Geheimhoudingsplicht

[JCRyle]

Nee ik maak geen onderscheid tussen je vrouw en je buurvrouw op de straatBBQ. Omdat je vrouw geen ambtsdrager is, evenmin als je buurvrouw op de straatBBQ. Nogmaals het huwelijk vervult geen ambt, maar de man, die een huwelijk heeft.

Eén ding weet ik wel: voortaan vraag ik eerst aan een ambtsdrager of hij gewoon is de zaken met z'n vrouw te delen. Zo ja, dan kan die vertrekken. Zie de Gereformeerde ambtsleer en het bevestigingsformulier er even op na. Is daar een plaats ingeruimd voor de vrouw van de ambtsdrager? Dacht het niet.

[JCRyle]

En wie zegt dat deze vrouw het niet doorpraat? Ja, de man kan wel beweren dat zij dat niet doet.

Wat een buitengewoon raar beeld heb jij van het (of mijn) huwelijk... Ik houd er maar over op.

Vooraf wil ik je even wijzen op het feit dat je het voor jezelf persoonlijk maakt.
Inhoudelijk: Ik heb een gezond beeld voor een huwelijk, namelijk dat daar openheid en eerlijkheid naar elkaar moet zijn. Dat je elkaar moet kunnen vertrouwen etc. etc. Maar nogmaals het huwelijk vervult geen ambt, maar een man met een huwelijk. Dat huwelijk heeft niks te maken met vervullen van dat ambt. Dan alleen dat de vrouw hem af moet staan aan het kerkelijke werk en hem helpen kan door voor hem te bidden en te steunen. En onder dat steunen valt niet schending van een ambtsgeheim.

Ik kan niet begrijpen dat een huwelijk vereenzelvigd wordt met het vervullen van een ambt, alsof de vrouw door het huwelijk ook ambtsdrager is. Wat een vreemde gedachtengang.

[Mannetje]

Nee ik maak geen onderscheid tussen je vrouw en je buurvrouw op de straatBBQ. Omdat je vrouw geen ambtsdrager is, evenmin als je buurvrouw op de straatBBQ. Nogmaals het huwelijk vervult geen ambt, maar de man, die een huwelijk heeft.

Eén ding weet ik wel: voortaan vraag ik eerst aan een ambtsdrager of hij gewoon is de zaken met z'n vrouw te delen. Zo ja, dan kan die vertrekken. Zie de Gereformeerde ambtsleer en het bevestigingsformulier er even op na. Is daar een plaats ingeruimd voor de vrouw van de ambtsdrager? Dacht het niet.

Ik ben heel benieuwd naar de reacties die je van ambtsdragers gaat krijgen. Ga je ons op de hoogte houden?

[JCRyle]

Nee ik maak geen onderscheid tussen je vrouw en je buurvrouw op de straatBBQ. Omdat je vrouw geen ambtsdrager is, evenmin als je buurvrouw op de straatBBQ. Nogmaals het huwelijk vervult geen ambt, maar de man, die een huwelijk heeft.

Eén ding weet ik wel: voortaan vraag ik eerst aan een ambtsdrager of hij gewoon is de zaken met z'n vrouw te delen. Zo ja, dan kan die vertrekken. Zie de Gereformeerde ambtsleer en het bevestigingsformulier er even op na. Is daar een plaats ingeruimd voor de vrouw van de ambtsdrager? Dacht het niet.

Ik ben heel benieuwd naar de reacties die je van ambtsdragers gaat krijgen. Ga je ons op de hoogte houden?

We zullen zien,

[merel]

Jongens jongens, jullie lijken geen enkel verschil te maken tussen of ik het aan mijn eigen vrouw vertel, of dat ik het op een verjaardag van de buurvrouw vertel. Dat kan toch niet waar zijn?!

Dat is inderdaad waar. Geheimhouding is en blijft geheimhouding, dat betekent ook dat je het niet deelt met je vrouw. Dat geldt voor advocaten, artsen en dominees. Ook als je het aan je vrouw vertelt, schendt je je beroepsgeheim.
Mijn vorige wijkouderling deelde niets met zijn vrouw. Zij wist niet waar hij heen ging en hij had een apart mailadres voor zijn kr werk. En zo hoort het m.i.

