Ds Moerkerken en ds Mallan lijken ook hierover hetzelfde te denken. Hierbij een artikel uit 2010 van DJK waarbij hij deze drieërlei rechtvaardigmaking op zijn wijze weerlegt:
http://www.dewoesteweg.nl/wp-content/up ... igheid.pdf
Rechtvaardiging van Eeuwigheid, in de Wedergeboorte én in de Vierschaar?
Re: Rechtvaardiging van Eeuwigheid, in de Wedergeboorte én in de Vierschaar?
Ik denk dat je inderdaad beter kan spreken van het eeuwig voornemen van God om zondaren te rechtvaardigen. Hij heeft ze liefgehad met een eeuwige liefde. Hij had ze lief toen zij nog zondaars waren.
Re: Rechtvaardiging van Eeuwigheid, in de Wedergeboorte én in de Vierschaar?
dat is het. Er zijn twee meer die erbij kunnen zijn:Jantje schreef:Ik vind dit moeilijk, eerlijk gezegd.
- gerechtvaardigd in de opwekking van Christus - Rom. 4:25
- gerechtvaardigd in het openbaar op de dag van oordeel - 2 Tim. 4:8
Re: Rechtvaardiging van Eeuwigheid, in de Wedergeboorte én in de Vierschaar?
Zo is het ons geleerd (vertaald uit engels):
Voor geloof (collectieve rechtvaardiging)
1. van eeuwigheid - 2 Tim. 1:9
2. in de opwekking van Christus - Rom. 4:25
gepaard met geloof (persoonlijke rechtvaardiging)
3. in het moment van de wedergeboorte - Eph. 2:1,5
4. in het tribunaal van het geweten - Rom. 8:15b-16
volgt geloof (openbaar rechtvaardiging)
5. op de oordeels dag - 2 Tim. 4:8
de eerste twee zijn objectief, de laatste drie subjectief
Voor geloof (collectieve rechtvaardiging)
1. van eeuwigheid - 2 Tim. 1:9
2. in de opwekking van Christus - Rom. 4:25
gepaard met geloof (persoonlijke rechtvaardiging)
3. in het moment van de wedergeboorte - Eph. 2:1,5
4. in het tribunaal van het geweten - Rom. 8:15b-16
volgt geloof (openbaar rechtvaardiging)
5. op de oordeels dag - 2 Tim. 4:8
de eerste twee zijn objectief, de laatste drie subjectief
Re: Rechtvaardiging van Eeuwigheid, in de Wedergeboorte én in de Vierschaar?
Door wie en op grond waarvan is dit aan u geleerd?Brbndr schreef:Zo is het ons geleerd (vertaald uit engels):
Voor geloof (collectieve rechtvaardiging)
1. van eeuwigheid - 2 Tim. 1:9
2. in de opwekking van Christus - Rom. 4:25
gepaard met geloof (persoonlijke rechtvaardiging)
3. in het moment van de wedergeboorte - Eph. 2:1,5
4. in het tribunaal van het geweten - Rom. 8:15b-16
volgt geloof (openbaar rechtvaardiging)
5. op de oordeels dag - 2 Tim. 4:8
de eerste twee zijn objectief, de laatste drie subjectief
Re: Rechtvaardiging van Eeuwigheid, in de Wedergeboorte én in de Vierschaar?
door - J.W. BeekeGGotK schreef:Door wie en op grond waarvan is dit aan u geleerd?Brbndr schreef:Zo is het ons geleerd (vertaald uit engels):
Voor geloof (collectieve rechtvaardiging)
1. van eeuwigheid - 2 Tim. 1:9
2. in de opwekking van Christus - Rom. 4:25
gepaard met geloof (persoonlijke rechtvaardiging)
3. in het moment van de wedergeboorte - Eph. 2:1,5
4. in het tribunaal van het geweten - Rom. 8:15b-16
volgt geloof (openbaar rechtvaardiging)
5. op de oordeels dag - 2 Tim. 4:8
de eerste twee zijn objectief, de laatste drie subjectief
boek - Bible Doctrine for Teens and Young Adults
-
Zonderling
- Berichten: 4330
- Lid geworden op: 19 nov 2005, 12:31
Re: Rechtvaardiging van Eeuwigheid, in de Wedergeboorte én in de Vierschaar?
