Rechtvaardiging van Eeuwigheid, in de Wedergeboorte én in de Vierschaar?

[Zonderling]

Zo is het ons geleerd (vertaald uit engels):

Voor geloof (collectieve rechtvaardiging)
1. van eeuwigheid - 2 Tim. 1:9
2. in de opwekking van Christus - Rom. 4:25

gepaard met geloof (persoonlijke rechtvaardiging)
3. in het moment van de wedergeboorte - Eph. 2:1,5
4. in het tribunaal van het geweten - Rom. 8:15b-16

volgt geloof (openbaar rechtvaardiging)
5. op de oordeels dag - 2 Tim. 4:8

de eerste twee zijn objectief, de laatste drie subjectief

Laten we de teksten bij de eerste twee (vóór geloof) eens opzoeken met de kanttekeningen erbij:

1. rechtvaardiging van eeuwigheid? - 2 Tim. 1:9

9 Die ons heeft zalig gemaakt, en geroepen met een heilige roeping, niet naar onze werken, maar naar Zijn eigen voornemen en 32genade, die ons gegeven is in Christus Jezus vóór de tijden der eeuwen,

Kanttekening 32: Dat is, genadig voornemen, welks enige en eerste bewegende oorzaak is de onverdiende genade en barmhartigheid Gods, Rom. 6:23; 11:5, 6. Gal. 1:15. Ef. 1:6. Tit. 3:7.

M.i. helder. De kanttekening zegt niet: genade = rechtvaardigmaking van eeuwigheid, maar zegt: genade is hier het genadig voornemen (tot de rechtvaardigmaking die in de tijd geschiedt).

2. in de opwekking van Christus? - Rom. 4:25

25 Welke overgeleverd is om onze zonden en opgewekt 55om onze rechtvaardigmaking.

Kanttekening 55: Namelijk overmits God door deze opwekking betoond heeft, dat Hij den dood Zijns Zoons voor een genoegzaam rantsoen voor onze zonden heeft aangenomen, en Zijn volkomen gehoorzaamheid wil aannemen tot rechtvaardigheid voor allen die in Hem geloven. Want indien Christus in den dood gebleven ware, zo zou Zijn voldoening niet volkomen geweest zijn, en Hij zou ons de kracht van die niet hebben kunnen toe-eigenen.

Opmerking: het woordje 'om' in de tekst bewijst dat de apostel het werk van Christus niet gelijkstelt aan de rechtvaardigmaking, maar zegt dat Christus er de verdienende oorzaak van is geweest.

Wat de zogenoemde Schriftbewijzen betreft: deze zijn zodanig, dat de gevolgtrekking van een rechtvaardiging vóór het geloof hieruit niet te maken is en bv. onze kanttekeningen deze gevolgtrekking ook niet maken.

Verder merk ik op dat 4 slechts een vrucht is van 3. Een mens wordt één keer door het geloof gerechtvaardigd, niet twee keer. Overigens mag 3 ook omschreven worden als: "in het moment dat het zaligmakend geloof gewerkt wordt".

[Jongere]

Ik veegde geen oudvaders van tafel maar wil weten waar in de Schrift gesproken wordt over de zaken die in het stuk werden geponeerd. En in dat verband vind ik het niet interessant wat oudvaders er van zeggen. Ook die zijn voor mij niet de uiteindelijke norm.

Misschien behoor jij dan niet tot de doelgroep van deze topic.

In dat geval moet ik mijn beeld over reformatorisch bijstellen. Ik dacht dat het 'alleen de Schrift' uit de reformatie daar nog opgeld deed, maar u maakt me duidelijk dat ook de oudvaders de uiteindelijke norm zijn. In dat geval val ik inderdaad buiten de doelgroep en ben ik blijkbaar niet reformatorisch. Dan zal ik me terugtrekken. Het gaat u verder goed.

Je kiest op het forum voortdurend voor deze rol ("ik luister alleen naar de Schrift, maar wat jammer dat verder iedereen hier vindt dat het niet te ruim mag (dan krijg ik een waarschuwing) en dat de oudvaders het voor het zeggen hebben").
Ik heb het je al vaker gevraagd, maar het zou echt helpen als je wilt proberen je gespreksgenoten op het forum serieuzer te nemen. Dat komt niet alleen de sfeer, maar ook het gesprek ten goede.

