Signalen

[ejvl]

Beste ejvl,
Ik ben het met u eens dat de trap en mate waarin die nood en dood ervaren wordt,
niet van betekenis is, zonder dat men door de zaligmakende overtuiging, gewerkt door de Heilige Geest, deel heeft aan de geloofsvereniging met Jezus Christus: het zaligmakend geloof.
Als we deze dingen bespreken dienen we ons wel af te vragen of het bij ons een houdbare nood is of een onhoudbare nood. Met een historieel- en tijdgeloof blijft het een houdbare nood, een mondbelijdenis.
Met het zaligmakend geloof wordt het een onhoudbare nood. Want het is de Heilige Geest Die voorgaat om zoˊn ziel te overtuigen van zonde, gerechtigheid en oordeel.

Ik ben het met je eens, met als kanttekening dat het onderdeel "ellende" ook een geleidelijk proces kan zijn, dat iemand Jezus Christus al leert kennen bij bijvoorbeeld een klein gedeelte ellende kennis, en dat de Heere Zijn kind oefent en leert inzien hoe dierbaar Jezus Christus is, van welk een jammerlijke staat ze verlost zijn, en dan niet in twijfel of ongeloof maar in aanbiddelijke verwondering, dat God heeft willen omzien naar zo één, maar dus ook al nadat Jezus Christus al gekend is, dat bedoel ik er onder andere mee.

Echter zal een kind des Heeren, staan naar meerdere mate van het kennen en ondervinden van zijn nood en dood. Want hoe meerder zelfkennis daaraan, hoe dierbaarder de Borg en Middelaar wordt, en hoe noodzakelijker en profijtelijker de Heere Jezus als Schuldovernemer gekend wordt.

Indien Jezus Christus gekend is, word Hij inderdaad dierbaarder als Borg en Middelaar, in diepe verwondering zoals ik hierboven schreef, ik ben echter wel een beetje huiverig als ik hoor dat mensen die nog voor de zaak staan, vragen om ellende (kennis), misschien ben ik daar onterecht huiverig voor, maar het vragen om "alles wat nodig is voor onze zaligheid tot eer van Zijn naam" lijkt mij voorzichtiger, maar dit zijn tere zaken en voor een ieder persoonlijk.

Het wordt wat anders, als we anderen, deze ervaring van nood en dood als voorwaarde gaan stellen.
En ik denk dat u met uw posting dit laatste bedoeld: geen voorwaarden stellen.

Precies, ik heb het zo en zo beleefd, of Gods volk leert dit en dit op die manier, dus moet ik het ook zo beleven.

[Erasmiaan]

Het IS een grote nood en dood waarin een mens van nature leeft. Weet jij er al iets van?!

Gelukkig wel.
Ik ben het met je eens, maar grote nood is niet definieerbaar, de een gaat er dieper door dan de ander, wat voor de een een grote nood is, is voor de ander een stuk minder groot, maar daarom nog niet minder echt.
Daarom kan je ook niet meten op basis van grote nood, en het ook niet zo stellen mijns inziens, het gevaar kan ook bestaan dat mensen in grote donkerheid blijven leven omdat ze volgens hun een nog niet groot genoege nood hebben.
Lees de geschiedenis van de Israelieten in de woestijn, moesten ze blijven wachten totdat ze genoeg gebeten waren door de slangen, of het gif diep genoeg was doorgedrongen? Nee, ze moesten op de Slang zien, en de werking van deze slang is niet onze verdienste en niet door ons gewerkt, en ook niet gewild, en zelf kijken we er niet naar, maar de Slang is er wel, en sommigen worden tot de dood toe verwond door het gif voor dat ze naar de Slang kijken, en anderen direct na een beet.

Volgens mij begrijp je iets niet. Wij leven allen in grote nood. Dat is het enige wat dit gezegde wil zeggen. Niet in hoeverre je dat moet ervaren. Ik vind het wel kwalijk in hoeverre jij telkens die ervaring van de ellende wil nuanceren. Dan zullen de geschriften van de ouden ook wel niet in je straatje passen. De toetssteen van Van der Groe zal naar jouw mening dan ook wel een te strenge meetlat leggen. Zolang het een houdbare nood is en blijft, gaat een mens niet uit tot Jezus.

