Veelkleurig christendom?

[-DIA-]

Kunnen we nog spreken van onverkorte reformatorische leer in de oude Gereformeerde kerken?
Of accepteren we die als een van de veelkleurige vormen van het christendom zoals eens iemand opmerkte.

Mogen we een valse leer benoemen of moeten we die bedekt houden?
Het gaat bijvoorbeeld over Nederlands Gereformeerde Kerken, de voormalige GKN, en Evangelische broedergemeenten, etc.
Mag de dwaling genoemd worden?

Wat denken we hiervan?

[DDD]

Ik vind dat het beide kan.

[ejvl]

Misschien is het goed om een paar voorbeelden te noemen met bijbelse argumentatie waarom deze kerken zo ernstig dwalen?

[JolandaOudshoorn]

Blijft lastig zulke discussies. Wat de een (met goede Bijbelse argumenten) een dwaling vind, vind de ander van niet. UIteindelijk hebben we niet voor niets zoveel verschillende soorten kerkelijke genootschappen en vindt uiteindelijk een ieder van ons dat zijn/haar genootschap de beste is, anders was de keuze voor een kerkelijke gemeente anders gemaakt.
De vraag is: vinden we elkaar bij het Kruis? Kennen we (persoonlijk) die Ene Naam onder de Hemel, die gegeven is tot zaligheid? Durven we het oordeel uit handen te laten en aan Hem over te laten die alles in handen heeft? Ook al begrijpen we dat oordeel niet en zouden wij wellicht heel anders oordelen?

[ejvl]

Ik denk dat DIA bedoeld dat het geen broek/rok of wel/geen hoed dwalingen zijn (randzaken) maar wezenlijke verschillen aangaande de leer der zaligheid zoals de alverzoening of de Godheid van Jezus.
Daarom mijn vraag of er wellicht enkele genoemd kunnen worden met bijbelse argumentatie.

[-DIA-]

Ik bedoel dit: Wij belijden dat een mens dood is in de zonden en misdaden.
Of we het weten is een tweede.

Ik bedoel de belijdenis.
Mag je daar je medemens op wijzen?
Of....
Moet je daar je medemens op wijzen....
Op weg en reis naar die nimmer eindigende eeuwigheid?

Is dan echt waar wat onze predikant zo vaak zegt: We kunnen elkaar zo makkelijk
verloren laten gaan. We beseffen de ernst van ons bestaan niet.
Nu wordt er, als het recht licht, in een reformatorische kerk elke zondag op gewezen
wat wij zijn en wie God is.

Maar in een kerk als de voormalige Gereformeerde kerken heeft men doorgaans geen weet meer van de
doodstaat van de mens.
Is dat dan dezelfde leer met een beetje kleurverschil? Of is het niet anders als bijvoorbeeld
de RKK?
Daar heeft men er ook geen weet van, en leeft men ook gerust door.
Je naaste erop wijzen dat hij op weg is naar de rechterstoel... Kan dat? Men zal het wellicht
niet eens geloven.

Laat dat nu maar even liggen. We zijn hier op een forum waarvan we alleen de Drie Formulieren
van Enigheid kennen en onderschrijven, naar we aan mogen nemen.
Dan weten we hier toch iets meer dan in die genoemde kerken.

Naar mijn stellig geloof is er maar één Kerk. Eén waarheid, één Bijbel.
En dan zie ik in feite weinig verschil tussen iemand uit de RKK of uit de voormalige GKN of een
vrijzinnige geloofsgemeenschap.

[Mister]

Misschien kun je beter het onderscheid loslaten om met een schaartje te gaan knippen welke kerken er nu wel en niet goed bezig zijn/binnen de belijdenis vallen. We hebben de taak als christen om in onze omgeving te getuigen. Of de buurman nu van de GKN, de VdG, de GG of atheïst is. Lees Ezechiël 2 en 3 er maar eens op na. Ik moet ineens denken aan het aangrijpende gedicht "Mijn rechterbuurman is vannacht gestorven" met daarin de aangrijpende zin "ik heb nooit 1 woord tot zijn behoud gezegd." Dat is wat ons dringen moet. De ernst van dit leven. Onze verantwoordelijkheid ten opzichte van de medemens die ook op weg is naar de eeuwigheid. Dan kan een ieder tot zichzelf inkeren.

[ejvl]

Maar staat dat in de belijdenisgeschriften van de Gereformeerde Kerken ook zo?
Of zijn het de predikanten waarvan enkele ernstig tekort schieten om de doodstaat te verzwijgen (als dat al zo is?)
En waarop basseren we dat dan? Op een enkele ervaring, of op van horen zeggen, of op basis van een boek, op basis van een preek?

