste vrouw niet mag terugnemen. Dat gaat dus WEL om het niet weer toestaan van dit eerste huwelijk. En dat zegt dus WEL dat dit eerste huwelijk door God niet meer erkend wordt. Verder staat er ook dat "DAT" een gruwel is, en dit "DAT" is toch echt het wedernemen door de eerste man. Dit is uit het verband en grammaticaal zo duidelijk, dat het voor mij onbegrijpelijk is dat iemand dit anders lezen kan.

Er staat inderdaad een ; en dan het woordje dat. Maar jij verbindt er andere grammaticale conclusies aan dan ik. Het woordje dat na die ; slaat op de hele opsomming van zonden uit de verzen vooraf en wat er dreigt te gebeuren. Waarvan ik er nu 2 noem:

1) Ze is verontreinigd door het nieuwe huwelijk, (omdat het in feite overspel is). (Want, alzo van de beginne mag de mens niet scheiden wat God heeft samengevoegd. De scheidbrief is gegeven vanwege de hardigheid onze harten, maar alleen omdat God de zwakken, vaak de vrouw, beschermde tegen zondige en vernederende praktijken door zo'n slechte echtgenoot. Maar niet om de vrouw zelf weer zonde van overspel te laten doen. Waar staat namelijk in het OT dat God dóór de scheidbrief toestemming geeft om te hertrouwen?
Ik kan dat nergens vinden. Wel dat de vrouw door een andere man ten huwelijk genomen mag worden na de dood van haar man.)
2) Het terugnemen van de vrouw door de eerste man vanwege geldgewin dat is ook een gruwel. En daarom mag hij haar niet terugnemen.

citaat zonderling
Natuurlijk zijn er in de verzen 1-3 zaken genoemd die tegen Gods oorspronkelijke instelling waren. Maar in die tijd was er nog de toelating van de scheidbrief. Daar lag dus niet de eerste oorzaak van het verbod om de vrouw weer terug te nemen.

Zie boven. Waar in het OT lees je dat God toestemming geeft om te hertrouwen na de scheidbrief ? Waar ook nog vooraf gaat dat die scheidbrief ten diepste niet Gods wil was, maar gegeven vanwege onze zondige praktijken, en die in te dammen.

citaat zonderling
En vers 3 zegt ook dat het niet uitmaakt wanneer de tweede man gewoon gestorven is of dat er een scheidbrief was. Het gaat dus niet om de opeenstapeling van zaken in de verzen 1-3, maar het gaat wel degelijk om een uitdrukkelijk verbod dat de eerste man zijn vrouw weer terugneemt, nadat zij in een ander huwelijk met een andere man geweest is.

Ik kan even niet op het goede woord komen. Maar misschien wordt het bijna een beetje spottend /onverschillig vertelt al die zonden. Het maakt gewoon niet uit, het is allemaal even erg, het gaat allemaal zo tegen de wil van God in, omdat die hele paradijsbloem op deze manier zo kapot wordt gemaakt...

Vervolgens als je de grammaticale consequente trekt die ik lees is het geen uitdrukkelijk verbod omdat ze nu de tweede man zou hebben toebehoort. Maar omdat het dus een eindeloze bespotting is van het huwelijk door de mens.

citaat Lianne1975
Verder zeg je ( even in mijn eigen woorden) dat het klopt dat God alleen scheiding maakt. Maar dat God vanwege de zonde wetten maakt die dat anders maakt.

citaat zonderling Heb ik dat gezegd? Nee: ik heb gezegd dat in de burgerlijke wetten en andere voorschriften de gevolgen van de zonde zichtbaar zijn, maar dat er nooit wetten gegeven kunnen worden die strijden tegen de eeuwigdurende zedelijke wet (zoals uitgedrukt in de 10 geboden)

Ja dat had ik inderdaad zo opgevat.
En inhakend daarop. De eeuwigdurende wet is o.a Gij zult niet echtbreken en gij zult geen overspel doen.
Als God toelaat in de burgelijke wet de mogelijkheid van de scheidbrief. Is dat niet omdat Hij zegt, dus het huwelijk bestaat in Mijn ogen niet meer. Het is wel een mogelijkbeid (ter bescherming van mensen vanwege de zonden) om gescheiden te leven in praktische zin. Maar nogmaals ik lees nergens in het OT dat God zegt je mag hertrouwen (behalve na overlijden)