Het is duidelijk dat ds. Moerkerken zich baseert op ds. Kersten en ds. Kersten op Alexander Comrie.
Alexander Comrie noemt wel vele 'medestanders', maar voor een groot deel doet hij dat ten onrechte: hij citeert ze onvolledig en isoleert bepaalde uitspraken.
Wel is het zo dat sommige gereformeerde theologen vóór Comrie reeds een onderscheiding kenden waarin zij reeds spreken van een rechtvaardigmaking van eeuwigheid, idem in de dood en opstanding van Christus, enzovoort.
Aan de andere kant is het idee van een rechtvaardigmaking van eeuwigheid door veel andere gereformeerde godgeleerden expliciet verworpen. Ook John Owen (een van de belangrijkste en grootste gereformeerde theologen na de Reformatie) verwierp bij mijn weten het concept van een rechtvaardiging van eeuwigheid. Ook Van der Groe wilde van een rechtvaardigmaking van eeuwigheid niet weten. Evenmin van een rechtvaardigmaking in de tijd vóór het geloof. Voor hem was er één rechtvaardiging, de rechtvaardiging door het geloof waarvan de Schrift spreekt.
Comrie heeft beweerd dat ook de Dordtse Synode op het standpunt stond van een rechtvaardigmaking van eeuwigheid. Hij baseerde dit met name op bepaalde stellingen van Johannes Maccovius. Uit het feit dat op de Dordtse Synode Maccovius niet veroordeeld was in zijn twist met Lubbertus (maar wel vermaand om gematigder te spreken), leidde Comrie af dat de Dordtse Synode evenals Maccovius een rechtvaardigmaking van eeuwigheid leerde. Geheel ten onrechte, want de leerstellingen van Maccovius zijn op de Dordtse Synode nooit behandeld. (Niog even los van het feit dat Maccovius een losbandig leven leidde als vechter en bordeelbezoeker).
Hoewel de claim van Comrie dat zijn opvattingen over de rechtvaardigmaking van eeuwigheid ondersteund werden door de Dordtse Synode en andere oude theologen onterecht is, hebben ds. Kersten en anderen in zijn kielzog dit wel van Comrie overgenomen. Vele predikanten - inderdaad ook ds. Mallan - schrijven dat de Dordtse Synode een rechtvaardigmaking vóór het geloof / van eeuwigheid geleerd heeft. Geheel in strijd met de werkelijkheid!
Persoonlijk denk ik dat het weinig nut heeft om al deze onderscheidingen te maken, zo het theologisch al juist is. De Schrift spreekt van niet meer dan één rechtvaardiging, namelijk die in de tijd geschiedt wanneer de zondaar door de Geest en door het geloof als twee banden van vereniging Christus wordt ingelijfd. Daarnaast is er zeker ook de verkiezing en hetgeen Christus als Borg voor de uitverkorenen gedaan heeft. Deze zaken kunnen we naast elkaar laten staan en benoemen, zonder dat het nodig is tot het concept van een velerlei rechtvaardiging te komen. En als dit theologisch (logisch) gezien al zinvol zou zijn, dan is het praktisch gezien zeker niet aan te bevelen, vooral omdat de Schrift ons hierin niet voorgaat. Want met al deze onderscheidingen zijn de gezelschappen en oefenaars reeds tot in het eindeloze aan de gang gegaan met lekentheologie en dit heeft alleen maar tot de allergrootste verwarring en dwaling geleid. Vervolgens is het "bijna" de officiële leer geworden in diverse kerkverbanden - maar zonder dat de Schrift en belijdenis ons hierin voorgaan.
Alexander Comrie noemt wel vele 'medestanders', maar voor een groot deel doet hij dat ten onrechte: hij citeert ze onvolledig en isoleert bepaalde uitspraken.
Wel is het zo dat sommige gereformeerde theologen vóór Comrie reeds een onderscheiding kenden waarin zij reeds spreken van een rechtvaardigmaking van eeuwigheid, idem in de dood en opstanding van Christus, enzovoort.
Aan de andere kant is het idee van een rechtvaardigmaking van eeuwigheid door veel andere gereformeerde godgeleerden expliciet verworpen. Ook John Owen (een van de belangrijkste en grootste gereformeerde theologen na de Reformatie) verwierp bij mijn weten het concept van een rechtvaardiging van eeuwigheid. Ook Van der Groe wilde van een rechtvaardigmaking van eeuwigheid niet weten. Evenmin van een rechtvaardigmaking in de tijd vóór het geloof. Voor hem was er één rechtvaardiging, de rechtvaardiging door het geloof waarvan de Schrift spreekt.
