Anker schreef:Het verschil zit erin dat de weg waarlangs, waar de antwoorder op doelt geen voorwaarde is waaraan de mens moet voldoen. Daar zijn ze het beiden wel over eens. Alleen de beantwoorder doet net of kennis van je zonde niet noodzakelijk is. De orde des heils, waar Scholten op wijst, is terug te vinden in de Bijbel en in onze belijdenisgeschriften. Die orde des heils lijkt ontkend te worden (in het kort ellende, verlossing, dankbaarheid). Al zal dat vast niet de bedoeling geweest te zijn.
Tegenwoordig wordt het als volgt opgelost: als je Jezus hebt leren kennen, leer je pas je zonden kennen. Maar dat lijkt me niet juist. De catechismus is daarin duidelijk. Wanneer er ellendekennis is, komt de vraag: is er dan een weg, een mogelijkheid om de welverdiende straf te ontgaan en weder tot genade te komen?
Niet noodzakelijk om te geloven, inderdaad. Of beter gezegd: geen voorwaarde.
De Heidelbergse Catechismus is een leerboek voor kinderen waarin in een logische volgorde wordt gemeld welke begrippen doorleefd moeten worden. Maar nergens in de Catechismus staat iets wat in strijd zou zijn met het antwoord in het RD, of andersom.
Anker schreef:De catechismus is daarin duidelijk. Wanneer er ellendekennis is, komt de vraag: is er dan een weg, een mogelijkheid om de welverdiende straf te ontgaan en weder tot genade te komen?
De belijdenis die dan klinkt, wordt wel uitgesproken door dezelfde mens die ook de belijdenis van zondag 1 uitsprak!
Bedoel je nu dat ik het onderwijs wat een leraar mij leert - b.v. bij het besturen van een motor, waarbij als eerste wordt uitgelegd altijd te kijken naar waar men heen wil want waar men heen kijkt, die richting gaat het ook uit - maar als flauwekul moet beschouwen? Wijsheid van een leraar achteraf die uiteraard niet geld voor iemand die er nog "voor" staat?
Of bedoel je hier dat b.v. een leraar wiskunde die meent dat als eerste het cijferstelsel begrepen moet worden door beginnende studenten maar een onnozelaar is die enkel wijsheid achteraf verkondigd?
De catechismus voert de enige betrouwbare leermeester op - die in Zondag 1 aangeeft waarom hij een goede uitlegger is - en wij gaan zijn getuigenis - hoe daar te komen - in twijfel trekken?
Laatst gewijzigd door WimA op 19 jul 2014, 14:00, 1 keer totaal gewijzigd.
Nee,de HC is een belijdenisgeschrift. Er worden vragen gesteld en antwoord gegeven om de geloofsleer duidelijk te krijgen. Het is niet een kwestie van een wanhopige vraagsteller, maar een leraar die de leerling de vragen stelt.
De idee dat je eerst zondekennis moet hebben voor je gaat omzien naar verlossing is eigenlijk in de catechismus gelegd.
De echte zondekennis komt pas nadat Christus gekend wordt als Middelaar. Daarom kan de leraar deze vragen stellen: het antwoord ligt de leerling voor in de mond. Vraag maar! Ik weet het!
Er is altijd iets waardoor een mens tot Jezus vlucht, dit hoet geen diep doorleefde zondekennis te zijn met allerlei kenmerken, integendeel. Maar een mens gaat nooit zomaar tot Jezus, altijd met een reden.
Waarom moeten wij eigenlijk kunnen verklaren waarom wij naar Jezus vluchten? Gelovig worden is ongrijpbaar. 'De wind blaast, waarheen hij wil, en gij hoort zijn geluid, maar gij weet niet, vanwaar hij komt of waar hij heengaat; zó is een ieder, die uit de geest geboren is' (Joh 3:8).
Als je het verlangen hebt dan staat nergens in de Bijbel dat je niet tot Christus mag komen.
