Orgaandonatie

[Jongere]

@Jongere, lees ik nou goed in jouw reacties, dat je het zelfbeslissingsrecht hoger acht dan het helpen van je medemens? Is de keuze belangrijker dan de noodzaak?

Ik vind het gewoon niet te rijmen dat een pro-life christen een stervende voorbij zou lopen als in het verhaal van de barmhartige samaritaan.
Is de keuze ‘nee’ Bijbels te verantwoorden?

Je gaat in je redenatie geheel voorbij aan het feit dat deze mogelijkheid van hulp nauw samenhangt met medische ontwikkelingen in de laatste vijftig jaar. En toch ga je er voetstoots vanuit dat wat kán, daarmee ook daadwerkelijk moet.
Nogmaals: ik ben niet tegen orgaandonatie. De morele plicht die jij lijkt af te leiden enkel uit de mogelijkheid van donatie, kan ik echter niet meemaken. Zelfbeslissingsrecht vind ik in dit opzicht een zeer ongepaste term, die ik eerder associeer met de 'baas in eigen buik'-beweging. Het gaat hier om de integriteit van ons menselijk lichaam.
Uiteraard moeten wij zoveel als mogelijk is onze lijdende naasten helpen. Daarmee moet je echter niet doen alsof ethische vragen plotseling niet meer relevant zijn. Het staat voor mij absoluut niet vast dat God ons vraagt delen van ons lichaam af te staan, die in andere lichamen gebruikt kunnen worden. Wel ben ik verwonderd over de medische mogelijkheid, en eveneens over de bereidheid van mensen die dat vrijwillig willen doen.

[gallio]

Het staat voor mij absoluut niet vast dat God ons vraagt delen van ons lichaam af te staan, die in andere lichamen gebruikt kunnen worden. Wel ben ik verwonderd over de medische mogelijkheid, en eveneens over de bereidheid van mensen die dat vrijwillig willen doen.

Over die bereidheid schreef Paulus zo'n 1950 geleden al. In Galaten 4:15.

[eilander]

Hier moet je eens even goed over nadenken... Nu gaat dit dus ook gebeuren (ongetwijfeld in iets mindere mate, maar toch...) Dan betekent het automatisch dat je donor bent.
Ik denk bijvoorbeeld aan mijn buurman van vroeger: geen familie die naar hem omkeek. Als hij in een lastige fase zat en daarom twee keer een brief niet openmaakte of geen energie had om erover na te denken, worden zijn organen dus gebruikt: geen keuze gemaakt, en geen nabestanden die NEE gaan zeggen. Fijn is dat...
Echt een totaal verkeerde gedachtengang.
Daarnaast vind ik het gewoon gek dat we al die jaren geen brief hebben gehad.

Hier hoef je mij niet op te attenderen, want dat weet ik als geen ander.
Maar als het een oudere buurman is, dan is de kans minimaal dat er organen gebruikt gaan worden.
Want iemand moet wel onder bepaalde voorwaarden komen te overlijden.
Als iemand dood gevonden wordt, of na een lang ziekbed overlijdt, is dit niet aan de orde.

En dan iets anders. Lastig misschien om het zo op een forum te bespreken, maar wat maakt het dan uit?
De man weet het niet meer, noch eventuele nabestaanden.
Als het een principiële zaak was geweest - ik bedoel hiermee dat iemand dit uit geloofsovertuiging niet wil - dan is dat heel naar, maar geen zaak meer voor hem. In de hemel zullen mensen zijn, die uit elkaar gereten zijn, of op een gruwelijke manier om het leven zijn gekomen.
Die niet kompleet waren. Het stoffelijk lichaam is toch maar "bijzaak"?
Het vergaat. Dus het argument dat iemand terug wil keren naar Zijn Maker zoals hij gemaakt is, gaat in feite niet meer op na een eerste operatie. Wat maakt het dan uit als er een hart, longen of lever uitgenomen is?