De Bijbel is het uitgangspunt. Wat niet naar de Schrift is, kan de prullenbak in.
Daarnaast leert de geschiedenis dat het nog niet zo eenvoudig is de Bijbel goed uit te leggen, en er duidelijke theologische lijnen in te ontdekken. Dat blijkt alleen al uit de veelheid aan opvattingen onder christenen die de Bijbel allemaal als gezaghebbend willen zien.
Daarom is theologie, en daar horen de stemmen uit het verleden helemaal bij, zo belangrijk. Het zegt mij veel als betrouwbare gereformeerde theologen uit het verleden bepaalde keuzes maakten. Daarmee stel ik hen niet boven de Bijbel. Maar daarmee spreek ik uit: mijn kennen is ten dele, en om mezelf te beschermen tegen eenzijdigheid en onzuiverheid wil ik leren van de kerk van alle plaatsen en tijden.

De kreet: "alleen de Bijbel of helemaal niks" klinkt makkelijk en lijkt gereformeerd. Toch is het dat niet, als je het daarmee niet nodig meer vindt om te luisteren naar stemmen uit het verleden. Vergis je niet in het Sola Scriptura van de Reformatie. Ik ken weinig schrijvers die zoveel teruggrijpen op theologen uit het verleden in hun werk (m.n. Augustinus) als Luther en Calvijn. Zij wilden juist bewijzen met hun "nieuwe leer" in lijn te staan van de vroege kerk, terwijl de RKK daarvan afgeweken was.
Daarom vind ik de vraag die JCRyle stelt naar andere theologen/oudvaders heel terecht en voluit reformatorisch.

Wat het onderwerp zelf betreft: Zonderling geeft een mooi voorbeeld van het luisteren naar stemmen uit het verleden. Waardevol om daar iets over te lezen.
Persoonlijk kan ik dit punt niet als iets heel belangrijks zien. Ik zie er vooral een andere verwoording in van de verkiezing. Zo gedacht kan ik het meemaken. Ook de andere lijnen (de rechtvaardiging van Christus in Zijn opstanding, of de rechtvaardiging in het laatste oordeel) zijn wel Bijbelse lijnen.
Maar voor mij is het meest zwaarwegend dat ik de term niet zo in de Bijbel terugzie. We moeten er daarom voorzichtig mee zijn in het spreken erover, denk ik. De term rechtvaardiging wordt meest verbonden met geloof, en daar zouden we dan ook het meest over moeten spreken.

[Jongere]

Toon je hiermee het theologische faillissement aan van de betreffende kerken die wel Comrie naspreken?

Hoe krijg je het toch weer uit je pen.

[eilander]

Nu zou ik de hele tweede gedachte kunnen overnemen, vanwege de vele vragen die het oproept. Maar de rechtvaardiging van eeuwigheid ben ik nooit echt tegen gekomen bij het lezen van theologische literatuur. Dus vrij nieuw en interessant om te noemen. Het roept wel vragen op, waaronder:
1. Als God van eeuwigheid een volk heeft vrijgesproken van schuld en straf, waarom moet dat in de tijd dan nog eens door Christus gedaan worden?
2. Als God van eeuwigheid in Zijn recht is verheerlijkt, waarom moest Christus dan lijden en sterven?

Maar vooral vind ik het een opmerkelijke gedachtengang, en eigenlijk moet je daarvoor de tweede gedachte in zijn geheel lezen, maar steeds zie je dat ds. Moerkerken de rechtvaardiging uitlegt, maar dat dan nog niet de rechtvaardiging is. Hij stelt dat er meerdere rechtvaardigingen zijn, zoals van eeuwigheid, in de wedergeboorte en in de vierschaar. Ik vroeg mij hierover af:
a - Welke Schriftbewijzen de fundering zijn voor deze visie?
b - Waar in de Belijdenisgeschriften kan je deze drieërlei rechtvaardigmaking terugvinden?
c - Ds. Moerkerken spreekt over de 'oude theologen'. Welke theologen (naast Comrie wss.) leren deze drieslag?