Comrie heeft beweerd dat ook de Dordtse Synode op het standpunt stond van een rechtvaardigmaking van eeuwigheid. Hij baseerde dit met name op bepaalde stellingen van Johannes Maccovius. Uit het feit dat op de Dordtse Synode Maccovius niet veroordeeld was in zijn twist met Lubbertus (maar wel vermaand om gematigder te spreken), leidde Comrie af dat de Dordtse Synode evenals Maccovius een rechtvaardigmaking van eeuwigheid leerde. Geheel ten onrechte, want de leerstellingen van Maccovius zijn op de Dordtse Synode nooit behandeld. (Niog even los van het feit dat Maccovius een losbandig leven leidde als vechter en bordeelbezoeker).
Hoewel de claim van Comrie dat zijn opvattingen over de rechtvaardigmaking van eeuwigheid ondersteund werden door de Dordtse Synode en andere oude theologen onterecht is, hebben ds. Kersten en anderen in zijn kielzog dit wel van Comrie overgenomen. Vele predikanten - inderdaad ook ds. Mallan - schrijven dat de Dordtse Synode een rechtvaardigmaking vóór het geloof / van eeuwigheid geleerd heeft. Geheel in strijd met de werkelijkheid!
Persoonlijk denk ik dat het weinig nut heeft om al deze onderscheidingen te maken, zo het theologisch al juist is. De Schrift spreekt van niet meer dan één rechtvaardiging, namelijk die in de tijd geschiedt wanneer de zondaar door de Geest en door het geloof als twee banden van vereniging Christus wordt ingelijfd. Daarnaast is er zeker ook de verkiezing en hetgeen Christus als Borg voor de uitverkorenen gedaan heeft. Deze zaken kunnen we naast elkaar laten staan en benoemen, zonder dat het nodig is tot het concept van een velerlei rechtvaardiging te komen. En als dit theologisch (logisch) gezien al zinvol zou zijn, dan is het praktisch gezien zeker niet aan te bevelen, vooral omdat de Schrift ons hierin niet voorgaat. Want met al deze onderscheidingen zijn de gezelschappen en oefenaars reeds tot in het eindeloze aan de gang gegaan met lekentheologie en dit heeft alleen maar tot de allergrootste verwarring en dwaling geleid. Vervolgens is het "bijna" de officiële leer geworden in diverse kerkverbanden - maar zonder dat de Schrift en belijdenis ons hierin voorgaan.
Re: Rechtvaardiging van Eeuwigheid, in de Wedergeboorte én in de Vierschaar?
Een gevaar is, en dat schrijft Comrie ook ergens, dat we gaan denken dat er twee soorten mensen geboren worden. We moeten wel benadrukken dat er maar een soort mens geboren is. En dat de Heere zijn volk uit deze verloren staat redt.
Re: Rechtvaardiging van Eeuwigheid, in de Wedergeboorte én in de Vierschaar?
Familie van JR Beeke?Brbndr schreef:door - J.W. BeekeGGotK schreef:Door wie en op grond waarvan is dit aan u geleerd?Brbndr schreef:Zo is het ons geleerd (vertaald uit engels):
Voor geloof (collectieve rechtvaardiging)
1. van eeuwigheid - 2 Tim. 1:9
2. in de opwekking van Christus - Rom. 4:25
gepaard met geloof (persoonlijke rechtvaardiging)
3. in het moment van de wedergeboorte - Eph. 2:1,5
4. in het tribunaal van het geweten - Rom. 8:15b-16
volgt geloof (openbaar rechtvaardiging)
5. op de oordeels dag - 2 Tim. 4:8
de eerste twee zijn objectief, de laatste drie subjectief
boek - Bible Doctrine for Teens and Young Adults
Op grond van wie/wat komt JW Beeke tot deze 3 'soorten' rechtvaardigmaking?
Re: Rechtvaardiging van Eeuwigheid, in de Wedergeboorte én in de Vierschaar?
broer van ds. JR Beeke. En de teksten staan erbij dus je kun zien waar het vandaan komt.GGotK schreef:
Familie van JR Beeke?