Ik kan het niet helpen, maar dit vind ik erg naar klinken. 'Wat maakt het uit' vind ik een vreemde insteek bij zo'n ingrijpende zaak. Maar misschien is het wel zo geregeld dat ook in zo'n geval, als er geen nabestaanden zijn, geen donatie plaatsvindt. Dat zou ik dan wel correct vinden in elk geval, dat zou mijn bezwaar op dit punt wel wegnemen.
Dat je er in dit geval van mijn buurman ervan uitgaat (min of meer) dat het een oude man was, doet niet terzake en is ook onjuist.

[eilander]

Het staat voor mij absoluut niet vast dat God ons vraagt delen van ons lichaam af te staan, die in andere lichamen gebruikt kunnen worden. Wel ben ik verwonderd over de medische mogelijkheid, en eveneens over de bereidheid van mensen die dat vrijwillig willen doen.

Over die bereidheid schreef Paulus zo'n 1950 geleden al. In Galaten 4:15.

Het lijkt me wel goed om te beseffen dat die bereidheid toen uitsluitend 'bij wijze van spreken' te tonen. Er was nog geen kijk op een daadwerkelijke donatie. Kortom: je kunt er wat mij betreft in deze hele discussie absoluut niets mee.

[DDD]

Dat vind ik toch wel een verbazend standpunt.

Ik ben zonder meer van mening dat wij de bijbelschrijvers in hun eigen tijd moeten proberen te verstaan. Dat kan soms wellicht tot een op onderdelen tegenovergestelde uitkomst leiden dan de primaire betekenis en bedoeling van de bijbeltekst. Al vind ik dat je daar dan wel heel goede redenen voor moet hebben.

Maar om nu in het geval van Galaten 4, 15 te zeggen dat de schrijver zijn opmerkingen alleen als hyperbool bedoelde en dus de les daaruit niet letterlijk mag zijn, lijkt mij niet terecht. Er staat nota bene bij ´als het mogelijk was´.

[helma]

Ik reageer niet op jou, Jongere, maar op Helma die aangeeft dat we ook de 10 maagden er maar eens op moeten naslaan in een keuze.

De Barmhartige Samaritaan betoont in zijn leven naastenliefde. Toch nemen we tijdens ons leven 1001 beslissingen voor onszelf die we niet ten nutte van onze naaste nemen. Ook al hebben we de mogelijkheden wel. Als er een oproep komt om tijdens je leven een nier af te staan, staan we ook niet in de rij. Want het mag ons eigenlijk niet veel kosten. Na ons leven zou ineens wel een daad van naastenliefde kunnen... Ik vind het apart dat het gebod van naastenliefde dan zo prominent naar voren wordt geschoven. Terwijl we het op andere momenten zo makkelijk naast ons neerleggen.

De gelijkenis van de BS betekent niet dat we ten allen tijde 'ja' moeten zeggen als iemand iets van ons nodig heeft. Daarom haalde ik er een andere gelijkenis bij waarin 'nee' wordt gezegd.

Ik vind het een moeilijke discussie en juist omdat het zo gevoelig is vind ik het bizar dat de politiek daar met zulke grote voeten overheen walst.
De staat heeft niet het recht om te beslissen over iemands lichaam.
We zijn geen 'onderdelenbak' waar je uit kan halen wat je nodig hebt.

Ik vertrouw een god-loze regering niet. D66 heeft nog nooit eerder betoond bewogen te zijn met een mensenleven. Integendeel. Juist de D66 heeft grote stappen gezet richting de dood. Zowel als het gaat om ongeboren levens als over de levens van kwetsbare ouderen heeft D66 duidelijk laten zien van hoe weinig waarde zij een mensenleven acht.
Als dezelfde partij nu ineens 'de barmhartige Samaritaan' gaat uithangen heb ik daar niet veel vertrouwen in.
Ook heb ik niet veel vertrouwen in een medische wetenschap die steeds minder uitgaat van Bijbelse principes van leven en dood. Organen worden niet nà de dood geoogst, maar ervoor. Wie en wat bepaalt straks wanneer iemand nog net levend genoeg is? En wat geeft de doorslag in de beslissing? Wordt de kwaliteit van het ene leven afgewogen tegenover het andere? Wordt er nu al niet heel snel bepaald dat een leven van iemand voltooid is? Of onwaardig? En welke rol gaat geld spelen? Nu misschien nog niet zo, maar een handel in organen is niet heel denkbeeldig.

