Geheimhoudingsplicht

[Tiberius]

Een ambtsdrager heeft een absolute geheimhoudingsplicht.

Ik ben het grotendeels met je eens, maar deze zin behoeft nuancering.
De geheimhoudingsplicht is niet absoluut, namelijk in het geval dat de ambtsdrager 'van oordeel is dat zwijgen de heiligheid van de gemeente c.q. de sacramenten schaadt dan wel hem in gewetensnood brengt dan wel een ernstig misdrijf of gevaar laat voortduren of laat gebeuren.'
In de Roomse Kerk is geheimhouding overigens wel absoluut via het biechtzegel.

[Mannetje]

Meestentijds ben ik er open over naar leerlingen. Daarnaast woon ik niet in de omgeving waar mijn leerlingen wonen, dus kent mijn vrouw mijn leerlingen niet en vice versa. Daarnaast anonimiseer ik. 'Een leerling vertelde me ...'

Als mijn vrouw mijn hulpe tegenover mij niet mag zijn, kan ik bepaalde taken niet uitvoeren.

[Ditbenik]

Een ambtsdrager heeft een absolute geheimhoudingsplicht. Naar mijn weten wordt nergens geheimhouding gevraagd 'met uitzondering van je vrouw'. Wie die grens over gaat is als ambtsdrager niet geschikt. Dat blijkt ook al uit reacties die hier te lezen zijn van mensen die niet vertrouwelijk durven te spreken op huisbezoek of er altijd vanuit gingen dat ze in vertrouwen konden spreken.
Als zaken te heftig zijn om voor je te houden, vertel je ze maar in het gebed aan je Zender. Dat is de enige plek waar je daar mee terecht kunt. Wie het anders doet, heeft van de geheimhoudingsbelofte een leugen gemaakt.

Nee, dat ben ik het niet mee eens. Wat is de kwaliteit van je christelijke huwelijk als je je eigen vrouw moet uitsluiten van bepaalde moeiten en zorgen? Dat geldt beide kanten op. Je zwijgt met zijn tweeën naar derden toe. Maar gezamenlijk mag je delen in de lasten van het ambtswerk. Ik zie in het bijbelse huwelijk daarvoor geen grens.

En het tweede is. Je kunt bepaalde zorgen ook delen zonder naam en toenaam. Dat vergt overigens ook bepaalde tactiek. Want als je vertelt dat je persoon X bezoekt en na afloop deel je een heel verhaal, dan is het hokje invullen ook niet moeilijk.

Ik vind dat dus echt niet kunnen. Als ambtsdragers vinden dat dit wel kan, moet je dat naar de gemeente toe duidelijk communiceren en bij het stellen van de vragen uit bevestigingsformulier toevoegen dat je vrouw een uitzondering is. De kwaliteit van het christelijke huwelijk deugt niet als ambtelijke zaken met je vrouw gedeeld worden. Je vrouw heeft niet voor Gods aangezicht en Zijn gemeente de belofte van geheimhouding afgelegd. Die hoort daarom ook niet op de hoogte te zijn van zaken die geheim moeten blijven. Wat is de kwaliteit van je ambtsbelofte als je daarna zelf denkt te kunnen bepalen welke uitzonderingen je kunt maken.

[Ditbenik]

Een ambtsdrager heeft een absolute geheimhoudingsplicht.

Ik ben het grotendeels met je eens, maar deze zin behoeft nuancering.
De geheimhoudingsplicht is niet absoluut, namelijk in het geval dat de ambtsdrager 'van oordeel is dat zwijgen de heiligheid van de gemeente c.q. de sacramenten schaadt dan wel hem in gewetensnood brengt dan wel een ernstig misdrijf of gevaar laat voortduren of laat gebeuren.'
In de Roomse Kerk is geheimhouding overigens wel absoluut via het biechtzegel.

Het verschil had je in mijn reactie al kunnen lezen. Strafbare feiten mag je niet geheimhouden en je moet met een andere ambtsdrager kunnen overleggen maar die staat ook onder de geheimhoudingsplicht. Daarom moet je ook geen zinnetje uit de context halen want je er nu tegenin brengt, had ik zelf al beschreven.