Als antwoord op vraag 1. en 2.:
In de Bijbel staat: "Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde." Dat is van Gods kant. Van onze kant staat er dat vijanden met God verzoend worden, in de tijd dus.
Als je wilt spreken over een rechtvaardiging van eeuwigheid, dan is altijd de grond daarvan het werk dat Christus zou doen in de tijd.
Dus eerlijk gezegd vind ik het antwoord op deze vragen nogal makkelijk.

Het lijkt een beetje op een eerdere discussie...
Ik zit nog even na te lezen in Thomas Watson, de hoofdsom van de geloofsleer. Die zegt expliciet dat 'men niet van eeuwigheid gerechtvaardigd is.' Maar nadrukkelijk zegt hij dit om de leer van de Antinomianen tegen te gaan, die dit stelden en daarom ook zeiden: 'het zal ons een zorg zijn welke zonden we doen, we zijn toch al van eeuwigheid gerechtvaardigd.'
Tegen die leer keert ds. Moerkerken zich uiteraard.

[Zonderling]

Zeer leerzaam is ook de volgende kanttekening:

47En worden om niet gerechtvaardigd, uit Zijn genade, door de verlossing die in Christus Jezus is;

Kanttekening 47: Vanhier verder beschrijft de apostel al de oorzaken en eigenschappen van de rechtvaardigmaking des geloofs, die ons in het Evangelie geopenbaard is. De opperste oorzaak dan is de onverdiende genade Gods, de bewegende en verdienende oorzaak is de verzoening en verlossing door Christus geschied; het middel, waardoor ons die wordt toegerekend, is het geloof in het bloed van Christus; het einde is de betoning van Gods gerechtigheid en de vergeving der zonden. De eigenschap is, dat alle roem des mensen voor God hierdoor wordt uitgesloten, en dat dezelve geopenbaard is, niet alleen voor de Joden, maar ook voor de heidenen.

De kanttekening leert hier alleen de rechtvaardiging door het geloof, en geeft tevens aan dat deze rechtvaardiging meerdere oorzaken kent:
- de opperste oorzaak: de onverdiende genade Gods (hoewel dit ook de bewegende oorzaak genoemd mag worden)
- de bewegende en verdienende oorzaak: de verzoening en verlossing door Christus
- het middel waardoor die wordt toegerekend: het geloof in het bloed van Christus
- alsook het doel en nadere eigenschappen.

Het zou goed zijn om bij deze eenvoudige gereformeerde leer te blijven.

[Ambtenaar]

Hoe krijg je het toch weer uit je pen.

Als je de conclusie van Zonderling goed leest, en dan met name zijn laatste zin, dan lijkt me het vrij helder waarom ik deze vraag stel.

De Schrift spreekt van niet meer dan één rechtvaardiging, namelijk die in de tijd geschiedt wanneer de zondaar door de Geest en door het geloof als twee banden van vereniging Christus wordt ingelijfd. Daarnaast is er zeker ook de verkiezing en hetgeen Christus als Borg voor de uitverkorenen gedaan heeft. Deze zaken kunnen we naast elkaar laten staan en benoemen, zonder dat het nodig is tot het concept van een velerlei rechtvaardiging te komen. En als dit theologisch (logisch) gezien al zinvol zou zijn, dan is het praktisch gezien zeker niet aan te bevelen, vooral omdat de Schrift ons hierin niet voorgaat. Want met al deze onderscheidingen zijn de gezelschappen en oefenaars reeds tot in het eindeloze aan de gang gegaan met lekentheologie en dit heeft alleen maar tot de allergrootste verwarring en dwaling geleid. Vervolgens is het "bijna" de officiële leer geworden in diverse kerkverbanden - maar zonder dat de Schrift en belijdenis ons hierin voorgaan.

Ik concludeer hieruit dat de leer zoals besproken in dit topic niet gestoeld is op de Bijbel en de belijdenisgeschriften. Ergo, er wordt een onbijbelse leer geleerd.