Dat maakt dat ik meer neig naar 'nee' dan naar 'ja'. (Al is het geen definitief nee.)
Loop ik als 'nee-zegger' dan een stervende voorbij als Pro Lifer? (Mag ik het even omdraaien trouwens: waarom sta jij, als 'levensredder', niet maandelijks bij een abortuskliniek? Loop je dan geen stervende kindertjes voorbij???)
Is het hetzelfde? Nee zeggen =iemand laten sterven ....
Ik weet het niet...eerlijk.
Ik weet wel dat God niet van mij vraagt de hele wereld te redden.
Hij heeft het ongeboren leven op mijn hart gelegd. (En nog wat dingen die daarmee samenhangen. De waarde van het moederschap/Bijbels vrouw-zijn bijvoorbeeld, wat ik mag doorgeven aan een groepje jonge moeders.)
Er zijn meerdere dingen waar ik van harte achter sta maar waaraan ik toch geen steentje bijdraag. Niet omdat ik het niet belangrijk vind, maar omdat ik niet alles kan. Daarom ben ik blij dat God bij andere mensen andere dingen op hun hart legt waar zij voor 'strijden'

Ik heb tegen mijn man gezegd dat hij straks voor mij de beslissing mag nemen indien nodig. Hij heeft wel geregistreerd als 'nee-zegger' vanwege de druk van de overheid.
Ik hoef geen orgaan van een ander. Ik ben bereid om te sterven. En als ik sterf is dat op Gods tijd. Ik mag weten dat ik met ziel en lichaam Zijn eigendom ben. Duur gekocht.


Het 'voor-wat-hoort-wat' principe in combinatie met naastenliefde vind ik overigens best apart eigenlijk. Is er dan toch niet een klein beetje eigenbelang bij de ja-zeggers?

Ook vind ik voor nabestaanden het stervensproces een ingrijpende periode. Dat wordt met orgaandonatie nog aangrijpender. Als er net voor het sterven al afscheid genomen moet worden en er na operatie een dode terugkomt. Het is geen natuurlijk proces.
Het stuit mij tegen de borst eerlijk gezegd.
Mag alles wat kan? Alle kennis is geen zegen....
Moeten we ook niet iemand 'gewoon' kunnen laten sterven? Waar is het begin en waar is het einde van al ons medisch gesleutel?
Van de week las ik een artikel waaruit bleek dat 'we' al heel ver in staat zijn om zelf mensen te 'maken'
https://www.groene.nl/artikel/we-zijn-b ... onze-izoon

Dat maakt mij bang eerlijk gezegd. Ik ben niet zo blij met alles waartoe wij in staat blijken te zijn zonder God. Het wordt benauwd op aarde.
En al deze dingen doen mij meer uitstrekken naar de wederkomst.

[helma]

http://www.annetwood.nl/brief-aan-de-ministerraad

Een 'plaatje bij het praatje'.

[samanthi]

Ik reageer niet op jou, Jongere, maar op Helma die aangeeft dat we ook de 10 maagden er maar eens op moeten naslaan in een keuze.

