Gewone catechismus

[parsifal]

Genesis 9 vis 6 zegt dat de mens is gemaakt naar Gods beeld. Het is daarmee uiteraard geenszins een bewijs dat dat de mens dat beeld nog heeft.

Het wordt gebruikt als een argument waarom God moord en doodslag zo zwaar opneemt. Het gaat dan om het nemen van een leven na de zondeval. Dit zou een heel vreemd argument zijn als dat beeld helemaal weg is.

[Valcke]

Genesis 9 vis 6 zegt dat de mens is gemaakt naar Gods beeld. Het is daarmee uiteraard geenszins een bewijs dat dat de mens dat beeld nog heeft.

Het wordt gebruikt als een argument waarom God moord en doodslag zo zwaar opneemt. Het gaat dan om het nemen van een leven na de zondeval. Dit zou een heel vreemd argument zijn als dat beeld helemaal weg is.

Zie de uitleg in de kanttekening die ik juist geciteerd heb.

[parsifal]

Genesis 9 vis 6 zegt dat de mens is gemaakt naar Gods beeld. Het is daarmee uiteraard geenszins een bewijs dat dat de mens dat beeld nog heeft.

Het wordt gebruikt als een argument waarom God moord en doodslag zo zwaar opneemt. Het gaat dan om het nemen van een leven na de zondeval. Dit zou een heel vreemd argument zijn als dat beeld helemaal weg is.

Zie de uitleg in de kanttekening die ik juist geciteerd heb.

In de kanttekeningen weet ik werkelijk niet of het woord "verbroken" bijbels onomstreden te onderbouwen is. De conclusie van deze kanttekening is wel duidelijk en onomstreden natuurlijk.

[Valcke]

In de kanttekeningen weet ik werkelijk niet of het woord "verbroken" bijbels onomstreden te onderbouwen is. De conclusie van deze kanttekening is wel duidelijk en onomstreden natuurlijk.

Het gaat om deze conclusie. Het woord 'verbroken' doelt mi erop dat de mens er zelf aan schuldig is. Of zoals ergens staat: 'de mens heeft zichzelf van deze goede gaven beroofd'. Of dit woord 'verbroken' wel of niet precies past in dit verband, vind ik helemaal een bijzaak. Het ging mij om de uitleg zelf.

[Luther]

De discussie over de Gewone Catechismus heeft nu een specifieke wending gekregen in een discussie over de vraag of wij al dan niet geschapen zijn naar Gods beeld en Zijn gelijkenis, en of we dat beeld wel of niet verloren hebben. Het verwondert mij wel hoe gemakkelijk hier toch vraagtekens worden gezet bij deze Bijbelse werkelijkheid, of deze zelfs ontkend worden. Ik kan me voorstellen dat o.a. @Valcke zegt: Hoe kan dit nu toch op een reformatorisch forum? (Zie de bijdragen van o.a. @parsifal en @refo) Tegelijk moet de uitdrukking 'Gods beeld' wel uitgelegd moet worden en mogen we daar niet slechts associatief over denken, zonder terug te gaan naar de Schriften.

Allereerst enkele citaten.
* Genesis 1: 26-27: "En God zeide: Laat Ons mensen maken, naar Ons beeld, naar Onze gelijkenis; en dat zij heerschappij hebben over de vissen der zee, en over het gevogelte des hemels, en over het vee, en over de gehele aarde, en over al het kruipend gedierte, dat op de aarde kruipt. En God schiep den mens naar Zijn beeld; naar het beeld van God schiep Hij hem; man en vrouw schiep Hij ze."
* HC Zondag 3: v/a 6: "Heeft dan God den mens alzo boos en verkeerd geschapen? Neen Hij; maar God heeft den mens goed , en naar Zijn evenbeeld geschapen , dat is, in ware gerechtigheid en heiligheid, opdat hij God zijn Schepper recht kennen, Hem van harte liefhebben, en met Hem in de eeuwige zaligheid leven zou, om Hem te loven en te prijzen."
* NGB 13a: "Wij geloven dat God den mens geschapen heeft van het stof der aarde, en heeft hem gemaakt en geformeerd naar Zijn beeld en gelijkenis, goed, rechtvaardig en heilig; kunnende met zijn wil in alles overeenkomen met den wil Gods."

