Wat wordt bedoeld met de 'standenleer'?

[Egbert]

Oorspronkelijk gepost door Polemicus
Vrienden,

Men bedenke wel dat deze benadering impliceert dat het èchte heil pas bij de discipelen is begonnen. Alles wat de oud-testamentische gelovigen daarvoor van het heil ervaarden, waren dan 'slechts' zeer geringe standen. Bijv. Simeon: wel een geopenbaarde Christus vanuit de belofte, maar nog geen toegepaste Christus. Terecht heeft ds De Jong daarover opgemerkt dat deze man dan kennelijk 80 jaar in de toeleidende weg heeft gelopen. Alle gelovigen totaan goede vrijdag hebben dus niet gedeeld in de schuldvergeving. Ook de discipelen niet. Die kwam immers pas met Pasen.

Ik zou wel eens willen weten hoe men de standenleer in de oud-testamentische offerdienst zou willen inpassen. Alles getuigde daar van de plaatsbekleding en de verzoening.

Dit komt erg dicht bij wat de Jehova's getuigen leren, die leren namelijk dat er voor de dood en opstanding van Christus geen mensen zalig geworden zijn. Dus dat alle O.T. gelovigen verloren gegaan zijn [lees voor verloren gegaan de eeuwige dood]

[-DIA-]

Ik was op zoek naar "groeien in het geloof" i.v.m. een berichtje elders op dit forum.
Ik heb deze term (zover ik weet) leren kennen via de 'oude' EO. Wat verstaat het forum in feite onder "groeien in het geloof"?

Bij wat zoekwerk binnen het forum kwam ik hier terecht.
Als ik zie hoe elders hierboven een verband wordt gelegd, of althans daar uitkomt, met wat daar genoemd wordt de 'standenleer' worden mijn vragen nog groter.

Ook de term "standenleer" is me onbekend. Het is me wel bekend van tegenstanders van de oude waarheid. Het stamt naar mijn weten ook uit tegenstanders van de bevindelijke leer. Het woord moet dan naar mijn gedachten ook in die kringen ontstaan zijn.

Kort samengevat: Wat verstaan we hier onder "groeien in het geloof" en heeft dat iets van doen met de 'standenleer' die in de neo-gereformeerde kring wordt verfoeid?
Ik zie hierboven b.v. hoe er een verband wordt gelegd met de bevindelijke prediking van ds. P. Blok. Ik geloof dat dit niet juist is. En... bestaat er een 'groeien in het geloof' of wordt bedoelt een "toenemen in de kennis van de waarheid", zoals die door de Kerk wordt geleerd? Ik, voor mij, geloof dat dit het zal betekenen, al is het 'groeien in het geloof' dan toch iets geheel anders dan verder geleid te worden in de kennis van waarheid.

Zoals het hier overkomt, nl. zoals de Evangelische beweging het bedoelt, is er een hemelsbreed verschil, zo het me toeschijnt. Immers groeien in geloof lijkt niet meer op de vrije en soevereine leiding van Gods Geest, maar lijkt een product van menselijk kennen en verstaan.

Ik ben wel benieuwd wat het forum hierover denkt. En: Is het niet verwarrend als reformatorische kerken termen overnemen uit de Evangelische kringen, waardoor woorden niet zelden een ander begrip krijgen? Neem ook woorden als "wedergeboorte" en "bekering". Krijgen uitdrukkingen niet een andere betekenis?

Ik houdt me even buiten de discussie, en ieder zal, naar ik verwacht, wel begrijpen waarom. Toch acht ik het goed dat dit eens ter sprake komt en er over wordt nagedacht.

Verder valt me op dat begrippen als statelijk en standelijk bijna niet meer gebruikt of gekend worden...

[J.C. Philpot]

Ik was op zoek naar "groeien in het geloof" i.v.m. een berichtje elders op dit forum.
Ik heb deze term (zover ik weet) leren kennen via de 'oude' EO. Wat verstaat het forum in feite onder "groeien in het geloof"?