De Barmhartige Samaritaan betoont in zijn leven naastenliefde. Toch nemen we tijdens ons leven 10001 beslissingen voor onszelf die we niet ten nutte van onze naaste nemen. Ook al hebben we de mogelijkheden wel. Als er een oproep komt om tijdens je leven een nier af te staan, staan we ook niet in de rij. Want het mag ons eigenlijk niet veel kosten. Na ons leven zou ineens wel een daad van naastenliefde kunnen... Ik vind het apart dat het gebod van naastenliefde dan zo prominent naar voren wordt geschoven. Terwijl we het op andere momenten zo makkelijk naast ons neerleggen.

De gelijkenis van de BS betekent niet dat we ten allen tijde 'ja' moeten zeggen als iemand iets van ons nodig heeft. Daarom haalde ik er een andere gelijkenis bij waarin 'nee' wordt gezegd.

Ik vind het een moeilijke discussie en juist omdat het zo gevoelig is vind ik het bizar dat de politiek daar met zulke grote voeten overheen walst.
De staat heeft niet het recht om te beslissen over iemands lichaam.
We zijn geen 'onderdelenbak' waar je uit kan halen wat je nodig hebt.

Ik vertrouw een god-loze regering niet. D66 heeft nog nooit eerder betoond bewogen te zijn met een mensenleven. Integendeel. Juist de D66 heeft grote stappen gezet richting de dood. Zowel als het gaat om ongeboren levens als over de levens van kwetsbare ouderen heeft D66 duidelijk laten zien van hoe weinig waarde zij een mensenleven acht.
Als dezelfde partij nu ineens 'de barmhartige Samaritaan' gaat uithangen heb ik daar niet veel vertrouwen in.
Ook heb ik niet veel vertrouwen in een medische wetenschap die steeds minder uitgaat van Bijbelse principes van leven en dood. Organen worden niet nà de dood geoogst, maar ervoor. Wie en wat bepaalt straks wanneer iemand nog net levend genoeg is? En wat geeft de doorslag in de beslissing? Wordt de kwaliteit van het ene leven afgewogen tegenover het andere? Wordt er nu al niet heel snel bepaald dat een leven van iemand voltooid is? Of onwaardig? En welke rol gaat geld spelen? Nu misschien nog niet zo, maar een handel in organen is niet heel denkbeeldig.

Dat maakt dat ik meer neig naar 'nee' dan naar 'ja'. (Al is het geen definitief nee.)
Loop ik als 'nee-zegger' dan een stervende voorbij als Pro Lifer? (Mag ik het even omdraaien trouwens: waarom sta jij, als 'levensredder', niet maandelijks bij een abortuskliniek? Loop je dan geen stervende kindertjes voorbij???)
Is het hetzelfde? Nee zeggen =iemand laten sterven ....
Ik weet het niet...eerlijk.
Ik weet wel dat God niet van mij vraagt de hele wereld te redden.
Hij heeft het ongeboren leven op mijn hart gelegd. (En nog wat dingen die daarmee samenhangen. De waarde van het moederschap/Bijbels vrouw-zijn bijvoorbeeld, wat ik mag doorgeven aan een groepje jonge moeders.)
Er zijn meerdere dingen waar ik van harte achter sta maar waaraan ik toch geen steentje bijdraag. Niet omdat ik het niet belangrijk vind, maar omdat ik niet alles kan. Daarom ben ik blij dat God bij andere mensen andere dingen op hun hart legt waar zij voor 'strijden'

Ik heb tegen mijn man gezegd dat hij straks voor mij de beslissing mag nemen indien nodig. Hij heeft wel geregistreerd als 'nee-zegger' vanwege de druk van de overheid.
Ik hoef geen orgaan van een ander. Ik ben bereid om te sterven. En als ik sterf is dat op Gods tijd. Ik mag weten dat ik met ziel en lichaam Zijn eigendom ben. Duur gekocht.


Het 'voor-wat-hoort-wat' principe in combinatie met naastenliefde vind ik overigens best apart eigenlijk. Is er dan toch niet een klein beetje eigenbelang bij de ja-zeggers?

