Echtscheiding en hertrouwen - exegese Mattheus 19

Gebruikersavatar
refo
Berichten: 23811
Lid geworden op: 29 dec 2001, 11:45

Re: Echtscheiding en hertrouwen - exegese Mattheus 19

Bericht door refo »

Wittewrongel schreef:
Sheba schreef:
Luther schreef:Ik volg inderdaad de exegese van Calvijn en zie niet de tegenstelling die H. Bos creëert tussen Mattheüs 19 en de andere Schriftgedeelten; die vullen elkaar aan.
In kan Calvijn hier niet helemaal in volgen. En dat gebeurt niet vaak ;)

De Schrift spreekt erover dat alleen de dood het huwelijk kan ontbinden. Dan is de weg tot een nieuw huwelijk open.
Want er is geen huwelijk meer...

Maar als je stelt dat een huwelijk ook ontbonden kan worden door overspel. Dan zou ook de overspelige mogen hertrouwen. Er is tenslotte geen huwelijk meer. Dat is een consequentie die we geen van allen willen trekken, lijkt me.

Het vrij zijn. Dat betekent toch dat hij of zij niet gehouden is bij de overspeler onder een dak te blijven? Maar dat betekent niet automatisch vrij om te trouwen met iemand anders.
In Korinthe staat dat ook mbt het vrij zijn als de ongelovige man de gelovige vrouw wegstuurt. Maar ook daar staat niets over hertrouwen bij...
De kanttekenaren voegen dan hertrouwen bij, maar waar staat dat in de tekst?
Is er iemand die de grondtalen beheerst, en uit kan leggen waarom de kanttekenaren dit toevoegen?
Daarom heb ik zoals ik in een eerdere post al gezegd heb Zonderling geïnformeerd via een PB en ben zeer benieuwd indien hij wenst naar zijn inbreng
Is Z. het exegetisch geweten van RF?
Gebruikersavatar
Wittewrongel
Inactief
Berichten: 340
Lid geworden op: 06 nov 2013, 15:52

Re: Echtscheiding en hertrouwen - exegese Mattheus 19

Bericht door Wittewrongel »

refo schreef:
Wittewrongel schreef:
Sheba schreef:
Luther schreef:Ik volg inderdaad de exegese van Calvijn en zie niet de tegenstelling die H. Bos creëert tussen Mattheüs 19 en de andere Schriftgedeelten; die vullen elkaar aan.
In kan Calvijn hier niet helemaal in volgen. En dat gebeurt niet vaak ;)

De Schrift spreekt erover dat alleen de dood het huwelijk kan ontbinden. Dan is de weg tot een nieuw huwelijk open.
Want er is geen huwelijk meer...

Maar als je stelt dat een huwelijk ook ontbonden kan worden door overspel. Dan zou ook de overspelige mogen hertrouwen. Er is tenslotte geen huwelijk meer. Dat is een consequentie die we geen van allen willen trekken, lijkt me.

Het vrij zijn. Dat betekent toch dat hij of zij niet gehouden is bij de overspeler onder een dak te blijven? Maar dat betekent niet automatisch vrij om te trouwen met iemand anders.
In Korinthe staat dat ook mbt het vrij zijn als de ongelovige man de gelovige vrouw wegstuurt. Maar ook daar staat niets over hertrouwen bij...
De kanttekenaren voegen dan hertrouwen bij, maar waar staat dat in de tekst?
Is er iemand die de grondtalen beheerst, en uit kan leggen waarom de kanttekenaren dit toevoegen?
Daarom heb ik zoals ik in een eerdere post al gezegd heb Zonderling geïnformeerd via een PB en ben zeer benieuwd indien hij wenst naar zijn inbreng
Is Z. het exegetisch geweten van RF?
Nee, echter zijn inbreng kan misschien ons weer een richting geven.
Wie Gods wil doet naar zijn wil, Die doet doet niet Gods wil, maar zijn eigen wil. ~ Wittewrongel
Gebruikersavatar
refo
Berichten: 23811
Lid geworden op: 29 dec 2001, 11:45

Re: Echtscheiding en hertrouwen - exegese Mattheus 19

Bericht door refo »

De exegese lijkt me vrij eenvoudig.
Begin met het vergeten van de huidige hertrouwpraktijk.
Dan lees je in Mt 19 dat de Farizeeën Jezus confronteren met de scheidbriefpraktijk.
Dan zegt Hij: zo is het van de beginne niet geweest.
Er is slechts één grond om te scheiden: porneia.
Wat dat ook mag betekenen: waar staat dat men mag hertrouwen? Dat vullen we in omdat wij dat dan toestaan. Maar het staat er niet.

Ondersteunend hierbij is bijvoorbeeld Rom 7. De vrouw is pas vrij van de man als hij dood is.
En 1 Kor 7: Doch den getrouwden gebiede niet ik, maar de Heere, dat de vrouw van den man niet scheide.
11 En indien zij ook scheidt, dat zij ongetrouwd blijve, of met den man verzoene; en dat de man de vrouw niet verlate.
Hertrouwen kan slechts met de eerste man,
Sheba
Inactief
Berichten: 1997
Lid geworden op: 23 okt 2013, 21:48

Re: Echtscheiding en hertrouwen - exegese Mattheus 19

Bericht door Sheba »

Luther schreef:
Sheba schreef:Maar als je stelt dat een huwelijk ook ontbonden kan worden door overspel. Dan zou ook de overspelige mogen hertrouwen. Er is tenslotte geen huwelijk meer. Dat is een consequentie die we geen van allen willen trekken, lijkt me.
En die ook helemaal niet hoeft. De verlatene (schuldige) mag niet hertrouwen. Zie Matth. 19.


Het vrij zijn. Dat betekent toch dat hij of zij niet gehouden is bij de overspeler onder een dak te blijven? Maar dat betekent niet automatisch vrij om te trouwen met iemand anders.
In Korinthe staat dat ook mbt het vrij zijn als de ongelovige man de gelovige vrouw wegstuurt. Maar ook daar staat niets over hertrouwen bij...
De kanttekenaren voegen dan hertrouwen bij, maar waar staat dat in de tekst?
Is er iemand die de grondtalen beheerst, en uit kan leggen waarom de kanttekenaren dit toevoegen?
In 1 Kor. 7: 15 wordt inderdaad de term "niet dienstbaar" gebruikt. Dat wijst terug naar vers 3 en 4, waar de wederzijdse afhankelijkheid wordt genoemd. Het woord dat voor dienstbaar wordt gebruikt, verwijst naar de positie van een slaaf, die echter weer vrij man was in het jubeljaar. Hij was niet meer gebonden aan het verbond tussen heer en slaaf. Het is opvallend dat juist dit woord wordt gebruikt. Het is duidelijk dat de vrouw in dat geval weer wordt gezien als een huwbare vrouw en niet meer is geboden aan haar eerste man: het huwelijk bestaat dan niet meer. Dit bewijst al dat er geen absoluut echtscheidingsverbod in de Bijbel staat. Er zijn 2 uitzonderingen. Het bewijst ook dat een scheiding om die 2 gronden zorgt voor het niet meer bestaan van het huwelijksverbond en de schuldloze partij dus vrij is om te hertrouwen.
Gisteren las ik het volgende. De band van het huwelijk is onverbrekelijk voor God. Tenzij de dood hen scheidde. Zie ook de genoemde teksten van Refo. Dat lezen we op meerdere plaatsen in de Bijbel. Overspel is echtbreuk, maar verbreekt het huwelijk niet. Dat kan alleen de dood.