Niet om alle discussie direct plat te slaan, maar het gaat hier toch wel om een uitdrukking (naar Gods beeld) die zowel in de Schrift, als in de gereformeerde confessie beleden wordt. Dat betekent op z'n minst dat wie afstand doet van deze woorden wel moet weten wat hij doet. Het kan zomaar betekenen dat je tegelijk afstand neemt van een deel van het gereformeerde belijden. tegelijk afstand neemt van een deel van het gereformeerde belijden.

Maar dan is ondertussen wel belangrijk om scherp te hebben wat er wordt bedoeld met 'Gods beeld en gelijkenis'. De belijdenis vat dat samen met: '...geschapen in ware kennis, gerechtigheid en heiligheid.' Als je de tekstverwijzingen erbij pakt, wordt o.a. verwezen naar Efeze 4:24 en Kolossenzen 3: 10. Die Schriftplaatsen wijzen naar de nieuwe mens in Christus. Wat we in het paradijs aan beeld van God zijn kwijtgeraakt door de zondeval mogen we door wedergeboorte en bekering na kruis en opstanding ontvangen in Christus.
Deze Schriftplaatsen helpen wel in de uitleg, maar in Genesis 1 is er nog geen sprake van zonde, dood, kruis en opstanding. In Genesis 1 wordt een uitdrukking gebruikt die verwant is aan hoe de Heere spreekt tegen Mozes over de bouw van de tabernakel. Hij krijgt in Exodus 25:40 de opdracht om de tabernakel en aller bijbehorende zaken precies zo te maken naar het beeld, het voorbeeld dat de Heere hem op de berg getoond heeft.

Zo heeft God bij de schepping een beeld voor ogen. En zoals Hij het voor ogen heeft, schept Hij de mens. Precies overeenkomstig Zijn beeld en gelijkenis. Dat betekent niet dat wij op God lijken, of een beetje goddelijk zijn. Wel dat ons leven en ons lichaam (in Genesis 1 en 2 valt dat helemaal samen) voortkomt uit Gods eeuwige raad, uit het plan dat Hij in Zichzelf heeft ontworpen. Wij zijn er niet toevallig, of zomaar. Ook niet pas ontworpen op de zesde scheppingsdag, maar volgens een eeuwig beeld dat uit God voortkomt, geheel naar Zijn wijsheid. En met dat scheppingsdoel, met dat (voor)beeld voor ogen schiep God de mens. Dat zegt dus iets over de hoge afkomst van de mens: doelgericht geschapen met kennis, gerechtigheid, heiligheid.

De zondeval heeft dat (voor)beeld verwoest. De mens is niet meer zoals God in Zijn eeuwige raad voor ogen had. Daarom is Christus gekomen; om Gods beeld weer te herstellen. Hij is wel de mens geweest naar Gods beeld en gelijkenis. En alleen door genade, door Gods wederbarende kracht gaan we Gods beeld weer dragen als we in Christus ingeplant worden.
Dat is ook de reden dat Paulus in de bovengenoemde teksten schrijft over het nieuwe leven in Christus, een leven naar God:
- En den nieuwen mens aandoen, die naar God geschapen is in ware rechtvaardigheid en heiligheid. (Ef. 4:24)
- En aangedaan hebt den nieuwen mens, die vernieuwd wordt tot kennis, naar het evenbeeld Desgenen, Die hem geschapen heeft; (Kol. 3:10)

[Wim Anker]

Dat de zinsnede “naar Ons beeld en naar Onze gelijkenis” nu wordt uitgelegd als “God schiep de mens conform het ontwerp (beeld) wat Hij bedacht had” wil er bij mij toch niet in. m.i betekent het echt dat wij geschapen zijn met een gelijkenis aan God zelf wat zich uitte in kennis, gerechtigheid en heiligheid.