De vrijmoedigheid om te komen tot Christus ligt niet in ons, dat wij voldoen aan bepaalde voorwaarden of ervaringen.
De vrijmoedigheid waarmee we mogen komen tot Christus ligt in de beloften van Hem en de Vader Zelf.
Je kunt het tientallen keren lezen in de Bijbel:
Er wordt niet geëist dat je iets bezit of dat je gisteren of vorige jaar iets bijzonders ervaren hebt, maar: Bekeert u en geloof in Jezus Christus.
Bekeren: Je gaat strijden tegen de zonde, je gaat last krijgen van de verkeerde begeertes en lusten die in je hart leven, en je gaat je zonden belijden bij God.
Geloven in Christus betekent dat je je hoop en verwachting alleen op Christus gaat stellen. Je kunt uit je zelf niet de zonden overwinnen en je verlangt er naar in vrede met God te leven.
Alleen door Hem kunnen je zonden vergeven worden. Alleen door Hem kun je verlost worden van de macht van de zonde. En alleen door Hem kun je verzoend worden met God.
Geloven betekent niet dat je direct Christus aanneemt als jou persoonlijke verlosser en dat je dan direct zekerheid hebt dat Hij ook voor jou gestorven is. Het begint heel klein met verlangen en verwachten. Je ziet het zelf nog niet eens als geloof aan:
Mattheüs 9
21 Want zij zeide in zichzelven: Indien ik alleenlijk Zijn kleed aanraak, zo zal ik gezond worden.
22 En Jezus, Zich omkerende, en haar ziende, zeide: Wees welgemoed, dochter! uw geloof heeft u behouden.
Je kunt beter over vruchten spreken in plaats van voorwaarden.
Want geloof en bekering zijn vruchten van de wedergeboorte en het werk van de Heilige Geest.
Er is geen sprake van voorwaarden.
De leer dat je eerst diep je eigen doodstaat moet dóórleven voordat je, je eigen schuld tot in het diepst van je hart gevoelende, tot Jezus kunt vluchten slaat heel goed aan bij de mensen omdat je individueel God zo de meeste eer geeft.
Andere mensen kunnen niet wachten om als een gans ontblote zondaar tot Jezus te vluchten vanwege de blijdschap die daarachter zit, en hun leer zal dat dan ook verraden.
Wij willen best dankbaar zijn, maar volharden in het met je gemoed uitsluitend Jezus volgen gaat ons veel moeilijker af: het is een moeilijkheid.
Ten eerste het dankbaar zijn:
Het Joodse voorjaarsfeest wat daarbij hoort is 'Pesach', oftewel 'Pascha'. Toen stierf Jezus aan het kruis. De moeilijkheid: Op het moment dat hét Paaslam werd geslacht aan het kruis zouden degenen die Jezus liefhadden je gek hebben aangekeken als je zou zeggen: "Je moet nu juist dankbaar zijn!". Ze zouden dan zeggen: "dankbaar? Waarvoor?".
Ten tweede het uitsluitende karakter van het met je gemoed Jezus volgen:
Het Joodse voorjaarsfeest wat daarbij hoort is 'het feest van de ongezuurde broden'. Men moest broden eten waar het zuurdesem uit was. Uitsluitend het deeg moest dus worden gebakken, en zo kreeg je wat we tegenwoordig noemen 'matzes'. Ook verstopte de vader allerlei zuurdesem in het huis, die de leden van het huisgezin vervolgens moesten opzoeken en verwijderen uit het huis. De moeilijkheid: De onzekerheid van of je al kan stoppen met het zoeken naar zuurdesem of dat er nóg wat verstopt ligt. Zo kan het ook zijn dat wij in ons gemoed nog niet uitsluitend Jezus volgen, omdat we bijvoorbeeld dingen laten voortvloeien uit onze geldzucht. Terwijl we juist zoveel mogelijk dingen, óók de dingen waar je 'vreemde/twijfelachtige' gedachtekronkels over hebt of waarvan je twijfelt of je dat wel moet doen, moeten laten voortvloeien uit dat je met je gemoed uitsluitend Jezus volgt, zodat Jezus je, óók in die dingen, kan sturen daarin.