Het overspel bedrijven wijst op een actieve daad. En steeds als dat gebeurt dan zou de dader echtbreuk plegen. ( net als het volk Israel echtbreuk pleegde iedere keer als zij hoereerde met andere goden. Maar het verbond van God bleef wel bestaan!
En het huwelijk dat een afspiegeling is van Christus en Zijn gemeente? Iedere keer als ik als waar gelovige bouw op iets of iemand buiten Christus, zondig, pleeg ik echtbreuk. Maar het verbond dat God heeft blijft bestaan. Er is geen afval der heiligen...

Dus overspel maakt een breuk, maar dat is wat anders dat het huwelijk ophoudt te bestaan. Want dan zou je een fictieve dood voorstellen. Een dood die niet echt is... Zodra de overspeler gaat trouwen volgt daar weer het overspel op.

Voor degene die het overkomt, dus die met de overspeler is getrouwd, blijft die band dus ook bestaan. Tenzij de dood hen scheidde. Zodra die dus zou gaan hertrouwen pleegt hij of zij ook overspel. Ook al is de ander, de overspeler( op zondige wijze dus, hertrouwd met een ander.) want dat is in feite een onwettig nieuw verbond met een ander. Onwettig ook omdat er nog een bestaand verbond is met zijn of haar eerste man/ vrouw.

Mijn vraag aan jou is. Waarom mag de schuldige, de overspeler, volgens jou niet hertrouwen en de ander wel?
Is dat op grond van deze ene tekst, die kennelijk op verschillende manieren gelezen wordt?

Persoonlijk heb ik daar wel wat moeite mee. ( een discussie over het duizend jarig rijk is in feite ook maar op een tekst terug te voeren, een discussie die ik hier niet wil voeren. En wat voor mij ook geen discussie is, laat dat duidelijk zijn)
Wat betreft 1 Korinthe over het niet gebonden zijn las ik dit in een preek van ds C den Boer.
.
Maar... stel u nu eens voor, dat het toch op een echtscheiding uitloopt. De situatie kan onhoudbaar worden. Maar indien de ongelovige scheidt, dat hij scheide (vs. 15a). Een ongelovige man of vrouw kan er vrede mee hebben, dat de ander op de dag des Heeren naar Gods huis gaat en aan tafel bidt. Maar hij / zij kan het ook onuitstaanbaar vinden en daarom de huwelijksverbintenis willen verbreken. Welnu, de broeder of zuster wordt in zodanige gevallen niet dienstbaar gemaakt (vs. 15b). In dat geval is er geen noodzaak om slaafs/wettisch aan de echtgeno(o)t(e) gebonden te willen blijven. 4. De gemeenschap is verbroken. Kunstmatig overeind houden van zo'n huwelijk met geweld, betekent een dag-en-nacht oorlog.

Men kan vragen, of Paulus met dit 'niet slaafs gebonden zijn' bedoelt, dat men na zo'n ontbinding van het huwelijk - door kwaadwillige verlating van de kant van de ongelovige partij - als alleen gelatenene ook de vrijheid heeft om te hertrouwen. Een feit is, dat deze permissie tot een tweede huwelijk hier niet woordelijk wordt gegeven. We moeten zelfs zeggen, dat uit vs. 11 blijkt, dat Paulus bepaald niet aanspoorde tot hertrouw. Er wordt alleen gezegd, dat de gelovige partij zo'n echtscheiding niet hoeft tegen te houden.
Ook hier is dus helemaal niet duidelijk dat de gelovige mag hertrouwen. Wanneer je de lijn die ik boven schetste doortrek, zou dat dus ook niet mogen.
De ongelovige echtgenoot pleegt echtbreuk door de gelovige weg te sturen. De gelovige is niet slaafs gebonden om kostte wat kost het samenleven in stand te houden... Maar echtbreuk maakt een breuk, maar verbreekt dus niet. Dat doet alleen de dood. En hertrouwen is dan dus ook uitgesloten. Want dan zou de gelovige ook overspel bedrijven.

Dan nog een persoonlijk iets...
Wat mij opvalt,binnen de gereformeerde gezindte, is dat scheiden meer en meer voorkomt.
Met alle problemen daarom heen ook. En echt niet alleen in de ' lichte kerken'
Ook buiten kerkelijke onderzoeken wijzen aan dat kinderen opgegroeid in gezinnen waar ouders gescheiden zijn, later zelf ook eerder scheiden.
Het is eigenlijk een soort vicieuze cirkel... Die steeds erger wordt. Hoe zou dat nu komen? Welk signaal geven wij af door hertrouwen toe te staan, buiten de dood om?


En ja, ik weet dat Calvijn e,a. Er anders over denken. Maar ook zij kunnen hierin een kind van hun tijd zijn geweest?
Gebruikersavatar
Luther
Berichten: 15857
Lid geworden op: 25 jun 2008, 20:16
Contacteer:

Re: Echtscheiding en hertrouwen - exegese Mattheus 19

Bericht door Luther »

Sheba schreef:
Luther schreef:In 1 Kor. 7: 15 wordt inderdaad de term "niet dienstbaar" gebruikt. Dat wijst terug naar vers 3 en 4, waar de wederzijdse afhankelijkheid wordt genoemd. Het woord dat voor dienstbaar wordt gebruikt, verwijst naar de positie van een slaaf, die echter weer vrij man was in het jubeljaar. Hij was niet meer gebonden aan het verbond tussen heer en slaaf. Het is opvallend dat juist dit woord wordt gebruikt. Het is duidelijk dat de vrouw in dat geval weer wordt gezien als een huwbare vrouw en niet meer is geboden aan haar eerste man: het huwelijk bestaat dan niet meer. Dit bewijst al dat er geen absoluut echtscheidingsverbod in de Bijbel staat. Er zijn 2 uitzonderingen. Het bewijst ook dat een scheiding om die 2 gronden zorgt voor het niet meer bestaan van het huwelijksverbond en de schuldloze partij dus vrij is om te hertrouwen.
Gisteren las ik het volgende. De band van het huwelijk is onverbrekelijk voor God. Tenzij de dood hen scheidde. Zie ook de genoemde teksten van Refo. Dat lezen we op meerdere plaatsen in de Bijbel. Overspel is echtbreuk, maar verbreekt het huwelijk niet. Dat kan alleen de dood.
Het woordje "echtbreuk" is oud-Nederlands voor "huwelijksbreuk". Overspel verbreekt het huwelijk wel.
Ben bang dat ik je niet ga overtuigen... Let nog even op het 'dienstbaar zijn'.
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
Zonderling
Berichten: 4330
Lid geworden op: 19 nov 2005, 12:31