[ejvl]

Volgens mij begrijp je iets niet. Wij leven allen in grote nood. Dat is het enige wat dit gezegde wil zeggen. Niet in hoeverre je dat moet ervaren. Ik vind het wel kwalijk in hoeverre jij telkens die ervaring van de ellende wil nuanceren. Dan zullen de geschriften van de ouden ook wel niet in je straatje passen. De toetssteen van Van der Groe zal naar jouw mening dan ook wel een te strenge meetlat leggen. Zolang het een houdbare nood is en blijft, gaat een mens niet uit tot Jezus.

Eens dat wij allen in grote nood leven.
Het gezegde dat Gods volk uit een grote en diepe nood verlost word is helemaal waar, zoals ik in de post hiervoor ook probeerde te zeggen, dit kan ook geleidelijk aan en is geen voorwaarde tot.
En inderdaad, er is houdbare nood en onhoudbare nood, maar ook de onhoudbare nood is geen gestaafde definitie, voor de één is dit veel meer als de ander, de één gaat er dieper door dan de ander.
Ik zie alleen gevaren dat mensen in donkerheid kunnen blijven zitten omdat ze naar hun mening nog niet genoeg ellende kennis hebben en dus nog niet tot Jezus Christus mogen gaan, en dat is wat ik er mee probeer te zeggen, daar zul je het wellicht niet mee eens zijn, maar dat is mijn mening.
Overigens passen de geschriften van de ouden, en zeker vd Groe, zeker wel in mijn straatje, gelukkig wel.

[Julian Brasser]

Eens dat wij allen in grote nood leven.
Het gezegde dat Gods volk uit een grote en diepe nood verlost word is helemaal waar, zoals ik in de post hiervoor ook probeerde te zeggen, dit kan ook geleidelijk aan en is geen voorwaarde tot.
En inderdaad, er is houdbare nood en onhoudbare nood, maar ook de onhoudbare nood is geen gestaafde definitie, voor de één is dit veel meer als de ander, de één gaat er dieper door dan de ander.
Ik zie alleen gevaren dat mensen in donkerheid kunnen blijven zitten omdat ze naar hun mening nog niet genoeg ellende kennis hebben en dus nog niet tot Jezus Christus mogen gaan, en dat is wat ik er mee probeer te zeggen, daar zul je het wellicht niet mee eens zijn, maar dat is mijn mening.
Overigens passen de geschriften van de ouden, en zeker vd Groe, zeker wel in mijn straatje, gelukkig wel.

Mee eens, het is niet

"Ten eerste: hoe groot mijn zonden en ellende zijn",

nee, het is:

"Ten eerste: Dat wij niet ontkennen dat wij gezondigd hebben", lees maar bij de verwijsteksten:

Johannes 9 vers 41: Jezus zeide tot hen [enigen uit de farizeeën]: Indien gij blind waart, zo zoudt gij geen zonde hebben; maar nu zegt gij: Wij zien; zo blijft dan uw zonde.

Mattheüs 9 vers 12: Die gezond zijn, hebben den medicijnmeester niet van node, maar die ziek zijn.

Romeinen 3 vers 10: Gelijk geschreven is: Er is niemand rechtvaardig, ook niet één.

1 Johannes 1 vers 9 en 10: Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, dat Hij ons de zonden vergeve en ons reinige van alle ongerechtigheid.
Indien wij zeggen, dat wij niet gezondigd hebben, zo maken wij Hem tot een leugenaar en Zijn Woord is niet in ons.

Degenen die de geoordeelde overste der wereld dienen, niet de gelovigen, moeten worden overtuigd van zonde:

Johannes 16 vers 8 t/m 11: En Die gekomen zijnde, zal de wereld overtuigen van zonde, en van gerechtigheid, en van oordeel:
Van zonde, omdat zij in Mij niet geloven;
En van gerechtigheid, omdat Ik tot Mijn Vader heenga, en gij zult Mij niet meer zien;
En van oordeel, omdat de overste dezer wereld geoordeeld is.

