Nashville-verklaring (vh: Transgender)

[Ambtenaar]

Nee. Maar de wet kan zaken bepalen waar burgers in geweten niet mee akkoord kunnen gaan. Zo deel ik de definitie van mens niet met de wetgever. Ik vind dat ongeboren leven al veel eerder beschermwaardig is dan volgens de huidige wettelijke normen. Daarmee stel ik mij niet buiten de wet, maar geef ik daarover een moreel oordeel. En dat kan gevolgen hebben voor de manier waarop ik over ongeboren leven spreek. Daar is mijns inziens principieel, zowel moreel als uit staatsrechtelijk oogpunt, niets mis mee.

Dat klopt.

Ds. De Vries heeft ook zo'n oordeel over de openstelling van het burgerlijk huwelijk voor mensen van hetzelfde geslacht. Dat mag, mijns inziens. Maar de praktijk zal ongetwijfeld leren, dat het heel onpraktisch is om zo'n principe op deze manier in taal te concretiseren, zonder in andere zonden te vervallen. Want al heel snel loop je het risico smadelijk over een ander te schrijven. Dat is ook niet volgens de heilige wet van God.

Je mag in Nederland vinden dat het huwelijk bedoeld is voor man en vrouw. Dat is in lijn met de Bijbel. De realiteit is in Nederland echter anders, omdat het huwelijk openstaat voor iedereen. Door te spreken over "beweerdelijke" echtgenoten plaats je jezelf volkomen buiten de realiteit.

[Ambtenaar]

Daarom bevind je je als rechtzinnig christen momenteel al in de fase van de verdrukking, omdat de overheid gewetensdwang voorschrijft. En dit punt is daar een uiting van.

Als ambtenaar leg je de ambtseed of ambtsbelofte af. Daarmee spreek je uit dat je de wetten in Nederland eerbiedigt. De wet gaat boven persoonlijke overtuigingen. Als je daarmee niet kunt leven, moet je niet de functie van ambtenaar van de burgerlijke stand ambiëren. Het zou raar zijn als ambtenaren handelen naar hun persoonlijke overtuigingen, dan is er sprake van willekeur.

[parsifal]

Ik ben bang dat de visie op homoseksualiteit door dit gebeuren een soort kenmerk van rechtzinnigheid gaat worden binnen de reformatorische gezindte.

Ik beschouw de exclusiviteit van (sexualiteit binnen) het huwelijk als verbond tussen 1 man en 1 vrouw zeker als voorwaarde of kenmerk van rechtzinnigheid.

Waarom is dat iets om bang voor te zijn?

Ik ben bang dat het dan over onze mening over mensen gaat en niet meer om de mensen zelf. Begrijp me niet verkeerd, ik denk dat kerken en haar ambtsdragers hun standpunten duidelijk moeten maken en consequent er in zijn (alles wel in oprechte liefde), en wij als Christenen kunnen en moeten dit meenemen in de keus voor een kerk, maar ik zelf heb anderen niet te oordelen en ik ga er ook vanuit dat de persoon in het krantenartikel oprecht is in zijn bijbeluitleg (al denk ik weer dat hij het mis heeft).

Als mensen anders over homoseksualiteit denken als ik, dan hoef ik ze niet af te schrijven.

Verder is er misschien wat voor te zeggen dat in de Bijbel homoseksualiteit anders wordt gewaardeerd dan andere seksuele zonden, maar rechtvaardigt dat een ander omgaan met de kinderen en hun partners?

Ook ik ga in beginsel er vanuit dat mensen oprecht zijn. Bij medechristenen, maar ook bij mijn Moslim- of atheistische collega's. Maar dat wil niet zeggen dat ze ook op het goede pad zitten. Er is soms een weg die iemand recht schijnt, maar het einde ervan zijn wegen van de dood. (Spreuken 14) Ook voor mezelf vraag ik me dat altijd af. Ik denk wel dat ik goed zit, maar hou ik mezelf niet voor de gek? Bedrieg ik mezelf niet?

