Ik vind de oproep om kritischer te zijn op het New Calvinism terecht. Echter had het artikel van mij zorgvuldiger mogen zijn, zoals het artikel van Carl Trueman meer was (
https://www.rd.nl/kerk-religie/trueman- ... -1.1588254).
Voorbeelden:
* De kwestie Joshua Harris: ik kan ook klassiek gereformeerden en bevindelijke predikanten noemen die helaas "afvallig" zijn geworden. Dit wil echter niet zeggen dat klassieke gereformeerde leer daarom moet afwijzen.
* Camp Regeneration is gerelateerd aan John MacArthur. Als er iemand is die kritisch is op het NC, de verwereldling daarvan, de charismatische beweging en de openheid van New Calvinists daarvoor, Marc Driscoll, enz dan is het John MacArthur.
Waar ik het helemaal mee eens ben:
* De wereldse stijl en methoden die soms omarmd worden
* Dit zie je inderdaad erg sterk bij Marc Driscol
* Erg zorgwekkend dat Tim Keller de theïstische evolutie is toegedaan
* Enz.
Niet genoemd, maar wel ook een kritiekpunt:
* De waarachtige bekering en het tot geloof komen, worden soms erg versimpelt. Hier herken je de invloed van de puriteinen bijna niet in.
Verder heb ik voor John Piper erg veel respect. Zijn boeken vind ik lezenswaardig en zeer gedegen, en deze man straalt ootmoed en een wandel met God uit.
Kortom: wat mij betreft een goede oproep om te onderscheiden. Alleen vind ik het artikel van Trueman genuanceerder en zorgvuldiger.