[Jongere]

Iets over het al dan niet Bijbelse karakter van een leer (m.i. is beter: een klein onderdeel van de leer) schrijven, is natuurlijk iets heel anders dan "het theologisch faillissement van een kerk".
Achter die laatste suggestie schuilt een stukje ongezonde gretigheid om een kerkverband categorisch af te schrijven.

[Zonderling]

Iets over het al dan niet Bijbelse karakter van een leer (m.i. is beter: een klein onderdeel van de leer) schrijven, is natuurlijk iets heel anders dan "het theologisch faillissement van een kerk".
Achter die laatste suggestie schuilt een stukje ongezonde gretigheid om een kerkverband categorisch af te schrijven.

In dit topic ben ik bewust voorzichtig geweest in mijn conclusies. Uiteindelijk weet ik niet of de leer van een rechtvaardiging van eeuwigheid. enz. wel of niet theologisch gefundeerd kan worden. Wel ben ik bevreesd voor onderscheidingen die niet Bijbels gefundeerd zijn. Ook zou het mij een goed ding zijn wanneer niet Comrie of ds. Kersten, maar alleen de Schrift en belijdenis als maatstaf fungeren. Idem dat er meer teruggegrepen wordt op en studie gemaakt van de Reformatie en wat daarop gegrond is inclusief puriteinen en Schotten.

[Brbndr]

Iets over het al dan niet Bijbelse karakter van een leer (m.i. is beter: een klein onderdeel van de leer) schrijven, is natuurlijk iets heel anders dan "het theologisch faillissement van een kerk".
Achter die laatste suggestie schuilt een stukje ongezonde gretigheid om een kerkverband categorisch af te schrijven.

In dit topic ben ik bewust voorzichtig geweest in mijn conclusies. Uiteindelijk weet ik niet of de leer van een rechtvaardiging van eeuwigheid. enz. wel of niet theologisch gefundeerd kan worden. Wel ben ik bevreesd voor onderscheidingen die niet Bijbels gefundeerd zijn. Ook zou het mij een goed ding zijn wanneer niet Comrie of ds. Kersten, maar alleen de Schrift en belijdenis als maatstaf fungeren. Idem dat er meer teruggegrepen wordt op en studie gemaakt van de Reformatie en wat daarop gegrond is inclusief puriteinen en Schotten.

Een ding wat ik niet echt begrijp met deze discussies is dat we over hoofdzaken eens zijn maar dan toch aardig moeilijk doen over dezelfde zaken.

bijvoorbeeld:
We zijn allemaal eens dat 1. de Heere weet wie Zijn kinderen zijn van eeuwigheid; 2. de Heere Zijn kinderen geloof geeft in de tijd; en 3. dat er een tijd komt waar de Heere op de laatste dag Zijn al volk bijeen zal brengen.

Waarom dan de eindeloze discussie over de verschillen vaan die oudvader of dat oudvader enz. Misschien ziet ik het te simpel aan maar ik geloof dat we allemaal wel redelijk dicht bij elkander zitten in deze dingen. Zijn we niet de verschillen groter aan maken dan ze zijn?

En we moeten ook niet vergeten dat iedere oudvader had met een ketter te doen van hun tijd dus daarom hebben ze misschien de een leer sterker uitgedrukt dan een andere leer.

[Ambtenaar]

Iets over het al dan niet Bijbelse karakter van een leer (m.i. is beter: een klein onderdeel van de leer) schrijven, is natuurlijk iets heel anders dan "het theologisch faillissement van een kerk".

De leer van de rechtvaardigmaking lijkt mij het centrale deel van de leer en niet een klein onderdeel.

Achter die laatste suggestie schuilt een stukje ongezonde gretigheid om een kerkverband categorisch af te schrijven.

De conclusie van Zonderling bevestigt inderdaad nogmaals mijn opvatting over mate waarin we de betreffende kerkverbanden in theologisch opzicht serieus moeten nemen, als je dat graag wilt horen. De conclusie dat ik daarmee hele kerkverbanden afschrijf, komt geheel voor jouw rekening.

