Zondagsheiliging

[samanthi]

en de rest van de week? wil je nog reageren op hand. 2 vers 46

Ik heb het nu over de zondag. Het is natuurlijk in deze tijd niet mogelijk om elke avond het Heilig Avondmaal te vieren. En elke week gaat ook niet, want daar zijn te weinig predikanten voor. En dat deden de oudvaders ook niet, bij mijn weten.

Bovendien, bij weekdiensten alleen al zie je soms amper 100 man, waarvan 35% uit omliggende gemeenten.

Ik zou niet weten waarom niet... de gemeente in de Bijbel waren nog veel kleiner.
Het gaat niet speciaal om elke dag brood breken, maar als je de ene tekst aanvoerd als zijnde: zo hoort het, dan moet je dat bij die teksten erna ook doen, het gaat er niet om hoe een ander de huisgodsdienst invult, maar hoe doe ik het... hoe is het leven met en voor de Heere verweven in mijn leven, hoe ga ik om met de zondag, hoe ga ik om met de andere dagen.
Als andere mensen niet naar de weekdiensten gaan, ligt er misschien nog een mooie opdracht om met die mensen in gesprek te gaan.

[DDD]

Prima. Doe jij dan maar een eerste aanzet.

Wat betreft dat laatste: daar ben ik het niet mee eens. De Heidelbergse Catechismus is een Belijdenisgeschrift en wat daar staat doet er wel degelijk toe, ook voor deze discussie. Dat staat overigens ook in de forumregels, maar dat is wellicht ten overvloede.

Je leest niet goed. Hierover staat niets in de catechismus. Dat hebben we hierboven al uitvoerig besproken.

[eilander]

Het gaat mij er om dat eilander hier zegt gearriveerd christendom te signaleren, maar ik zie dat oprecht niet in het gesprek terug. En daarmee komt het op mij als suggestief over.

Wil je mij even precies aangeven waar ik dit zeg?

[Erasmiaan]

Aangaande de posting over "berouw" over het buiten spelen, ik denk dat er bedoelt wordt dat de kinderen een afkeer hebben gekregen van de zondag en misschien wel gebroken hebben met het geloof en dat dit wellicht voorkomen had kunnen worden door wat minder "strikt" met de zondag om te gaan en de kinderen wel buiten te laten spelen. Het berouw kan dan bestaan door niet goed met de zondag om te zijn gegaan.
(Dit is slechts een opvatting hoe de posting geïnterpreteerd kan worden, ik ken de situatie niet persoonlijk).

... Maar het is erg kortzichtig en met weinig reflectief vermogen, als je kinderen dat als oorzaak geven voor hun kerkverlating, je dan berouw krijgt dat je gepoogd heb je kinderen op te voeden in het heiligen van Gods dag.

Jij trekt een conclusie die er niet is.

Erasmiaan reageerde op de veronderstelling van ejvl...

Als dat zo is kan hij dit zelf zeggen wat hij bedoelde.

Het was overduidelijk dat hij reageerde op ejvl. Ik vind dat er reden was dit recht te zetten.

Dank en natuurlijk reageerde ik op ejvl.

Verder wordt de discussie steeds verdrietiger. We hebben allemaal de mond vol van de oudvaders en de puriteinen, maar van hun ‘nauwe’ leven mbt de zondagsheiliging nemen we niets over. Als je bijv. leest van Koelman, hoe hij op de zaterdag al voorsabbat had en met zijn gezin in afzondering was voor de naderende dag des Heeren... maar ook de praxis van de puriteinen... dan missen we nu echt wat. Het zegt wat over onze gezindheid. Is er dan een gebod uit de tien geboden uitgevallen? Wat verstaan we onder het ‘heiligen’? Ik sluit - als ik daarop zie - elke zondag met schuld af.

[Valcke]

Verder wordt de discussie steeds verdrietiger.