Ik weet niet of het een goed voorbeeld is.
Maar bijv. het gescheiden zijn van tafel en bed.
Dus het huwelijk is er nog wel. Maar wordt praktisch geen gestalte gegeven. En zolang die situatie zo is mag/mocht er door de ander volgens de Nederlandse wet niet hertrouwt worden. Het is een voorbeeld, dus loopt altijd ergens mank[/quote]

citaat Lianne1975
Maar dan lees ik in NT dat Jezus weer zegt dat het alzo niet is geweest,dus dan wordt het weer door Hem gecorrigeerd. Hoe kan je dan nog een beroep op deze wet doen?
Verder zijn die wetten door Mozes aan het volk Israël gegeven. Die gelden niet meer in het NT.

citaat zonderling
Ik doe geen beroep op deze wet om die 1-op-1 over te brengen naar het NT. Ik heb deze casus alleen naar voren gebracht - zoals diverse malen uitgelegd - om duidelijk te maken dat het niet waar is dat alleen de dood een huwelijk ontbindt, maar dat er omstandigheden zijn - hier onder het OT, maar deze zijn er ook onder het NT - waarin het huwelijk reeds ontbonden is vóór de dood. En op het NT hoop ik nog later terug te komen in mijn nu meermalen beloofde reactie.

Is goed en ik begrijp ook waarom je reactie wat langer duurt. En zou je dan de vraag mee willen nemen waar in het OT gezegd wordt dat er hertrouwt mag worden omdat er een scheidbrief is. Dus waar wordt dat nadrukkelijk gezegd, toegestaan door de Heere. En dan niet een interpretatie tussen de regels door. Die dus verschillend uitgelegd kan worden. Dus zoals er nadrukkelijk staat bij overlijden eerste man dan zal zij een andere man ter vrouw zijn e.d.?

Want ik kan mij niet voorstellen als iets wat zo anders wordt dan hoe de Heere het in de eeuwigdurende wet zegt, hier niet uitdrukkelijk toestemming voor wordt gegeven. Terwijl igv overlijden dit nadrukkelijk wel een aantal keren wordt gedaan. Terwijl God nadrukkelijk zegt dat alleen Hij scheiding aanbrengt. En dat gebeurt dan door de dood, wat Hij in Zijn Hand heeft.
En het hertrouwen eigenlijk veel logischer is.
En waarom God eist Gij zult niet echtbreken, geen overspel doen. En dan toch de mogelijkheid geeft dat het huwelijk ook in Zijn ogen verbroken is, niet meer bestaat, buiten de dood om. (En dat dat wat anders is dat de mensen in praktische zin niet meer bijelkaar zijn, dat onderscheid dus)

[Jantje]

http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/143 ... en-die-de/

@Lilian1975, wellicht kan bovenstaande link je een stuk verder helpen. De mening van @Zonderling wordt in dit stukje geheel ondersteund. Ik ben het dan ook helemaal eens met zijn visie en snap werkelijk niet waarom jij het niet met hem eens kunt zijn. Het is toch heel duidelijk wat er in Deuteronomium 24 staat???

Ik heb het even niet bij de hand, maar is er geen Bijbelverklaring die wat zegt over dit gedeelte? Misschien verschaft dat duidelijkheid?

[Zonderling]

Misschien moeten we Deut. 24 nu laten rusten. Ik hoop terug te komen op het NT en de opvatting van ds Engelsma dat het eerste huwelijk tot de dood toe in stand blijft ongeacht wat er later gebeurt aan overspel, tweede huwelijk, meerdere relaties, enzovoort. Alsook dat ieder tweede huwelijk (als de eerste man of vrouw nog leeft) een gedurig overspel is. Dat wordt echter op zijn vroegst eind deze week.

[Lilian1975]

Misschien moeten we Deut. 24 nu laten rusten. Ik hoop terug te komen op het NT en de opvatting van ds Engelsma dat het eerste huwelijk tot de dood toe in stand blijft ongeacht wat er later gebeurt aan overspel, tweede huwelijk, meerdere relaties, enzovoort. Alsook dat ieder tweede huwelijk (als de eerste man of vrouw nog leeft) een gedurig overspel is. Dat wordt echter op zijn vroegst eind deze week.

Nou... met dat wachten ben ik het echt eens. Begrijp ik echt. Maar met het laten rusten van Deut 24 eigenlijk niet. Want dat gedeelte zou volgens jou juist aantonen dat ook voor God een einde aan dat huweliijk is gekomen. Verder is juist nu deze wet uit deut waarnaar terugverwezen wordt in het NT. En waar Jezus op zegt: MAAR Ik zeg u....