[Zonderling]

Waarom dan de eindeloze discussie over de verschillen vaan die oudvader of dat oudvader enz. Misschien ziet ik het te simpel aan maar ik geloof dat we allemaal wel redelijk dicht bij elkander zitten in deze dingen. Zijn we niet de verschillen groter aan maken dan ze zijn?

Ik heb de verschillen tussen oudvaders slechts genoemd om te laten zien waar ds. Moerkerken de diverse onderscheidingen vandaan heeft (de vraag van "J.C. Ryle") en om aan te tonen dat deze onderscheidingen zeker niet zo vanzelfsprekend zijn. In dat verband meen ik ook dat je veel te kritiekloos de Schriftbewijzen van de heer Beeke overneemt ("ons is geleerd"), ook dan wanneer de kanttekeningen ons iets anders leren. We mogen en moeten al deze onderscheidingen toch echt wel beproeven aan de Schrift en belijdenis.

Verder hoop ik zeker dat we uiteindelijk dicht bij elkaar zitten, zoals je het uitdrukt - ondanks de verschillen die er ook zijn.

[Jongere]

De leer van de rechtvaardigmaking lijkt mij het centrale deel van de leer en niet een klein onderdeel.

Mee eens. Het gaat hier echter niet om de leer van de rechtvaardigmaking, maar om een (wat scholastische) toespitsing binnen dat leerstuk. Daarmee staat of valt natuurlijk niet de leer zelf. Laten we elkaar in dat soort zaken wat vrijheid gunnen. Of je het ermee eens bent, is een andere zaak.

De conclusie dat ik daarmee hele kerkverbanden afschrijf, komt geheel voor jouw rekening.

Zo klonk faillissement in mijn oren, maar goed om te lezen dat dat blijkbaar wat stellig was opgeschreven.

[Brbndr]

Waarom dan de eindeloze discussie over de verschillen vaan die oudvader of dat oudvader enz. Misschien ziet ik het te simpel aan maar ik geloof dat we allemaal wel redelijk dicht bij elkander zitten in deze dingen. Zijn we niet de verschillen groter aan maken dan ze zijn?

Ik heb de verschillen tussen oudvaders slechts genoemd om te laten zien waar ds. Moerkerken de diverse onderscheidingen vandaan heeft (de vraag van "J.C. Ryle") en om aan te tonen dat deze onderscheidingen zeker niet zo vanzelfsprekend zijn. In dat verband meen ik ook dat je veel te kritiekloos de Schriftbewijzen van de heer Beeke overneemt ("ons is geleerd"), ook dan wanneer de kanttekeningen ons iets anders leren. We mogen en moeten al deze onderscheidingen toch echt wel beproeven aan de Schrift en belijdenis.

Verder hoop ik zeker dat we uiteindelijk dicht bij elkaar zitten, zoals je het uitdrukt - ondanks de verschillen die er ook zijn.

Ik ben met je eens maar de drie hoofdzaken waar ik het over had zijn toch schriftelijk? Soms vraag ik mee af of dat er zoveel over discussieert wordt omdat er onenigheid is met de hoofdzaken.

Ik vind dat de heen en weer over rechtvaardiging die we hier zien echt iets is voor theologen en we daar rekening mee moet houden - dat we dat niet zijn. Ik tenminste niet. En dat we dan niet zo makkelijk dominees of kerkverbanden afschrijven als soms gebeurd.

Nogmaals vind ik deze discussies leerzaam.

[Ditbenik]

\
Je kiest op het forum voortdurend voor deze rol ("ik luister alleen naar de Schrift, maar wat jammer dat verder iedereen hier vindt dat het niet te ruim mag (dan krijg ik een waarschuwing) en dat de oudvaders het voor het zeggen hebben").
Ik heb het je al vaker gevraagd, maar het zou echt helpen als je wilt proberen je gespreksgenoten op het forum serieuzer te nemen. Dat komt niet alleen de sfeer, maar ook het gesprek ten goede.