Laat in uw hart gelden:

Johannes 14 vers 1: Uw hart worde niet ontroerd; gijlieden gelooft in God, gelooft ook in Mij.

[SecorDabar]

Eens dat wij allen in grote nood leven.
Het gezegde dat Gods volk uit een grote en diepe nood verlost word is helemaal waar, zoals ik in de post hiervoor ook probeerde te zeggen, dit kan ook geleidelijk aan en is geen voorwaarde tot.
En inderdaad, er is houdbare nood en onhoudbare nood, maar ook de onhoudbare nood is geen gestaafde definitie, voor de één is dit veel meer als de ander, de één gaat er dieper door dan de ander.
Ik zie alleen gevaren dat mensen in donkerheid kunnen blijven zitten omdat ze naar hun mening nog niet genoeg ellende kennis hebben en dus nog niet tot Jezus Christus mogen gaan, en dat is wat ik er mee probeer te zeggen, daar zul je het wellicht niet mee eens zijn, maar dat is mijn mening.
Overigens passen de geschriften van de ouden, en zeker vd Groe, zeker wel in mijn straatje, gelukkig wel.

Mee eens, het is niet

"Ten eerste: hoe groot mijn zonden en ellende zijn",

nee, het is:

"Ten eerste: Dat wij niet ontkennen dat wij gezondigd hebben", lees maar bij de verwijsteksten:

Johannes 9 vers 41: Jezus zeide tot hen [enigen uit de farizeeën]: Indien gij blind waart, zo zoudt gij geen zonde hebben; maar nu zegt gij: Wij zien; zo blijft dan uw zonde.

Mattheüs 9 vers 12: Die gezond zijn, hebben den medicijnmeester niet van node, maar die ziek zijn.

Romeinen 3 vers 10: Gelijk geschreven is: Er is niemand rechtvaardig, ook niet één.

1 Johannes 1 vers 9 en 10: Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, dat Hij ons de zonden vergeve en ons reinige van alle ongerechtigheid.
Indien wij zeggen, dat wij niet gezondigd hebben, zo maken wij Hem tot een leugenaar en Zijn Woord is niet in ons.

Degenen die de geoordeelde overste der wereld dienen, niet de gelovigen, moeten worden overtuigd van zonde:

Johannes 16 vers 8 t/m 11: En Die gekomen zijnde, zal de wereld overtuigen van zonde, en van gerechtigheid, en van oordeel:
Van zonde, omdat zij in Mij niet geloven;
En van gerechtigheid, omdat Ik tot Mijn Vader heenga, en gij zult Mij niet meer zien;
En van oordeel, omdat de overste dezer wereld geoordeeld is.

Laat in uw hart gelden:

Johannes 14 vers 1: Uw hart worde niet ontroerd; gijlieden gelooft in God, gelooft ook in Mij.

Beste Julian Brasser,
De Heidelberger Catechismus heeft het wel degelijk in Zondag 2 over:
hoe groot mijn zonden en ellenden zijn.
Laten we dat dan maar staan, dunkt mij.

Vraag 2: Hoeveel stukken zijn u nodig te weten, opdat gij in deze troost zaliglijk leven ensterven moogt?
Antwoord: Drie stukken.
Ten eerste, hoe groot mijn zonden en ellende zijn.
Ten andere, hoeik van al mijn zonden en ellende verlost wordt.
En ten derde, hoe ik Gode voor zulke verlossing zal dankbaar zijn.

Wat u schreef om dat te veranderen in: "Dat wij niet ontkennen dat wij gezondigd hebben"
kan ik ook niet zo bespeuren in genoemde bijbelteksten.

[Julian Brasser]

Beste Julian Brasser,
De Heidelberger Catechismus heeft het wel degelijk in Zondag 2 over:
hoe groot mijn zonden en ellenden zijn.
Laten we dat dan maar staan, dunkt mij.