Re: Echtscheiding en hertrouwen - exegese Mattheus 19

Bericht door Zonderling »

Beste forummers,

Ik heb aan deze discussie niet deelgenomen (ik was ook enkele dagen niet thuis). Misschien mag ik toch nog enkele opmerkingen maken.
Wat mij onder meer opvalt, is dat jullie in je overwegingen niet betrokken hebben (als ik het goed heb) de tekst Mattheüs 5:31, 32:
Mattheüs 5 schreef:31 Er is ook gezegd: Zo wie zijn vrouw verlaten zal, die geve haar een scheidbrief.
32 Maar Ik zeg u, dat zo wie zijn vrouw verlaten zal, anders dan uit oorzaak van hoererij, die maakt dat zij overspel doet; en zo wie de verlatene zal trouwen, die doet overspel.
Hier zie je duidelijk dat de zinsnede "wie de verlatene zal trouwen, die doet overspel" betrekking heeft op iemand die verlaten is "om allerlei oorzaak", dus zonder een gewettigde grond. Het gaat hier niet om de situatie waarbij het huwelijk definitief verbroken is door het overspel/hoererij van de schuldige partij. Daarom ben ik ervan overtuigd dat op deze wijze ook de tekst Mattheüs 19:9 gelezen moet worden: het trouwen met de verlatene is overspel, zolang er een mogelijkheid is tot herstel, dus ook zolang de schuldige partij die zijn vrouw om allerlei oorzaak verlaten heeft, niet zelf in overspel gevallen is en een ander getrouwd heeft.

Ik kan de uitleg van Calvijn daarom goed volgen wanneer hij zegt: 'wanneer toch Christus hem die de verstotene trouwt aan overspel schuldig verklaart, moet dit ongetwijfeld tot de onwettige en ongeldige echtscheidingen beperkt worden.'

Bovendien: de Heere Jezus benoemt wel degelijk het overspel als een grond voor echtscheiding niet alleen, maar óók voor een nieuw huwelijk. Want de tekst luidt:
Mattheüs 19 schreef:9 Maar Ik zeg u, dat zo wie zijn vrouw verlaat, anders dan om hoererij, en een andere trouwt, die doet overspel.
Dit "anders dan om hoererij" benoemt een uitzonderingssituatie, die alleen voor de gehele zin van toepassing kan zijn, omdat deze woorden anders overbodig zouden zijn.
Zodra je de woorden slechts betrekt op het 'verlaten' en niet op het trouwen met een ander, dan zou de conclusie 'die doet overspel' generlei uitzondering kennen; en zou dit waar zijn, dan zijn de woorden 'anders dan om hoererij' slechts verwarrend. Zo kunnen we de tekst niet lezen. Er wordt wel degelijk een uitzondering genoemd, die voor de gehele zin van toepassing is, dus ook voor het trouwen met een ander, en het doen van overspel. Wat hier echter afgekeurd wordt - en daarop ligt de volle nadruk ook in antwoord op de vraag van de Joden - dat een vrouw verlaten wordt om een ANDERE reden dan hoererij - en dat er DAN een tweede huwelijk volgt. DAT noemt Christus OVERSPEL. Maar Christus noemt hier géén overspel het geval van de uitzonderingsbepaling, namelijk indien de verlating en het tweede huwelijk veroorzaakt is door hoererij. Nogmaals: deze uitzondering kan alleen op de hele zin betrekking hebben, anders zou de uitzondering ten aanzien van de conclusie van deze zin zonder betekenis zijn.

Daaruit volgt dan ook dat hetgeen volgt over de 'verlatene' gaat over de persoon die ten onrechte verlaten is, dus NIET om hoererij. Zo'n persoon mag niet opnieuw trouwen, en degene die zo'n verlatene trouwt, doet inderdaad overspel. PRECIES DEZELFDE GEDACHTE vinden we ook in Mattheüs 5:32 zoals geciteerd aan het begin van dit stukje.

Verder: de teksten die tegen het hertrouwen na overspel geciteerd worden uit Romeinen 7 en 1 Korinthe 7 gaan hier niet over, maar hebben een andere context. Deze teksten kunnen dan ook niet als bewijs dienen tegen een tweede huwelijk door de onschuldige partij.
D.J. Engelsma schreef:de verlatene is de vrouw die onwettig door haar man is verlaten waarbij de man een andere vrouw heeft getrouwd waardoor hij echtbreuk heeft gepleegd. Zij, de verlatene, is de "onschuldige partij".
- Nee, in Mattheüs 5:32 is de verlatene niet iemand waarbij de schuldige reeds een andere vrouw getrouwd heeft. Dit is daar juist niet aan de orde. Het gaat om het verlaten om onwettige redenen.
- In Mattheüs 19 gaat het ook om het verlaten om "allerlei oorzaak". Hierover gaat de vraag van de farizeeën. Daarover gaat de kwestie waarover de Heere Jezus met de farizeeën in gesprek is, zie vs. 3, 7 en 8. Dan ligt het volstrekt in de rede om nagenoeg dezelfde woorden die de Heere Jezus hier gebruikt, eveneens te betrekken op ZO'N VERLATENE: iemand die dus om allerlei oorzaak verlaten is. Zie verder het opgemerkte eerder in deze posting.