Ten derde het volharden:
Het Joodse voorjaarsfeest wat daarbij hoort is 'het Feest van de Eerstelingen'. Men moest tienden naar de tempel toe brengen. De moeilijkheid: Een jood wilde best de blijdschap over de vrucht op zijn werk uiten in een dankbare gestalte tegenover God door tienden naar de tempel te brengen. Maar de moeilijkheid zat hem in de volharding: stééds maar weer moest hij, zowel in de goede als in de slechte dingen die hij meemaakt, terugkeren naar God en die dingen ook opdragen aan God. Óók een slechte oogst moest hij aan God opdragen door daarvan tienden te geven. Zo willen wij ook best dankbaar zijn als God ons gezegend heeft. Maar de moeilijkheid zit hem erin dat je:
- Alle dingen die je meemaakt, zowel de goede als de slechte dingen, zou moeten opdragen aan Jezus Christus. Filippenzen 4:6-7: Weest in geen ding bezorgd; maar laat uw begeerten in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God; En de vrede Gods, die alle verstand te boven gaat, zal uw harten en uw zinnen bewaren in Christus Jezus.
- Zo veel mogelijk dingen die je doet of meemaakt, moet laten voortvloeien uit dat je Jezus volgt, óók de zonden waarvan je geneigt bent die wéér te doen. Dat laatste klopt logisch gezien niet, maar in je gemoed klopt het wel hoor! Omdat Jezus je dan ook dáárin kan sturen en ervan weerhouden.
Dit alles in het besef van Romeinen 7:26 t/m Romeinen 8:1: "Zo dan, ik zelf dien wel met het gemoed de wet Gods, maar met het vlees de wet der zonde. Zo is er dan nu geen verdoemenis voor degenen, die in Christus Jezus zijn, die niet naar het vlees wandelen, maar naar den Geest. "
refo schreef:Nee,de HC is een belijdenisgeschrift. Er worden vragen gesteld en antwoord gegeven om de geloofsleer duidelijk te krijgen. Het is niet een kwestie van een wanhopige vraagsteller, maar een leraar die de leerling de vragen stelt.
De idee dat je eerst zondekennis moet hebben voor je gaat omzien naar verlossing is eigenlijk in de catechismus gelegd.
De echte zondekennis komt pas nadat Christus gekend wordt als Middelaar. Daarom kan de leraar deze vragen stellen: het antwoord ligt de leerling voor in de mond. Vraag maar! Ik weet het!
In de HC wordt de geloofsleer beleden ja.
Daarin bevindt zich geen dogamiek of een staalkaart hoe God zondaren bekeerd.
Zondag 2-52 is een uitwerking van Zondag 1, de troost in leven en sterven.
Een gelovige belijdt zondag 1-52. Niet steeds een stukje.
"Zie, de Heere is gekomen met Zijn vele duizenden heiligen, om gericht te houden tegen allen, en te straffen alle goddelozen onder hen, vanwege al hun goddeloze werken, die zij goddelooslijk gedaan hebben, en vanwege alle harde woorden, die de goddeloze zondaars tegen Hem gesproken hebben"
Kan iemand me vertellen waar ik in de Dordtse Leerregels iets kan vinden over doopleden. Er moet een heel klein stukje ergens staan dat een dooplid afgevoerd mag worden.
De halve waarheid is funester dan de onjuistheid (E. von Feuchtersieben)
albion schreef:Kan iemand me vertellen waar ik in de Dordtse Leerregels iets kan vinden over doopleden. Er moet een heel klein stukje ergens staan dat een dooplid afgevoerd mag worden.
albion schreef:Kan iemand me vertellen waar ik in de Dordtse Leerregels iets kan vinden over doopleden. Er moet een heel klein stukje ergens staan dat een dooplid afgevoerd mag worden.