Vraag 2: Hoeveel stukken zijn u nodig te weten, opdat gij in deze troost zaliglijk leven ensterven moogt?
Antwoord: Drie stukken.
Ten eerste, hoe groot mijn zonden en ellende zijn.
Ten andere, hoeik van al mijn zonden en ellende verlost wordt.
En ten derde, hoe ik Gode voor zulke verlossing zal dankbaar zijn.

Wat u schreef om dat te veranderen in: "Dat wij niet ontkennen dat wij gezondigd hebben"
kan ik ook niet zo bespeuren in genoemde bijbelteksten.

"Hoe groot mijn zonden en ellenden zijn" houdt met de verwijsteksten die erbij worden gegeven geen stand. Lees maar:
Johannes 9 vers 41: Jezus zeide tot hen [enigen uit de farizeeën]: Indien gij blind waart, zo zoudt gij geen zonde hebben; maar nu zegt gij: Wij zien; zo blijft dan uw zonde.
Het gaat hier niet over dat je beleeft hoe groot je zonden en ellenden zijn.
Jezus zegt hier eigenlijk: "‘Was u maar blind, dan zou u zonder zonde zijn. Maar u beweert dat u kunt zien, en dus blijft uw zonde.’ "

Mattheüs 9 vers 12: Die gezond zijn, hebben den medicijnmeester niet van node, maar die ziek zijn.
Het gaat hier niet over dat je beleeft hoe groot je zonden en ellenden zijn.
Het zegt eigenlijk dat degenen die geen Zaligmaker nodig hebben, hem niet nodig hebben. Je moet niet "ziek" laten staan en "medicijnmeester" wegnemen, want dan haal je elementen uit de gelijkenislaag en de uitleglaag door elkaar.

Romeinen 3 vers 10: Gelijk geschreven is: Er is niemand rechtvaardig, ook niet één.
Het gaat hier niet over dat je beleeft hoe groot je zonden en ellenden zijn.
Het zegt dat alle mensen zondaren zijn.

1 Johannes 1 vers 9 en 10: Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, dat Hij ons de zonden vergeve en ons reinige van alle ongerechtigheid.
Indien wij zeggen, dat wij niet gezondigd hebben, zo maken wij Hem tot een leugenaar en Zijn Woord is niet in ons.
Het gaat hier niet over dat je beleeft hoe groot je zonden en ellenden zijn.
Het gaat er hier over dat als je zegt dat je niet hebt gezondigd, dat je Hem dan tot een leugenaar maakt, en dat Zijn Woord dan niet in ons is.
Dat in acht nemende, kun je van "Hoe groot mijn zonden en ellenden zijn" beter, gezien de verwijsteksten, maken: "Dat ik niet onken gezondigd te hebben".

Dus het geloof wordt je meteen geschonken, er gaat niet eerst ellendekennis aan vooraf, het zou kunnen dat de Heilige Geest dat wél doet als de 'ellende-verlossing-dankbaarheid'-leer de uitverkorene in de weg staat óm te geloven.
Sta open voor die geloofsschenking, want anders zal blijken dat je niet uitverkoren bent om te gaan geloven.

Blijf u inspannen voor uw redding, en doe dat in diep ontzag voor God,
Filippenzen 2 vers 12: Alzo dan, mijn geliefden, gelijk gij te allen tijd gehoorzaam geweest zijt, niet als in mijn tegenwoordigheid alleen, maar veelmeer nu in mijn afwezen, werkt uws zelfs zaligheid met vreze en beven;
Dat slaat dus niet op de Ellendekennis, maar het diep ontzag hebben voor God, evenals Paulus over 'vreze en beven' spreekt in Efeze 6 vers 5: Gij dienstknechten, zijt gehoorzaam uw heren naar het vlees, met vreze en beven, in eenvoudigheid uws harten, gelijk als aan Christus;
Dus dat slaat op diep ontzag hebben voor je heer, wat net zulk vreze en beven is als aan Christus, staat er.

[SecorDabar]

Beste Julian Brasser,
De Heidelberger Catechismus heeft het wel degelijk in Zondag 2 over:
hoe groot mijn zonden en ellenden zijn.
Laten we dat dan maar staan, dunkt mij.