[Zonderling]

Misschien moeten we Deut. 24 nu laten rusten. Ik hoop terug te komen op het NT en de opvatting van ds Engelsma dat het eerste huwelijk tot de dood toe in stand blijft ongeacht wat er later gebeurt aan overspel, tweede huwelijk, meerdere relaties, enzovoort. Alsook dat ieder tweede huwelijk (als de eerste man of vrouw nog leeft) een gedurig overspel is. Dat wordt echter op zijn vroegst eind deze week.

Nou... met dat wachten ben ik het echt eens. Begrijp ik echt. Maar met het laten rusten van Deut 24 eigenlijk niet. Want dat gedeelte zou volgens jou juist aantonen dat ook voor God een einde aan dat huweliijk is gekomen. Verder is juist nu deze wet uit deut waarnaar terugverwezen wordt in het NT. En waar Jezus op zegt: MAAR Ik zeg u....

a) Dat argument begrijp ik ten dele: want de Heere Jezus verwierp inderdaad de scheidbrief omdat het vanaf den beginne (Gen. 2) niet zo was geweest. En zelfs in Deut. 24:1-3 wordt wel over een scheidbrief gesproken, maar wordt deze scheidbrief ook daar niet goedgekeurd !!
Maar Deut. 24:4 spreekt niet meer over de instelling van de scheidbrief. In deze tekst spreekt de Heere Zelf ('voor het aangezicht des HEEREN'). En van die woorden in vers 4 (die dus van de Heere Zelf waren, niet van Mozes of een ander) zegt de Heere Jezus niet: 'MAAR Ik zeg u'. Dat betekent dat we vers 4 nog steeds heel erg serieus mogen (moeten) nemen...

(- tussen haakjes: dat het hier om geldgewin gaat, is maar een interpretatie; de tekst geeft er geen enkele aanleiding toe dit te denken en het verbod om de vrouw terug te nemen is onbepaald: er staat niet: gij zult haar bruidschat niet nemen of iets dergelijks. De bewering dat allereerst om die reden dit verbod gegeven is, kan ik niet aannemen. Het kan hooguit iets bijkomends zijn.
- wel beschermt deze wet de vrouw dat zij niet heen en weer geschoven wordt tussen twee mannen wat inderdaad een uiterste gruwel is. Maar in vers 3 wordt aangegeven dat deze wet ook geldt wanneer de tweede man gestorven is; dan blijft het volgens deze wet een gruwel voor God om de vrouw alsnog terug te nemen.)

b) De Heere verwerpt de scheidbrief, de Heere verwerpt ook overspel. Maar gegeven het feit dat er een scheidbrief geweest is onder het OT of dat er overspel geweest is onder het NT en eventueel een hertrouwen van de overspelige partij of nog meerdere relaties, enz., kan het wel zo zijn dat de Heere ook onder het NT niet meer goedkeurt dat een eerste huwelijk nog hersteld wordt (vanwege de flagrante schending ervan en vanwege de heiligheid van het huwelijk). En dus ook niet meer met dit huwelijk rekent ten aanzien van de partij die NIET schuldig stond aan overspel, enzovoort.

c) Dat is niet in strijd met Zijn heilige, eeuwigdurende wet. Evenmin als het in strijd is met Zijn eeuwigdurende wet dat er situaties zijn waarin we onze ouders niet gehoorzaam mogen zijn ondanks het vijfde gebod ('Eer uw vader en moeder'), dat de doodslager ook gedood wordt door de overheid ondanks het zesde gebod ('Gij zult niet doodslaan'), dat Egypte door Israël beroofd werd ondanks het achtste gebod ('Gij zult niet stelen'), enzovoort.

Ik wil dit van mijn kant dit het laatste laten zijn in dit gesprek over Deut. 24, waarbij ik nu alvast heel voorzichtig de lijn doorgetrokken heb naar het NT. We zijn allebei stugge volhouders , maar ik denk dat het nu wel genoeg geweest is wat betreft Deut. 24; van mijn kant mag je daar geen specifieke bijdragen meer over verwachten, zeker niet omdat er geen nieuwe argumenten meer op tafel komen. Het zou ook de anderen maar gaan vervelen.

[Tiberius]

Het zou ook de anderen maar gaan vervelen.