Mijn man en ik maken qua werk op emotioneel vlak veel mee. Toch delen wij hier slechts in hoge uitzondering wat over met elkaar, en dan alleen de casus zonder naam en toenaam.

Eerlijk gezegd ben ik door dit topic nog sceptischer geworden t.a.v kr leden. Ik had er door slechte ervaringen al weinig fiducie in. Nu blijkt dat het ook gedeeld wordt met echtgenotes. Heel bizar!

[eilander]

Jongens jongens, jullie lijken geen enkel verschil te maken tussen of ik het aan mijn eigen vrouw vertel, of dat ik het op een verjaardag van de buurvrouw vertel. Dat kan toch niet waar zijn?!

Dat is inderdaad waar. Geheimhouding is en blijft geheimhouding, dat betekent ook dat je het niet deelt met je vrouw. Dat geldt voor advocaten, artsen en dominees. Ook als je het aan je vrouw vertelt, schendt je je beroepsgeheim.
Mijn vorige wijkouderling deelde niets met zijn vrouw. Zij wist niet waar hij heen ging en hij had een apart mailadres voor zijn kr werk. En zo hoort het m.i.

Mijn man en ik maken qua werk op emotioneel vlak veel mee. Toch delen wij hier slechts in hoge uitzondering wat over met elkaar, en dan alleen de casus zonder naam en toenaam.

Eerlijk gezegd ben ik door dit topic nog sceptischer geworden t.a.v kr leden. Ik had er door slechte ervaringen al weinig fiducie in. Nu blijkt dat het ook gedeeld wordt met echtgenotes. Heel bizar!

Poeh, ik denk dat ik een tijdje moet brommen binnenkort...
Ik heb zakelijk ook geheimhoudingsplicht, maar mijn vrouw weet daar soms ook wel wat van.
Hopelijk mogen we wel samen in een cel.

[Mannetje]

Ach Eilander, zolang je vrouw haar mond houdt, weet geen mens wat zij van je weet.

[merel]

Brommen niet, maar ik weet niet of jij tuchtrechtelijk verantwoordelijk gehouden kan worden?

[eilander]

Brommen niet, maar ik weet niet of jij tuchtrechtelijk verantwoordelijk gehouden kan worden?

Ja

[Mara]

Hoe doen de predikanten, k.r. leden, artsen en docenten het dan die geen partner hebben?
Ik vind het een heel naar idee dat je je hart uitstort tegen iemand en er blijkt dan nog een onzichtbare derde luisteraar te zijn.
Een christelijk huwelijk houdt m.i. niet in dat je letterlijk alles moet delen. Alleen de zaken die relevant zijn voor dat huwelijk.
En de geldzorgen van de familie J of de incestproblemen van het gezin B voegen daar toch niets aan toe?

Waarom is dat zo'n naar idee? Ik vraag me even af welk beeld er dan van het huwelijk bestaat.

Een huwelijk is niet bedoeld om iets met elkaar te delen, waarvoor je de eed van geheimhouding gezworen hebt.
Ik vind het nogal slappe hap dat je veel of alles bij de ander zou moeten deponeren, dat maakt je m.i ongeschikt voor zo'n functie.
Als je tot een ambt wordt geroepen, waar blijft dan het geloof dat je er ook de kracht voor krijgt?
Mijn beeld van een goed huwelijk is trouw, volhouden, ook als het niet is wat je ervan verwacht, ook als je het zwaarste deel te dragen krijgt. Je belooft elkaar trouw en geen mede-geheimhouding.
Je bent niet met elkaar getrouwd om elkaar op te zadelen met geheimen.
Wat moeten mensen dan die hun hele leven alleen blijven?
Mijn man weet dingen van mij die ertoe doen en niet wat mij verteld wordt in vertrouwen.
En omgekeerd wil ik dat ook niet weten van hem.

[JCRyle]

Brommen niet, maar ik weet niet of jij tuchtrechtelijk verantwoordelijk gehouden kan worden?

Ja

En dan durf jij het met droge ogen nog recht te praten?