Ik onderschrijf dit. Er is bij vele posters nauwelijks sprake van affiniteit met de Nadere Reformatie en puriteinen. Over zondagsheiliging wordt respectloos gesproken; deze wordt zelfs als onbijbels afgeschilderd. Zelfs wanneer men zelf een andere opvatting huldigt, zou er nog wel respect kunnen zijn voor degenen die wél menen dat de zondag een relatie heeft met het vierde gebod.

[DDD]

Het gaat mij er om dat eilander hier zegt gearriveerd christendom te signaleren, maar ik zie dat oprecht niet in het gesprek terug. En daarmee komt het op mij als suggestief over.

Wil je mij even precies aangeven waar ik dit zeg?

Jazeker.

Je zou bijna blij worden van al die mensen die staan in de vrijheid van de kinderen Gods

Bijna, zeg ik dan.
Want ik lees zo weinig over wat je er nou voor terug gekregen hebt. Is dat de tere Godsvreze, is dat het verheugen in het heil dat door Christus is aangebracht?
Dan zou ik niet zo'n moeite hebben met een opmerking over het buiten spelen. Dat is wat mij betreft niet wezenlijk.
Maar nu is het zo eenzijdig, en dat maakt mij verdrietig. We gooien heel wat 'ballast' overboord, alsof het dáárin nu gelegen is.

Ik hoorde juist deze week nog een verhaal over het leven van een kind van God, nu zo'n 70 jaar geleden. En ach, ach, wat ging die man bekrompen om met de zondag... Je zou er haast om lachen, ware het niet dat de man buitengewoon veel van de Heere mocht leren en o zo bang was om Zijn Zaligmaker verdriet te doen.
En dan was het nog iemand die niet eens vrijmoedig durfde te zeggen dat hij een kind van God was. Ook al iets waar we tegenwoordig makkelijk onze neus voor op halen.
Maar reken erop dat God zulke mensen genade en eer geeft. Ik geef direct toe dat ik ook niet altijd consequent ben, maar toch zeg ik nu: soms kun je op zo'n armoe nog jaloers worden. "Op deze zal Ik zien, op de arme en verslagene en die voor Mijn Woord beeft."

Ik haast mij te zeggen dat de Heere het ook vandaag nog wil geven en dat we dan echt niet gaan doen alsof we 70 jaar geleden leven. Daar gaat het mij nu niet om. Maar ik vind het wel schrijnend om sommige verhalen hier te lezen.

Allemaal dergelijke suggesties. En daar komt bij dat ik wel heel teer levende mensen ken met een kerstboom, en dat bovendien voor zover ik mij kan herinneren niemand heeft afgegeven op een strikte zondagsheiliging. Er waren wel kritische opmerkingen over fijnstof en overlast, maar verder heb ik daar niets over gezien.

[Valcke]

Overigens kunnen we ook van de Dordtse Synode als het gaat om de betekenis van de zondag nog wel wat leren:

De regelen, aangaande de onderhouding van den Sabbat, of Dag des Heeren, bij de Heeren Professoren, met toestemming van de broederen van Zeeland, ontworpen, zijn voorgelezen en goedgekeurd, en zijn deze navolgende:
I. In het vierde Gebod der Goddelijke Wet is iets ceremonieels en iets zedelijks.
II. Ceremonieel is geweest de rust van den zevenden dag na de schepping en de strenge onderhouding van denzelven dag, het Joodsche volk bizonder opgelegd.
III. Zedelijk, dat een zekere en gezette dag den Godsdienst zij toegeëigend, en waartoe zoowel rust als tot den Godsdienst eene heilige overdenking er van noodig is,
IV. De Sabbat der Joden afgeschaft zijnde, moet de dag des Heeren door de Christenen plechtig geheiligd worden.
V. Deze dag is sedert de tijden der Apostelen in de eerste katholieke Kerk altijd onderhouden.
VI. Dezelve dag moet alzoo den Godsdienst toegeëigend worden, dat men op denzelven ruste van alle slaafsche werken, uitgenomen die de liefde en tegenwoordige noodzakelijkheid vereischen, mitsgaders van alle zoodanige vermaken, die den Godsdienst verhinderen.

