Jantje schreef:Ik vind het heel erg dat er mensen zijn die zo makkelijk kiezen voor 'nee'. Als je naaste een orgaan nodig heeft, praat je wel anders.
Als iedereen zich eens voorstelt dag je man/vrouw, vader/moeder of je (klein)kind een orgaan nodig heeft (hart, lever, longen, nieren)? Dan ben je toch dankbaar dat er een mogelijkheid ís om een orgaan te mogen krijgen? Waarom zou je dan tégen een orgaandonatie zijn?
Degenen die zeggen dat de overheid beslist, hebben de donorwet verkeerd begrepen. De nabestaanden hebben het laatste woord. Dat is gewoon een feit. Mensen die wel een orgaan zouden willen ontvangen, maar er geen willen geven, zijn egoïstisch. Eigenlijk had er nog in de wet gemoeten: geen donor geven = geen donor ontvangen. Er zijn te weinig argumenten om tegen orgaandonatie te zijn!
Als je geen donor wilt zijn: prima. Maar 'eis' dan zelf ook geen orgaan!
Ik roep nu een heleboel reacties over me uit, maar dat zijn dan maar zo. De tegenargumenten zijn ronduit slap.
Jantje, wat jouw taxatie van de wet betreft: ik kijk daar iets anders tegenaan. Er is een principiële grens overgestoken. In feite is de achterliggende gedachte: na de dood heb je toch niets meer aan je lichaam en staat het ter beschikking aan de rest van de samenleving, of de overheid. Ik vind dat een nare gedachte.
Wel ben ik het met je eens dat je bij leven een overwogen keuze dient te maken, voor Gods aangezicht wat mij betreft. En je hebt ook gelijk dat de nabestaanden uiteindelijk het laatste woord hebben als je met [ja] of [geen bezwaar] staat geregistreerd.
Maar dat andere punt: je doet vrij denigrerend tegen mensen die geen orgaandonor willen zijn, en je stelt stevig: geen orgaan willen afstaan = ook geen orgaan willen accepteren. (Alsof dat de houding van de nee-zeggers is.)
Ik kan je hooguit meenemen in mijn eigen overweging, die ik overigens bij de invoering van de voorgaande donorwet heb genomen.
Ik heb laten registreren dat ik géén orgaandonor ben of wil zijn. En voor mij betekent dat ook dat ik geen orgaan van een ander wil accepteren, dus wees gerust...
Op voorhand zeg je dat er te weinig argumenten tegen orgaandonatie zijn. Maar zo algemeen kun je dat niet stellen. Kennelijk vind jij nvoor je eigen keuze te weinig argumenten om geen orgaandonor te zijn. Voor een ander kan dat heel anders liggen.
Mijn doorslaggevende keuze is dat ik met ziel én lichaam (!) gekocht ben door de Heere Jezus Christus. Ik sluit me helemaal aan bij wat @helma daarover schreef:
"Ik hoef geen orgaan van een ander. Ik ben bereid om te sterven. En als ik sterf is dat op Gods tijd. Ik mag weten dat ik met ziel en lichaam Zijn eigendom ben. Duur gekocht." En maar direct voor de helderheid: Dat ligt voor mij zo; dat is absoluut geen oordeel over een ander die een andere keuze maak. Maar voor mijn geweten kan ik geen organen afstaan die onderdeel zijn van een lichaam dat door Christus gekocht is. Is het dan nog wel mijn eigendom? Mag ik het eigendom van een Ander weggeven? Nogmaals: het zijn echt mijn persoonlijke overwegingen; maar het is wel wat vervelend dat je dan zó stevig zegt dat de tegenargumenten ronduit slap zijn. Dat is een denigrerende kwalificatie. Ik kan er wel tegen, maar heel respectvol is het allemaal niet. Je kunt hooguit aangeven dat jij zelf een andere afweging maakt.
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)