Vandaar ook de toevoeging, naar Onze gelijkenis. Dat weerlegt juist het idee dat wij enkel een correcte weergave zijn van het idee (beeld) wat God had bij de schepping.

[Luther]

Dat de zinsnede “naar Ons beeld en naar Onze gelijkenis” nu wordt uitgelegd als “God schiep de mens conform het ontwerp (beeld) wat Hij bedacht had” wil er bij mij toch niet in. m.i betekent het echt dat wij geschapen zijn met een gelijkenis aan God zelf wat zich uitte in kennis, gerechtigheid en heiligheid.

Vandaar ook de toevoeging, naar Onze gelijkenis. Dat weerlegt juist het idee dat wij enkel een correcte weergave zijn van het idee (beeld) wat God had bij de schepping.

Je maakt de uitleg die ik gaf iets platter dan ik heb willen verwoorden. De tegenstelling die je benoemt, is er niet. Beeld en gelijkenis zijn begrippen die elkaar versterken maar op hetzelfde wijzen. In Zijn eeuwige raad besloot God naar welk ontwerp Hij de mens wilde maken. Dat is niet alleen fysiek, maar ook bekleed met kennis, gerechtigheid en heiligheid. Dat is verwoest door de zondeval. De mens is nog slechts een ruïne van het oorspronkelijke beeld. Zij die in Christus zijn, zijn echter een nieuw schepsel. In hen vindt God Zijn beeld weer terug, namelijk in Christus.

[parsifal]

Mijn punt was juist dat "beeld en gelijkenis" te beperkt werd uitgelegd en dat gesteld wordt dat het verloren is in plaats van beschadigd. Ja dat als kritiekpunt tegen de Gewone Catechismus dat een relatie tussen God's beeld en de zondeval niet wordt gelegd. Mijn punt is dat deze relatie nergens in de Bijbel expliciet (en misschien zelfs niet impliciet) wordt gelegd en dat in Genesis 9, de mens na de zondeval nog steeds de waardigheid van Gods beelddrager heeft.

Ik ga niet in de hele post van Refo mee, maar zijn punt over de uitleg van de teksten uit Efeze en Kolosenzen is gewoon een valide punt.

Jantje en nu ook Luther negeren Genesis 9. Valcke haalt de kanttekeningen aan waaruit blijkt dat het beeld van God in ons inderdaad niet verloren is, maar zwaar beschadigd (en het is meer dan een ruine). Wim Anker maakt inderdaad een punt over Genesis 9 wat taalkundig en grammaticaal correct is, maar wat mijn inziens, de logica van de tekst zelf te niet doet.

[parsifal]

Nu over de vermeende dubbelzinnigheid over alverzoening. De tekst gaat expliciet tegen alverzoening in en ik denk dat er iets anders zit achter de opmerking dat het oordeel de Heere toekomt.

Juist in deze tijd wordt het oordeel soms als onrechtvaardig en liefdeloos gezien. Daarnaast krijgen hard oordelende groepen zoals de Westboro Baptist Church veel aandacht, groepen die het oordelen van God lijken te willen overnemen. Daarom is het m.i. heel goed en logisch dat eerst wordt gesteld dat het oordeel de liefdevolle God toekomt (en niet ons, voor we ideeën krijgen) en dan expliciet dat de liefde van de Heere niet ieders behoud betekent.