Als het goed is word daarmee de opwas in de genade bedoeld:
https://www.digibron.nl/search/detail/2 ... -de-genade

De bijbel spreekt van toenemen in de kennis en de genade. Het betekend niet dat de gelovige steeds sterker in zichzelf en onafhankelijker zou worden. Als men "groeien in geloof" zo ziet, is het geen werkelijke groei, maar in het beste geval verachtering in de genade.

Een kenmerk van gezond leven is dus dat er groei is. Dat geldt ook alle geestelijk leven. Het is ook een voluit bijbelse gedachte.

[-DIA-]

Ik was op zoek naar "groeien in het geloof" i.v.m. een berichtje elders op dit forum.
Ik heb deze term (zover ik weet) leren kennen via de 'oude' EO. Wat verstaat het forum in feite onder "groeien in het geloof"?

Als het goed is word daarmee de opwas in de genade bedoeld:
https://www.digibron.nl/search/detail/2 ... -de-genade

De bijbel spreekt van toenemen in de kennis en de genade. Het betekend niet dat de gelovige steeds sterker en onafhankelijker zou worden. Als men "groeien in geloof" zo ziet, is het geen werkelijke groei, maar in het beste geval verachtering in de genade.

Maar dan is de term wel verwarrend. Ze wordt namelijk niet in reformatorische kringen genoemd, alleen wellicht in neo-reformatorische kringen die niet zo veel met de oude bevindelijke leer hebben, en van daaruit komt men dan tot de link met het eveneens niet uit eigen kring stammende begrip "standenleer". Of zie ik dat verkeerd? En wat aangaande de bergrippen als 'statelijk' en 'standelijk'. Deze passen immers niet meer in een leer waarin staten en standen zijn?

[J.C. Philpot]

Maar dan is de term wel verwarrend. Ze wordt namelijk niet in reformatorische kringen genoemd, alleen wellicht in neo-reformatorische kringen die niet zo veel met de oude bevindelijke leer hebben, en van daaruit komt men dan tot de link met het eveneens niet uit eigen kring stammende begrip "standenleer". Of zie ik dat verkeerd? En wat aangaande de bergrippen als 'statelijk' en 'standelijk'. Deze passen immers niet meer in een leer waarin staten en standen zijn?

Hoe ik het zie: taalgebruik veranderd voortdurend, en is afhankelijk van de kring waarin je beweegt. De bijbelse inhoud is onopgeefbaar.

Ik probeer altijd door termen een taalgebruik heen te prikken, en me te richten op de betekenende zaak. En dat heeft me nooit windeieren gelegd.

[-DIA-]

Maar dan is de term wel verwarrend. Ze wordt namelijk niet in reformatorische kringen genoemd, alleen wellicht in neo-reformatorische kringen die niet zo veel met de oude bevindelijke leer hebben, en van daaruit komt men dan tot de link met het eveneens niet uit eigen kring stammende begrip "standenleer". Of zie ik dat verkeerd? En wat aangaande de bergrippen als 'statelijk' en 'standelijk'. Deze passen immers niet meer in een leer waarin staten en standen zijn?

Hoe ik het zie: taalgebruik veranderd voortdurend, en is afhankelijk van de kring waarin je beweegt. De bijbelse inhoud is onopgeefbaar.

Ik probeer altijd door termen een taalgebruik heen te prikken, en me te richten op de betekenende zaak. En dat heeft me nooit windeieren gelegd.

Toch is het ontegenzeggelijk dat termen ook van inhoud veranderen: "bekering" en "wedergeboorte" hebben zo ook een geheel andere betekenis gekregen. Bekering wordt in zekere zin een verandering, die zoals blijkt, uit de mens opkomt. Dat is toch meestal wel de praktijk. Hierdoor vervreemden we van de 'oude waarheid' en kunnen er vreemde gedachten ontstaan als hierboven over de Bijbellezing over het boek Ruth.