[eilander]

Hoe doen de predikanten, k.r. leden, artsen en docenten het dan die geen partner hebben?
Ik vind het een heel naar idee dat je je hart uitstort tegen iemand en er blijkt dan nog een onzichtbare derde luisteraar te zijn.
Een christelijk huwelijk houdt m.i. niet in dat je letterlijk alles moet delen. Alleen de zaken die relevant zijn voor dat huwelijk.
En de geldzorgen van de familie J of de incestproblemen van het gezin B voegen daar toch niets aan toe?

Waarom is dat zo'n naar idee? Ik vraag me even af welk beeld er dan van het huwelijk bestaat.

Een huwelijk is niet bedoeld om iets met elkaar te delen, waarvoor je de eed van geheimhouding gezworen hebt.
Ik vind het nogal slappe hap dat je veel of alles bij de ander zou moeten deponeren, dat maakt je m.i ongeschikt voor zo'n functie.
Als je tot een ambt wordt geroepen, waar blijft dan het geloof dat je er ook de kracht voor krijgt?
Mijn beeld van een goed huwelijk is trouw, volhouden, ook als het niet is wat je ervan verwacht, ook als je het zwaarste deel te dragen krijgt. Je belooft elkaar trouw en geen mede-geheimhouding.
Je bent niet met elkaar getrouwd om elkaar op te zadelen met geheimen.
Wat moeten mensen dan die hun hele leven alleen blijven?
Mijn man weet dingen van mij die ertoe doen en niet wat mij verteld wordt in vertrouwen.
En omgekeerd wil ik dat ook niet weten van hem.

Oké, ik snap het. Ik hoop dat je ook begrijpt dat het ook anders kan. Ik blijf het jammer vinden dat het delen van vertrouwelijke informatie binnen het huwelijk zo negatief wordt benaderd dat het zelfs vergeleken wordt met informatie op straat brengen. Dat laatste mag natuurlijk nooit het geval zijn. Maar ik weet dat we elkaar absoluut kunnen vertrouwen hierin, en dat die informatie dus niet gedeeld zal worden met anderen. Dat vertrouwen is nog nooit beschaamd.
Dat is geen slappe hap, maar een goed huwelijk waar ik heel dankbaar voor ben (te weinig eigenlijk...)

[merel]

Ik vind het ook heel bizar en begrijp er qua beroepsethiek ook niets van.

Ik geloof dat ik huisbezoek vanaf nu helemaal ga weigeren

[eilander]

Brommen niet, maar ik weet niet of jij tuchtrechtelijk verantwoordelijk gehouden kan worden?

Ja

En dan durf jij het met droge ogen nog recht te praten?

Dat ik zakelijk tuchtrechtelijk kan aangesproken worden, weegt me niet zwaarder dan een verantwoordelijk in een ambt.
Verder denk ik dat ik wel genoeg gezegd heb.

[Dodo]

Ik doe wat kerkenwerk, en weet daardoor soms gevoelige dingen. Die vertel ik doorgaans niet aan mijn man. Dan kan hij zich niet verspreken.
Een keer wist ik dat een jong stel ging scheiden. Dat heb ik voor me gehouden. Mijn man moest kort daarna bij de ouders van een van dat stel op huisbezoek. Die ouders begonnen meteen: nou, jullie zullen wel weten wat er aan de hand is, we zijn er kapot van! En mijn man had oprecht geen idee wat ze bedoelden. Niet dat ik wist dat hij daar op huisbezoek moest, hij vertelt ook niet alles...
Persoonlijk ben ik heel voorzichtig met het vertellen van dingen. Niet alleen thuis maar ook verder. Vertrouwen komt te voet, maar gaat te paard.
Ik denk, ik hoop, dat kerkenraadsleden hun vrouw een beetje inschatten wat ze aankan. Als hij weet dat ze zwijgen kan, is het wel mogelijk om wat te delen, denk ik. Als ze makkelijk praat, beter niet. Een betere manier lijkt me wat ik wel eens 's avonds op straat zie, als ik de hond het laatste rondje geef: twee ambtsbroeders die op straat staan na te praten van de vergadering. Dat lijkt me beter dan thuis je hart luchten.