Nee hoor; ik volg het met belangstelling. Gaan jullie wat dat betreft gerust je gang.

[liz boer]

Het zou ook de anderen maar gaan vervelen.

Nee hoor; ik volg het met belangstelling. Gaan jullie wat dat betreft gerust je gang.

Ja ik ook ik heb eveneens mijn vratwn en heb op sommige antwoord gekregen.

[Lilian1975]

Misschien moeten we Deut. 24 nu laten rusten. Ik hoop terug te komen op het NT en de opvatting van ds Engelsma dat het eerste huwelijk tot de dood toe in stand blijft ongeacht wat er later gebeurt aan overspel, tweede huwelijk, meerdere relaties, enzovoort. Alsook dat ieder tweede huwelijk (als de eerste man of vrouw nog leeft) een gedurig overspel is. Dat wordt echter op zijn vroegst eind deze week.

Nou... met dat wachten ben ik het echt eens. Begrijp ik echt. Maar met het laten rusten van Deut 24 eigenlijk niet. Want dat gedeelte zou volgens jou juist aantonen dat ook voor God een einde aan dat huweliijk is gekomen. Verder is juist nu deze wet uit deut waarnaar terugverwezen wordt in het NT. En waar Jezus op zegt: MAAR Ik zeg u....

a) Dat argument begrijp ik ten dele: want de Heere Jezus verwierp inderdaad de scheidbrief omdat het vanaf den beginne (Gen. 2) niet zo was geweest. En zelfs in Deut. 24:1-3 wordt wel over een scheidbrief gesproken, maar wordt deze scheidbrief ook daar niet goedgekeurd !!
Maar Deut. 24:4 spreekt niet meer over de instelling van de scheidbrief. In deze tekst spreekt de Heere Zelf ('voor het aangezicht des HEEREN'). En van die woorden in vers 4 (die dus van de Heere Zelf waren, niet van Mozes of een ander) zegt de Heere Jezus niet: 'MAAR Ik zeg u'. Dat betekent dat we vers 4 nog steeds heel erg serieus mogen (moeten) nemen...

(- tussen haakjes: dat het hier om geldgewin gaat, is maar een interpretatie; de tekst geeft er geen enkele aanleiding toe dit te denken en het verbod om de vrouw terug te nemen is onbepaald: er staat niet: gij zult haar bruidschat niet nemen of iets dergelijks. De bewering dat allereerst om die reden dit verbod gegeven is, kan ik niet aannemen. Het kan hooguit iets bijkomends zijn.
- wel beschermt deze wet de vrouw dat zij niet heen en weer geschoven wordt tussen twee mannen wat inderdaad een uiterste gruwel is. Maar in vers 3 wordt aangegeven dat deze wet ook geldt wanneer de tweede man gestorven is; dan blijft het volgens deze wet een gruwel voor God om de vrouw alsnog terug te nemen.)

b) De Heere verwerpt de scheidbrief, de Heere verwerpt ook overspel. Maar gegeven het feit dat er een scheidbrief geweest is onder het OT of dat er overspel geweest is onder het NT en eventueel een hertrouwen van de overspelige partij of nog meerdere relaties, enz., kan het wel zo zijn dat de Heere ook onder het NT niet meer goedkeurt dat een eerste huwelijk nog hersteld wordt (vanwege de flagrante schending ervan en vanwege de heiligheid van het huwelijk). En dus ook niet meer met dit huwelijk rekent ten aanzien van de partij die NIET schuldig stond aan overspel, enzovoort.

c) Dat is niet in strijd met Zijn heilige, eeuwigdurende wet. Evenmin als het in strijd is met Zijn eeuwigdurende wet dat er situaties zijn waarin we onze ouders niet gehoorzaam mogen zijn ondanks het vijfde gebod ('Eer uw vader en moeder'), dat de doodslager ook gedood wordt door de overheid ondanks het zesde gebod ('Gij zult niet doodslaan'), dat Egypte door Israël beroofd werd ondanks het achtste gebod ('Gij zult niet stelen'), enzovoort.

Ik wil dit van mijn kant dit het laatste laten zijn in dit gesprek over Deut. 24, waarbij ik nu alvast heel voorzichtig de lijn doorgetrokken heb naar het NT. We zijn allebei stugge volhouders , maar ik denk dat het nu wel genoeg geweest is wat betreft Deut. 24; van mijn kant mag je daar geen specifieke bijdragen meer over verwachten, zeker niet omdat er geen nieuwe argumenten meer op tafel komen. Het zou ook de anderen maar gaan vervelen.