[Herman]

Ik vind dat dus echt niet kunnen. Als ambtsdragers vinden dat dit wel kan, moet je dat naar de gemeente toe duidelijk communiceren en bij het stellen van de vragen uit bevestigingsformulier toevoegen dat je vrouw een uitzondering is. De kwaliteit van het christelijke huwelijk deugt niet als ambtelijke zaken met je vrouw gedeeld worden. Je vrouw heeft niet voor Gods aangezicht en Zijn gemeente de belofte van geheimhouding afgelegd. Die hoort daarom ook niet op de hoogte te zijn van zaken die geheim moeten blijven. Wat is de kwaliteit van je ambtsbelofte als je daarna zelf denkt te kunnen bepalen welke uitzonderingen je kunt maken.

Even een vraag. Hoe is de geheimhoudingsplicht bijbels te onderbouwen? Naar mijn idee is dat een menselijke en door juristen ingestelde regel die momenteel zwaarder weegt dan de manier hoe ik invulling geeft aan christelijk huwelijk, waarin man en vrouw één zijn.

De vetgedrukte zin snap ik niet.

Overigens ben ik blij weinig gevallen mee te maken die onder de geheimhouding vallen. Maar die ene keer dat ik een nachtje niet geslapen hebt, is mijn vrouw ook nog niet vergeten. Ook al vertel ik niks.

[Wandelende]

Meestentijds ben ik er open over naar leerlingen. Daarnaast woon ik niet in de omgeving waar mijn leerlingen wonen, dus kent mijn vrouw mijn leerlingen niet en vice versa. Daarnaast anonimiseer ik. 'Een leerling vertelde me ...'

Als mijn vrouw mijn hulpe tegenover mij niet mag zijn, kan ik bepaalde taken niet uitvoeren.

Groot gelijk heb je. Anonimisering is inderdaad wel verstandig

[Nathanaël]

Een ambtsdrager heeft een absolute geheimhoudingsplicht.

Ik ben het grotendeels met je eens, maar deze zin behoeft nuancering.
De geheimhoudingsplicht is niet absoluut, namelijk in het geval dat de ambtsdrager 'van oordeel is dat zwijgen de heiligheid van de gemeente c.q. de sacramenten schaadt dan wel hem in gewetensnood brengt dan wel een ernstig misdrijf of gevaar laat voortduren of laat gebeuren.'
In de Roomse Kerk is geheimhouding overigens wel absoluut via het biechtzegel.

Het verschil had je in mijn reactie al kunnen lezen. Strafbare feiten mag je niet geheimhouden en je moet met een andere ambtsdrager kunnen overleggen maar die staat ook onder de geheimhoudingsplicht. Daarom moet je ook geen zinnetje uit de context halen want je er nu tegenin brengt, had ik zelf al beschreven.

In Nederland is het zo dat je verplicht bent het te melden als je kennis draagt van een strafbaar feit. Er is echter een uitzondering voor mensen die een ambtsgeheim/beroepsgeheim hebben. Die zijn dus niet verplicht om het te melden en kunnen zich beroepen op hun ambtsgeheim. Je opmerking dat je strafbare feiten niet geheim mag houden is dus niet juist.

[Ditbenik]

Een ambtsdrager heeft een absolute geheimhoudingsplicht.

Ik ben het grotendeels met je eens, maar deze zin behoeft nuancering.
De geheimhoudingsplicht is niet absoluut, namelijk in het geval dat de ambtsdrager 'van oordeel is dat zwijgen de heiligheid van de gemeente c.q. de sacramenten schaadt dan wel hem in gewetensnood brengt dan wel een ernstig misdrijf of gevaar laat voortduren of laat gebeuren.'
In de Roomse Kerk is geheimhouding overigens wel absoluut via het biechtzegel.

Het verschil had je in mijn reactie al kunnen lezen. Strafbare feiten mag je niet geheimhouden en je moet met een andere ambtsdrager kunnen overleggen maar die staat ook onder de geheimhoudingsplicht. Daarom moet je ook geen zinnetje uit de context halen want je er nu tegenin brengt, had ik zelf al beschreven.

In Nederland is het zo dat je verplicht bent het te melden als je kennis draagt van een strafbaar feit. Er is echter een uitzondering voor mensen die een ambtsgeheim/beroepsgeheim hebben. Die zijn dus niet verplicht om het te melden en kunnen zich beroepen op hun ambtsgeheim. Je opmerking dat je strafbare feiten niet geheim mag houden is dus niet juist.