--
Gewijzigd voor de duidelijkheid: de onderstreepte woorden 'en dat er DAN een tweede huwelijk volgt' toegevoegd (plus enkele spelfouten gecorrigeerd)
Laatst gewijzigd door Zonderling op 13 jun 2015, 19:34, 3 keer totaal gewijzigd.
Gebruikersavatar
Luther
Berichten: 15857
Lid geworden op: 25 jun 2008, 20:16
Contacteer:

Re: Echtscheiding en hertrouwen - exegese Mattheus 19

Bericht door Luther »

Zonderling schreef:Beste forummers,

Ik heb aan deze discussie niet deelgenomen (ik was ook enkele dagen niet thuis). Misschien mag ik toch nog enkele opmerkingen maken.
Wat mij onder meer opvalt, is dat jullie in je overwegingen niet betrokken hebben (als ik het goed heb) de tekst Mattheüs 5:31, 32:
Mattheüs 5 schreef:31 Er is ook gezegd: Zo wie zijn vrouw verlaten zal, die geve haar een scheidbrief.
32 Maar Ik zeg u, dat zo wie zijn vrouw verlaten zal, anders dan uit oorzaak van hoererij, die maakt dat zij overspel doet; en zo wie de verlatene zal trouwen, die doet overspel.
Hier zie je duidelijk dat de zinsnede "wie de verlatene zal trouwen, die doet overspel" betrekking heeft op iemand die verlaten is "om allerlei oorzaak", dus zonder een gewettigde grond. Het gaat hier niet om de situatie waarbij het huwelijk definitief verbroken is door het overspel/hoererij van de schuldige partij. Daarom ben ik ervan overtuigd dat op deze wijze ook de tekst Mattheüs 19:9 gelezen moet worden: het trouwen met de verlatene is overspel, zolang er een mogelijkheid is tot herstel, dus ook zolang de schuldige partij die zijn vrouw om allerlei oorzaak verlaten heeft, niet zelf in overspel gevallen is en een ander getrouwd heeft.

Ik kan de uitleg van Calvijn daarom goed volgen wanneer hij zegt: 'wanneer toch Christus hem die de verstotene trouwt aan overspel schuldig verklaart, moet dit ongetwijfeld tot de onwettige en ongeldige echtscheidingen beperkt worden.'

Bovendien: de Heere Jezus benoemt wel degelijk het overspel als een grond voor echtscheiding niet alleen, maar óók voor een nieuw huwelijk. Want de tekst luidt:
Mattheüs 19 schreef:9 Maar Ik zeg u, dat zo wie zijn vrouw verlaat, anders dan om hoererij, en een andere trouwt, die doet overspel.
Dit "anders dan om hoererij" benoemt een uitzonderingssituatie, die alleen voor de gehele zin van toepassing kan zijn, omdat deze woorden anders overbodig zouden zijn.
Zodra je de woorden slechts betrekt op het 'verlaten' en niet op het trouwen met een ander, dan zou de conclusie 'die doet overspel' generlei uitzondering kennen; en zou dit waar zijn, dan zijn de woorden 'anders dan om hoererij' slechts verwarrend. Zo kunnen we de tekst niet lezen. Er wordt wel degelijk een uitzondering genoemd, die voor de gehele zin van toepassing is, dus ook voor het trouwen met een ander, en het doen van overspel. Wat hier echter afgekeurd wordt - en daarop ligt de volle nadruk ook in antwoord op de vraag van de Joden - dat een vrouw verlaten wordt om een ANDERE reden dan hoererij. DAT noemt Christus OVERSPEL. Maar Christus noemt hier géén overspel de uitzonderingsbepaling, namelijk indien de verlating en het tweede huwelijk veroorzaakt is door hoererij. Nogmaals: deze uitzondering kan alleen op de hele zin betrekking hebben, anders zou de uitzondering ten aanzien van de conclusie van deze zin zonder betekenis zijn.

Daaruit volgt dan ook dat hetgeen volgt over de 'verlatene' gaat over de persoon die ten onrechte verlaten is, dus NIET om hoererij. Zo'n persoon mag niet opnieuw trouwen, en degene die zo'n verlatene trouwe, doet inderdaad overspel. PRECIES DEZELFDE GEDACHTE vinden we ook in Mattheüs 5:32 zoals geciteerd aan het begin van dit stukje.

Verder: de teksten die tegen het hertrouwen na overspel geciteerd worden uit Romeinen 7 en 1 Korinthe 7 gaan hier niet over, maar hebben een andere context. Deze teksten kunnen dan ook niet als bewijs dienen tegen een tweede huwelijk door de onschuldige partij.
D.J. Engelsma schreef:de verlatene is de vrouw die onwettig door haar man is verlaten waarbij de man een andere vrouw heeft getrouwd waardoor hij echtbreuk heeft gepleegd. Zij, de verlatene, is de "onschuldige partij".
- Nee, in Mattheüs 5:32 is de verlatene niet iemand waarbij de schuldige reeds een andere vrouw getrouwd heeft. Dit is daar juist niet aan de orde. Het gaat om het verlaten om onwettige redenen.
- In Mattheüs 19 gaat het ook om het verlaten om "allerlei oorzaak". Hierover gaat de vraag van de farizeeën. Daarover gaat de kwestie waarover de Heere Jezus met de farizeeën in gesprek is, zie vs. 3, 7 en 8. Dan licht het volstrekt in de rede om nagenoeg dezelfde woorden die de Heere Jezus hier gebruikt, eveneens te betrekken op ZO'N VERLATEN: iemand die dus om allerlei oorzaak verlaten is. Zie verder het opgemerkte eerder in deze posting.
Dank, @Zonderling!
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
Sheba
Inactief
Berichten: 1997
Lid geworden op: 23 okt 2013, 21:48

Re: Echtscheiding en hertrouwen - exegese Mattheus 19

Bericht door Sheba »

Zonderling schreef:Beste forummers,

Ik heb aan deze discussie niet deelgenomen (ik was ook enkele dagen niet thuis). Misschien mag ik toch nog enkele opmerkingen maken.
Wat mij onder meer opvalt, is dat jullie in je overwegingen niet betrokken hebben (als ik het goed heb) de tekst Mattheüs 5:31, 32:
Mattheüs 5 schreef:31 Er is ook gezegd: Zo wie zijn vrouw verlaten zal, die geve haar een scheidbrief.
32 Maar Ik zeg u, dat zo wie zijn vrouw verlaten zal, anders dan uit oorzaak van hoererij, die maakt dat zij overspel doet; en zo wie de verlatene zal trouwen, die doet overspel.
Hier zie je duidelijk dat de zinsnede "wie de verlatene zal trouwen, die doet overspel" betrekking heeft op iemand die verlaten is "om allerlei oorzaak", dus zonder een gewettigde grond. Het gaat hier niet om de situatie waarbij het huwelijk definitief verbroken is door het overspel/hoererij van de schuldige partij. Daarom ben ik ervan overtuigd dat op deze wijze ook de tekst Mattheüs 19:9 gelezen moet worden: het trouwen met de verlatene is overspel, zolang er een mogelijkheid is tot herstel, dus ook zolang de schuldige partij die zijn vrouw om allerlei oorzaak verlaten heeft, niet zelf in overspel gevallen is en een ander getrouwd heeft.

Ik kan de uitleg van Calvijn daarom goed volgen wanneer hij zegt: 'wanneer toch Christus hem die de verstotene trouwt aan overspel schuldig verklaart, moet dit ongetwijfeld tot de onwettige en ongeldige echtscheidingen beperkt worden.'