Vraag 2: Hoeveel stukken zijn u nodig te weten, opdat gij in deze troost zaliglijk leven ensterven moogt?
Antwoord: Drie stukken.
Ten eerste, hoe groot mijn zonden en ellende zijn.
Ten andere, hoeik van al mijn zonden en ellende verlost wordt.
En ten derde, hoe ik Gode voor zulke verlossing zal dankbaar zijn.

Wat u schreef om dat te veranderen in: "Dat wij niet ontkennen dat wij gezondigd hebben"
kan ik ook niet zo bespeuren in genoemde bijbelteksten.

"Hoe groot mijn zonden en ellenden zijn" houdt met de verwijsteksten die erbij worden gegeven geen stand. Lees maar:
Johannes 9 vers 41: Jezus zeide tot hen [enigen uit de farizeeën]: Indien gij blind waart, zo zoudt gij geen zonde hebben; maar nu zegt gij: Wij zien; zo blijft dan uw zonde.
Het gaat hier niet over dat je beleeft hoe groot je zonden en ellenden zijn.
Jezus zegt hier eigenlijk: "‘Was u maar blind, dan zou u zonder zonde zijn. Maar u beweert dat u kunt zien, en dus blijft uw zonde.’ "

Mattheüs 9 vers 12: Die gezond zijn, hebben den medicijnmeester niet van node, maar die ziek zijn.
Het gaat hier niet over dat je beleeft hoe groot je zonden en ellenden zijn.
Het zegt eigenlijk dat degenen die geen Zaligmaker nodig hebben, hem niet nodig hebben. Je moet niet "ziek" laten staan en "medicijnmeester" wegnemen, want dan haal je elementen uit de gelijkenislaag en de uitleglaag door elkaar.

Romeinen 3 vers 10: Gelijk geschreven is: Er is niemand rechtvaardig, ook niet één.
Het gaat hier niet over dat je beleeft hoe groot je zonden en ellenden zijn.
Het zegt dat alle mensen zondaren zijn.

1 Johannes 1 vers 9 en 10: Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, dat Hij ons de zonden vergeve en ons reinige van alle ongerechtigheid.
Indien wij zeggen, dat wij niet gezondigd hebben, zo maken wij Hem tot een leugenaar en Zijn Woord is niet in ons.
Het gaat hier niet over dat je beleeft hoe groot je zonden en ellenden zijn.
Het gaat er hier over dat als je zegt dat je niet hebt gezondigd, dat je Hem dan tot een leugenaar maakt, en dat Zijn Woord dan niet in ons is.
Dat in acht nemende, kun je van "Hoe groot mijn zonden en ellenden zijn" beter, gezien de verwijsteksten, maken: "Dat ik niet onken gezondigd te hebben".

Dus het geloof wordt je meteen geschonken, er gaat niet eerst ellendekennis aan vooraf, het zou kunnen dat de Heilige Geest dat wél doet als de 'ellende-verlossing-dankbaarheid'-leer de uitverkorene in de weg staat óm te geloven.
Sta open voor die geloofsschenking, want anders zal blijken dat je niet uitverkoren bent om te gaan geloven.

Blijf u inspannen voor uw redding, en doe dat in diep ontzag voor God,
Filippenzen 2 vers 12: Alzo dan, mijn geliefden, gelijk gij te allen tijd gehoorzaam geweest zijt, niet als in mijn tegenwoordigheid alleen, maar veelmeer nu in mijn afwezen, werkt uws zelfs zaligheid met vreze en beven;
Dat slaat dus niet op de Ellendekennis, maar het diep ontzag hebben voor God, evenals Paulus over 'vreze en beven' spreekt in Efeze 6 vers 5: Gij dienstknechten, zijt gehoorzaam uw heren naar het vlees, met vreze en beven, in eenvoudigheid uws harten, gelijk als aan Christus;
Dus dat slaat op diep ontzag hebben voor je heer, wat net zulk vreze en beven is als aan Christus, staat er.