Op grond van wie/wat komt JW Beeke tot deze 3 'soorten' rechtvaardigmaking?
Re: Rechtvaardiging van Eeuwigheid, in de Wedergeboorte én in de Vierschaar?
Mooi, dus het zijn er dus zelfs 5. Wat lopen we dan moeilijk te doen over ds Moerkerken.Brbndr schreef:broer van ds. JR Beeke. En de teksten staan erbij dus je kun zien waar het vandaan komt.GGotK schreef:
Familie van JR Beeke?
Op grond van wie/wat komt JW Beeke tot deze 3 'soorten' rechtvaardigmaking?
Mijn vraag is wel of je op grond hiervan een duidelijk verschil in prediking kan horen tussen voor en tegenstanders van '3' (of '5') soorten rechtvaardigmaking of is het louter een dogmatisch/theoretisch verschil?
Laatst gewijzigd door GGotK op 07 aug 2018, 19:22, 1 keer totaal gewijzigd.
Re: Rechtvaardiging van Eeuwigheid, in de Wedergeboorte én in de Vierschaar?
Toon je hiermee het theologische faillissement aan van de betreffende kerken die wel Comrie naspreken?Zonderling schreef:Het is duidelijk dat ds. Moerkerken zich baseert op ds. Kersten en ds. Kersten op Alexander Comrie.
Alexander Comrie noemt wel vele 'medestanders', maar voor een groot deel doet hij dat ten onrechte: hij citeert ze onvolledig en isoleert bepaalde uitspraken.
Wel is het zo dat sommige gereformeerde theologen vóór Comrie reeds een onderscheiding kenden waarin zij reeds spreken van een rechtvaardigmaking van eeuwigheid, idem in de dood en opstanding van Christus, enzovoort.
Aan de andere kant is het idee van een rechtvaardigmaking van eeuwigheid door veel andere gereformeerde godgeleerden expliciet verworpen. Ook John Owen (een van de belangrijkste en grootste gereformeerde theologen na de Reformatie) verwierp bij mijn weten het concept van een rechtvaardiging van eeuwigheid. Ook Van der Groe wilde van een rechtvaardigmaking van eeuwigheid niet weten. Evenmin van een rechtvaardigmaking in de tijd vóór het geloof. Voor hem was er één rechtvaardiging, de rechtvaardiging door het geloof waarvan de Schrift spreekt.
Comrie heeft beweerd dat ook de Dordtse Synode op het standpunt stond van een rechtvaardigmaking van eeuwigheid. Hij baseerde dit met name op bepaalde stellingen van Johannes Maccovius. Uit het feit dat op de Dordtse Synode Maccovius niet veroordeeld was in zijn twist met Lubbertus (maar wel vermaand om gematigder te spreken), leidde Comrie af dat de Dordtse Synode evenals Maccovius een rechtvaardigmaking van eeuwigheid leerde. Geheel ten onrechte, want de leerstellingen van Maccovius zijn op de Dordtse Synode nooit behandeld. (Niog even los van het feit dat Maccovius een losbandig leven leidde als vechter en bordeelbezoeker).
Hoewel de claim van Comrie dat zijn opvattingen over de rechtvaardigmaking van eeuwigheid ondersteund werden door de Dordtse Synode en andere oude theologen onterecht is, hebben ds. Kersten en anderen in zijn kielzog dit wel van Comrie overgenomen. Vele predikanten - inderdaad ook ds. Mallan - schrijven dat de Dordtse Synode een rechtvaardigmaking vóór het geloof / van eeuwigheid geleerd heeft. Geheel in strijd met de werkelijkheid!
Persoonlijk denk ik dat het weinig nut heeft om al deze onderscheidingen te maken, zo het theologisch al juist is. De Schrift spreekt van niet meer dan één rechtvaardiging, namelijk die in de tijd geschiedt wanneer de zondaar door de Geest en door het geloof als twee banden van vereniging Christus wordt ingelijfd. Daarnaast is er zeker ook de verkiezing en hetgeen Christus als Borg voor de uitverkorenen gedaan heeft. Deze zaken kunnen we naast elkaar laten staan en benoemen, zonder dat het nodig is tot het concept van een velerlei rechtvaardiging te komen. En als dit theologisch (logisch) gezien al zinvol zou zijn, dan is het praktisch gezien zeker niet aan te bevelen, vooral omdat de Schrift ons hierin niet voorgaat. Want met al deze onderscheidingen zijn de gezelschappen en oefenaars reeds tot in het eindeloze aan de gang gegaan met lekentheologie en dit heeft alleen maar tot de allergrootste verwarring en dwaling geleid. Vervolgens is het "bijna" de officiële leer geworden in diverse kerkverbanden - maar zonder dat de Schrift en belijdenis ons hierin voorgaan.