Bovendien: de Heere Jezus benoemt wel degelijk het overspel als een grond voor echtscheiding niet alleen, maar óók voor een nieuw huwelijk. Want de tekst luidt:
Mattheüs 19 schreef:9 Maar Ik zeg u, dat zo wie zijn vrouw verlaat, anders dan om hoererij, en een andere trouwt, die doet overspel.
Dit "anders dan om hoererij" benoemt een uitzonderingssituatie, die alleen voor de gehele zin van toepassing kan zijn, omdat deze woorden anders overbodig zouden zijn.
Zodra je de woorden slechts betrekt op het 'verlaten' en niet op het trouwen met een ander, dan zou de conclusie 'die doet overspel' generlei uitzondering kennen; en zou dit waar zijn, dan zijn de woorden 'anders dan om hoererij' slechts verwarrend. Zo kunnen we de tekst niet lezen. Er wordt wel degelijk een uitzondering genoemd, die voor de gehele zin van toepassing is, dus ook voor het trouwen met een ander, en het doen van overspel. Wat hier echter afgekeurd wordt - en daarop ligt de volle nadruk ook in antwoord op de vraag van de Joden - dat een vrouw verlaten wordt om een ANDERE reden dan hoererij - en dat er DAN een tweede huwelijk volgt. DAT noemt Christus OVERSPEL. Maar Christus noemt hier géén overspel het geval van de uitzonderingsbepaling, namelijk indien de verlating en het tweede huwelijk veroorzaakt is door hoererij. Nogmaals: deze uitzondering kan alleen op de hele zin betrekking hebben, anders zou de uitzondering ten aanzien van de conclusie van deze zin zonder betekenis zijn.

Daaruit volgt dan ook dat hetgeen volgt over de 'verlatene' gaat over de persoon die ten onrechte verlaten is, dus NIET om hoererij. Zo'n persoon mag niet opnieuw trouwen, en degene die zo'n verlatene trouwt, doet inderdaad overspel. PRECIES DEZELFDE GEDACHTE vinden we ook in Mattheüs 5:32 zoals geciteerd aan het begin van dit stukje.

Verder: de teksten die tegen het hertrouwen na overspel geciteerd worden uit Romeinen 7 en 1 Korinthe 7 gaan hier niet over, maar hebben een andere context. Deze teksten kunnen dan ook niet als bewijs dienen tegen een tweede huwelijk door de onschuldige partij.
D.J. Engelsma schreef:de verlatene is de vrouw die onwettig door haar man is verlaten waarbij de man een andere vrouw heeft getrouwd waardoor hij echtbreuk heeft gepleegd. Zij, de verlatene, is de "onschuldige partij".
- Nee, in Mattheüs 5:32 is de verlatene niet iemand waarbij de schuldige reeds een andere vrouw getrouwd heeft. Dit is daar juist niet aan de orde. Het gaat om het verlaten om onwettige redenen.
- In Mattheüs 19 gaat het ook om het verlaten om "allerlei oorzaak". Hierover gaat de vraag van de farizeeën. Daarover gaat de kwestie waarover de Heere Jezus met de farizeeën in gesprek is, zie vs. 3, 7 en 8. Dan ligt het volstrekt in de rede om nagenoeg dezelfde woorden die de Heere Jezus hier gebruikt, eveneens te betrekken op ZO'N VERLATENE: iemand die dus om allerlei oorzaak verlaten is. Zie verder het opgemerkte eerder in deze posting.

--
Gewijzigd voor de duidelijkheid: de onderstreepte woorden 'en dat er DAN een tweede huwelijk volgt' toegevoegd (plus enkele spelfouten gecorrigeerd)
Ook dank. Met het nog even laten bezinken...
Gebruikersavatar
Wittewrongel
Inactief
Berichten: 340
Lid geworden op: 06 nov 2013, 15:52

Re: Echtscheiding en hertrouwen - exegese Mattheus 19

Bericht door Wittewrongel »

Zonderling schreef:Beste forummers,

Ik heb aan deze discussie niet deelgenomen (ik was ook enkele dagen niet thuis). Misschien mag ik toch nog enkele opmerkingen maken.
Wat mij onder meer opvalt, is dat jullie in je overwegingen niet betrokken hebben (als ik het goed heb) de tekst Mattheüs 5:31, 32:
Mattheüs 5 schreef:31 Er is ook gezegd: Zo wie zijn vrouw verlaten zal, die geve haar een scheidbrief.
32 Maar Ik zeg u, dat zo wie zijn vrouw verlaten zal, anders dan uit oorzaak van hoererij, die maakt dat zij overspel doet; en zo wie de verlatene zal trouwen, die doet overspel.
Hier zie je duidelijk dat de zinsnede "wie de verlatene zal trouwen, die doet overspel" betrekking heeft op iemand die verlaten is "om allerlei oorzaak", dus zonder een gewettigde grond. Het gaat hier niet om de situatie waarbij het huwelijk definitief verbroken is door het overspel/hoererij van de schuldige partij. Daarom ben ik ervan overtuigd dat op deze wijze ook de tekst Mattheüs 19:9 gelezen moet worden: het trouwen met de verlatene is overspel, zolang er een mogelijkheid is tot herstel, dus ook zolang de schuldige partij die zijn vrouw om allerlei oorzaak verlaten heeft, niet zelf in overspel gevallen is en een ander getrouwd heeft.

Ik kan de uitleg van Calvijn daarom goed volgen wanneer hij zegt: 'wanneer toch Christus hem die de verstotene trouwt aan overspel schuldig verklaart, moet dit ongetwijfeld tot de onwettige en ongeldige echtscheidingen beperkt worden.'

Bovendien: de Heere Jezus benoemt wel degelijk het overspel als een grond voor echtscheiding niet alleen, maar óók voor een nieuw huwelijk. Want de tekst luidt:
Mattheüs 19 schreef:9 Maar Ik zeg u, dat zo wie zijn vrouw verlaat, anders dan om hoererij, en een andere trouwt, die doet overspel.
Dit "anders dan om hoererij" benoemt een uitzonderingssituatie, die alleen voor de gehele zin van toepassing kan zijn, omdat deze woorden anders overbodig zouden zijn.
Zodra je de woorden slechts betrekt op het 'verlaten' en niet op het trouwen met een ander, dan zou de conclusie 'die doet overspel' generlei uitzondering kennen; en zou dit waar zijn, dan zijn de woorden 'anders dan om hoererij' slechts verwarrend. Zo kunnen we de tekst niet lezen. Er wordt wel degelijk een uitzondering genoemd, die voor de gehele zin van toepassing is, dus ook voor het trouwen met een ander, en het doen van overspel. Wat hier echter afgekeurd wordt - en daarop ligt de volle nadruk ook in antwoord op de vraag van de Joden - dat een vrouw verlaten wordt om een ANDERE reden dan hoererij - en dat er DAN een tweede huwelijk volgt. DAT noemt Christus OVERSPEL. Maar Christus noemt hier géén overspel het geval van de uitzonderingsbepaling, namelijk indien de verlating en het tweede huwelijk veroorzaakt is door hoererij. Nogmaals: deze uitzondering kan alleen op de hele zin betrekking hebben, anders zou de uitzondering ten aanzien van de conclusie van deze zin zonder betekenis zijn.