De kerk wordt geregeerd door haar eigen statuut (scheiding kerk en staat). Van de Nederlandse wet mag je binnen bepaalde beroepen alles geheim houden. Binnen de kerk ligt dat anders. Daar mag je strafbare feiten niet geheim houden. Dat betekent uiteraard niet dat je ze in je kerkblad gaat publiceren maar je moet daar wel mee verder. Je kunt ze niet 'onder de pet' houden.

[eilander]

Als je weet dat je vrouw haar mond niet kan houden, moet je dat als kerkenraadslid wel doen. In andere gevallen vind ik dat de geheimhouding niet zo ver gaat dat je ook tegen je vrouw niets mag zeggen.

Mag ik vragen waar jij dan ruimte ziet m.b.t. geheimhouding/ambtsgeheim? Aan wat voor zaken kan je dan denken?

Officieel is die ruimte er niet. Maar ik ben blij en dankbaar dat ik een vrouw heb waaraan ik indertijd alles kwijt kon, zonder dat het doorverteld werd. Ik geloof toch niet dat ik er verkeerd aan gedaan heb, ook in deze zijn man en vrouw één.
Maar nogmaals, ik kan me voorstellen dat dat niet voor iedereen op gaat.

Dus @merel, dat het blijkbaar mag, is volgens mij onjuist. Dat je om die reden liever geen huisbezoek wilt, gaat dan wel weer erg ver.

Bedankt voor je reacties, ook Mannetje.

Jullie mogen gerust weten dat ik hier behoorlijk van schrik. Zowel richting je gemeenteleden, als één van je leerlingen vind ik het een schending van vertrouwen. En zeker werd het terecht opgemerkt dat het in sommige gevallen wenselijk is om er over door te kunnen spreken. Daar zijn dan toch ook ambtsbroeders voor? Dan blijft het binnen het ambtsgeheim, dus binnen de kerkenraad.
Het is fijn dat je een vrouw naast je hebt, eilander, die je in je ambtswerk gesteund hebt en haar mond heeft gehouden. En toch is het niet juist van je geweest. Je kan dit ook niet oplossen door man en vrouw één te zien, aangezien jij als man gekozen bent en niet je vrouw. Als man ben je dan geroepen en niet de vrouw inclusief. Dat is moeilijk, zeker in bepaalde gevallen. En soms kan je ook niks verder vertellen aan je ambtsbroeders, omdat het verzocht is dat niet te doen. Maar ambtsgeheim is verbonden aan je ambt en daar staat de grens.

En daarnaast schrik ik er van omdat ambtsgeheim geen geheim meer is. Je hebt als gemeentelid dus niet de garantie dat het niet verder de gemeente in gaat. En dan reken ik daar vrouwen of andere gezins-, familie- of vriendschapbanden onder.

Nu ga je m.i. te ver. Nu doe je alsof ik het ambtsgeheim geschonden heb. Dat vind ik niet juist. Je schakelt nu de hele gemeente gelijk aan mijn vrouw. Ik vind juist dat het van een goed huwelijk getuigt dat je dingen met elkaar deelt waarvan je weet dat het absoluut niet verder gaat.
En nogmaals, ik deed dat niet omdat ik het leuk vind of omdat mn vrouw graag nieuwtjes hoort, maar omdat het voor mij nodig is.
Dus als je hiervan schrikt, moet je misschien even nadenken over het huwelijk en ook over wat een ambt van je vraagt mentaal gezien.

[Mara]

Hoe doen de predikanten, k.r. leden, artsen en docenten het dan die geen partner hebben?
Ik vind het een heel naar idee dat je je hart uitstort tegen iemand en er blijkt dan nog een onzichtbare derde luisteraar te zijn.
Een christelijk huwelijk houdt m.i. niet in dat je letterlijk alles moet delen. Alleen de zaken die relevant zijn voor dat huwelijk.
En de geldzorgen van de familie J of de incestproblemen van het gezin B voegen daar toch niets aan toe?

