Er zijn hier vast meer onderwijsmensen. Ik ben benieuwd hoe jij het christelijk leraarschap in de praktijk brengt. Wat gebeurt er buiten de dagopeningen en de normale christelijke omgang met elkaar?

Dat is een goede vraag, ik heb verschillende ervaringen opgedaan zowel op de basisschool als op het vo.
Zelf heb ik enkele jaren als oa en medewerker in de mediatheek bewerkt op een VMBO
IK heb de ervaring dat preken en vrome praatjes niet aankomen, wel eerlijkheid echtheid betrouwbaarheid.
Maar zou je zeggen dat is op iedere school toch nodig?

Ja maar op christelijk scholen des te meer, doe je wat je zegt, meen je wat je belijdt.
Mijn eigen kinderen pikte de naamchristenen er zo uit.

Tijd nemen voor jongeren, praten en uit latenpraten.
De Heere aanprijzen, ik ben heel erg te kort geschoten.

samanthi schreef:Dat is een goede vraag, ik heb verschillende ervaringen opgedaan zowel op de basisschool als op het vo.
Zelf heb ik enkele jaren als oa en medewerker in de mediatheek bewerkt op een VMBO
IK heb de ervaring dat preken en vrome praatjes niet aankomen, wel eerlijkheid echtheid betrouwbaarheid.
Maar zou je zeggen dat is op iedere school toch nodig?

Ja maar op christelijk scholen des te meer, doe je wat je zegt, meen je wat je belijdt.
Mijn eigen kinderen pikte de naamchristenen er zo uit.

Tijd nemen voor jongeren, praten en uit latenpraten.
De Heere aanprijzen, ik ben heel erg te kort geschoten.

Mooi om je ervaringen te horen! Hoe pikten je kinderen de naamchristenen eruit? Waaraan merkten ze dat?
Ik vind het - buiten de dagopening en de vaste ethische onderwerpen - best lastig hoe ik onze identiteit in mijn lessen naar voren kan laten komen. Natuurlijk is er het gedrag: doe wat je belooft, maak excuses als je het fout hebt, waardeer je leerlingen, enzovoorts, maar dat is eigenlijk normale fatsoenlijke omgang. Wat maakt een docent tot een christelijke docent?
Ik ben ook wel benieuwd wat ouders op dat gebied van docenten verwachten.

Naamchristenen vonden de kinderen als een leraar zijn ongelijk met een vroom sausje overdekte.
Daar prikte ze direct doorheen. Helaas is dat verschillende keren gebeurd.
Ook emotionele manipulatie met de Bijbel ernaast, daar prikte ze eveneens doorheen.

Wat eigenlijk voor alle docenten geldt, maar vooral voor christenen, elke dag een schone lei, is iets bestraft en/of met elkaar uitgesproken kom er dan niet meer op terug, dat is zo funest, dat weet ik uit mijn eigen jeugd, dat geeft ook wantrouwen tegenover de Heere.

Zita schreef:Ik vind het - buiten de dagopening en de vaste ethische onderwerpen - best lastig hoe ik onze identiteit in mijn lessen naar voren kan laten komen. Natuurlijk is er het gedrag: doe wat je belooft, maak excuses als je het fout hebt, waardeer je leerlingen, enzovoorts, maar dat is eigenlijk normale fatsoenlijke omgang. Wat maakt een docent tot een christelijke docent?

Praktisch:

De zeven vruchten van de Heilige Geest, Galaten 5:22:
Maar de vrucht des Geestes is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid (geduld), goedertierenheid (vriendelijkheid), goedheid, geloof, zachtmoedigheid, matigheid (zelfbeheersing).

Ik denk ook net zoals de Heere Jezus een bijzonder liefdevol oog voor de 'zwakkeren'.

Ook dat de leerlingen weten dat je er voor hen wilt zijn. Dat je ze liefdevol en respectvol benaderd.
Dat ze ook weten dat ze altijd bij je terecht kunnen als ze het moeilijk hebben. Dat ze je dan in vertrouwen kunnen nemen.

Panny schreef:

Zita schreef:Ik vind het - buiten de dagopening en de vaste ethische onderwerpen - best lastig hoe ik onze identiteit in mijn lessen naar voren kan laten komen. Natuurlijk is er het gedrag: doe wat je belooft, maak excuses als je het fout hebt, waardeer je leerlingen, enzovoorts, maar dat is eigenlijk normale fatsoenlijke omgang. Wat maakt een docent tot een christelijke docent?