Huh? Bedoel je niet de DKO?
Dat lijkt mij ook. De OGGiN heeft een praktische handleiding bij de DKO uitgegeven, met daarbij ook een deeltje met de belangrijkste relevante besluiten van classes en synoden.
Daarin staat wel iets over doopleden:
"De synode (1989) aanvaardt het voorstel over de positie van doopleden die feitelijk met de kerk breken. Na vermaning (waarvan aantekening wordt gemaakt in het doopregister) dienen zij niet meer tot de gemeente gerekend te worden. Mochten zij na verloop van tijd willen terugkeren, dient lankmoedigheid betracht te worden en hen wederom een plaats in de gemeente gegeven te worden."
"Als we een kind van Adam zijn, mogen we heden tot Christus komen.
Zondekennis is geen voorwaarde.
Dat wil zeggen dat Christus ons niet vraagt hoeveel zondekennis we hebben. Neen, als we bij Hem komen, helpt Hij ons zeker.
Hij zal ons eeuwig voor Zijn rekening nemen.
Zondekennis is niet bij Christus nodig, maar is voor ons nodig, opdat we zouden vluchten tot Hem. Opdat we beseffen dat we buiten Hem niet leven kunnen.
We mogen niets tussen de verloren, dode zondaar en Christus stellen.
We hoeven niets aan geschiktheden in onszelf te zoeken. De grond ligt niet in ons, maar in de roeping van het Evangelie.
Als we geroepen worden, mogen we komen.
We worden geroepen. Direct.
Comrie keerde zich fel tegen degenen die geschiktheden in de mens als voorwaarde stelden om tot Christus te vluchten.
Hij zegt er het volgende van:
"Zij, die voor de omhelzing van Jezus en Zijn voldoening, berouw en leedwezen eisen, zijn eigen vrienden van de satan. Want het is zijn werk ons af te houden van een aangeboden Heiland" "
Dit is een ontzettende onzindiscussie. Of zondekennis een voorwaarde is, doet namelijk helemaal niet terzake. In een van de eerste 'bestrijdingen' van het RD-antwoord wordt namelijk al gezegd, dat zonder enige vorm van ellendekennis (hier zit wel een nuanceverschil, maar dat terzijde) niemand naar Jezus zal gaan. Als iemand dus naar Jezus gaat, mag je er vanuit gaan dat er enige vorm van ellendekennis is.
Discussie gesloten.
------------------------------------
Vervolgens wordt de HC erbij gehaald. En die begint niet met drie delen, staten, dingen, of wat dan ook. Die begint met troost in leven en sterven. Om vervolgens uit te leggen, hoe het zit met ellende, verlossing en dankbaarheid.
Haalt men de DL er ook nog bij. Die begint wel met ellende en onmacht van de mens. Maar die is geschreven omdat mensen meenden zich in enige vorm te kunnen beroemen om hun geloof: het geloof is bij de Remonstranten een gevolg van de keus van God die op zijn beurt een gevolg is van de instelling van de mens om te gaan geloven, als het evangelie aan hen gepreekt wordt.
'Ik heb mijn hart aan Jezus gegeven' is daarom wel evangelisch, maar niet per definitie remonstrants. Het ligt eraan wat er gebeurt als je dóórvraagt (en dan ook nog de moeite wilt nemen om te luisteren naar de antwoorden): dan blijkt vaak dat juist die evangelisch gelovende medechristen belijdt, dat geloof absoluut niet van zichzelf te hebben. En in die zin dus veel minder remonstrants is dan velen die in de ellendekennis blijven steken.
Die lopen namelijk het levensgrote gevaar het geloof als beloning van ellendekennis te zien. Misschien nog niet eens zozeer bij zichzelf. Maar wel bij anderen, die als voorbeeld worden gezien. De anekdotes zijn vele. Van veel 'geloofshelden' worden staaltjes verteld van boetvaardigheid en ellendekennis. En daar wordt tegenop gezien.