Beste Julian Brasser,
Ik neem aan dat u de 3 formulieren van Eenheid onderschrijft.
Ik zou toch maar eens de 3 formulieren van eenheid eens nalezen,
voordat u hier met een algemene zondekennis "wij zijn allemaal zondaren" gaat huldigen,
dat zal immer geen werelds mens ontkennen dat hij niet zondigt,
maar het wordt wat anders als het een persoonlijke zaak wordt wat de apostel Paulus beleefde:
mij de grootste der zondaren is barmhartigheid geschied. En dat is wat anders als in zijn algemeenheid aannemen dat we niet ontkennen geen zonden te hebben. Dat is veel te afgezwakt.

[Julian Brasser]

Beste Julian Brasser,
Ik neem aan dat u de 3 formulieren van Eenheid onderschrijft.
Ik zou toch maar eens de 3 formulieren van eenheid eens nalezen,
voordat u hier met een algemene zondekennis "wij zijn allemaal zondaren" gaat huldigen,
dat zal immer geen werelds mens ontkennen dat hij niet zondigt,
maar het wordt wat anders als het een persoonlijke zaak wordt wat de apostel Paulus beleefde:
mij de grootste der zondaren is barmhartigheid geschied. En dat is wat anders als in zijn algemeenheid aannemen dat we niet ontkennen geen zonden te hebben. Dat is veel te afgezwakt.

Wereldse mensen hebben niet in de gaten dat ze iets doen wat God zal straffen, en naar iemand luisteren die zal worden gestraft.
Voor die mensen is dan ook de overtuiging van zonde, gerechtigheid en oordeel, zodat de uit de wereld geroepenen de Bijbel gaan lezen.
Daar staat:

Johannes 1 vers 12: Maar zovelen Hem aangenomen hebben, dien heeft Hij macht gegeven kinderen Gods te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven;
Neem Hem in alles aan en je zult zalig worden.

Johannes 4 vers 39: En velen der Samaritanen uit die stad geloofden in Hem, om het woord der vrouw, die getuigde: Hij heeft mij gezegd alles, wat ik gedaan heb.
Ze geloofden zonder ellendekennis. Ze geloofden omdat ze zagen dat aan de in hun ogen grootste der zondaren, barmhartigheid geschied was; Die vrouw preekte als 1 Timotheüs 1 vers 15 en 16: Dit is een getrouw woord, en alle aanneming waardig, dat Christus Jezus in de wereld gekomen is, om de zondaren zalig te maken, van welke ik de voornaamste ben.
Maar daarom is mij barmhartigheid geschied, opdat Jezus Christus in mij, die de voornaamste ben, al Zijn lankmoedigheid zou betonen, tot een voorbeeld dergenen, die in Hem geloven zullen ten eeuwigen leven.
En dat bleek een getrouw woord; velen der Samaritanen geloofden, staat er.
Zie geloofsteksten.wordpress.com

[Desiree]

In BhP schrijft ds. P. Roos een artikel over de ernst van de tijden. Hij zette er SIGNALEN boven. Ernaast staat: In veel gemeenten die verwant zijn met de beginselen van onze stichting, lijkt men blind te zijn voor de gevaren van uitholling en verslapping.
Dit zou zo een uitspraak van DIA kunnen zijn, dacht ik.
In het artikel staan o.m. uitspraken, die hier op het forum ook al gemeld en besproken zijn.
Het gaat erom denk ik, er zijn signalen, maar merkt iedereen die nu op? Zijn ze te zacht, of juist te hard?
Ds. Roos legt zijn vinger hier en daar op een pijnlijke plek, o.a. de lauwheid van veel christenen, de verblindheid voor die uitholling en verslapping.
We doen aan staatkundig gereformeerde politiek, hebben reformatorisch onderwijs, maar van binnen stelt het zo weinig voor.
Dat is nogal wat! Voelen wij ons aangesproken?

Wij hebben veel, maar geen BhP. Is dat artikel ergens te vinden op internet?

[Mara]

Nee. helaas niet Desiree.

