Bekering, vroeger en nu

[samanthi]

Dank je wel. Ik denk inderdaad dat we hetzelfde bedoelen. Zoals je in je eerste paar regels hebt beschreven, heeft het bij mij wel een poosje geduurd. Langzaam maar zeker werd ik er door de prediking van overtuigd dat ik weliswaar een refo was, maar toch een goddeloze refo. Door het lezen van vooral Spurgeon werd toen steeds duidelijker dat CHristus een gewillige en passende Zaligmaker was. Toen heb ik nog een tijd rondgelopen met de vraag: Is het wel voor mij? Mag ik het wel aannemen? En op een avond, tijdens het luisteren naar een cassettebandje van een jongerenavond, werden alle Jamaars weggeslagen en kon en hoefde ik alleen maar op Hem te zien. Met de bede: Heere, ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp.

En die liefde @Erasmiaan, daar groei je in, toch? In het natuurlijke leven gaat het ook zo: Toen ik net een paar dagen verkering had met mijn latere vrouw, vond ik het nog best spannend allemaal. Nu na ruim 20 jaar huwelijk ben ik niet meer zo bang dat ze bij me weggaat als ik iets enorm fout doe. Zoiets. En sorry dat ik het allemaal niet zo mooi kan zeggen in gepolijste kerktaal. Maar ik heb gelukkig geleerd dat zowel een lijster als een ekster tot Gods eer zingt.

Dank voor je openhartigheid. Maar ik vraag me toch echt in den gemoede af óf wij wel hetzelfde bedoelen.
Gelukkig is onze staat niet afhankelijk van het oordeel van mensen. Maar laten we nauw toezien.

Het verschil wat ik zie is, de één ervaart dat er in haar niets goeds woont, ze moet alles verliezen, ook haar goede dingen, haar bevindingen ed.
De ander leert dat God een gewillig God is en dat er niet van onze kant bij hoeft.

[Erasmiaan]

Ik zal verder niet op de persoonlijke ontboezemingen ingaan, want ik waardeer de openheid, maar wil me er verre van houden dat ik digitaal iets verkeerds zeg. Ik ben niet tot een overste en rechter gesteld en heb m'n handen vol aan mezelf.

Om op het punt van Galt over vrees vs. liefde in te gaan: ik ben er vast van overtuigd dat in de ogenblikken dat God Zijn Zoon in je hart openbaart, er geen vrees is, maar dat God dan alles en in allen is. Dan wordt waar wat in psalm 23 staat: mijn beker is overvloeiende. Dat kan korter of langer duren, daarna kan alles weer betwist worden, maar in die ogenblikken is vol, vol. Of het nu een vingerhoed of een beker is. Dát bedoel ik.

[samanthi]

Ik zal verder niet op de persoonlijke ontboezemingen ingaan, want ik waardeer de openheid, maar wil me er verre van houden dat ik digitaal iets verkeerds zeg. Ik ben niet tot een overste en rechter gesteld en heb m'n handen vol aan mezelf.

Om op het punt van Galt over vrees vs. liefde in te gaan: ik ben er vast van overtuigd dat in de ogenblikken dat God Zijn Zoon in je hart openbaart, er geen vrees is, maar dat God dan alles en in allen is. Dan wordt waar wat in psalm 23 staat: mijn beker is overvloeiende. Dat kan korter of langer duren, daarna kan alles weer betwist worden, maar in die ogenblikken is vol, vol. Of het nu een vingerhoed of een beker is. Dát bedoel ik.

47 De vrouw nu ziende dat zij niet verborgen was, kwam bevende, en voor Hem nedervallende, verklaarde Hem voor al het volk om wat oorzaak zij Hem aangeraakt had, en hoe zij terstond genezen was.

Dit is niet de bekering van de vrouw, dat weet ik wel, maar de Heere Jezus is dichtbij, de vrouw had geloof, de was genezen en toch kwam zij bevende (of sidderend of trillend)

[John Galt]

Ik zal verder niet op de persoonlijke ontboezemingen ingaan, want ik waardeer de openheid, maar wil me er verre van houden dat ik digitaal iets verkeerds zeg. Ik ben niet tot een overste en rechter gesteld en heb m'n handen vol aan mezelf.