Ik denk dat ik tien jaar terug net zo wantrouwend tegen deze tekst had gestaan als Valcke nu. Echter ik denk ook dat ik toen meer dan nu graag gelijk kreeg en een houding van Jona had, met teleurstelling als het oordeel over anderen niet komt of uitgesteld wordt. Juist daarom is het voor mij goed dat er niet direct "nee" gezegd wordt op de vraag uit de Catechismus, maar dat dit expliciete nee een inleiding krijgt. Die inleiding is geen vaagheid, maar een tegenwicht tegen een foute houding die mensen kunnen hebben.

[Luther]

Mijn punt was juist dat "beeld en gelijkenis" te beperkt werd uitgelegd en dat gesteld wordt dat het verloren is in plaats van beschadigd. Ja dat als kritiekpunt tegen de Gewone Catechismus dat een relatie tussen God's beeld en de zondeval niet wordt gelegd. Mijn punt is dat deze relatie nergens in de Bijbel expliciet (en misschien zelfs niet impliciet) wordt gelegd en dat in Genesis 9, de mens na de zondeval nog steeds de waardigheid van Gods beelddrager heeft.

Ik ga niet in de hele post van Refo mee, maar zijn punt over de uitleg van de teksten uit Efeze en Kolosenzen is gewoon een valide punt.

Jantje en nu ook Luther negeren Genesis 9. Valcke haalt de kanttekeningen aan waaruit blijkt dat het beeld van God in ons inderdaad niet verloren is, maar zwaar beschadigd (en het is meer dan een ruine). Wim Anker maakt inderdaad een punt over Genesis 9 wat taalkundig en grammaticaal correct is, maar wat mijn inziens, de logica van de tekst zelf te niet doet.

Het beeld van God, het doel dat Hij voor ogen had met de mens, hoe Hij de mens bedoeld heeft, dat is verloren gegaan. In dat opzicht is het zwart of wit: je kunt niet een beetje aan Gods bedoeling beantwoorden, je kunt ook niet een beetje Gods beeld vertonen. Dat is totaal weg. De verwoestende kracht van de zonde is zo groot dat het ook niet meer goed komt, tenzij... Vandaar het beeld van de ruïne: je in de mens zie je sporen van het verloren gegane beeld van God. De teksten uit het NT die al zijn geciteerd, bevestigen juist dat er een relatie is tussen de zonde en het verliezen van Gods beeld: anders hoeft dat ook niet in Christus hersteld te worden. Daarom is de uitleg van @refo ook niet valide, zoals jij zegt.
En nee, ik negeer Genesis 9 in het geheel niet: want God blijft de mens zien zoals hij bedoeld en geschapen is. Het nemen van het leven van een mens blijft in dat opzicht een daad tegen God zelf. Maar daarmee zegt Genesis 9 niet dat voor die mens zelf het beeld van God nog fier overeind staat. God eist dat beeld wel terug, maar alleen door radicale vernieuwing, bekering te eisen.

[Luther]

Nu over de vermeende dubbelzinnigheid over alverzoening. De tekst gaat expliciet tegen alverzoening in en ik denk dat er iets anders zit achter de opmerking dat het oordeel de Heere toekomt.

In de GC gaat het niet over alverzoening. Wel geeft het antwoord ruimte voor de gedachte dat er een bepaalde vorm van algemene verzoening is. Dat is toch vrij scherp veroordeeld op de synode van Dordt 1618-1619.

Juist in deze tijd wordt het oordeel soms als onrechtvaardig en liefdeloos gezien. Daarnaast krijgen hard oordelende groepen zoals de Westboro Baptist Church veel aandacht, groepen die het oordelen van God lijken te willen overnemen. Daarom is het m.i. heel goed en logisch dat eerst wordt gesteld dat het oordeel de liefdevolle God toekomt (en niet ons, voor we ideeën krijgen) en dan expliciet dat de liefde van de Heere niet ieders behoud betekent.

