parsifal schreef:J.C. Philpot schreef:parsifal schreef:Ik ben bang dat de visie op homoseksualiteit door dit gebeuren een soort kenmerk van rechtzinnigheid gaat worden binnen de reformatorische gezindte.
Ik beschouw de exclusiviteit van (sexualiteit binnen) het huwelijk als verbond tussen 1 man en 1 vrouw zeker als voorwaarde of kenmerk van rechtzinnigheid.
Waarom is dat iets om bang voor te zijn?
Ik ben bang dat het dan over onze mening over mensen gaat en niet meer om de mensen zelf. Begrijp me niet verkeerd, ik denk dat kerken en haar ambtsdragers hun standpunten duidelijk moeten maken en consequent er in zijn (alles wel in oprechte liefde), en wij als Christenen kunnen en moeten dit meenemen in de keus voor een kerk, maar ik zelf heb anderen niet te oordelen en ik ga er ook vanuit dat de persoon in het krantenartikel oprecht is in zijn bijbeluitleg (al denk ik weer dat hij het mis heeft).
Als mensen anders over homoseksualiteit denken als ik, dan hoef ik ze niet af te schrijven.
Verder is er misschien wat voor te zeggen dat in de Bijbel homoseksualiteit anders wordt gewaardeerd dan andere seksuele zonden, maar rechtvaardigt dat een ander omgaan met de kinderen en hun partners?
Ook ik ga in beginsel er vanuit dat mensen oprecht zijn. Bij medechristenen, maar ook bij mijn Moslim- of atheistische collega's. Maar dat wil niet zeggen dat ze ook op het goede pad zitten.
Er is soms een weg die iemand recht schijnt, maar het einde ervan zijn wegen van de dood. (Spreuken 14) Ook voor mezelf vraag ik me dat altijd af. Ik denk wel dat ik goed zit, maar hou ik mezelf niet voor de gek? Bedrieg ik mezelf niet?
Daarnaast lees ik in 1 Johannes 1:
Als wij zeggen dat wij gemeenschap met Hem hebben en wij toch in de duisternis wandelen, liegen wij en doen de waarheid niet. Daar gaat het over het volharden in een zondige levensstijl, want wij allen struikelen dagelijks, en als we beweren zelf zonder zonde te zijn bedriegen we ook onszelf. De bovengenoemde tekst maakt dat ik bid om bekering van iemand die in de zonde (in dit specifieke geval homoseksuele onreinheid) volhard, zonder hiertegen te strijden.
Is dat oordelen? Ik denk dat de apostel Paulus in zijn ook op deze manier omgaat met medemensen die verstrikt zijn in de zonde. Ik wijs beslist het neerkijken op mensen die deze specifieke zonden in de praktijk brengen af. Ik wijs ook met volle overtuiging af om met twee maten te meten. Ik vind dat niet goed te praten.
Het neerkijken op of afschrijven van (wat ik dus beslist afwijs) is voor ons kerkmensen natuurlijk altijd een risico. Ik begrijp dat je hier bang voor ben, en ik hoop dat we allemaal bang zijn om mensen door onze houding af te stoten. Ook voor mijzelf is dat een risico, al hoef ik maar terug te denken aan de periode voor mijn 20e, toen er een verandering in mijn leven kwam, hoe innerlijk los van God ik toen was, mijn dubbelleven en het concrete verdere leven hoe ik dat wilde gaan uitleven. Dan is er voor mij echt geen reden meer om neer te kijken op dit praktiserende medemensen. Ook niet als ik kijk wat ook nu nog in mijn hart en gedachten leeft.
Samengevat vind ik nog steeds het vasthouden aan het Bijbelse huwelijk een voorwaarde om rechtzinnig te zijn. Echter wijs ik wat jij als problematisch vind daaraan af. Ik kan me geen rechtzinniger persoon voorstellen dan Jezus, en Zijn houding van liefde en ontferming moet ons dus ook kenmerken. Anders zijn we
rechtzinnig als de duivel (volgens Jacobus is die ook heel rechtzinnig), en zijn we net zo onbekeerd.