Ad a) vers 4 neem ik ook uiterst serieus . Alleen jij geeft er een andere betekenis aan dan ik. En die betekenis heb jij bij punt b nodig om de weg van hertrouwen buiten het overlijden van de ander om open te laten.
Opvallend trouwens dat je tot nu toe niet een bijbelgedeelte noemt waar expliciet gezegd word dat hertrouwen mag buiten overlijden om. Ik blijf het nl. opvallend vinden dat dat meerdere keren wel staat als er sprake is van overlijden Maar dus niet na echtbreuk. Wat heeft dat te zeggen, denk jij?

Ja dat geldgewin is een interpretatie, maar ook dat heen en weer geschuif. Wat een gruwel is, is eigenlijk niet meer relevant. Omdat de Heere Jezus er een streep door trekt. Zie mijn opmerking ad)B
Verder heb je het eerder over die punt komma in vers 4. In de grondtaal staat geen punt komma. De grammaticale consequente baseer je dus vertalingen, maar niet vanuit de grondtekst.

Adb) Jezus verwerpt niet alleen de scheidbrief, maar ook het beroep op andere wetten die daarmee verband houden. Dus ook Deut 24 is niet meer van belang voor of uberhaupt de weg open ligt voor hertrouwen.

Ad c) Jezus herstelt dus weer de eeuwigdurend Wet wat God samengevoegd heeft, scheidde de mens niet. Dus daarom alleen al kan scheiding en hertrouwen voor christenen niet.

[Zonderling]

Ik moet even twee dingen rechtzetten.

- ik zou tot dusver geen Bijbelgedeelten genoemd hebben die hertrouwen toestaan vóór het overlijden van de andere partij.
Onjuist want de hele discussie ging juist over de interpretatie van Matth. 19:9. ik ben daar uitgebreid op ingegaan. Je hebt me toen zelfs verweten dat ik mij slechts op één woordje in deze tekst zou baseren. We hebben besloten de discussie over deze tekst en andere teksten uit het NT uit te stellen totdat ik op het artikel van ds Engelsma zou zijn ingegaan (omdat dat jouw mening vertegenwoordigt). Verwijt mij dan niet dat ik geen enkel ander Bijbelgedeelte over hertrouwen naar voren breng. Overigens is tussendoor ook nog een andere Bijbeltekst kort ter sprake gekomen.

- ik zou mij beroepen hebben op de puntkomma in Deut. 24:4. Onjuist. Ik heb alleen gezegd dat het uit het verband en grammaticaal duidelijk was. De puntkomma heb jijzelf ter sprake gebracht, niet ik! Vreemd dat je dit nu aan mij toeschrijft. [Ook zonder leestekens is het m.i. duidelijk. Daarnaast staat er in de Masoretische (Hebreeuwse) tekst op de plaats van de puntkomma een atnach accent en die is vergelijkbaar met een puntkomma.]

[Chrisje72]

Wel interressant wat Matthew Henry zegt over deut. 24
Deuteronomium 24:1
"Wanneer een man een vrouw zal genomen en die getrouwd hebben, zo zal het geschieden, indien zij geen genade zal vinden in zijn ogen, omdat hij iets schandelijks aan haar gevonden heeft, dat hij haar een scheidbrief zal schrijven, en in haar hand geven, en ze laten gaan uit zijn huis."
Studie Bijbel
https://play.google.com/store/apps/deta ... die.bijbel
Kan het helaas niet kopiëren vanuit de app.

[Jantje]