Ik vind dat je hier toch wel erg ver gaat in je veroordeling. @Valcke e.a. verdedigen hier slechts het naspreken van de gereformeerde confessie. HC Zondag 7: v/a 20: Vraag: Worden dan alle mensen wederom door Christus zalig, gelijk zij door Adam zijn verdoemd geworden? Antwoord: Neen zij; maar alleen degenen, die Hem door een waar geloof worden inge­lijfd en al Zijn welda­den aannemen.

Dat kan in 21e-eeuwse oren hard en liefdeloos klinken, maar dit staat tussen v/a 19 over de verkondiging van het Evangelie en v/a 21 over de gave van het ware geloof. Is het niet de scherpte die ook de Heere Jezus had in Zijn preken. Of Paulus? Ik denk aan 1 Kor. 16: "Indien iemand de Heere Jezus Christus niet lief heeft, die zij een vervloeking. Maranatha!" Denk ook de huiveringwekkende woorden die in het Bijbelboek Openbaring worden gebruikt. Dát is de ernst die altijd aanwezig is in de prediking van het Evangelie, als het goed is: Gaat iedereen Gods rijk binnen? Het antwoord had helder moeten zijn. "Nee, niet iedereen. Alleen zij die door het geloof in Jezus Christus is ingelijfd. Dat wil niet zeggen dat wij bepalen wie dat zijn. Dat laten we in de handen van God, Die liefde en volkomen rechtvaardig oordeelt."

Ik denk dat ik tien jaar terug net zo wantrouwend tegen deze tekst had gestaan als Valcke nu. Echter ik denk ook dat ik toen meer dan nu graag gelijk kreeg en een houding van Jona had, met teleurstelling als het oordeel over anderen niet komt of uitgesteld wordt. Juist daarom is het voor mij goed dat er niet direct "nee" gezegd wordt op de vraag uit de Catechismus, maar dat dit expliciete nee een inleiding krijgt. Die inleiding is geen vaagheid, maar een tegenwicht tegen een foute houding die mensen kunnen hebben.

Zeker, de houding van Jona was absoluut verkeerd. En als je bij jezelf diezelfde gedachten hebt ontdekt, dan is het goed om dat te corrigeren. Als de Heere Jezus en ook Paulus scherp spraken over het oordeel, ging dat gepaard met tranen van liefde. Maar ik denk niet dat je dit mag projecteren op bijvoorbeeld @Valcke, die hier helder de gereformeerde belijdenis naspreekt.

[parsifal]

Nu over de vermeende dubbelzinnigheid over alverzoening. De tekst gaat expliciet tegen alverzoening in en ik denk dat er iets anders zit achter de opmerking dat het oordeel de Heere toekomt.

In de GC gaat het niet over alverzoening. Wel geeft het antwoord ruimte voor de gedachte dat er een bepaalde vorm van algemene verzoening is. Dat is toch vrij scherp veroordeeld op de synode van Dordt 1618-1619.

Juist in deze tijd wordt het oordeel soms als onrechtvaardig en liefdeloos gezien. Daarnaast krijgen hard oordelende groepen zoals de Westboro Baptist Church veel aandacht, groepen die het oordelen van God lijken te willen overnemen. Daarom is het m.i. heel goed en logisch dat eerst wordt gesteld dat het oordeel de liefdevolle God toekomt (en niet ons, voor we ideeën krijgen) en dan expliciet dat de liefde van de Heere niet ieders behoud betekent.

Ik vind dat je hier toch wel erg ver gaat in je veroordeling. @Valcke e.a. verdedigen hier slechts het naspreken van de gereformeerde confessie. HC Zondag 7: v/a 20: Vraag: Worden dan alle mensen wederom door Christus zalig, gelijk zij door Adam zijn verdoemd geworden? Antwoord: Neen zij; maar alleen degenen, die Hem door een waar geloof worden inge­lijfd en al Zijn welda­den aannemen.