Nogmaals: ik zou verwachten dat hierover met respect gesproken wordt. Omdat dit niet het geval is, ontbreekt volstrekt de basis voor een eerlijk en goed gesprek.

[DDD]

Zo is dat. Maar ik denk eerlijk gezegd dat iedereen hier zich geheel in deze lijn van de Dordtse synode kan vinden. Ik in ieder geval wel. Maar ik ontken niet dat Brakel en Voetius veel verder gingen. Daar kan dan toch een gesprek over ontstaan?

Ik heb het gevoel dat hier gebrek aan geestelijke herkenning bij de ander verward wordt met gebrek aan respect van de ander. Maar dat zou onterecht zijn.

[Jantje]

Verder wordt de discussie steeds verdrietiger.

Ik onderschrijf dit. Er is bij vele posters nauwelijks sprake van affiniteit met de Nadere Reformatie en puriteinen. Over zondagsheiliging wordt respectloos gesproken; deze wordt zelfs als onbijbels afgeschilderd. Zelfs wanneer men zelf een andere opvatting huldigt, zou er nog wel respect kunnen zijn voor degenen die wél menen dat de zondag een relatie heeft met het vierde gebod.

Eens, ook met het overige uit de post van @Erasmiaan! Uit het hard gegrepen!

[Valcke]

... en dat bovendien voor zover ik mij kan herinneren niemand heeft afgegeven op een strikte zondagsheiliging.

Wel degelijk:
- Toen ik zei dat de zondag bestemd is voor 'geestelijke oefeningen', vertaalde jij dat in de opvolgende post in '... een naargeestige invulling van de zondag...'. Zoek maar op het woord 'naargeestige' van de auteur DDD.
- Samanthi sprak over: '... de hele dag op een stoel zitten ...'. En nog meer karikaturen.
- Een ander kwam geheel ongepast de discussie binnenvallen met een opmerking over 'zondagschristenen'.
En zo kunnen we nog wel even doorgaan...

Nee, in zo'n respectloze setting is iedere opbouwende discussie onmogelijk.

[Ambtenaar]

@Valcke, uit dit citaat van de Dordtse synode blijkt toch niet de strikte zondagsheiliging? Er wordt gesproken over activiteiten die de Godsdienst verhinderen.

En hoe definieer je dat?

Overigens is stelling IV nogal discutabel in mijn ogen.

[eilander]

Het gaat mij er om dat eilander hier zegt gearriveerd christendom te signaleren, maar ik zie dat oprecht niet in het gesprek terug. En daarmee komt het op mij als suggestief over.

Wil je mij even precies aangeven waar ik dit zeg?

Jazeker.

Je zou bijna blij worden van al die mensen die staan in de vrijheid van de kinderen Gods

Bijna, zeg ik dan.
Want ik lees zo weinig over wat je er nou voor terug gekregen hebt. Is dat de tere Godsvreze, is dat het verheugen in het heil dat door Christus is aangebracht?
Dan zou ik niet zo'n moeite hebben met een opmerking over het buiten spelen. Dat is wat mij betreft niet wezenlijk.
Maar nu is het zo eenzijdig, en dat maakt mij verdrietig. We gooien heel wat 'ballast' overboord, alsof het dáárin nu gelegen is.

Ik hoorde juist deze week nog een verhaal over het leven van een kind van God, nu zo'n 70 jaar geleden. En ach, ach, wat ging die man bekrompen om met de zondag... Je zou er haast om lachen, ware het niet dat de man buitengewoon veel van de Heere mocht leren en o zo bang was om Zijn Zaligmaker verdriet te doen.
En dan was het nog iemand die niet eens vrijmoedig durfde te zeggen dat hij een kind van God was. Ook al iets waar we tegenwoordig makkelijk onze neus voor op halen.
Maar reken erop dat God zulke mensen genade en eer geeft. Ik geef direct toe dat ik ook niet altijd consequent ben, maar toch zeg ik nu: soms kun je op zo'n armoe nog jaloers worden. "Op deze zal Ik zien, op de arme en verslagene en die voor Mijn Woord beeft."