Daarnaast lees ik in 1 Johannes 1: Als wij zeggen dat wij gemeenschap met Hem hebben en wij toch in de duisternis wandelen, liegen wij en doen de waarheid niet. Daar gaat het over het volharden in een zondige levensstijl, want wij allen struikelen dagelijks, en als we beweren zelf zonder zonde te zijn bedriegen we ook onszelf. De bovengenoemde tekst maakt dat ik bid om bekering van iemand die in de zonde (in dit specifieke geval homoseksuele onreinheid) volhard, zonder hiertegen te strijden.

Is dat oordelen? Ik denk dat de apostel Paulus in zijn ook op deze manier omgaat met medemensen die verstrikt zijn in de zonde. Ik wijs beslist het neerkijken op mensen die deze specifieke zonden in de praktijk brengen af. Ik wijs ook met volle overtuiging af om met twee maten te meten. Ik vind dat niet goed te praten.

Het neerkijken op of afschrijven van (wat ik dus beslist afwijs) is voor ons kerkmensen natuurlijk altijd een risico. Ik begrijp dat je hier bang voor ben, en ik hoop dat we allemaal bang zijn om mensen door onze houding af te stoten. Ook voor mijzelf is dat een risico, al hoef ik maar terug te denken aan de periode voor mijn 20e, toen er een verandering in mijn leven kwam, hoe innerlijk los van God ik toen was, mijn dubbelleven en het concrete verdere leven hoe ik dat wilde gaan uitleven. Dan is er voor mij echt geen reden meer om neer te kijken op dit praktiserende medemensen. Ook niet als ik kijk wat ook nu nog in mijn hart en gedachten leeft.

Samengevat vind ik nog steeds het vasthouden aan het Bijbelse huwelijk een voorwaarde om rechtzinnig te zijn. Echter wijs ik wat jij als problematisch vind daaraan af. Ik kan me geen rechtzinniger persoon voorstellen dan Jezus, en Zijn houding van liefde en ontferming moet ons dus ook kenmerken. Anders zijn we rechtzinnig als de duivel (volgens Jacobus is die ook heel rechtzinnig), en zijn we net zo onbekeerd.

Misschien moet ik het anders verwoorden. In het interview in Trouw lezen we al van afwijzing van een tweede graad. Niet alleen de homoseksualiteit wordt afgewezen, maar ook de mens (in dit geval de moeder) die de volhardende zondaar en zijn partner niet afwijst of die een mening over dit onderwerp liever niet van anderen verlangt.

[Herman]

Daarom bevind je je als rechtzinnig christen momenteel al in de fase van de verdrukking, omdat de overheid gewetensdwang voorschrijft. En dit punt is daar een uiting van.

Als ambtenaar leg je de ambtseed of ambtsbelofte af. Daarmee spreek je uit dat je de wetten in Nederland eerbiedigt. De wet gaat boven persoonlijke overtuigingen. Als je daarmee niet kunt leven, moet je niet de functie van ambtenaar van de burgerlijke stand ambiëren. Het zou raar zijn als ambtenaren handelen naar hun persoonlijke overtuigingen, dan is er sprake van willekeur.

Uiteraard was de situatie geheel anders. Eerst kon je het wel zijn, en daarna niet. Dan moet je dat niet om het conto schrijven van een persoonlijke overtuiging, maar van het verzetten van bakens.

Overigens zou ik met ere die baan hebben neergelegd, maar ik was het niet.

[J.C. Philpot]

Ik beschouw de exclusiviteit van (sexualiteit binnen) het huwelijk als verbond tussen 1 man en 1 vrouw zeker als voorwaarde of kenmerk van rechtzinnigheid.

Waarom is dat iets om bang voor te zijn?

Ik ben bang dat het dan over onze mening over mensen gaat en niet meer om de mensen zelf. Begrijp me niet verkeerd, ik denk dat kerken en haar ambtsdragers hun standpunten duidelijk moeten maken en consequent er in zijn (alles wel in oprechte liefde), en wij als Christenen kunnen en moeten dit meenemen in de keus voor een kerk, maar ik zelf heb anderen niet te oordelen en ik ga er ook vanuit dat de persoon in het krantenartikel oprecht is in zijn bijbeluitleg (al denk ik weer dat hij het mis heeft).