Ook vind ik voor nabestaanden het stervensproces een ingrijpende periode. Dat wordt met orgaandonatie nog aangrijpender. Als er net voor het sterven al afscheid genomen moet worden en er na operatie een dode terugkomt. Het is geen natuurlijk proces.
Het stuit mij tegen de borst eerlijk gezegd.
Mag alles wat kan? Alle kennis is geen zegen....
Moeten we ook niet iemand 'gewoon' kunnen laten sterven? Waar is het begin en waar is het einde van al ons medisch gesleutel?
Van de week las ik een artikel waaruit bleek dat 'we' al heel ver in staat zijn om zelf mensen te 'maken'
https://www.groene.nl/artikel/we-zijn-b ... onze-izoon

Dat maakt mij bang eerlijk gezegd. Ik ben niet zo blij met alles waartoe wij in staat blijken te zijn zonder God. Het wordt benauwd op aarde.
En al deze dingen doen mij meer uitstrekken naar de wederkomst.

Heel mooi stukje Helma het ligt niet zo eenvoudig als het is, ik vind het moeilijk ook die tegenstrijdigheid war ook @huisman het over had, een kievietsei beschermen een ongeboren kindje doden, een moordenaar beschermen een onschuldig kindeje doden, er was een paar jaar geleden heel veel ophef over een moeder die haar pageboren baby's gedood had, als je het een vier maanden eerder gedaan had had ze wettig hulp gekregen.
Ik ben bereid mensen te helpen, maar niet op comando van de regering.

[emigrant]

zeker Helma je kan niet alles. Helemaal mee eens. Laat ieder op een klein deel van de akker werken.

Het ene Bijbelgedeelte kan Ja zeggen en een andere passage Nee. Zo kun je altijd je mening rechtvaardigen. Maar niet eerst een mening hebben en die dan bijbels rechtvaardigen. Vanuit de Schrift leven is eerst de bijbel en dan pas de mening.

Al wat onze regering tracht is het enorme tekort op te lossen. Ze eisen ons niet op. De medische mogelijkheid moeten we met beide handen aangrijpen.

[Mannetje]

(...)
Het ene Bijbelgedeelte kan Ja zeggen en een andere passage Nee. (...) Vanuit de Schrift leven is eerst de bijbel en dan pas de mening.

Hier ben ik het mee eens. En juist daar wordt het moeilijk.
Ik vind in de Bijbel geen eenvoudig antwoord op de vraag over orgaandonatie.
Ik maak ook de vertaalslag van de barmhartige Samaritaan naar orgaandonatie niet mee, al was het maar dat de Samaritaan verder reist...
Dat kan wel als ik een nier zou doneren, maar daar gaat deze wet niet over.

In zulke gevallen verwijst de Schrift mijns inziens naar het geweten.

[eilander]

Dat vind ik toch wel een verbazend standpunt.

Ik ben zonder meer van mening dat wij de bijbelschrijvers in hun eigen tijd moeten proberen te verstaan. Dat kan soms wellicht tot een op onderdelen tegenovergestelde uitkomst leiden dan de primaire betekenis en bedoeling van de bijbeltekst. Al vind ik dat je daar dan wel heel goede redenen voor moet hebben.

Maar om nu in het geval van Galaten 4, 15 te zeggen dat de schrijver zijn opmerkingen alleen als hyperbool bedoelde en dus de les daaruit niet letterlijk mag zijn, lijkt mij niet terecht. Er staat nota bene bij ´als het mogelijk was´.

Je verrast me ook nu weer met je standpunt. Ook 'als het mogelijk was' kan in die tijd niet geschreven zijn met de gedachte 'hopelijk komt die mogelijkheid er een keer'. Daarom denk ik dat je er bij dit onderwerp niets mee kunt.

[Laag]

Ik reageer niet op jou, Jongere, maar op Helma die aangeeft dat we ook de 10 maagden er maar eens op moeten naslaan in een keuze.