Daaruit volgt dan ook dat hetgeen volgt over de 'verlatene' gaat over de persoon die ten onrechte verlaten is, dus NIET om hoererij. Zo'n persoon mag niet opnieuw trouwen, en degene die zo'n verlatene trouwt, doet inderdaad overspel. PRECIES DEZELFDE GEDACHTE vinden we ook in Mattheüs 5:32 zoals geciteerd aan het begin van dit stukje.

Verder: de teksten die tegen het hertrouwen na overspel geciteerd worden uit Romeinen 7 en 1 Korinthe 7 gaan hier niet over, maar hebben een andere context. Deze teksten kunnen dan ook niet als bewijs dienen tegen een tweede huwelijk door de onschuldige partij.
D.J. Engelsma schreef:de verlatene is de vrouw die onwettig door haar man is verlaten waarbij de man een andere vrouw heeft getrouwd waardoor hij echtbreuk heeft gepleegd. Zij, de verlatene, is de "onschuldige partij".
- Nee, in Mattheüs 5:32 is de verlatene niet iemand waarbij de schuldige reeds een andere vrouw getrouwd heeft. Dit is daar juist niet aan de orde. Het gaat om het verlaten om onwettige redenen.
- In Mattheüs 19 gaat het ook om het verlaten om "allerlei oorzaak". Hierover gaat de vraag van de farizeeën. Daarover gaat de kwestie waarover de Heere Jezus met de farizeeën in gesprek is, zie vs. 3, 7 en 8. Dan ligt het volstrekt in de rede om nagenoeg dezelfde woorden die de Heere Jezus hier gebruikt, eveneens te betrekken op ZO'N VERLATENE: iemand die dus om allerlei oorzaak verlaten is. Zie verder het opgemerkte eerder in deze posting.

--
Gewijzigd voor de duidelijkheid: de onderstreepte woorden 'en dat er DAN een tweede huwelijk volgt' toegevoegd (plus enkele spelfouten gecorrigeerd)
Bedankt Zonderling voor uw antwoord.

Als ik het goed lees geeft u hiermee het volgende aan ( rode gekleurde tekst).

Het huwelijk wordt wel degelijk verbroken wanneer Dhr. B om onwettige redenen zijn vrouw verlaat en met een andere vrouw trouwt. Dat zou dan ook betekenen dat Mevr. A. de "verlatene" op dat moment vrij is om te hertrouwen. Maar dat dit ook de enige grond is buitenom het sterven om te hertrouwen.

Maar op het moment dat Dhr. B. niet hertrouwt maar enkel overspel pleegt en dat "meerdere malen" blijft doen, is dan het huwelijk ook vebroken? Want er is nog wel herstel mogelijk.
Wie Gods wil doet naar zijn wil, Die doet doet niet Gods wil, maar zijn eigen wil. ~ Wittewrongel
Zonderling
Berichten: 4330
Lid geworden op: 19 nov 2005, 12:31

Re: Echtscheiding en hertrouwen - exegese Mattheus 19

Bericht door Zonderling »

Wittewrongel schreef:Bedankt Zonderling voor uw antwoord.

Als ik het goed lees geeft u hiermee het volgende aan ( rode gekleurde tekst).

Het huwelijk wordt wel degelijk verbroken wanneer Dhr. B om onwettige redenen zijn vrouw verlaat en met een andere vrouw trouwt. Dat zou dan ook betekenen dat Mevr. A. de "verlatene" op dat moment vrij is om te hertrouwen. Maar dat dit ook de enige grond is buitenom het sterven om te hertrouwen.

Maar op het moment dat Dhr. B. niet hertrouwt maar enkel overspel pleegt en dat "meerdere malen" blijft doen, is dan het huwelijk ook vebroken? Want er is nog wel herstel mogelijk.
Beste Wittewrongel,

Allereerst: wat mij betreft kun je mij gewoon met 'je' aanspreken, zoals ik andersom ook doe!?
Dan in antwoord op je vraag:

1. Inderdaad is het mijn overtuiging dat het huwelijk volledig verbroken is wanneer de man om onwettige redenen zijn vrouw verlaat en een andere vrouw trouwt. Herstel is dan niet meer mogelijk en de achtergelaten partij is dan eveneens vrij om opnieuw te trouwen. Idem wanneer de situatie andersom is en de vrouw de man om onwettige redenen verlaten heeft, enzovoort.

2. Hetzelfde geldt in het voorbeeld dat je noemt van overspel (alsook hoererij) en het volharden daarin. In zo'n geval is het de overspeler die het huwelijk feitelijk ontbindt door zijn ontrouw en overspel. In zo'n geval is de andere partij vrij (d.w.z. mag ook hertrouwen). Ook deze situatie volgt naar mijn overtuiging rechtstreeks uit Mattheüs 19:9.

3. Dat ligt (naar ik meen) veel minder duidelijk wanneer er terstond sprake is van welgemeend berouw door de schuldige partij én de zonde blijft zich niet herhalen. In dat geval is herstel mogelijk en zou de weg van verzoening moeten worden beproefd. Toch zou het kunnen zijn dat de breuk onvermijdelijk en definitief is, en dat echtscheiding een geoorloofde weg is (geoorloofd: want er IS immers overspel gepleegd en de omstandigheden kunnen zodanig zijn dat de weg van verzoening menselijkerwijs gesproken niet meer begaanbaar is).

4. Buiten de hier besproken problematiek is echter ook de moeilijke situatie van "kwaadwillige verlating". M.i. is dat in specifieke, bijzondere gevallen eveneens een echtscheidingsgrond. Dit geval kan zich voordoen wanneer de ongelovige pertinent niet wil blijven samenwonen en samenleven met zijn gelovige man of vrouw. De (definitief) achterblijvende man of vrouw is in zo'n geval niet gebonden. Zie 1 Korinthe 7 en de kanttekeningen in de SV. Ik weet overigens dat sommigen over deze kwestie anders denken, maar ik meen dat de kanttekeningen hier de juiste uitleg geven.