Als mensen anders over homoseksualiteit denken als ik, dan hoef ik ze niet af te schrijven.

Verder is er misschien wat voor te zeggen dat in de Bijbel homoseksualiteit anders wordt gewaardeerd dan andere seksuele zonden, maar rechtvaardigt dat een ander omgaan met de kinderen en hun partners?

Ook ik ga in beginsel er vanuit dat mensen oprecht zijn. Bij medechristenen, maar ook bij mijn Moslim- of atheistische collega's. Maar dat wil niet zeggen dat ze ook op het goede pad zitten. Er is soms een weg die iemand recht schijnt, maar het einde ervan zijn wegen van de dood. (Spreuken 14) Ook voor mezelf vraag ik me dat altijd af. Ik denk wel dat ik goed zit, maar hou ik mezelf niet voor de gek? Bedrieg ik mezelf niet?

Daarnaast lees ik in 1 Johannes 1: Als wij zeggen dat wij gemeenschap met Hem hebben en wij toch in de duisternis wandelen, liegen wij en doen de waarheid niet. Daar gaat het over het volharden in een zondige levensstijl, want wij allen struikelen dagelijks, en als we beweren zelf zonder zonde te zijn bedriegen we ook onszelf. De bovengenoemde tekst maakt dat ik bid om bekering van iemand die in de zonde (in dit specifieke geval homoseksuele onreinheid) volhard, zonder hiertegen te strijden.

Is dat oordelen? Ik denk dat de apostel Paulus in zijn ook op deze manier omgaat met medemensen die verstrikt zijn in de zonde. Ik wijs beslist het neerkijken op mensen die deze specifieke zonden in de praktijk brengen af. Ik wijs ook met volle overtuiging af om met twee maten te meten. Ik vind dat niet goed te praten.

Het neerkijken op of afschrijven van (wat ik dus beslist afwijs) is voor ons kerkmensen natuurlijk altijd een risico. Ik begrijp dat je hier bang voor ben, en ik hoop dat we allemaal bang zijn om mensen door onze houding af te stoten. Ook voor mijzelf is dat een risico, al hoef ik maar terug te denken aan de periode voor mijn 20e, toen er een verandering in mijn leven kwam, hoe innerlijk los van God ik toen was, mijn dubbelleven en het concrete verdere leven hoe ik dat wilde gaan uitleven. Dan is er voor mij echt geen reden meer om neer te kijken op dit praktiserende medemensen. Ook niet als ik kijk wat ook nu nog in mijn hart en gedachten leeft.

Samengevat vind ik nog steeds het vasthouden aan het Bijbelse huwelijk een voorwaarde om rechtzinnig te zijn. Echter wijs ik wat jij als problematisch vind daaraan af. Ik kan me geen rechtzinniger persoon voorstellen dan Jezus, en Zijn houding van liefde en ontferming moet ons dus ook kenmerken. Anders zijn we rechtzinnig als de duivel (volgens Jacobus is die ook heel rechtzinnig), en zijn we net zo onbekeerd.

Misschien moet ik het anders verwoorden. In het interview in Trouw lezen we al van afwijzing van een tweede graad. Niet alleen de homoseksualiteit wordt afgewezen, maar ook de mens (in dit geval de moeder) die de volhardende zondaar en zijn partner niet afwijst of die een mening over dit onderwerp liever niet van anderen verlangt.

De veroordeling van dorpsgenoten van deze moeder vind ik inderdaad een hele verdrietige zaak. Deze moeder heeft een zwaar kruis, en heeft juist steun nodig en geen afwijzing.

[eilander]

Daarom bevind je je als rechtzinnig christen momenteel al in de fase van de verdrukking, omdat de overheid gewetensdwang voorschrijft. En dit punt is daar een uiting van.

Als ambtenaar leg je de ambtseed of ambtsbelofte af. Daarmee spreek je uit dat je de wetten in Nederland eerbiedigt. De wet gaat boven persoonlijke overtuigingen. Als je daarmee niet kunt leven, moet je niet de functie van ambtenaar van de burgerlijke stand ambiëren. Het zou raar zijn als ambtenaren handelen naar hun persoonlijke overtuigingen, dan is er sprake van willekeur.