De Barmhartige Samaritaan betoont in zijn leven naastenliefde. Toch nemen we tijdens ons leven 1001 beslissingen voor onszelf die we niet ten nutte van onze naaste nemen. Ook al hebben we de mogelijkheden wel. Als er een oproep komt om tijdens je leven een nier af te staan, staan we ook niet in de rij. Want het mag ons eigenlijk niet veel kosten. Na ons leven zou ineens wel een daad van naastenliefde kunnen... Ik vind het apart dat het gebod van naastenliefde dan zo prominent naar voren wordt geschoven. Terwijl we het op andere momenten zo makkelijk naast ons neerleggen.

De gelijkenis van de BS betekent niet dat we ten allen tijde 'ja' moeten zeggen als iemand iets van ons nodig heeft. Daarom haalde ik er een andere gelijkenis bij waarin 'nee' wordt gezegd.

Ik vind het een moeilijke discussie en juist omdat het zo gevoelig is vind ik het bizar dat de politiek daar met zulke grote voeten overheen walst.
De staat heeft niet het recht om te beslissen over iemands lichaam.
We zijn geen 'onderdelenbak' waar je uit kan halen wat je nodig hebt.

Ik vertrouw een god-loze regering niet. D66 heeft nog nooit eerder betoond bewogen te zijn met een mensenleven. Integendeel. Juist de D66 heeft grote stappen gezet richting de dood. Zowel als het gaat om ongeboren levens als over de levens van kwetsbare ouderen heeft D66 duidelijk laten zien van hoe weinig waarde zij een mensenleven acht.
Als dezelfde partij nu ineens 'de barmhartige Samaritaan' gaat uithangen heb ik daar niet veel vertrouwen in.
Ook heb ik niet veel vertrouwen in een medische wetenschap die steeds minder uitgaat van Bijbelse principes van leven en dood. Organen worden niet nà de dood geoogst, maar ervoor. Wie en wat bepaalt straks wanneer iemand nog net levend genoeg is? En wat geeft de doorslag in de beslissing? Wordt de kwaliteit van het ene leven afgewogen tegenover het andere? Wordt er nu al niet heel snel bepaald dat een leven van iemand voltooid is? Of onwaardig? En welke rol gaat geld spelen? Nu misschien nog niet zo, maar een handel in organen is niet heel denkbeeldig.

Dat maakt dat ik meer neig naar 'nee' dan naar 'ja'. (Al is het geen definitief nee.)
Loop ik als 'nee-zegger' dan een stervende voorbij als Pro Lifer? (Mag ik het even omdraaien trouwens: waarom sta jij, als 'levensredder', niet maandelijks bij een abortuskliniek? Loop je dan geen stervende kindertjes voorbij???)
Is het hetzelfde? Nee zeggen =iemand laten sterven ....
Ik weet het niet...eerlijk.
Ik weet wel dat God niet van mij vraagt de hele wereld te redden.
Hij heeft het ongeboren leven op mijn hart gelegd. (En nog wat dingen die daarmee samenhangen. De waarde van het moederschap/Bijbels vrouw-zijn bijvoorbeeld, wat ik mag doorgeven aan een groepje jonge moeders.)
Er zijn meerdere dingen waar ik van harte achter sta maar waaraan ik toch geen steentje bijdraag. Niet omdat ik het niet belangrijk vind, maar omdat ik niet alles kan. Daarom ben ik blij dat God bij andere mensen andere dingen op hun hart legt waar zij voor 'strijden'

Ik heb tegen mijn man gezegd dat hij straks voor mij de beslissing mag nemen indien nodig. Hij heeft wel geregistreerd als 'nee-zegger' vanwege de druk van de overheid.
Ik hoef geen orgaan van een ander. Ik ben bereid om te sterven. En als ik sterf is dat op Gods tijd. Ik mag weten dat ik met ziel en lichaam Zijn eigendom ben. Duur gekocht.


