Kennelijk hecht jij erg aan de vrijheid in de persoonlijke levenssfeer. Maar niet zo aan gelijke behandeling in openbare voorzieningen. En ook niet zo aan de vrijheid van een sociale of culturele minderheid.

Ik zie dat meer andersom. Naarmate een voorziening meer publiek is en er minder alternatieven zijn, is er minder ruimte voor uitsluiting. Als er inderdaad vier even slechte advertentiekrantjes zijn, vind ik het gewraakte beleid geen probleem. Maar als er maar één fatsoenlijke huis-aan-huis-krant is, dan is het monopoliseren daarvan een (weliswaar in importantie beperkt) gevaar voor de democratie. Dat vind ik vele malen ingrijpender dan de beperking voor ongelovigen om op één bepaalde camping te kunnen staan.

De vrijheid in de persoonlijke levenssfeer is nooit absoluut. Ook kerken en verenigingen kunnen beperkingen aanbrengen in de persoonlijke levenssfeer. Dat kan heel gerechtvaardigd zijn, wat mij betreft.

Interessante discussie. Hier wordt genoemd gehuwd of niet.
Er zijn campings die een groepje jongeren weigeren. Is dat niet toegestaan?
Een andere camping laat alleen volwassenen toe, het staat er anders 'camping zonder kinderen, rust'.
Wat ik verder om mij heen zie is dat de AVG met de voeten wordt vertreden.
Neefje laat mail zien met zijn eerste behaalde cijfer. Staan de cijfers van heel de klas in de mail genoemd. Slechts één voorbeeld.

DDD schreef:Kennelijk hecht jij erg aan de vrijheid in de persoonlijke levenssfeer. Maar niet zo aan gelijke behandeling in openbare voorzieningen. En ook niet zo aan de vrijheid van een sociale of culturele minderheid.

Ik zie dat meer andersom. Naarmate een voorziening meer publiek is en er minder alternatieven zijn, is er minder ruimte voor uitsluiting. Als er inderdaad vier even slechte advertentiekrantjes zijn, vind ik het gewraakte beleid geen probleem. Maar als er maar één fatsoenlijke huis-aan-huis-krant is, dan is het monopoliseren daarvan een (weliswaar in importantie beperkt) gevaar voor de democratie. Dat vind ik vele malen ingrijpender dan de beperking voor ongelovigen om op één bepaalde camping te kunnen staan.

De vrijheid in de persoonlijke levenssfeer is nooit absoluut. Ook kerken en verenigingen kunnen beperkingen aanbrengen in de persoonlijke levenssfeer. Dat kan heel gerechtvaardigd zijn, wat mij betreft.

Volgens mij zijn er voldoende alternatieven om reclame te maken of andere boodschappen onder de aandacht te brengen. Wat dacht je van internet? Of een folder? Of posters in de openbare ruimte? Of het prikbord in de supermarkt? Of de etalage bij de plaatselijke middenstand?

Ik hecht inderdaad enorm aan mijn vrijheid. Ik wens daarin niet beperkt te worden door een kerk of vereniging tegen mijn persoonlijke opvattingen in. Dat is slechts voorbehouden aan de overheid.

CvdW schreef:Interessante discussie. Hier wordt genoemd gehuwd of niet.
Er zijn campings die een groepje jongeren weigeren. Is dat niet toegestaan?
Een andere camping laat alleen volwassenen toe, het staat er anders 'camping zonder kinderen, rust'.
Wat ik verder om mij heen zie is dat de AVG met de voeten wordt vertreden.
Neefje laat mail zien met zijn eerste behaalde cijfer. Staan de cijfers van heel de klas in de mail genoemd. Slechts één voorbeeld.

Dat eerste is inderdaad wel interessant. Is leeftijd een andere uitsluitingsgrond dan gehuwd zijn, of is het beide privacy-gevoelige informatie.
Het eerste is dan weer gericht op het voorkomen van overlast, het tweede is meer persoonlijke voorkeur/principe van de eigenaar.

Leeftijd is in de AVG een regulier persoonsgegeven; burgerlijke staat een bijzonder persoonsgegeven, omdat dat iets zegt over iemands seksuele geaardheid.
De AVG gaat over verwerking (waaronder vastlegging) van persoonsgegevens, niet over selectie aan de poort.
Dat laatste is een zwak punt van de AVG, omdat je door selectie aan de poort een heel register krijgt met personen die aan dat betreffende selectiecriterium voldoen, hoewel je dat niet (expliciet) verwerkt. Anderzijds biedt de AVG dan wel bescherming als een persoon niet langer aan dat selectiecriterium voldoet.