Dat gaat inderdaad zo ver dat de ellendekennis als barrière gaat staan tussen de mens en Christus. Men wil wel, maar kan niet geloven dat Christus echt als Borg wil optreden. Want men voelt zich nog zo goed. En zo voelt men zich slecht omdat men zich te goed voelt..
De Bijbel leert ons anders. In de Bijbel worden geloofshelden opgevoerd (zie Hebreeën), waar nogal wat aan mankeert. Waar in ieder geval de zondekennis niet vanaf druipt. Maar die wel hun vertrouwen rotsvast op de HEER gesteld hebben. In de Bijbel zien we hoe elf apostelen een traject doorlopen waarin ze eerst door de Heer geroepen worden, in Hem gaan geloven, maar kennelijk pas veel later gaan beseffen hoe het zit met zonde en ellende, en verlossing daarvan door lijden heen. Er is bij Natanaël geloof, als hij alleen op grond van Jezus' opmerking: 'ik zag je zitten onder de boom' omkeert van 'kan er uit Galilea iets goeds komen' naar 'U bent de Zoon van God, u bent de koning van Israël'. Wist hij hoe verloren hij was? Vast wel, maar Johannes vond het niet belangrijk genoeg om te vermelden, toen hij over Natanaël schreef.
Laten wij dus onze toon daarop aanpassen. Kom naar Christus, en werp al je zorgen en ellende op Hem. En naarmate je Hem beter leert kennen, zal je tegelijk je eigen tekortkomingen beter leren kennen.
Marco schreef:Vervolgens wordt de HC erbij gehaald. En die begint niet met drie delen, staten, dingen, of wat dan ook. Die begint met troost in leven en sterven. Om vervolgens uit te leggen, hoe het zit met ellende, verlossing en dankbaarheid.
Haalt men de DL er ook nog bij. Die begint wel met ellende en onmacht van de mens. Maar die is geschreven omdat mensen meenden zich in enige vorm te kunnen beroemen om hun geloof: het geloof is bij de Remonstranten een gevolg van de keus van God die op zijn beurt een gevolg is van de instelling van de mens om te gaan geloven, als het evangelie aan hen gepreekt wordt.
Marco schreef:Vervolgens wordt de HC erbij gehaald. En die begint niet met drie delen, staten, dingen, of wat dan ook. Die begint met troost in leven en sterven. Om vervolgens uit te leggen, hoe het zit met ellende, verlossing en dankbaarheid.
Haalt men de DL er ook nog bij. Die begint wel met ellende en onmacht van de mens. Maar die is geschreven omdat mensen meenden zich in enige vorm te kunnen beroemen om hun geloof: het geloof is bij de Remonstranten een gevolg van de keus van God die op zijn beurt een gevolg is van de instelling van de mens om te gaan geloven, als het evangelie aan hen gepreekt wordt.
Deze hele discussie over de drie stukken ga ik hier nu niet (opnieuw) voeren. Ik vermoed trouwens dat de opstellers zich niet bewust waren van de interpretaties die we vijf eeuwen later aan hun geschriften menen te moeten verbinden. Die zijn op zich logisch genoeg: wie dankbaar wil zijn voor verlossing, moet weten hoe en door wie hij verlost is, en waarvan dan wel. Daar zit een logisch en volgordelijk verband in. Tegelijk ken ik geen gelovige, in zowel heden als verleden, die ooit geloofwaardig heeft beweerd, zijn ellende volledig te kennen.
Het werkt dus niet, om ellendekennis volledig en uitsluitend vóór het geloof te plaatsen, want dan kom je aan verlossing en dankbaarheid nooit toe, en het is niet juist, om alleen maar over verlossing en dankbaarheid te spreken, hopend dat de ellende dan wel komt.