Het 'voor-wat-hoort-wat' principe in combinatie met naastenliefde vind ik overigens best apart eigenlijk. Is er dan toch niet een klein beetje eigenbelang bij de ja-zeggers?

Ook vind ik voor nabestaanden het stervensproces een ingrijpende periode. Dat wordt met orgaandonatie nog aangrijpender. Als er net voor het sterven al afscheid genomen moet worden en er na operatie een dode terugkomt. Het is geen natuurlijk proces.
Het stuit mij tegen de borst eerlijk gezegd.
Mag alles wat kan? Alle kennis is geen zegen....
Moeten we ook niet iemand 'gewoon' kunnen laten sterven? Waar is het begin en waar is het einde van al ons medisch gesleutel?
Van de week las ik een artikel waaruit bleek dat 'we' al heel ver in staat zijn om zelf mensen te 'maken'
https://www.groene.nl/artikel/we-zijn-b ... onze-izoon

Dat maakt mij bang eerlijk gezegd. Ik ben niet zo blij met alles waartoe wij in staat blijken te zijn zonder God. Het wordt benauwd op aarde.
En al deze dingen doen mij meer uitstrekken naar de wederkomst.

Goed stuk.

[eilander]

Treffend verwoord, @helma.
Je geeft iets weer van de dilemma's op dit terrein. Wat mij betreft helpt de overheid nu de verkeerde kant op, omdat ik nu nog minder geneigd ben om donor te worden.

[gallio]

Dat vind ik toch wel een verbazend standpunt.

Ik ben zonder meer van mening dat wij de bijbelschrijvers in hun eigen tijd moeten proberen te verstaan. Dat kan soms wellicht tot een op onderdelen tegenovergestelde uitkomst leiden dan de primaire betekenis en bedoeling van de bijbeltekst. Al vind ik dat je daar dan wel heel goede redenen voor moet hebben.

Maar om nu in het geval van Galaten 4, 15 te zeggen dat de schrijver zijn opmerkingen alleen als hyperbool bedoelde en dus de les daaruit niet letterlijk mag zijn, lijkt mij niet terecht. Er staat nota bene bij ´als het mogelijk was´.

Je verrast me ook nu weer met je standpunt. Ook 'als het mogelijk was' kan in die tijd niet geschreven zijn met de gedachte 'hopelijk komt die mogelijkheid er een keer'. Daarom denk ik dat je er bij dit onderwerp niets mee kunt.

Jij kan er dus niets mee. Ik kan er wel wat mee omdat dit een bereidheid onderstreept die we nu zelden meer zien. In de tijd van Paulus was een oog afstaan een verminking voor de rest van het lever van de 'donor' en nu heeft het afstaan van organen geen impact meer op het leven van de overledene.

[DDD]

Dat vind ik toch wel een verbazend standpunt.

Ik ben zonder meer van mening dat wij de bijbelschrijvers in hun eigen tijd moeten proberen te verstaan. Dat kan soms wellicht tot een op onderdelen tegenovergestelde uitkomst leiden dan de primaire betekenis en bedoeling van de bijbeltekst. Al vind ik dat je daar dan wel heel goede redenen voor moet hebben.

Maar om nu in het geval van Galaten 4, 15 te zeggen dat de schrijver zijn opmerkingen alleen als hyperbool bedoelde en dus de les daaruit niet letterlijk mag zijn, lijkt mij niet terecht. Er staat nota bene bij ´als het mogelijk was´.

Je verrast me ook nu weer met je standpunt. Ook 'als het mogelijk was' kan in die tijd niet geschreven zijn met de gedachte 'hopelijk komt die mogelijkheid er een keer'. Daarom denk ik dat je er bij dit onderwerp niets mee kunt.

De onderstreepte zin kan op veel manieren worden uitgelegd. Zou je de bedoeling ervan nog een keer willen verwoorden?

Wat er verrassend is aan mijn gedachten is mij ook niet duidelijk, maar dat zal komen omdat ik mij daar niet vaak door laat verrassen.