5. Dan is er nog de vraag of zware/systematische mishandeling of zelfs poging tot moord jegens de onschuldige partij (zonder een welgemeend en hartelijk berouw) een geoorloofde reden is voor echtscheiding (inclusief een nieuw huwelijk). Mijn persoonlijke opvatting is dat dit inderdaad zo is, omdat systematische mishandeling en moord ERGER IS dan overspel, en daarmee feitelijk ingesloten wordt in de uitzondering die in Matth. 19:9 gemaakt wordt. Dit is ook de uitleg geweest van bv. de Reformator Bullinger: alles dat ERGER IS dan overspel is eveneens een echtscheidingsgrond. Van andere Reformatoren weet ik dit niet; daar zou ik naar op zoek moeten. Ik wijk hier echter wel af van de meest gangbare opvattingen binnen de Geref. gezindte.

N.B. bovenstaande mogen jullie beslist niet zien als een soort 'advies' voor specifieke situaties. We zitten hier alleen op een discussieforum waarin we onze (persoonlijke) opvattingen uitwisselen en wederzijds toetsen! Wanneer anderen meer inzicht hierin hebben en dit vanuit de Schrift kunnen staven, wil ik bovenstaande punten zeer zeker terugnemen! En verder: iedereen is zelf ten volle verantwoordelijk!
Gebruikersavatar
Luther
Berichten: 15857
Lid geworden op: 25 jun 2008, 20:16
Contacteer:

Re: Echtscheiding en hertrouwen - exegese Mattheus 19

Bericht door Luther »

Zonderling schreef:5. Dan is er nog de vraag of zware/systematische mishandeling of zelfs poging tot moord jegens de onschuldige partij (zonder een welgemeend en hartelijk berouw) een geoorloofde reden is voor echtscheiding (inclusief een nieuw huwelijk). Mijn persoonlijke opvatting is dat dit inderdaad zo is, omdat systematische mishandeling en moord ERGER IS dan overspel, en daarmee feitelijk ingesloten wordt in de uitzondering die in Matth. 19:9 gemaakt wordt. Dit is ook de uitleg geweest van bv. de Reformator Bullinger: alles dat ERGER IS dan overspel is eveneens een echtscheidingsgrond. Van andere Reformatoren weet ik dit niet; daar zou ik naar op zoek moeten. Ik wijk hier echter wel af van de meest gangbare opvattingen binnen de Geref. gezindte.
Met de punten 1-4 van harte eens. De opvatting die je in punt 5 noemt, is wel een lastige. En dat om twee redenen:
- Wie bepaalt wat erger is dan overspel?
- Zijn er gradaties in zonden?
- Waar vind je de Bijbelse grond voor de stelling dat datgene wat erger is, ingesloten is in het ge- of verbod?
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
Zonderling
Berichten: 4330
Lid geworden op: 19 nov 2005, 12:31

Re: Echtscheiding en hertrouwen - exegese Mattheus 19

Bericht door Zonderling »

Luther schreef:
Zonderling schreef:5. Dan is er nog de vraag of zware/systematische mishandeling of zelfs poging tot moord jegens de onschuldige partij (zonder een welgemeend en hartelijk berouw) een geoorloofde reden is voor echtscheiding (inclusief een nieuw huwelijk). Mijn persoonlijke opvatting is dat dit inderdaad zo is, omdat systematische mishandeling en moord ERGER IS dan overspel, en daarmee feitelijk ingesloten wordt in de uitzondering die in Matth. 19:9 gemaakt wordt. Dit is ook de uitleg geweest van bv. de Reformator Bullinger: alles dat ERGER IS dan overspel is eveneens een echtscheidingsgrond. Van andere Reformatoren weet ik dit niet; daar zou ik naar op zoek moeten. Ik wijk hier echter wel af van de meest gangbare opvattingen binnen de Geref. gezindte.
Met de punten 1-4 van harte eens. De opvatting die je in punt 5 noemt, is wel een lastige. En dat om twee redenen:
- Wie bepaalt wat erger is dan overspel?
- Zijn er gradaties in zonden?
- Waar vind je de Bijbelse grond voor de stelling dat datgene wat erger is, ingesloten is in het ge- of verbod?
Ik weet dat dit een lastige is en ik heb geaarzeld of ik deze noemen zou.
- Wat erger is dan overspel moeten we m.i. afmeten naar de mate van ontrouw aan de huwelijkspartner. Het bewust en zonder berouw willen doden of verminken van de huwelijkspartner zouden we m.i. een ergere ontrouw en dus een ergere verbreking van het huwelijksverbond mogen noemen dan overspel. Ik kan ook nog noemen: zijn vrouw voor seks aanbieden aan anderen, dat m.i. eveneens erger is dan overspel.
- Het gaat hier niet zozeer om de gradaties van de zonde, maar om het (volledig) verbreken van het verbond van het huwelijk.
- Omdat ik dit bij Bullinger terugvond, meende ik het toch te mogen noemen, al weet ik dat deze gedachte geen gemeengoed is.
Gebruikersavatar
Johann Gottfried Walther
Berichten: 4763
Lid geworden op: 05 feb 2008, 15:49

Re: Echtscheiding en hertrouwen - exegese Mattheus 19

Bericht door Johann Gottfried Walther »

Luther schreef: - Zijn er gradaties in zonden?
Op een bepaalde wijze zijn er wel gradaties als ik me niet vergis zijn er 6 of 7 verschillende soorten woorden voor zonde(n).
"Zie, de Heere is gekomen met Zijn vele duizenden heiligen, om gericht te houden tegen allen, en te straffen alle goddelozen onder hen, vanwege al hun goddeloze werken, die zij goddelooslijk gedaan hebben, en vanwege alle harde woorden, die de goddeloze zondaars tegen Hem gesproken hebben"
Gebruikersavatar
Wittewrongel
Inactief
Berichten: 340
Lid geworden op: 06 nov 2013, 15:52

Re: Echtscheiding en hertrouwen - exegese Mattheus 19

Bericht door Wittewrongel »

Zonderling schreef:
Wittewrongel schreef:Bedankt Zonderling voor uw antwoord.

Als ik het goed lees geeft u hiermee het volgende aan ( rode gekleurde tekst).

Het huwelijk wordt wel degelijk verbroken wanneer Dhr. B om onwettige redenen zijn vrouw verlaat en met een andere vrouw trouwt. Dat zou dan ook betekenen dat Mevr. A. de "verlatene" op dat moment vrij is om te hertrouwen. Maar dat dit ook de enige grond is buitenom het sterven om te hertrouwen.

Maar op het moment dat Dhr. B. niet hertrouwt maar enkel overspel pleegt en dat "meerdere malen" blijft doen, is dan het huwelijk ook vebroken? Want er is nog wel herstel mogelijk.
Beste Wittewrongel,

Allereerst: wat mij betreft kun je mij gewoon met 'je' aanspreken, zoals ik andersom ook doe!?
Dan in antwoord op je vraag:

1. Inderdaad is het mijn overtuiging dat het huwelijk volledig verbroken is wanneer de man om onwettige redenen zijn vrouw verlaat en een andere vrouw trouwt. Herstel is dan niet meer mogelijk en de achtergelaten partij is dan eveneens vrij om opnieuw te trouwen. Idem wanneer de situatie andersom is en de vrouw de man om onwettige redenen verlaten heeft, enzovoort.