Het is natuurlijk buitengewoon droevig dat dit de manier is waarop de Nederlandse overheid met minderheden omgaat.
Natuurlijk ben ik van mening dat elke ambtenaar een weigerambtenaar moet zijn, maar even los daarvan: als er in een gemeente tien ambtenaren burgerlijke stand zijn, en één daarvan weigert een homohuwelijk te sluiten, dan is er toch helemaal geen probleem?
Als je de huwelijkssluiting niet dwarsboomt, is het 'niet-eerbiedigen' van de wet helemaal niet in het geding.
Laat de echte liberaal dan maar opstaan...

[Charles]

Afgelopen dinsdag stond een beleidsstuk van mij op de agenda van de gemeenteraad. Als hamerstuk, dus geen inhoudelijke behandeling. Vanwege privé-afspraak kon ik niet aanwezig zijn op de tribune. Van de hoogste baas kreeg ik een vervelende en dwingende mail dat het 'belangrijkste onderwerp van het jaar' op de agenda staat en het heel vervelend is dat ik niet aanwezig kon zijn. Of ik écht niet aanwezig kon zijn en wat precies mijn privé-afspraak was.

Een dag later viel 's nachts opeens het kwartje toen ik wakker lag: deze hoogste baas woont samen met een man, weet dat ik van SGP huize ben en de nashville verklaring bleek op de agenda van de raad te staan (wist ik niet toen ik zijn mail kreeg). Daar heeft men uitgebreid de afkeur over uitgesproken en een regenboogvlag is opgehangen in de raadszaal.

Zette de mail opeens in een ander daglicht.

[Jantje]

https://www.rd.nl/vandaag/politiek/van- ... -1.1541671
https://www.facebook.com/keesvanderstaa ... 5638647426

[Laag]

https://www.rd.nl/opinie/dr-spruyt-sche ... -1.1541611

[Jantje]

https://www.rd.nl/opinie/dr-spruyt-sche ... -1.1541611

Deze column is zeer naar mijn hart. Wat bijzonder treffend verwoord zeg!

Ik las zojuist ook dit artikel: https://www.rd.nl/vandaag/politiek/van- ... -1.1541671

[Adje]

Dat betekent niet dat ik alles wat deze vrouw zegt, helemaal deel. En in elk geval zou ik niet durven zeggen dat mensen die een andere keuze maken (zoals ik die ken) er geen goed aan doen. Deze vrouw zegt nu dat dit is wat God wil. Ik zou dat zeker niet zo absoluut willen zeggen.

Die moeder zal ervaren hebben dat God van haar vraagt dat zij op deze wijze met haar zoon en zijn partner omgaat.

Hoe zou jij in een dergelijke situatie handelen en het verwoorden?

[Adje]

Dat betekent niet dat ik alles wat deze vrouw zegt, helemaal deel. En in elk geval zou ik niet durven zeggen dat mensen die een andere keuze maken (zoals ik die ken) er geen goed aan doen. Deze vrouw zegt nu dat dit is wat God wil. Ik zou dat zeker niet zo absoluut willen zeggen.

Die moeder zal ervaren hebben dat God van haar vraagt dat zij op deze wijze met haar zoon en zijn partner om moet gaan.
Hoe zou jij in een dergelijke situatie handelen en het verwoorden?

[eilander]

Dat betekent niet dat ik alles wat deze vrouw zegt, helemaal deel. En in elk geval zou ik niet durven zeggen dat mensen die een andere keuze maken (zoals ik die ken) er geen goed aan doen. Deze vrouw zegt nu dat dit is wat God wil. Ik zou dat zeker niet zo absoluut willen zeggen.

Die moeder zal ervaren hebben dat God van haar vraagt dat zij op deze wijze met haar zoon en zijn partner om moet gaan.
Hoe zou jij in een dergelijke situatie handelen en het verwoorden?