[Nathanaël]

De kerk wordt geregeerd door haar eigen statuut (scheiding kerk en staat). Van de Nederlandse wet mag je binnen bepaalde beroepen alles geheim houden. Binnen de kerk ligt dat anders. Daar mag je strafbare feiten niet geheim houden. Dat betekent uiteraard niet dat je ze in je kerkblad gaat publiceren maar je moet daar wel mee verder. Je kunt ze niet 'onder de pet' houden.

Bedankt voor je reactie. Weet je misschien waar ik dat zou kunnen vinden? Ik ken namelijk genoeg ´casussen´ waarbij het niet gemeld werd (omdat het volgens de Nederlandse wet zelfs verboden is om het te melden, tenzij je toestemming van de ´dader´ hebt) en nu vraag ik me dus af of dat wel had moeten gebeuren.

[Ditbenik]

Ik vind dat dus echt niet kunnen. Als ambtsdragers vinden dat dit wel kan, moet je dat naar de gemeente toe duidelijk communiceren en bij het stellen van de vragen uit bevestigingsformulier toevoegen dat je vrouw een uitzondering is. De kwaliteit van het christelijke huwelijk deugt niet als ambtelijke zaken met je vrouw gedeeld worden. Je vrouw heeft niet voor Gods aangezicht en Zijn gemeente de belofte van geheimhouding afgelegd. Die hoort daarom ook niet op de hoogte te zijn van zaken die geheim moeten blijven. Wat is de kwaliteit van je ambtsbelofte als je daarna zelf denkt te kunnen bepalen welke uitzonderingen je kunt maken.

Even een vraag. Hoe is de geheimhoudingsplicht bijbels te onderbouwen? Naar mijn idee is dat een menselijke en door juristen ingestelde regel die momenteel zwaarder weegt dan de manier hoe ik invulling geeft aan christelijk huwelijk, waarin man en vrouw één zijn.

De vetgedrukte zin snap ik niet.

Overigens ben ik blij weinig gevallen mee te maken die onder de geheimhouding vallen. Maar die ene keer dat ik een nachtje niet geslapen hebt, is mijn vrouw ook nog niet vergeten. Ook al vertel ik niks.

Met die vetgedrukte zin bedoel ik dat je huwelijk het blijkbaar niet verdragen kan dat jou zaken bekend zijn die je vrouw niet mag weten en heb ik geschreven de zaak op scherp te zetten in reactie op jouw zin over het huwelijk waarbinnen ambtsgeheimen gedeeld zouden moeten kunnen worden.

Verder heb je als ambtsdrager de belofte van geheimhouding afgelegd zonder daarbij de uitzondering te maken voor je vrouw. Die is zo niet in de Bijbel terug te vinden maar er staat ook nergens in de Bijbel dat in een goed huwelijk ambtsgeheimen gedeeld moeten worden. De gemeente moet er van op aan kunnen dat je betrouwbaar bent. U kunt daarop aangesproken worden, uw vrouw niet.

[Nathanaël]

Hoe doen de predikanten, k.r. leden, artsen en docenten het dan die geen partner hebben?

Als die er mee zitten zullen ze er vermoedelijk met een collega over spreken.

[refo]

Maar zo gaat alles de wereld door. Jij vertelt het tegen niemand, maar wel aan je vrouw. Je vrouw vertelt het ook tegen niemand, behalve aan vriendin X, want die vertelt het ook niet. Vriendin X idem. Voor je het weet is de cirkel rond en vraagt iemand je gesprekspartner: joh, wat hoor ik?
Overigens is een tweetal, waaruit gestemd kan worden, niet een geheimplichtig iets. Het is de bedoeling dat het openbaar wordt. Kerkenraden houden tegenwoordig wel erg veel geheim. Ze vormen geen raad van bestuur, maar zijn er voor de gemeente.

[eilander]

Hoe doen de predikanten, k.r. leden, artsen en docenten het dan die geen partner hebben?
Ik vind het een heel naar idee dat je je hart uitstort tegen iemand en er blijkt dan nog een onzichtbare derde luisteraar te zijn.
Een christelijk huwelijk houdt m.i. niet in dat je letterlijk alles moet delen. Alleen de zaken die relevant zijn voor dat huwelijk.
En de geldzorgen van de familie J of de incestproblemen van het gezin B voegen daar toch niets aan toe?

Waarom is dat zo'n naar idee? Ik vraag me even af welk beeld er dan van het huwelijk bestaat.