Daarmee zeg je ook iets, natuurlijk.

Om op het punt van Galt over vrees vs. liefde in te gaan: ik ben er vast van overtuigd dat in de ogenblikken dat God Zijn Zoon in je hart openbaart, er geen vrees is, maar dat God dan alles en in allen is. Dan wordt waar wat in psalm 23 staat: mijn beker is overvloeiende. Dat kan korter of langer duren, daarna kan alles weer betwist worden, maar in die ogenblikken is vol, vol. Of het nu een vingerhoed of een beker is. Dát bedoel ik.

Weet je, ik schrijf over dingen die 18 jaar geleden plaatsvonden. Ik heb geen dagboek bijgehouden. Of bepaalde gevoelens nu op hetzelfde moment of een uur of een dag na elkaar aanwezig waren, kan ik je echt niet meer met zekerheid zeggen. Het maakt me ook niet zoveel uit. De zekerheid ligt niet in de ervaringen.

[Erasmiaan]

Ik zal verder niet op de persoonlijke ontboezemingen ingaan, want ik waardeer de openheid, maar wil me er verre van houden dat ik digitaal iets verkeerds zeg. Ik ben niet tot een overste en rechter gesteld en heb m'n handen vol aan mezelf.

Om op het punt van Galt over vrees vs. liefde in te gaan: ik ben er vast van overtuigd dat in de ogenblikken dat God Zijn Zoon in je hart openbaart, er geen vrees is, maar dat God dan alles en in allen is. Dan wordt waar wat in psalm 23 staat: mijn beker is overvloeiende. Dat kan korter of langer duren, daarna kan alles weer betwist worden, maar in die ogenblikken is vol, vol. Of het nu een vingerhoed of een beker is. Dát bedoel ik.

47 De vrouw nu ziende dat zij niet verborgen was, kwam bevende, en voor Hem nedervallende, verklaarde Hem voor al het volk om wat oorzaak zij Hem aangeraakt had, en hoe zij terstond genezen was.

Dit is niet de bekering van de vrouw, dat weet ik wel, maar de Heere Jezus is dichtbij, de vrouw had geloof, de was genezen en toch kwam zij bevende (of sidderend of trillend)

Sorry, ik vind dit geen goed voorbeeld om te ontkrachten wat ik heb gezegd. Dit gaat over een genezingswonder. Op het ogenblik dat de Heere Jezus haar toespreekt en niet wegstuurt, vlucht alle vrees en zijn er bij Hem milde handen en vriend'lijk ogen.

[samanthi]

Ik zal verder niet op de persoonlijke ontboezemingen ingaan, want ik waardeer de openheid, maar wil me er verre van houden dat ik digitaal iets verkeerds zeg. Ik ben niet tot een overste en rechter gesteld en heb m'n handen vol aan mezelf.

Om op het punt van Galt over vrees vs. liefde in te gaan: ik ben er vast van overtuigd dat in de ogenblikken dat God Zijn Zoon in je hart openbaart, er geen vrees is, maar dat God dan alles en in allen is. Dan wordt waar wat in psalm 23 staat: mijn beker is overvloeiende. Dat kan korter of langer duren, daarna kan alles weer betwist worden, maar in die ogenblikken is vol, vol. Of het nu een vingerhoed of een beker is. Dát bedoel ik.

47 De vrouw nu ziende dat zij niet verborgen was, kwam bevende, en voor Hem nedervallende, verklaarde Hem voor al het volk om wat oorzaak zij Hem aangeraakt had, en hoe zij terstond genezen was.

Dit is niet de bekering van de vrouw, dat weet ik wel, maar de Heere Jezus is dichtbij, de vrouw had geloof, de was genezen en toch kwam zij bevende (of sidderend of trillend)

Sorry, ik vind dit geen goed voorbeeld om te ontkrachten wat ik heb gezegd. Dit gaat over een genezingswonder. Op het ogenblik dat de Heere Jezus haar toespreekt en niet wegstuurt, vlucht alle vrees en zijn er bij Hem milde handen en vriend'lijk ogen.