Praktisch:

De zeven vruchten van de Heilige Geest, Galaten 5:22:
Maar de vrucht des Geestes is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid (geduld), goedertierenheid (vriendelijkheid), goedheid, geloof, zachtmoedigheid, matigheid (zelfbeheersing).

Ik denk ook net zoals de Heere Jezus een bijzonder liefdevol oog voor de 'zwakkeren'.

Ook dat de leerlingen weten dat je er voor hen wilt zijn. Dat je ze liefdevol en respectvol benaderd.
Dat ze ook weten dat ze altijd bij je terecht kunnen als ze het moeilijk hebben. Dat ze je dan in vertrouwen kunnen nemen.

Sorry, ik kan het niet laten.

Je hebt het over de 7 vruchten van de Heilige Geest en daarna plaats je de tekst die begint met: ' Maar de vrucht des Geestes is .........

( Ik heb er pas enkele preken over gehoord vandaar)
Samenvatting:
Vers 19: Werken des vleses = meervoud --> geeft de gebrokendheid aan na de zondeval
Vers 22: Vrucht des Geestes = enkelvoud --> geeft de eenheid aan die bij God is

Bedankt Vagari voor de correctie!

Maar er staat: de vrucht van de Geest ZIJN (meervoud). En dan volgen er negen vruchten, niet 7.

In welke vertaling?

Statenvertaling geeft:

Galaten 5:22 / STV
22 ‭‭Maar de vrucht des Geestes‭⁷⁹‭ is liefde, blijdschap,‭⁸⁰‭ vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof,‭⁸¹‭ zachtmoedigheid, matigheid.‭⁸²‭‭

Zita schreef:Er zijn hier vast meer onderwijsmensen. Ik ben benieuwd hoe jij het christelijk leraarschap in de praktijk brengt. Wat gebeurt er buiten de dagopeningen en de normale christelijke omgang met elkaar?

Over de normale christelijke omgang is al heel wat gezegd, daar zou ik graag de vergevingsgezindheid aan toe willen voegen. Doe de deur nooit definitief dicht. Het zevenmaal zeventigmaal wordt Petrus en ons niet voor niets voorgehouden.

Het zal per vak verschillend zijn hoe je daarin vorm kunt geven aan de Christelijke identiteit. Toch zal ieder vak een wat meer filosofische beschouwing van het vak kennen. En daarin kun je iets van Gods grootheid laten zien. Dr. Mackay noemt dat "een venster op de hemel".
Nadeel van wat meer filosofische gedachten is dat ze lang niet voor alle leerjaren geschikt zijn. Met een 2 vmbo klas kom je daar minder aan toe dan met 6 vwo.

Een heel andere invalshoek is het zorgen dat je in gesprek bent en blijft met je leerlingen, ook over hun leefwereld. Zorg dat je naar ze luistert zonder meteen een vingertje op te steken. Laat een leerling bijvoorbeeld maar uitleggen waarom bepaalde muziek veel voor hem of haar betekent. Voorbeeld: Een meisje wilde even op mijn computer een songtekst opzoeken die haar erg had geraakt. Ik heb het toegestaan. De muziek vervolgens maar niet aangezet... Maar ik kon wel even met haar verder praten over haar diepe worstelingen met het leven.

Vagari schreef:In welke vertaling?

Statenvertaling geeft:

Galaten 5:22 / STV
22 ‭‭Maar de vrucht des Geestes‭⁷⁹‭ is liefde, blijdschap,‭⁸⁰‭ vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof,‭⁸¹‭ zachtmoedigheid, matigheid.‭⁸²‭‭

In het Grieks.

Uit de studiebijbel:
Tegenover de ‘werken van het vlees’ staat ‘de vrucht van de Geest’ hier niet ‘werken’ om aan te geven dat de Geest Zelf de Schenker is van de te noemen gaven. Het enkelvoud ‘vrucht’ legt nadruk op de ene Bron: in al die verschillende facetten van het werk van de Geest gaat het er om dat we Hem Zelf aan het werk zien.

Wellicht kan in een ander topic over de exacte Griekse tekst gesproken worden, hier is het wat offtopic.

Vandaag dacht ik nog eens aan dit topic, en toen bedacht ik wat een rijkdom het is dat je voor je leerlingen mag bidden. Daarom: een christelijke leraar bidt voor zijn of haar leerlingen.
Weten ze dat? Meestal niet denk ik. Merken ze dat? Ik geloof van wel.

Vandaag een mooi interview met (bijna) dr. R. Toes, met een pleidooi voor een beetje meer conservatisme en gemeenschapszin in het onderwijs!