Ik hecht er in dit soort gevoelige discussies aan om nogmaals mijn hele quote neer te zetten. Ik zit (nog) niet in zo'n situatie, dus ik ga niet op je vraag in. Ik hoop dat ik dan de wijsheid, de liefde en de moed krijg om er op een bijbelse manier mee om te gaan.
Mijn hele quote is dit, en daar wilde ik het verder bij laten:

Je merkt de pijn en de liefde in dit interview. Gelukkig is die liefde er en wordt dat ook gemerkt aan beide kanten. Er zijn moeilijke keuzes gemaakt, en het is heel treurig dat zo’n vrouw er dan nog even een extra last bij krijgt van haar omgeving.

Dat betekent niet dat ik alles wat deze vrouw zegt, helemaal deel. En in elk geval zou ik niet durven zeggen dat mensen die een andere keuze maken (zoals ik die ken) er geen goed aan doen. Deze vrouw zegt nu dat dit is wat God wil. Ik zou dat zeker niet zo absoluut willen zeggen.

Ik denk ook zo’n artikel weer een beetje bijdraagt aan de gewenning aan de zonde van homoseksualiteit. Ook als ze zegt dat de jongens weten dat moeder het als niet-bijbels ziet, maar “dan is het ook wel gebeurd” vind ik moeilijk. Ik snáp het heel goed, maar ik twijfel over de vraag of het ook goed is.

Ik vind het moeilijk, maar alleen de kwalificatie ‘mooi artikel’ , zonder meer, vind ik niet terecht.

[pierre27]

Daarom bevind je je als rechtzinnig christen momenteel al in de fase van de verdrukking, omdat de overheid gewetensdwang voorschrijft. En dit punt is daar een uiting van.

Als ambtenaar leg je de ambtseed of ambtsbelofte af. Daarmee spreek je uit dat je de wetten in Nederland eerbiedigt. De wet gaat boven persoonlijke overtuigingen. Als je daarmee niet kunt leven, moet je niet de functie van ambtenaar van de burgerlijke stand ambiëren. Het zou raar zijn als ambtenaren handelen naar hun persoonlijke overtuigingen, dan is er sprake van willekeur.

Het is natuurlijk buitengewoon droevig dat dit de manier is waarop de Nederlandse overheid met minderheden omgaat.
Natuurlijk ben ik van mening dat elke ambtenaar een weigerambtenaar moet zijn, maar even los daarvan: als er in een gemeente tien ambtenaren burgerlijke stand zijn, en één daarvan weigert een homohuwelijk te sluiten, dan is er toch helemaal geen probleem?
Als je de huwelijkssluiting niet dwarsboomt, is het 'niet-eerbiedigen' van de wet helemaal niet in het geding.
Laat de echte liberaal dan maar opstaan...

Een, laten we spreken met onze daden en woorden. Dit binnen de ruimte van de wet. Dat halve meegehobbel is dodelijk funest.

[helma]

Uiteindelijk moet je als 'ouder-van' je keuze om de partner te ontvangen niet aan anderen verantwoorden maar aan God.
Al geven anderen je wel dat gevoel.
Als je ja zegt krijg je de ene helft over je heen.
Als je nee zegt de andere helft.

Het is toch een vreselijk moeilijke keuze, zowel ja zeggen als nee.
Zeg je ja dan word je bij iedere ontmoeting geconfronteerd met de zondige keuze van je kind.
Dat doet pijn omdat er volgens mij geen groter verdriet is dat je ziet dat je kinderen in zonde leven. (welke zonde dat ook is)
Zeg je nee, dan word je iedere keer geconfronteerd met de pijn en de eenzaamheid van dat kind. Als je kind verdriet en pijn heeft is dat ook smartelijk voor een ouderhart. Dan heb je zelf ook pijn.
Dus, of je nu ja of nee zegt, het is altijd een moeilijke keus. Eigenlijk kan je geen ja zeggen. Maar nee zeggen is ook hartverscheurend.
En wat je ook zegt... Makkelijker wordt het nooit.

Zeg je ja, dan kan er inderdaad de angst zijn voor gewenning. Voor kleine kinderen in je gezin wordt een zonde vrij 'gewoon'. Maar ook voor de anderen. Je wilt niet dat een zonde 'gewoon' wordt. En je kan ook niet steeds blijven zeggen dat het zondig is.

Het is nog niet zo eenvoudig. Zulke dingen realiseer je je niet als je er niet mee te maken hebt.