[Herman]

Maar dan is de term wel verwarrend. Ze wordt namelijk niet in reformatorische kringen genoemd, alleen wellicht in neo-reformatorische kringen die niet zo veel met de oude bevindelijke leer hebben, en van daaruit komt men dan tot de link met het eveneens niet uit eigen kring stammende begrip "standenleer". Of zie ik dat verkeerd? En wat aangaande de bergrippen als 'statelijk' en 'standelijk'. Deze passen immers niet meer in een leer waarin staten en standen zijn?

Gewoon een vraag tussendoor. Wie zijn de neo-reformatorischen?

[-DIA-]

Maar dan is de term wel verwarrend. Ze wordt namelijk niet in reformatorische kringen genoemd, alleen wellicht in neo-reformatorische kringen die niet zo veel met de oude bevindelijke leer hebben, en van daaruit komt men dan tot de link met het eveneens niet uit eigen kring stammende begrip "standenleer". Of zie ik dat verkeerd? En wat aangaande de bergrippen als 'statelijk' en 'standelijk'. Deze passen immers niet meer in een leer waarin staten en standen zijn?

Gewoon een vraag tussendoor. Wie zijn de neo-reformatorischen?

Mensen die niet ver van de oude leer staan, wel de Belijdenissen ondertekenen, maar niet de kennis hebben om b.v. de Dordtse Leerregels recht te verstaan. Ik snap de bedoeling van de vraag, en dat zal de vraagsteller ook begrijpen....

[Zeeuw]

De bijbel spreekt van toenemen in de kennis en de genade. Het betekend niet dat de gelovige steeds sterker in zichzelf en onafhankelijker zou worden. Als men "groeien in geloof" zo ziet, is het geen werkelijke groei, maar in het beste geval verachtering in de genade.

Dat denk ik ook. Maar wel dat het geloof vaster wordt. Minder dalen en heuvels.

[Herman]

Maar dan is de term wel verwarrend. Ze wordt namelijk niet in reformatorische kringen genoemd, alleen wellicht in neo-reformatorische kringen die niet zo veel met de oude bevindelijke leer hebben, en van daaruit komt men dan tot de link met het eveneens niet uit eigen kring stammende begrip "standenleer". Of zie ik dat verkeerd? En wat aangaande de bergrippen als 'statelijk' en 'standelijk'. Deze passen immers niet meer in een leer waarin staten en standen zijn?

Gewoon een vraag tussendoor. Wie zijn de neo-reformatorischen?

Mensen die niet ver van de oude leer staan, wel de Belijdenissen ondertekenen, maar niet de kennis hebben om b.v. de Dordtse Leerregels recht te verstaan. Ik snap de bedoeling van de vraag, en dat zal de vraagsteller ook begrijpen....

Ik hou van het noemen van man en paard, hé.

Uiteraard is er een onderscheid tussen de bevindelijke groepering waar jij je in bevind en de rest van het reformatorische volksdeel. Maar om die nu neo-reformatorisch te noemen.

Overigens gebruik ik voor de term groeien in het geloof vooral de uitspraak van Johannes de Doper: Hij moet wassen en ik minder worden.

Dat leidt tot meerder en heerlijke kennis van Jezus Christus als Zaligmaker en meer verootmoediging en nederigheid van een verslagen zondaar.

[Thuisvrouw]

De term 'achteruit erin'. Wie kent hem?

Of zoals een geachte voorganger zei: op de leerschool van vrije genade begin je in de hoogste klas en eindig je in de laagste.

Ik ben eigenlijk ook wel nieuwsgierig wat men bedoelt met 'groeien in het geloof. In mijn omgeving al vaak meegemaakt dat daar een verandering van kerkgenootschap mee gepaard ging.

[-DIA-]

De term 'achteruit erin'. Er wordt ook wel "achteruit vooruit" gezegd. Voorbeeld is een oude stratenmaker, die voor het oog steeds verder achteruit gaat, maar toch verder komt.

[johannes]

Volgens mij zijn juist de neo reformatorischen de kerk genootschappen ontstaan rond 1904 dus GG en aanverwante.
Groeien in geloof: opwas in de genade zoals in de bijbel wordt verwoord.