Deuteronomium 24: 1-4
Dit is nu het verlof, de toelating, waarop de Farizeeën verkeerd wezen als op een gebod, Mattheus 19:7. Mozes heeft geboden haar een scheidbrief te geven, het was niet zo, onze Heiland zei hun dat hij het slechts heeft toegelaten vanwege de hardheid van hun harten, uit vrees dat zij met hardheid over hun vrouwen geheerst, of wellicht ze gedood zouden hebben, indien zij geen vrijheid hadden om te scheiden. Waarschijnlijk waren echtscheidingen reeds vroeger in gebruik, dit wordt als een aangenomen zaak beschouwd in Leviticus 21:14, en Mozes achtte het nodig er enige regelen voor vast te stellen.
1. Dat een man niet van zijn vrouw mag scheiden, tenzij hij iets schandelijks aan haar gevonden heeft. Het was niet genoeg te zeggen dat hij niet van haar hield, of dat hij meer hield van een andere, maar hij moet een reden aantonen voor zijn mishagen in haar, iets waardoor zij onaangenaam en aanstotelijk voor hem was, of schoon het haar voor iemand andere niet onaangenaam behoefde te maken. Dit schandelijke moet iets zijn, dat minder was de overspel, want daarvoor zou zij ter dood moeten gebracht worden, en minder dan het vermoeden, de verdenking er van, want in dat geval zou hij haar het bitter water van de ijveringen kunnen laten drinken, maar het betekent of een lichtzinnigheid van gedrag, of een gemelijkheid van gemoedsaard, of wel de een of andere walglijke kwaal, ja, sommige Joodse schrijvers menen dat een stinkende adem al reden genoeg was om echtscheiding te vorderen. Wat er nu ook mee bedoeld zij, blijkbaar was het iets van belang, zodat de latere Joodse leraars gedwaald hebben, die echtscheidingen toelieten om allerlei oorzaak. al was die nog zo beuzelachtig, Mattheus 19:3.
2. Dat het niet mondeling, niet door het gesproken woord moest geschieden, want dat woord zou in haast kunnen gesproken zijn, maar schriftelijk, en dat wel in behoorlijke vorm, en plechtig verklaard voor getuigen, dat het zijn eigen, vrijwillige, wel overwogen daad was, hetgeen dus een werk was van tijd, en nog ruimte liet voor na denken, zodat het niet roekeloos of in overijling gedaan werd.
3. Dat de echtgenoot dit geschrift in de hand van zijn vrouw moet geven en haar wegzenden, hetgeen, naar sommigen denken, hem verplichtte haar te begiftigen, of behoorlijk te verzorgen overeenkomstig haar staat, dat een hulp voor haar kon wezen, om te hertrouwen, hiervoor was een goede reden, daar de oorzaak van de twist niet haar schuld, maar haar ongeluk was.
4. Dat het haar geoorloofd was te hertrouwen, vers 2. De scheiding had het huwelijk even volstrekt ontbonden als de dood het zou ontbonden hebben, zodat zij even vrij was om te huwen, als wanneer haar echtgenoot gestorven was.
5. Dat zij, indien haar tweede echtgenoot stierf of haar een scheidbrief gaf, wel voor de derde maal mocht huwen, maar dat haar eerste echtgenoot haar nooit weer tot zich mocht nemen, vers 3 en 4, dat hij wel had mogen doen indien zij geen andere getrouwd had, want door deze haar daad had zij voor altijd afstand van hem gedaan, en voor hem moest zij dan als verontreinigd beschouwd worden hoewel niet voor een ander. De Joodse schrijvers zeggen, dat dit was om een uiterst lage en slechte gewoonte te voorkomen, in gebruik bij de Egyptenaren, namelijk van vrouwen te ruilen, of wellicht was het om te voorkomen, dat mannen in onbezonnenheid een scheidbrief gaven aan hun vrouwen, want de aldus gescheidene vrouw zou, in wraakoefening, terstond met een ander kunnen huwen, en de man, die haar had weggezonden, zou, hoe hij ook dacht zijn lot te verbeteren door een andere keuze kunnen bevinden, dat de tweede nog erger is dan de eerste was, nog iets onaangenamers had, zodat hij zijn eerste vrouw terug verlangde. "Neen", zegt deze wet, "gij zult haar niet hebben, gij hadt haar moeten houden, toen gij haar had". Het is het beste om tevreden te wezen met hetgeen wij hebben, daar veranderingen uit ontevredenheid dikwijls blijken verslimmeringen te zijn. Het ongerief, dat wij kennen, is gewoonlijk beter, hoewel wij geneigd zijn te denken dat het erger is, dan het ongerief, dat wij niet kennen. Door de strengheid van deze wet toont God ons de rijkdom van Zijn genade, in Zijn bereidwilligheid om verzoend te zijn met Zijn volk, dat van Hem afgehoereerd heeft, Gij hebt met vele boeleerders geboeleerd, keer nochtans weer tot Mij, spreekt de Heere, Jeremia 3:1, want Zijn gedachten en wegen zijn hoger dan de onze.