Dat kan in 21e-eeuwse oren hard en liefdeloos klinken, maar dit staat tussen v/a 19 over de verkondiging van het Evangelie en v/a 21 over de gave van het ware geloof. Is het niet de scherpte die ook de Heere Jezus had in Zijn preken. Of Paulus? Ik denk aan 1 Kor. 16: "Indien iemand de Heere Jezus Christus niet lief heeft, die zij een vervloeking. Maranatha!" Denk ook de huiveringwekkende woorden die in het Bijbelboek Openbaring worden gebruikt. Dát is de ernst die altijd aanwezig is in de prediking van het Evangelie, als het goed is: Gaat iedereen Gods rijk binnen? Het antwoord had helder moeten zijn. "Nee, niet iedereen. Alleen zij die door het geloof in Jezus Christus is ingelijfd. Dat wil niet zeggen dat wij bepalen wie dat zijn. Dat laten we in de handen van God, Die liefde en volkomen rechtvaardig oordeelt."

Ik denk dat ik tien jaar terug net zo wantrouwend tegen deze tekst had gestaan als Valcke nu. Echter ik denk ook dat ik toen meer dan nu graag gelijk kreeg en een houding van Jona had, met teleurstelling als het oordeel over anderen niet komt of uitgesteld wordt. Juist daarom is het voor mij goed dat er niet direct "nee" gezegd wordt op de vraag uit de Catechismus, maar dat dit expliciete nee een inleiding krijgt. Die inleiding is geen vaagheid, maar een tegenwicht tegen een foute houding die mensen kunnen hebben.

Zeker, de houding van Jona was absoluut verkeerd. En als je bij jezelf diezelfde gedachten hebt ontdekt, dan is het goed om dat te corrigeren. Als de Heere Jezus en ook Paulus scherp spraken over het oordeel, ging dat gepaard met tranen van liefde. Maar ik denk niet dat je dit mag projecteren op bijvoorbeeld @Valcke, die hier helder de gereformeerde belijdenis naspreekt.

Ik projecteer het niet op Valcke, maar juist dat deze tijd om een andere benadering vraagt dan de zestiende eeuw. Ons mensbeeld is veranderd. We hebben jaren geen oorlog van dichtbij gezien, we zijn er aan gewend geraakt dat iedereen onze naaste moet zijn en we iedereen moeten liefhebben, ook de mensen van een andere religie. In de zestiende eeuw kende men geen moslim, was men in oorlog en had men er minder moeite mee "de ander" te doden. Nu speelt de vraag hoe een liefdevolle God mensen kan veroordelen veel meer dan in de tijd de Heidelberger opgesteld werd (in ieder geval in Nederland). Daarom is de uitwerking in de gewone Catechismus mijn inziens goed en niet een stap richting vaagheid (juist omdat het antwoord van de Heidelberger ook expliciet bevestigd wordt). Ik beschuldigde alleen mezelf van liefdeloosheid en ik wilde Valcke niet beschuldigen van hetzelfde, alleen aangeven dat er een positievere motivatie achter het antwoord in de gewone Catechismus lijkt te liggen dan vaagheid.

[Valcke]

Zo heeft God bij de schepping een beeld voor ogen. En zoals Hij het voor ogen heeft, schept Hij de mens. Precies overeenkomstig Zijn beeld en gelijkenis. Dat betekent niet dat wij op God lijken, of een beetje goddelijk zijn. Wel dat ons leven en ons lichaam (in Genesis 1 en 2 valt dat helemaal samen) voortkomt uit Gods eeuwige raad, uit het plan dat Hij in Zichzelf heeft ontworpen. Wij zijn er niet toevallig, of zomaar. Ook niet pas ontworpen op de zesde scheppingsdag, maar volgens een eeuwig beeld dat uit God voortkomt, geheel naar Zijn wijsheid. En met dat scheppingsdoel, met dat (voor)beeld voor ogen schiep God de mens. Dat zegt dus iets over de hoge afkomst van de mens: doelgericht geschapen met kennis, gerechtigheid, heiligheid.