Het is mijn bedoeling om de mail van jou te ontkrachten, omdat je Galts openhartige getuigenis onderuit wil halen, tenminste zo komt het bij mij over.

[Erasmiaan]

Ik zal verder niet op de persoonlijke ontboezemingen ingaan, want ik waardeer de openheid, maar wil me er verre van houden dat ik digitaal iets verkeerds zeg. Ik ben niet tot een overste en rechter gesteld en heb m'n handen vol aan mezelf.

Daarmee zeg je ook iets, natuurlijk.

Ik doe er het zwijgen toe en had dit beter niet op kunnen schrijven. Zelfs een neutrale tekst is kennelijk niet neutraal.

De zekerheid ligt niet in de ervaringen.

Ik begrijp wat je zegt, maar dat is een gevaarlijke redenering. Ik weet dat de zekerheid in Christus ligt, maar als Christus je deel niet is heb daar je voor eigen hart en leven niets aan. Daarom schenkt God het wonderlijke instrument van het geloof; maar dat is dan ook een beleefd geloof.

[Bertiel]

is de beleving niet de vrucht van het geloof:

Hellenbroek
10. V. Welke is de voornaamste en eigenlijke rechtvaardigmakende
daad des geloofs?
A. Het is die daad der ziel, waardoor zij hartelijk wil en wenst, niet
alleen dat de beloften des Evangeliums in zich zelve waar mogen
zijn, maar waardoor zij ook met overgegeven genegenheid de Heere
Jezus als de enige oorzaak van haar zaligheid, met verloochening
van zich zelve en alle andere dingen of personen, begeert en dadelijk aangrijpt.
64 65
11. V. Wat is het gevolg van de rechtvaardigmakende daad des geloofs?
A. De bijzondere en zekere toepassing van de beloften des Evangeliums en de Heere Jezus tot de eigen persoon van elke gelovige,
welke geenszins altijd tegenwoordig is in alle gelovigen, door de
aanvechtingen des satans, de beschuldiging van de Wet, en de verleidingen des vleeses; doch naar welke echter allen moeten staan,
die Jezus oprecht aannemen.

[Tiberius]

On-topic a.u.b.; enkele off-topic bijdragen geknipt

[Framboos]

Er zijn dominees die doen net alsof er tegenwoordig bijna geen kinderen van God meer zijn. Ik vind dat heel erg. Net alsof de Heilige Geest vroeger wel werkte maar nu niet meer.

Wat vind je van de klacht van Elia dan in 1 koningen 18? Of Jeremia in zijn tijd?

Ik denk dat we de tijd van Elia en Jeremia niet kunnen vergelijken met nu.
Elia mocht trouwens tot zijn verrassing horen dat er nog veel meer waren die God trouw bleven. Oftewel zijn klacht was eigenlijk niet terecht. Beschamend eigenlijk, niet?

Wij moeten ons niet focussen op de klachten in Gods Woord. Het kan wél tot troost zijn dat je niet de enige bent die er wel eens doorheen zit en God zo weinig ervaart.

1) waarom kunnen we die tijden niet vergelijken?
2)7000 op een bevolking van een paar miljoen is toch niet heel veel?
3) waarom staan er dan zoveel klachten in Gods woord?
4) ik hoor dominees nooit zeggen dat God niet meer werkt in deze tijd, wel dat het zo weinig wordt gezien. Dat zijn verschillende dingen

[Bertiel]

staan er ook klachten in het nieuwe testament (behalve Paulus over zichzelf)?

volgens mij horen dominees te verkondigen dat Jezus Christus dezelfde is en tot in alle eeuwigheid!

[Framboos]

staan er ook klachten in het nieuwe testament (behalve Paulus over zichzelf)?

volgens mij horen dominees te verkondigen dat Jezus Christus dezelfde is en tot in alle eeuwigheid!