Ik haast mij te zeggen dat de Heere het ook vandaag nog wil geven en dat we dan echt niet gaan doen alsof we 70 jaar geleden leven. Daar gaat het mij nu niet om. Maar ik vind het wel schrijnend om sommige verhalen hier te lezen.

Allemaal dergelijke suggesties. En daar komt bij dat ik wel heel teer levende mensen ken met een kerstboom, en dat bovendien voor zover ik mij kan herinneren niemand heeft afgegeven op een strikte zondagsheiliging. Er waren wel kritische opmerkingen over fijnstof en overlast, maar verder heb ik daar niets over gezien.

Goed, je leest er dan maar in wat je erin wilt lezen. Ik heb inderdaad kritische opmerkingen gemaakt, maar mijn intentie gaat niet zo ver als jij er nu in leest. Misschien dat je het begrip 'tere Godsvreze' niet (meer) begrijpt. Onder 'gearriveerd Christendom' (een term die jij hebt gebruikt, ik niet) kan ik onmogelijk kinderen van God scharen. Mensen die geen tere Godsvreze kennen, kunnen wel degelijk kinderen van God zijn.

[Ad Anker]

Ik vind deze discussie lastig. Ook ik sta achter wat eilander, Erasmiaan en Valcke hier inbrengen. Volledig. Ik voel innerlijke vervreemding bij mensen die sporten op zondag, film kijken of opwekking via youtube luisteren. Ik vind dit moeilijk omdat ik dit niet wil beredeneren. Ik wil voor mezelf en voor mijn kinderen de zondag afzonderen van de rest van de week en de dag gericht laten zijn op de dienst van God. Daar hoort voor de kinderen echt wel bepaalde ontspanning bij. Het gevaar van een discussie als deze is dat wankelmoedige christenen de verkeerde kant op gaan wankelen. En dat maakt een discussie als deze op Refoforum voor mij een verdrietige discussie.

[DDD]

... en dat bovendien voor zover ik mij kan herinneren niemand heeft afgegeven op een strikte zondagsheiliging.

Wel degelijk:
- Toen ik zei dat de zondag bestemd is voor 'geestelijke oefeningen', vertaalde jij dat in de opvolgende post in '... een naargeestige invulling van de zondag...'. Zoek maar op het woord 'naargeestige' van de auteur DDD.
- Samanthi sprak over: '... de hele dag op een stoel zitten ...'. En nog meer karikaturen.
- Een ander kwam geheel ongepast de discussie binnenvallen met een opmerking over 'zondagschristenen'.
En zo kunnen we nog wel even doorgaan...

Nee, in zo'n respectloze setting is iedere opbouwende discussie onmogelijk.

Dat is dan al misverstand één.

Ik had het totaal niet over jou en ook niet over eilander, maar over een naargeestige invulling. Oftewel, over het andere uiterste dan de benadering van Merel.

Als ik reageer op een citaat, begin ik daar meestal mee. Soms schrijf ik nog even door met wat andere opmerkingen, maar het is erg jammer dat niet voldoende duidelijk was dat ik niet bedoelde om iets te zeggen over jullie zondagsinvulling, want daar weet ik helemaal niets van.

Ik denk dat het antwoord van Ad Anker eerlijk is. Het is een gevoelskwestie, en daarom windt het sommigen onder ons ook zo op.

Ik denk dat over geestelijke herkenning en het gevaar dat wankelmoedige christenen gaan twijfelen wel een ander draadje mogelijk zou zijn. Dat zijn twee onderwerpen die vaker spelen.

[DDD]

@Eilander:
Dat is dan ook weer een kwestie van misverstanden. Maar ik moet eigenlijk naar mijn werk, dus ik ga proberen mij tijdelijk van dit gesprek te onthouden.