2. Hetzelfde geldt in het voorbeeld dat je noemt van overspel (alsook hoererij) en het volharden daarin. In zo'n geval is het de overspeler die het huwelijk feitelijk ontbindt door zijn ontrouw en overspel. In zo'n geval is de andere partij vrij (d.w.z. mag ook hertrouwen). Ook deze situatie volgt naar mijn overtuiging rechtstreeks uit Mattheüs 19:9.

3. Dat ligt (naar ik meen) veel minder duidelijk wanneer er terstond sprake is van welgemeend berouw door de schuldige partij én de zonde blijft zich niet herhalen. In dat geval is herstel mogelijk en zou de weg van verzoening moeten worden beproefd. Toch zou het kunnen zijn dat de breuk onvermijdelijk en definitief is, en dat echtscheiding een geoorloofde weg is (geoorloofd: want er IS immers overspel gepleegd en de omstandigheden kunnen zodanig zijn dat de weg van verzoening menselijkerwijs gesproken niet meer begaanbaar is).

4. Buiten de hier besproken problematiek is echter ook de moeilijke situatie van "kwaadwillige verlating". M.i. is dat in specifieke, bijzondere gevallen eveneens een echtscheidingsgrond. Dit geval kan zich voordoen wanneer de ongelovige pertinent niet wil blijven samenwonen en samenleven met zijn gelovige man of vrouw. De (definitief) achterblijvende man of vrouw is in zo'n geval niet gebonden. Zie 1 Korinthe 7 en de kanttekeningen in de SV. Ik weet overigens dat sommigen over deze kwestie anders denken, maar ik meen dat de kanttekeningen hier de juiste uitleg geven.

5. Dan is er nog de vraag of zware/systematische mishandeling of zelfs poging tot moord jegens de onschuldige partij (zonder een welgemeend en hartelijk berouw) een geoorloofde reden is voor echtscheiding (inclusief een nieuw huwelijk). Mijn persoonlijke opvatting is dat dit inderdaad zo is, omdat systematische mishandeling en moord ERGER IS dan overspel, en daarmee feitelijk ingesloten wordt in de uitzondering die in Matth. 19:9 gemaakt wordt. Dit is ook de uitleg geweest van bv. de Reformator Bullinger: alles dat ERGER IS dan overspel is eveneens een echtscheidingsgrond. Van andere Reformatoren weet ik dit niet; daar zou ik naar op zoek moeten. Ik wijk hier echter wel af van de meest gangbare opvattingen binnen de Geref. gezindte.

N.B. bovenstaande mogen jullie beslist niet zien als een soort 'advies' voor specifieke situaties. We zitten hier alleen op een discussieforum waarin we onze (persoonlijke) opvattingen uitwisselen en wederzijds toetsen! Wanneer anderen meer inzicht hierin hebben en dit vanuit de Schrift kunnen staven, wil ik bovenstaande punten zeer zeker terugnemen! En verder: iedereen is zelf ten volle verantwoordelijk!
Bedankt voor je uitgebreide antwoord, betreft punt 5 ken ik inderdaad een andere opvatting in onze kringen. Ook zal ik hierover nog eens het 1 en andere nalezen. Ik weet wel dat Wittewrongel in de Christelijke huishouding spreekt dat Overspel een grotere zonde is dan doodslag of stelen etc. Misschien kom ik dan ook op punt 5 nog terug met een reactie.
Wie Gods wil doet naar zijn wil, Die doet doet niet Gods wil, maar zijn eigen wil. ~ Wittewrongel
Gebruikersavatar
Tiberius
Administrator
Berichten: 33198
Lid geworden op: 12 jan 2006, 09:49
Locatie: Breda

Re: Echtscheiding en hertrouwen - exegese Mattheus 19

Bericht door Tiberius »

Zonderling schreef:
Luther schreef:
Zonderling schreef:5. Dan is er nog de vraag of zware/systematische mishandeling of zelfs poging tot moord jegens de onschuldige partij (zonder een welgemeend en hartelijk berouw) een geoorloofde reden is voor echtscheiding (inclusief een nieuw huwelijk). Mijn persoonlijke opvatting is dat dit inderdaad zo is, omdat systematische mishandeling en moord ERGER IS dan overspel, en daarmee feitelijk ingesloten wordt in de uitzondering die in Matth. 19:9 gemaakt wordt. Dit is ook de uitleg geweest van bv. de Reformator Bullinger: alles dat ERGER IS dan overspel is eveneens een echtscheidingsgrond. Van andere Reformatoren weet ik dit niet; daar zou ik naar op zoek moeten. Ik wijk hier echter wel af van de meest gangbare opvattingen binnen de Geref. gezindte.
Met de punten 1-4 van harte eens. De opvatting die je in punt 5 noemt, is wel een lastige. En dat om twee redenen:
- Wie bepaalt wat erger is dan overspel?
- Zijn er gradaties in zonden?
- Waar vind je de Bijbelse grond voor de stelling dat datgene wat erger is, ingesloten is in het ge- of verbod?
Ik weet dat dit een lastige is en ik heb geaarzeld of ik deze noemen zou.
- Wat erger is dan overspel moeten we m.i. afmeten naar de mate van ontrouw aan de huwelijkspartner. Het bewust en zonder berouw willen doden of verminken van de huwelijkspartner zouden we m.i. een ergere ontrouw en dus een ergere verbreking van het huwelijksverbond mogen noemen dan overspel. Ik kan ook nog noemen: zijn vrouw voor seks aanbieden aan anderen, dat m.i. eveneens erger is dan overspel.
- Het gaat hier niet zozeer om de gradaties van de zonde, maar om het (volledig) verbreken van het verbond van het huwelijk.
- Omdat ik dit bij Bullinger terugvond, meende ik het toch te mogen noemen, al weet ik dat deze gedachte geen gemeengoed is.
Ik vind het een interessant punt dat je hier aanroert, Zonderling.
Echter ik denk niet dat we die kant op mogen.
Ten eerste omdat er geen Bijbelse grond voor is. Ongetwijfeld zullen die gevallen van zware mishandeling er in de tijd van de Bijbel ook wel geweest zijn, gezien de hardigheid des harten, en dan zou Jezus die ook wel genoemd hebben. Toch noemt Hij slechts één uitzondering.
Ten tweede is de vaag: waar leg je dan de grens? Is extreem liegen tegen je huwelijkspartner dan ook ingesloten?
Plaats reactie