[Luther]

In BhP schrijft ds. P. Roos een artikel over de ernst van de tijden. Hij zette er SIGNALEN boven. Ernaast staat: In veel gemeenten die verwant zijn met de beginselen van onze stichting, lijkt men blind te zijn voor de gevaren van uitholling en verslapping.
Dit zou zo een uitspraak van DIA kunnen zijn, dacht ik.
In het artikel staan o.m. uitspraken, die hier op het forum ook al gemeld en besproken zijn.
Het gaat erom denk ik, er zijn signalen, maar merkt iedereen die nu op? Zijn ze te zacht, of juist te hard?
Ds. Roos legt zijn vinger hier en daar op een pijnlijke plek, o.a. de lauwheid van veel christenen, de verblindheid voor die uitholling en verslapping.
We doen aan staatkundig gereformeerde politiek, hebben reformatorisch onderwijs, maar van binnen stelt het zo weinig voor.
Dat is nogal wat! Voelen wij ons aangesproken?

Om eerlijk te zijn werd ik een beetje droevig van dit artikel. Niet omdat er onwaarheden werden gesproken; wel omdat het eenzijdig is. Ja, er is veel mis. En ja, soms zakt de moed je in de schoenen. Maar ik lees in zo'n artikel graag ook over de blik die we naar Boven richten. En ik mis ook het verlangen om ondanks de verschillen en de puinhopen te trachten elkaar de broederhand te reiken. Ik herinner me daarvan een mooi voorbeeld. Op de GS van de CGK (ik meen in 2007) liep de discussie over de NBV2004 helemaal vast. Er dreigde tweespalt. Het was ds. Egas die toen pleitte voor een pauze in de besprekingen om met elkaar in verootmoediging en gebed elkaar te spreken van hart tot hart. Dat is toen ook gebeurd en dat is door de volle breedte van de kerken als zeer waardevol ervaren!
Dát bedoel ik: dat sticht veel meer dan het zoveelste stukje over de afbrokkelingen, de verwoestingen en wat niet al, hoe waar sommige analyses ook kunnen zijn.
Ik miste in dit artikel het verlangen om de eenheid met de gehele CGK te bewaren, hoe ingewikkeld dat ook is.

[Afgewezen]

k miste in dit artikel het verlangen om de eenheid met de gehele CGK te bewaren, hoe ingewikkeld dat ook is.

Waarom zou je dat verlangen er moeten zijn? Een eenheid bewaren die er feitelijk niet is?

[Cees]

..... En ik mis ook het verlangen om ondanks de verschillen en de puinhopen te trachten elkaar de broederhand te reiken. Ik herinner me daarvan een mooi voorbeeld. Op de GS van de CGK (ik meen in 2007) liep de discussie over de NBV2004 helemaal vast. Er dreigde tweespalt. Het was ds. Egas die toen pleitte voor een pauze in de besprekingen om met elkaar in verootmoediging en gebed elkaar te spreken van hart tot hart. Dat is toen ook gebeurd en dat is door de volle breedte van de kerken als zeer waardevol ervaren!
Dát bedoel ik: dat sticht veel meer dan het zoveelste stukje over de afbrokkelingen, de verwoestingen en wat niet al, hoe waar sommige analyses ook kunnen zijn.
Ik miste in dit artikel het verlangen om de eenheid met de gehele CGK te bewaren, hoe ingewikkeld dat ook is.

Jaja, ik ben eens even het archief in gedoken en dan klinkt het heel mooi wat jij zegt, maar uiteindelijk heeft dezelfde synode een besluit genomen inzake de NBV dat ontraden wordt om deze vertaling te gebruiken. Over dit woordje heeft een hele harde discussie plaatsgevonden. Daarnaast lagen bij de synode van 2010 revisie verzoeken om de NBV vrij te geven en die kwamen van gemeenten af waar de broederhand naar uitgereikt was. Het is precies wat afgewezen zegt er is geen eenheid. En die volle breedte wat jij noemt, kan je tav dat 'rust' moment alleen betrekken op de synode. Je moet het niet mooier voorstellen dan het is lijkt mij.