De eerder genoemde klacht van de Heere Jezus Zelf, over geloof bij de wederkomst?

En je laatste opmerking is natuurlijk waar, maar sluit het andere niet uit

[Susanna]

Er zijn dominees die doen net alsof er tegenwoordig bijna geen kinderen van God meer zijn. Ik vind dat heel erg. Net alsof de Heilige Geest vroeger wel werkte maar nu niet meer.

Wat vind je van de klacht van Elia dan in 1 koningen 18? Of Jeremia in zijn tijd?

Ik denk dat we de tijd van Elia en Jeremia niet kunnen vergelijken met nu.
Elia mocht trouwens tot zijn verrassing horen dat er nog veel meer waren die God trouw bleven. Oftewel zijn klacht was eigenlijk niet terecht. Beschamend eigenlijk, niet?

Wij moeten ons niet focussen op de klachten in Gods Woord. Het kan wél tot troost zijn dat je niet de enige bent die er wel eens doorheen zit en God zo weinig ervaart.

1) waarom kunnen we die tijden niet vergelijken?
2)7000 op een bevolking van een paar miljoen is toch niet heel veel?
3) waarom staan er dan zoveel klachten in Gods woord?
4) ik hoor dominees nooit zeggen dat God niet meer werkt in deze tijd, wel dat het zo weinig wordt gezien. Dat zijn verschillende dingen

Ik heb dominees wèl horen zeggen dat God bijna geen mensen meer bekeerd. Ook dat het zo weinig wordt gezien. Waar zijn de tijden gebleven dat ...... Ik begrijp dat.

Maar Bijbels gezien is Elia's verzuchting is geen vrijbrief om te preken dat er bijna geen kinderen van God meer zijn. Eli was op de verkeerde weg en moest terugkeren. Zijn klacht was niet zomaar "goed". Hij had het namelijk kunnen weten dat er minstens 101 rechtvaardigen waren. Obadja, een hoge ambtenaar van Israël, had hem verteld over de 100 profeten die hij voor de moordenaars van Izebel had verstopt (1 Koningen 18:13).

Het is mooi om jezelf te herkennen in de klachten van de heiligen uit Bijbelstijd. Maar wat heb je eraan als het niet verder komt dan herkenning? Ik deel een stukje van Spurgeon: "Laat mij ook als een uitstekend geneesmiddel voor een verslagen geest mogen aanbevelen: een ruimer zicht op de liefde van God."

Als het over gelovige rest gaat, staat niet het aantal centraal maar het feit dat de Heere in Zijn genade altijd een ‘rest’ zal hebben. Totdat Hij terugkomt. Een ‘gelovig overblijfsel’ waardoor Hij uitstel van een oordeel geeft. Denk aan Abrahams gebed voor Sodom, inderdaad de tijd van Elia, bij Paulus in Romeinen 11, in de ballingschap. En ook bij ons.

Wat is precies dat ‘gelovig overblijfsel’. Zij buigt de knieën niet voor Baäl, de geest van onze tijd maar is in Christus een nieuw schepsel. (Lukas 16:13, 2 Korinthe 5:17) Dàt moet o.a. gepreekt worden.

[Adagio]

Ook al zal er 'maar' een overblijfsel zijn, daar staat nog wat over in de Bijbel (Zach. 8)

"Er zullen nog oude mannen en oude vrouwen zitten op de straten van Jeruzalem; en ieder zal zijn stok in zijn hand hebben vanwege de veelheid der dagen. En de straten dier stad zullen vervuld worden met knechtjes en meisjes, spelende op haar straten. Alzo zegt de HEERE der heirscharen: Omdat het wonderlijk is in de ogen van het overblijfsel dezes volks in deze dagen, zou het daarom ook in Mijn ogen wonderlijk zijn? spreekt de HEERE der heirscharen."

Kanttek.: "Dezen zegen hebben naar de letter genoten Zerubbabel, Jozua, Ezra, Nehemia en andere godzalige personen. Doch deze tijdelijke beloften en zegeningen moeten inzonderheid op de geestelijke weldaden van het Rijk van Christus geduid worden, want de kinderen Gods zullen eeuwiglijk in vreugde in het hemelse Jeruzalem leven."