Luther, dank je wel voor je bijdrage.
Toch ben ik het ook met WimA eens dat in de woorden 'naar Zijn beeld, naar Zijn gelijkenis' méér omvat is dan dat de mens geschapen is naar Gods doel. Want dat laatste geldt niet alleen voor de mens, maar voor de gehele schepping. Daarom is het niet genoeg en ook niet onderscheidend ten opzichte van de andere schepselen dat we Gods beeld verklaren met Gods doel. Er is dus meer, de mens is wel degelijk geschapen naar de gelijkenis van God. Gods mededeelbare eigenschappen, zoals Zijn rechtvaardigheid, barmhartigheid, liefde, kennis, verstand, vrijheid en macht, enzovoort, heeft God in de staat der rechtheid ook aan de mens geschonken, weliswaar in een lagere graad, veel geringer in mate, maar toch: naar Zijn gelijkenis en naar Zijn beeld. Dat maakt dat de mens het heerlijkste schepsel op aarde was, en ook als het enige schepsel deze eigenschappen, die ook in God Zelf zijn, in een zekere graad mocht ontvangen, hoewel onvergelijkbaar met wat God Zelf in Zijn Wezen is. En dat maakt de mens ook tot het allerkostbaarste in Gods schepping.

Verder ben ik vanzelfsprekend het met je eens dat wat gezegd wordt over de herschepping van de nieuwe mens wel degelijk iets zegt over wat de mens ooit gehad heeft. En dat blijkt te meer uit de woorden van de apostel Paulus: 'naar het evenbeeld Desgenen Die hem geschapen heeft'. Er is geen twijfel mogelijk dat de apostel Paulus met deze woorden terugverwees naar de oorspronkelijke schepping en het woord 'beeld' in dezelfde betekenis gebruikte. Dus: hetgeen in de wedergeboorte vernieuwd wordt, is zeer zeker ook een deel van het beeld van God zoals dat in de schepping in de mens was ingeplant.

[Valcke]

Nu over de vermeende dubbelzinnigheid over alverzoening. De tekst gaat expliciet tegen alverzoening in en ik denk dat er iets anders zit achter de opmerking dat het oordeel de Heere toekomt.

Juist in deze tijd wordt het oordeel soms als onrechtvaardig en liefdeloos gezien. Daarnaast krijgen hard oordelende groepen zoals de Westboro Baptist Church veel aandacht, groepen die het oordelen van God lijken te willen overnemen. Daarom is het m.i. heel goed en logisch dat eerst wordt gesteld dat het oordeel de liefdevolle God toekomt (en niet ons, voor we ideeën krijgen) en dan expliciet dat de liefde van de Heere niet ieders behoud betekent.

Ik denk dat ik tien jaar terug net zo wantrouwend tegen deze tekst had gestaan als Valcke nu. Echter ik denk ook dat ik toen meer dan nu graag gelijk kreeg en een houding van Jona had, met teleurstelling als het oordeel over anderen niet komt of uitgesteld wordt. Juist daarom is het voor mij goed dat er niet direct "nee" gezegd wordt op de vraag uit de Catechismus, maar dat dit expliciete nee een inleiding krijgt. Die inleiding is geen vaagheid, maar een tegenwicht tegen een foute houding die mensen kunnen hebben.

Het punt is niet dat gesteld wordt dat God het oordeel toekomt. Dat is juist en goed.

Het punt is wel dat de afwijzing van de leer van de alverzoening niet heel beslist is. Er worden argumenten neergezet, maar tegelijk wordt ook genoemd dat sommige christenen 'hopen' dat dit anders is. En omdat in de toelichting de passage wordt afgesloten in vaagheid, namelijk dat we het oordeel maar beter aan God kunnen overlaten (wat voor individuele mensen natuurlijk waar is, maar het gaat niet om invididuele mensen in deze passage...), geloof ik toch dat men bewust ervoor kiest om naast de Bijbelse lijn ook een kleine opening te geven richting mensen (die ook uitdrukkelijk 'christenen' genoemd worden in de toelichting), die wél in alverzoening geloven. Deze teksten zijn gewikt en gewogen, en het gaat er bij mij niet in dat deze dubbelzinnigheid niet gezien en bedoeld is.