[Mara]

In BhP schrijft ds. P. Roos een artikel over de ernst van de tijden. Hij zette er SIGNALEN boven. Ernaast staat: In veel gemeenten die verwant zijn met de beginselen van onze stichting, lijkt men blind te zijn voor de gevaren van uitholling en verslapping.
Dit zou zo een uitspraak van DIA kunnen zijn, dacht ik.
In het artikel staan o.m. uitspraken, die hier op het forum ook al gemeld en besproken zijn.
Het gaat erom denk ik, er zijn signalen, maar merkt iedereen die nu op? Zijn ze te zacht, of juist te hard?
Ds. Roos legt zijn vinger hier en daar op een pijnlijke plek, o.a. de lauwheid van veel christenen, de verblindheid voor die uitholling en verslapping.
We doen aan staatkundig gereformeerde politiek, hebben reformatorisch onderwijs, maar van binnen stelt het zo weinig voor.
Dat is nogal wat! Voelen wij ons aangesproken?

Om eerlijk te zijn werd ik een beetje droevig van dit artikel. Niet omdat er onwaarheden werden gesproken; wel omdat het eenzijdig is. Ja, er is veel mis. En ja, soms zakt de moed je in de schoenen. Maar ik lees in zo'n artikel graag ook over de blik die we naar Boven richten. En ik mis ook het verlangen om ondanks de verschillen en de puinhopen te trachten elkaar de broederhand te reiken. Ik herinner me daarvan een mooi voorbeeld. Op de GS van de CGK (ik meen in 2007) liep de discussie over de NBV2004 helemaal vast. Er dreigde tweespalt. Het was ds. Egas die toen pleitte voor een pauze in de besprekingen om met elkaar in verootmoediging en gebed elkaar te spreken van hart tot hart. Dat is toen ook gebeurd en dat is door de volle breedte van de kerken als zeer waardevol ervaren!
Dát bedoel ik: dat sticht veel meer dan het zoveelste stukje over de afbrokkelingen, de verwoestingen en wat niet al, hoe waar sommige analyses ook kunnen zijn.
Ik miste in dit artikel het verlangen om de eenheid met de gehele CGK te bewaren, hoe ingewikkeld dat ook is.

Die eenheid is slechts schijn en dat weet je denk ik zelf ook wel. Als je vacant bent en er komt elke week een andere predikant, hoor je hoe schrijnend dat is!
Ik vind het niet juist om te stellen dat ds Roos tweespalt zou willen veroorzaken, hij is de boodschapper van het slechte nieuws. Hij wijst dingen aan en doet met onderbouwing, bewijs en ik proef daar verdriet uit.
We kunnen niet doen alsof er helemaal niets aan de hand is, waarom zou er anders BhP zijn? Dan is een Wekker toch voldoende?
Ik weet niet of eenheid nu ten allen tijde DE juiste oplossing is.

[Julian Brasser]

Om eerlijk te zijn werd ik een beetje droevig van dit artikel. Niet omdat er onwaarheden werden gesproken; wel omdat het eenzijdig is. Ja, er is veel mis. En ja, soms zakt de moed je in de schoenen. Maar ik lees in zo'n artikel graag ook over de blik die we naar Boven richten. En ik mis ook het verlangen om ondanks de verschillen en de puinhopen te trachten elkaar de broederhand te reiken. Ik herinner me daarvan een mooi voorbeeld. Op de GS van de CGK (ik meen in 2007) liep de discussie over de NBV2004 helemaal vast. Er dreigde tweespalt. Het was ds. Egas die toen pleitte voor een pauze in de besprekingen om met elkaar in verootmoediging en gebed elkaar te spreken van hart tot hart. Dat is toen ook gebeurd en dat is door de volle breedte van de kerken als zeer waardevol ervaren!
Dát bedoel ik: dat sticht veel meer dan het zoveelste stukje over de afbrokkelingen, de verwoestingen en wat niet al, hoe waar sommige analyses ook kunnen zijn.
Ik miste in dit artikel het verlangen om de eenheid met de gehele CGK te bewaren, hoe ingewikkeld dat ook is.

Inderdaad, als je kijkt naar aardse kerkelijke verschillen, stel je Jezus Christus niet centraal, maar je eigen godsdienstige opvattingen. Net wat u zegt: we moeten naar boven kijken, en alles van Hem verwachten.