Matthew Henry, http://www.matthewhenry.nl/bijbelverkla ... eronomium/

[Zonderling]

Dank voor dit citaat. Ik had het niet eerder gelezen, maar punt 5 verwoordt duidelijk wat ik hier ook gezegd heb: het tweede huwelijk maakte terugkeer naar het eerste huwelijk definitief onmogelijk! (Terwijl een derde huwelijk wel mogelijk was.) En dit was geen menselijke inzetting, maar een Goddelijke, hoewel onder het oude verbond.

[Lilian1975]

Ik moet even twee dingen rechtzetten.

- ik zou tot dusver geen Bijbelgedeelten genoemd hebben die hertrouwen toestaan vóór het overlijden van de andere partij.
Onjuist want de hele discussie ging juist over de interpretatie van Matth. 19:9. ik ben daar uitgebreid op ingegaan. Je hebt me toen zelfs verweten dat ik mij slechts op één woordje in deze tekst zou baseren. We hebben besloten de discussie over deze tekst en andere teksten uit het NT uit te stellen totdat ik op het artikel van ds Engelsma zou zijn ingegaan (omdat dat jouw mening vertegenwoordigt). Verwijt mij dan niet dat ik geen enkel ander Bijbelgedeelte over hertrouwen naar voren breng. Overigens is tussendoor ook nog een andere Bijbeltekst kort ter sprake gekomen.

- ik zou mij beroepen hebben op de puntkomma in Deut. 24:4. Onjuist. Ik heb alleen gezegd dat het uit het verband en grammaticaal duidelijk was. De puntkomma heb jijzelf ter sprake gebracht, niet ik! Vreemd dat je dit nu aan mij toeschrijft. [Ook zonder leestekens is het m.i. duidelijk. Daarnaast staat er in de Masoretische (Hebreeuwse) tekst op de plaats van de puntkomma een atnach accent en die is vergelijkbaar met een puntkomma.]

Mijn vraag in de loop van deze discussie is geweest: Waar in het OT wordt expliciet toestemming gegeven om te hertrouwen na echtscheiding.? Of hertrouwen buiten het overlijden om? Dit zou namelijk een nieuwe wet zijn vloeiend uit de scheidbriefwet uit OT, die Jezus vernieuwd, verdiept. Ik heb deze teksten niet gevonden. Wat ik echt heel opvallend vind omdat dat wel gebeurt , meerdere keren zelfs, na overlijden van echtgenoot.
Dan staat er echt heel duidelijk iets in de trant dan zal de broer van de man of dan zal een andere man haar ten echtgenoot zijn .Terwijl dat nu juist veel "logischer" is, omdat God Zelf een einde aan het aardse huwelijk heeft gemaakt door de dood.
Opvallend dan dat als het veel minder "logisch" is dat niet een keer in het OT wordt gedaan. Vind jij dat niet opvallend? Zeker als je weet dat de Heere de scheidbrief verafschuwde. ( mogelijkheid om te scheiden) dan is het m.i. niet vanzelfsprekend dat er hertrouwt wordt, een vervolgstap op echtscheiding. En dus minder vanzelfsprekend zoals na overlijden, waar wel expliciet nadrukkelijk benoemt wordt dat het dan mag. En de broer van de man zelfs plichten had.

De enige tekst uit het OT waar jij uit conludeert dat het huwelijk woor God niet meer bestond na de scheidbrief met de eerste echtenoot, is die tekst uit Deut. Waar je het dus tussen de regels het misschien erin zou kunnen lezen.

Ook in de verklaring die Jan hierboven zet wordt in een voetnoot gezet dat dat dan zou betekenen dat. Dat is een invulling door ons, mensen. Maar niet letterlijk in het Woord te lezen. Deze betekenis wordt erin gelegd door ons. Maar ook hier zelfs geen verwijzingen naar andere teksten in het OT dat verklaart dat het volgt uit een instelling van God.