De Bijbel is het uitgangspunt. Wat niet naar de Schrift is, kan de prullenbak in.
Daarnaast leert de geschiedenis dat het nog niet zo eenvoudig is de Bijbel goed uit te leggen, en er duidelijke theologische lijnen in te ontdekken. Dat blijkt alleen al uit de veelheid aan opvattingen onder christenen die de Bijbel allemaal als gezaghebbend willen zien.
Daarom is theologie, en daar horen de stemmen uit het verleden helemaal bij, zo belangrijk. Het zegt mij veel als betrouwbare gereformeerde theologen uit het verleden bepaalde keuzes maakten. Daarmee stel ik hen niet boven de Bijbel. Maar daarmee spreek ik uit: mijn kennen is ten dele, en om mezelf te beschermen tegen eenzijdigheid en onzuiverheid wil ik leren van de kerk van alle plaatsen en tijden.

De kreet: "alleen de Bijbel of helemaal niks" klinkt makkelijk en lijkt gereformeerd. Toch is het dat niet, als je het daarmee niet nodig meer vindt om te luisteren naar stemmen uit het verleden. Vergis je niet in het Sola Scriptura van de Reformatie. Ik ken weinig schrijvers die zoveel teruggrijpen op theologen uit het verleden in hun werk (m.n. Augustinus) als Luther en Calvijn. Zij wilden juist bewijzen met hun "nieuwe leer" in lijn te staan van de vroege kerk, terwijl de RKK daarvan afgeweken was.
Daarom vind ik de vraag die JCRyle stelt naar andere theologen/oudvaders heel terecht en voluit reformatorisch.

Wat het onderwerp zelf betreft: Zonderling geeft een mooi voorbeeld van het luisteren naar stemmen uit het verleden. Waardevol om daar iets over te lezen.
Persoonlijk kan ik dit punt niet als iets heel belangrijks zien. Ik zie er vooral een andere verwoording in van de verkiezing. Zo gedacht kan ik het meemaken. Ook de andere lijnen (de rechtvaardiging van Christus in Zijn opstanding, of de rechtvaardiging in het laatste oordeel) zijn wel Bijbelse lijnen.
Maar voor mij is het meest zwaarwegend dat ik de term niet zo in de Bijbel terugzie. We moeten er daarom voorzichtig mee zijn in het spreken erover, denk ik. De term rechtvaardiging wordt meest verbonden met geloof, en daar zouden we dan ook het meest over moeten spreken.

U verdraait bewust mijn woorden. Dat is niet alleen een kwestie van niet serieus nemen maar is pure laster. Gebaseerd op de Schrift zegt de HC daar zeer zinnige dingen over. Wat u doet is echt zeer kwalijk en ver onder de gordel. Bah! Verder heb ik daar geen woorden voor.

Verder is het echt niet nodig om mij te vertellen dat de reformatoren terug grijpen op het verleden. Daar ben ik me heel goed van bewust. Maar voor hen is alleen de Schrift de norm. Dat is in het stuk waar dit topic mee begon geheel anders. Als iets in de Schrift niet voor komt, maakt het niets uit wat deze of gene oudvader of huidige theoloog er over schrijft. Het is onbijbels. Dat is wat ik aangaf, niet meer en niet minder.

[eilander]

Verder is het echt niet nodig om mij te vertellen dat de reformatoren terug grijpen op het verleden. Daar ben ik me heel goed van bewust. Maar voor hen is alleen de Schrift de norm. Dat is in het stuk waar dit topic mee begon geheel anders. Als iets in de Schrift niet voor komt, maakt het niets uit wat deze of gene oudvader of huidige theoloog er over schrijft. Het is onbijbels. Dat is wat ik aangaf, niet meer en niet minder.

Dat klopt helemaal. Wat ik echter niet begrijp, zijn de grote woorden die je gebruikt.
Hebben oudvaders geprobeerd de gegevens die ze aangereikt kregen uit de Bijbel, weer te geven in hun geschriften? Ik meen voluit van wel. Dat zou je best iets voorzichtiger kunnen maken. Als zij (grote mannen in Gods Koninkrijk met veel licht van boven, hoewel feilbaar!) de Bijbel zo hebben uitgelegd, dan zou het best eens kunnen dat ik het niet goed begrijp, of niet voldoende alle gegevens heb vergeleken.