[Rh1990]

Hmmm. Misschien als jij het ook in eigen woorden probeert te zeggen, praten we dezelfde taal. Want zegt Bunyan het nu zoveel anders danG ik? Wat ik, op jouw verzoek, probeerde duidelijk te maken, was wat het concreet inhoudt "de blik op het kruis te werpen". Want dat is mooi in allegorietaal, maar toen het bij mij gebeurde, zag ik geen letterlijk kruis en ik had ook geen letterlijk pak op mijn rug. En dat zal voor iedereen gelden. Het gevoel van bevrijding en blijdschap herken ik wel, hoewel dat zeker in het begin met vrees en beven gepaard ging. Dat was wat ik bedoelde met "het is best eng". Zeker als je je hele jeugd te horen gewaarschuwd bent het je niet zomaar toe te eigenen.

Ik zou op mijn beurt ook weer aan jou kunnen vragen: wat bedoel je met 'tot je de zekerheid gevoelt dat Hij je aangenomen heeft'.
Maar goed, ik zal het in mijn eigen woorden zeggen. En misschien bedoelen we inderdaad hetzelfde, wie zal het zeggen?

Toen ik met mezelf aan een eind kwam en mijzelf waarnam als een totaal óngeschikte zondaar om zalig te worden, dacht ik bij mijzelf: nu kan het alleen nog maar van Gods kant komen. En op dát moment gingen mijn ogen open voor het heil: dat het heil nu helemaal aangebracht was bij God vandaan. God was tevredengesteld door het werk van Christus en kon daarom míj, zondaar, aannemen. Nu hoefde ik alleen maar op Christus te zien, en dan was ik behouden. Tóén wist ik wat geloven was. Ja, dat ging zeker gepaard met 'vrezen en beven': was het zó eenvoudig? Ja, zo eenvoudig was het. Dat ik daarna meteen weer in het donker kwam, is een andere zaak, daar ga ik niet over uitweiden.

Maar wat voor mij essentieel is, is dit: dat ik zelf mijn ogen nooit had kunnen openen voor het heil, dat moest Gód doen. En dát zien, is het zien des geloofs. Dat is het 'komen van de zondaar'. "Een ieder die het van de Vader gehoord en geleerd heeft, komt tot Mij." "En dit is de wil Desgenen, Die Mij gezonden heeft, dat een iegelijk, die den Zoon aanschouwt, en in Hem gelooft, het eeuwige leven hebbe; en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage."

Dank je wel. Ik denk inderdaad dat we hetzelfde bedoelen. Zoals je in je eerste paar regels hebt beschreven, heeft het bij mij wel een poosje geduurd. Langzaam maar zeker werd ik er door de prediking van overtuigd dat ik weliswaar een refo was, maar toch een goddeloze refo. Door het lezen van vooral Spurgeon werd toen steeds duidelijker dat CHristus een gewillige en passende Zaligmaker was. Toen heb ik nog een tijd rondgelopen met de vraag: Is het wel voor mij? Mag ik het wel aannemen? En op een avond, tijdens het luisteren naar een cassettebandje van een jongerenavond, werden alle Jamaars weggeslagen en kon en hoefde ik alleen maar op Hem te zien. Met de bede: Heere, ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp.

En die liefde @Erasmiaan, daar groei je in, toch? In het natuurlijke leven gaat het ook zo: Toen ik net een paar dagen verkering had met mijn latere vrouw, vond ik het nog best spannend allemaal. Nu na ruim 20 jaar huwelijk ben ik niet meer zo bang dat ze bij me weggaat als ik iets enorm fout doe. Zoiets. En sorry dat ik het allemaal niet zo mooi kan zeggen in gepolijste kerktaal. Maar ik heb gelukkig geleerd dat zowel een lijster als een ekster tot Gods eer zingt.

@John galt,
Dank voor je openhartigheid. Je schrijft dat je op Hem mocht zien, hoe ging dat?