Daarnaast wordt de tekst in Deut ook nog eens verschillend uitgelegd. Zie de discussie tussen ons van de afgelopen dagen.
Deut 24 ging ik zo diep op in, omdat daarnaar verwezen wordt in het gesprek tussen Jezus en de Farizeeërs.
De andere bijbeltekst die jij waarschijnlijk bedoelt, is die uit Korinthe. Van de gelovige vrouw die weggestuurd wordt door haar ongelovige man.Ook van die tekst is toen gezegd dat dat niet inhoudt dat ze mag hertrouwen. (Stel dat die man tot bekering kwam?)
Hieronder een citaat over dit gedeelte wat ik onlangs ergens las. (In de uitleg is gebruik gemaakt van de NBG)

God haat de echtscheiding. Maar indien de scheiding door het toedoen van een ongelovige huwelijkspartner gebeurt, is de gelovige daarvoor niet verantwoordelijk. Hier wordt er niets over het hertrouwen gezegd. De uitdrukking "is niet gebonden" is niet hetzelfde woord dat voor de gewone binding in het huwelijk wordt gebruikt. Het woord is douloô wat betekent "verslaafd zijn". Hetzelfde woord vinden wij in Titus 2:3 waar staat dat oudere vrouwen "niet verslaafd aan veel wijn" mogen zijn. M.a.w. het huwelijk is geen toestand van slavernij. Omdat scheiding tegen de wil van God is, zou een gelovige misschien kost wat kost zulks willen verhinderen. Paulus leert echter dat de ongelovige zelf verantwoordelijk is voor wat hij doet.

De uitdrukking "is niet gebonden" houdt verband met de plicht van gehuwden om samen te blijven. Dit mag niet misbruikt worden om te beweren dat de gelovige dan zomaar mag hertrouwen, indien de ongelovige weggaat. Paulus heeft al gezegd wat moet gedaan worden indien een scheiding "tóch gebeurd" is, namelijk: "dan moet zij ongehuwd blijven of zich met haar man verzoenen" (1 Korintiërs 7:11).

Beiden plegen echtbreuk in een huwelijk na echtscheiding.

Het is opvallend dat er bijv. wel een geschiedenis als David en Bathseba genoemd wordt, overspel, en de gevolgen . Nieuwe huwelijken na overspel, of welke andere redenen dan ook, worde beschreven en vonden altijd pas plaats na de dood van de eerste echtgenoot. Maar nergens in de Bijbel komt een geschiedenis naar voren waar sprake is van de scheidbrief en hertrouwen. Ik weet het is misschien geen sterk argument, maar toch...

Afgelopen dagen las ik ergens dat de vroege kerk hertrouwen na echtscheiding niet toestond. Dat Erasmus, de humanist, de eerste geweest is die deze mogelijkheid open liet . En dat Calvijn en andere reformatoren dit overgenomen hebben. Als dat waar is. Is dat opvallend.

Wat betreft de punt komma. Excuses. Ik lees terug hoe het is gegaan. En kan je uitleggen waarom het gebeurt is. Jij bracht in dat het grammaticaal logisch zou zijn dat het woordje DAT sloeg op.als de de vrouw weer met de eerste man na de dood van de tweede etc. Ik ging die tekst lezen. En las daar die punt komma voor DAT. Waardoor ik dacht dat jij de punt komma zag als grammaticaal bewijs of grammaticaal logisch dat dat alleen op dat fictieve huwelijk sloeg
Terwijl ik , en dat nog steeds zo lees, het woordje dat slaat op de complete inhoud van vers 1_3 ( iets wat ook in de HSV studieBijbel wordt gedaan, dacht ik.)
Jij zegt dat het zonder leestekens ook duidelijjk is. Kennelijk niet, want in die Studiebijbel staat er letterlijk:

Dit is een goed voorbeeld van 'jurisprudentierecht ', waarbij v 1_3 de situatie schetst ( wanneer) en vers 4 de feitelijke wet is ( dan...). De wet verbiedt de eerste man om de vrouw die geen genade meer vond in zijn ogen, terug te nemen, nadat zij vervolgens nogmaals gescheiden is of weduwe is geworden. (Toevoeging van mij: let op er staat niet omdat God hen niet meer zag als hetgeen Hij samengevoegt heeft, en zij nemen de voorgaande verzen ook bijelkaar en nemen niet alleen het stukje eruit dat hertrouwen met eerste man een gruwel was)
Dan volgt dat stukje over de bruidsschat wat ik eerder vertelde.
Conclusie : kennelijk is het minder logisch /vanzelfsprekend als jij zegt.

Maar goed. De wet in Deut 24 en de wetten die daarmee samenhangen worden door de Heere Jezus Zelf vernieuwd, verdiept door de woorden MAAR Ik zeg u... etc. En dan volgt er iets nieuws...Dus is het nu inderdaad even niet van belang of het slaat op 1 of 3 verzen dat woordje dat.
En ook niet of een derde huwelijk mocht. Want ook deze wet was gelinieerd aan de scheidbriefwet...