Re: Rechtvaardiging van Eeuwigheid, in de Wedergeboorte én in de Vierschaar?
Niet erg netjes om te gaan hinten op een theologisch faillissement van over iets waar jezelf nauwelijks meediscussieert.
Re: Rechtvaardiging van Eeuwigheid, in de Wedergeboorte én in de Vierschaar?
Om alles ook in het tijdskader te bezien een stukje geschreven door G. Roos :
Ten tijde van Comrie en zijn bevestiger ds. N. Holtius uit Koudekerk aan de Rijn stond er in Zwolle ene ds. A. van der Os. Volgens de vrienden was Van der Os op diverse punten fout. Hij toonde zich "zwevend" in zijn opvatting over de Drie-eenheid. Hij definieerde de uitverkiezing net als de remonstranten. En hij liet het geloof als voorwaarde aan de rechtvaardigmaking voorafgaan. Comrie en Holtius schreven een reeks boekjes. Zij gingen daarmee in op de kwestie-Van der Os.
Daar bleef het niet bij. Ze reageerden in een andere serie geschriften ook op afwijkingen in de leer die de kerk van Nederland in het algemeen bedreigden. Zij noemden die serie het "Examen van het ontwerp van tolerantie". De auteurs bleven anoniem, omdat ze het risico van afkeuring door officiële kerkelijke instanties wilden ontlopen.
Formeel golden de Drie Formulieren van Enigheid als gezaghebbend. Maar veel theologen en overheidspersonen toonden zich te vredelievend. Ten koste van de waarheid. Comrie en Holtius protesteerden vooral tegen de tolerantiegeest, schrijft dr. B. Wentsel.
Rechtvaardigmaking
Het verzet tegen Van der Os betrof onder andere de rechtvaardigmaking. Rechtvaardigmaking betekent dat God een zondaar vrijspreekt van schuld en straf en hem een recht geeft tot het eeuwige leven.
Het ging er Comrie om dat bij de rechtvaardiging het geloof niet als een verdienste van de mens in aanmerking komt. God rekent eerst de gerechtigheid van Christus aan de mens toe en daarna aanvaardt het van God gegeven geloof die gerechtigheid. De predikanten uit Woubrugge en Koudekerk verdedigden dat de rechtvaardigmaking is geworteld in de eeuwige raadsbesluiten van God.
In een preek over Romeinen 5:1 gebruikt Comrie nog niet de term "rechtvaardigmaking van eeuwigheid". Later komt hij daar toe. Hij wil het genadekarakter van het geloof en de daaraan voorafgaande rechtvaardigmaking onderstrepen. Beide vinden hun bron in Gods eeuwige ontferming en in Gods eeuwige raad. De predikant van Woubrugge keerde zich met deze positiekeuze vooral tegen de arminiaanse vrije wil.
Onderling geharrewar
Het scherpe verzet tegen tolerante liberalen leidde min of meer tot verschil tussen rechtzinnige predikanten onderling. Dat ging over de zojuist al genoemde kwestie of God Zijn volk rechtvaardig maakt van eeuwigheid, dus voordat zij geloven, of alleen nadat zij in de tijd de Heere Jezus Christus hebben omhelsd door het geloof.
Wilhelmus à Brakel (1635-1711) maakte scherp onderscheid tussen Gods eeuwig voornemen om Zijn volk in de tijd te begiftigen met de rechtvaardigmaking en de concrete rechtvaardiging in de tijd. Deze visie had hij nodig in zijn verzet tegen antinomianen, mensen die meenden dat het er, als iemand door het geloof rechtvaardig was, minder op aankomt of hij Gods heilige wet nog gehoorzaamt.