Luther, in de bewuste vraag gaat het wel degelijk om 'alverzoening', en dus niet om algemene verzoening. Als het gaat om algemene verzoening of particuliere verzoening: dat onderscheid wordt m.i. in de gewone catechismus (GC) überhaupt niet gemaakt en uit te weg gegaan. Evenals verkiezing en verwerping of vrije en gebonden wil.

[parsifal]

Mijn punt was juist dat "beeld en gelijkenis" te beperkt werd uitgelegd en dat gesteld wordt dat het verloren is in plaats van beschadigd. Ja dat als kritiekpunt tegen de Gewone Catechismus dat een relatie tussen God's beeld en de zondeval niet wordt gelegd. Mijn punt is dat deze relatie nergens in de Bijbel expliciet (en misschien zelfs niet impliciet) wordt gelegd en dat in Genesis 9, de mens na de zondeval nog steeds de waardigheid van Gods beelddrager heeft.

Ik ga niet in de hele post van Refo mee, maar zijn punt over de uitleg van de teksten uit Efeze en Kolosenzen is gewoon een valide punt.

Jantje en nu ook Luther negeren Genesis 9. Valcke haalt de kanttekeningen aan waaruit blijkt dat het beeld van God in ons inderdaad niet verloren is, maar zwaar beschadigd (en het is meer dan een ruine). Wim Anker maakt inderdaad een punt over Genesis 9 wat taalkundig en grammaticaal correct is, maar wat mijn inziens, de logica van de tekst zelf te niet doet.

Het beeld van God, het doel dat Hij voor ogen had met de mens, hoe Hij de mens bedoeld heeft, dat is verloren gegaan. In dat opzicht is het zwart of wit: je kunt niet een beetje aan Gods bedoeling beantwoorden, je kunt ook niet een beetje Gods beeld vertonen. Dat is totaal weg. De verwoestende kracht van de zonde is zo groot dat het ook niet meer goed komt, tenzij... Vandaar het beeld van de ruïne: je in de mens zie je sporen van het verloren gegane beeld van God. De teksten uit het NT die al zijn geciteerd, bevestigen juist dat er een relatie is tussen de zonde en het verliezen van Gods beeld: anders hoeft dat ook niet in Christus hersteld te worden. Daarom is de uitleg van @refo ook niet valide, zoals jij zegt.
En nee, ik negeer Genesis 9 in het geheel niet: want God blijft de mens zien zoals hij bedoeld en geschapen is. Het nemen van het leven van een mens blijft in dat opzicht een daad tegen God zelf. Maar daarmee zegt Genesis 9 niet dat voor die mens zelf het beeld van God nog fier overeind staat. God eist dat beeld wel terug, maar alleen door radicale vernieuwing, bekering te eisen.

En hier denk ik dat je een andere definitie van het beeld van God hebt dan het Bijbelse. Juist omdat de Bijbel nergens! expliciet een verband legt tussen het beeld van God en de val. In het nieuwe testament wordt de nieuwe mens aan de Heere Jezus gespiegeld en onderdelen van het beeld van God genoemd, (merk op dat het Grieks in Efeze 4 niet naar Gods beeld verwijst).

Er is een groot gevaar dat we van anderen gaan eisen dat ze dezelfde theologische begrippen gaan hanteren als wij (met de interpretatie van beeld van God) maar ook dat we de mens te laag waarderen en niet meer het evenwicht vasthouden wat bijvoorbeeld Pascal uitwerkt in zijn "pensees".