Dus in jullie voorbeeld:
Die campingeigenaar mag wel bij boeking vragen of ze gehuwd zijn, maar mag dat niet opslaan (het is de vraag of je dat moet willen, maar goed, daar discussiëren jullie al vrolijk over; dus dat laat ik liggen).
Stel dat dat zo'n echtpaar tussen het tijdstip van boeking en de vakantie gaat scheiden, dan kunnen ze dus wel gewoon op die camping terecht (en hier is het weer de vraag of ze dat moeten willen, want dat zal niet zo'n gezellige vakantie worden).

Nee, zo werkt het niet helemaal. De AVG is niet de enige wet in Nederland, al lijkt het soms wel zo. Er zijn nog allerlei andere wetten die consumenten en burgers beschermen. Die moet je in onderlinge samenhang bekijken. In dit geval er er verschil op grond van de Wgb.

Maar wat mij betreft, gaat de discussie hier nu niet over wat wel en niet is toegestaan in onze samenleving, maar wat vanuit christelijk perspectief wenselijk zou zijn.

Ja klopt hoor, beide.
Ik vlieg hem alleen even vanuit het privacy-grondrecht (artikel 10), maar er zijn meer grondrechten.
Ook eens om hier verder alleen over het principiële aspect te hebben. Maar het dacht me goed om het toch even recht te zetten, omdat er nogal wat op de AVG gegooid wordt, wat daar niet thuishoort.

Zo raar is het voorbeeld van het trouwboekje niet. Er zijn nu toch ook campings waar bepaalde regels gelden, zoals rokken voor dames, geen strandbezoek op zondag etc. Ik vind dit in het verlengde daarvan liggen.

Ik deel de visie van @ DDD dat een huis aan huisblad, met name wanneer het de enige in het dorp is, niet zijn eigen stempel kan drukken op de berichtgeving en advertenties. Ik snap het probleem hierin niet. In het dorp waar ik ben opgegroeid stonden de kerkdiensten ook naast de zondagse wijnproeverij genoemd. Mensen die normaliter naar een kerkdienst gaan, gaan heus niet ineens wijnproeven en visa versa. Het riekt mijns inziens naar censuur.

DDD schreef:Dat vind ik niet. Een camping is een samenleving in het klein. Als je als campingeigenaar wilt dat jouw camping zoveel mogelijk Gods koninkrijk weerspiegelt, dan vind ik dat je het volste recht zou moeten hebben om een beperkt toelatingsbeleid te hanteren.

Iets anders is, of je een minder goede christen bent, als je dat niet doet. Ik meen vooralsnog van niet, omdat de verantwoordelijkheid van een christen voor andermans keuzes niet onbeperkt is. Maar ik kan me ook een ander standpunt voorstellen, want je werkt wel mee aan de acceptatie van iets waar je niet achter staat.

Maar dat geldt voor heel veel beroepsgroepen.
Neem de ICT bijvoorbeeld , als je weet dat mensen over het door jouw aangelegde WiFi-netwerk porno of nog erger gaan kijken, bijvoorbeeld in een gevangenis.

Maar zou je daar dan ook verantwoordelijk voor zijn?

Nee natuurlijk niet. Dat is de verantwoordelijkheid van de gebruiker.

En waarom is dat natuurlijk?

Staat er achter: omdat dat de verantwoordelijkheid van de gebruiker is.

ejvl schreef: Neem de ICT bijvoorbeeld , als je weet dat mensen over het door jouw aangelegde WiFi-netwerk porno of nog erger gaan kijken, bijvoorbeeld in een gevangenis.

Internet kun je goed en slecht gebruiken. Dat is de verantwoordelijkheid van de klant. Net als een auto. De meeste mensen gebruiken die om van a naar b te komen. Een terrorist vermoord er mensen mee door op hen in te rijden. Dat is niet de verantwoording van de autoverkoper.

Maar zaken die normaal alleen voor zondige zaken gebruikt worden, kun je als christenondernemer niet verstrekken of propageren. Dus geen advertenties voor 06lijnen, zelfmoordpillen, geweldsfilms etcetera.