Ook Van der Groe zat niet op dezelfde lijn als Comrie. Vanwege de meningsverschillen schreef Van der Groe op veler aandrang een brief over de rechtvaardigmaking. Hij meende dat Comrie alleen een rechtvaardigmaking vóór het geloof leerde. Daarmee was hij het oneens. Toen de "Brief over de Rechtvaardigmaking" van Comrie verscheen, zag Van der Groe af van uitgave.
Ten tijde van Comrie en zijn bevestiger ds. N. Holtius uit Koudekerk aan de Rijn stond er in Zwolle ene ds. A. van der Os. Volgens de vrienden was Van der Os op diverse punten fout. Hij toonde zich "zwevend" in zijn opvatting over de Drie-eenheid. Hij definieerde de uitverkiezing net als de remonstranten. En hij liet het geloof als voorwaarde aan de rechtvaardigmaking voorafgaan. Comrie en Holtius schreven een reeks boekjes. Zij gingen daarmee in op de kwestie-Van der Os.
Daar bleef het niet bij. Ze reageerden in een andere serie geschriften ook op afwijkingen in de leer die de kerk van Nederland in het algemeen bedreigden. Zij noemden die serie het "Examen van het ontwerp van tolerantie". De auteurs bleven anoniem, omdat ze het risico van afkeuring door officiële kerkelijke instanties wilden ontlopen.
Formeel golden de Drie Formulieren van Enigheid als gezaghebbend. Maar veel theologen en overheidspersonen toonden zich te vredelievend. Ten koste van de waarheid. Comrie en Holtius protesteerden vooral tegen de tolerantiegeest, schrijft dr. B. Wentsel.
Rechtvaardigmaking
Het verzet tegen Van der Os betrof onder andere de rechtvaardigmaking. Rechtvaardigmaking betekent dat God een zondaar vrijspreekt van schuld en straf en hem een recht geeft tot het eeuwige leven.
Het ging er Comrie om dat bij de rechtvaardiging het geloof niet als een verdienste van de mens in aanmerking komt. God rekent eerst de gerechtigheid van Christus aan de mens toe en daarna aanvaardt het van God gegeven geloof die gerechtigheid. De predikanten uit Woubrugge en Koudekerk verdedigden dat de rechtvaardigmaking is geworteld in de eeuwige raadsbesluiten van God.
In een preek over Romeinen 5:1 gebruikt Comrie nog niet de term "rechtvaardigmaking van eeuwigheid". Later komt hij daar toe. Hij wil het genadekarakter van het geloof en de daaraan voorafgaande rechtvaardigmaking onderstrepen. Beide vinden hun bron in Gods eeuwige ontferming en in Gods eeuwige raad. De predikant van Woubrugge keerde zich met deze positiekeuze vooral tegen de arminiaanse vrije wil.
Onderling geharrewar
Het scherpe verzet tegen tolerante liberalen leidde min of meer tot verschil tussen rechtzinnige predikanten onderling. Dat ging over de zojuist al genoemde kwestie of God Zijn volk rechtvaardig maakt van eeuwigheid, dus voordat zij geloven, of alleen nadat zij in de tijd de Heere Jezus Christus hebben omhelsd door het geloof.
Wilhelmus à Brakel (1635-1711) maakte scherp onderscheid tussen Gods eeuwig voornemen om Zijn volk in de tijd te begiftigen met de rechtvaardigmaking en de concrete rechtvaardiging in de tijd. Deze visie had hij nodig in zijn verzet tegen antinomianen, mensen die meenden dat het er, als iemand door het geloof rechtvaardig was, minder op aankomt of hij Gods heilige wet nog gehoorzaamt.
Ook Van der Groe zat niet op dezelfde lijn als Comrie. Vanwege de meningsverschillen schreef Van der Groe op veler aandrang een brief over de rechtvaardigmaking. Hij meende dat Comrie alleen een rechtvaardigmaking vóór het geloof leerde. Daarmee was hij het oneens. Toen de "Brief over de Rechtvaardigmaking" van Comrie verscheen, zag Van der Groe af van uitgave.
Re: Rechtvaardiging van Eeuwigheid, in de Wedergeboorte én in de Vierschaar?
Ik stel gewoon een vraag, mede omdat de kennis van Zonderling van deze materie de mijne ruimschoots overstijgt.Herman schreef:Niet erg netjes om te gaan hinten op een theologisch faillissement van over iets waar jezelf nauwelijks meediscussieert.