Ik ben zoekende, maar ik kan niet zo snel de belijdenis van de Gereformeerde Kerken vinden, en dan nog afhankelijk welke stroming je neemt.

Ik heb niet veel ervaring met deze kerken, maar de diensten die ik gehoord heb in een GKN kerk zijn nogal verschillend, de een reformatorisch, de ander enorm vlak zonder inhoudelijke zaken, volgens mijn mening dan. Wel belijden deze de 3 formulieren naar mijn weten volop?

Inderdaad, net wat Mister zegt, het gaat erom of wij lid zijn van de Heilige Kerk.

De zonden en dwalingen hoeven niet onbenoemd te blijven, vandaar dat ik er naar vraag specifiek te zijn en niet een algemeen iets van die kerk is minder goed, dan moet er wel specifiek aanwijsbaar grove dwalingen zijn die tegen het Woord ingaan, maar wel aanwijsbaar en aantoonbaar.

[-DIA-]

Maar staat dat in de belijdenisgeschriften van de Gereformeerde Kerken ook zo?
Of zijn het de predikanten waarvan enkele ernstig tekort schieten om de doodstaat te verzwijgen (als dat al zo is?)
En waarop basseren we dat dan? Op een enkele ervaring, of op van horen zeggen, of op basis van een boek, op basis van een preek?

Ik ben zoekende, maar ik kan niet zo snel de belijdenis van de Gereformeerde Kerken vinden, en dan nog afhankelijk welke stroming je neemt.

Ik heb niet veel ervaring met deze kerken, maar de diensten die ik gehoord heb in een GKN kerk zijn nogal verschillend, de een reformatorisch, de ander enorm vlak zonder inhoudelijke zaken, volgens mijn mening dan. Wel belijden deze de 3 formulieren naar mijn weten volop?

Inderdaad, net wat Mister zegt, het gaat erom of wij lid zijn van de Heilige Kerk.

De zonden en dwalingen hoeven niet onbenoemd te blijven, vandaar dat ik er naar vraag specifiek te zijn en niet een algemeen iets van die kerk is minder goed, dan moet er wel specifiek aanwijsbaar grove dwalingen zijn die tegen het Woord ingaan, maar wel aanwijsbaar en aantoonbaar.

De GKN had inderdaad dezelfde belijdenis, zei het dat ze Artikel 36 hadden ingekort.
Maar in deze kerken hoorde al jaren niet meer naar deze belijdenis preken.
Ik kan me voorstellen dat er dan eens sprake is van en valse kerk, waarvan wij ons hebben
af te scheiden. Dacht ik...

Of we blijven bezwaard lid, en lezen thuis de geschriften van de vaderen, dat is dan
in een noodsituatie toch gerechtvaardigd dacht ik...

[JolandaOudshoorn]

Vanuit de Johannes brief worden enkele richtlijnen gegeven om te beproeven
- Is er liefde tot de naaste?
- Wordt erkend dat Jezus Christus de Zoon van God is?
- Wordt het gezag van de Bijbel erkend?

Als je deze richtlijnen aanhoudt, vallen er ineens heel veel gemeenschappen erbinnen, en sluiten het ook weer andere gemeenschappen erbuiten.

[-DIA-]

Vanuit de Johannes brief worden enkele richtlijnen gegeven om te beproeven
- Is er liefde tot de naaste?
- Wordt erkend dat Jezus Christus de Zoon van God is?
- Wordt het gezag van de Bijbel erkend?

Als je deze richtlijnen aanhoudt, vallen er ineens heel veel gemeenschappen erbinnen, en sluiten het ook weer andere gemeenschappen erbuiten.

Je zou het dan wel wat nader moeten omschrijven. Dat je hier veel kanten mee op kunt
blijkt wel:

a. Liefde tot de naaste.
Wie heeft nog liefde tot zijn naaste, na de val?
Er is onderscheid tussen een natuurlijke algemene liefde en een door genade ingestorte liefde
uit God. Is dit niet een wezenlijk we dit onderscheid? Van nature zijn wij geneigd om
God en onze naaste te haten. Ook al beseffen we dit misschien niet zo.

b. Wordt erkend dat Jezus Christus de Zoon van God is?
Naar ik geloof gelooft dit ieder mens die zich Christen noemt, of dat nu Rooms is of
Gereformeerd. Maar erkennen deze ook echt de Zoon van God? Ik denk dus, zoals gezegd
dat dan iedereen die zich Christen noemt hier binnen valt.

b. Met punt 3 kun je meer zeggen. Hoe lees je de Bijbel. Lezen Rooms Katholieken
de Bijbel net zo als in de Reformatorische traditie.
Naar ik geloof is daar nogal onderscheid. Ten eerste gebruikt men een andere
(katholieke) Bijbel. We mogen onze naaste aanspreken op Gods Woord. Maar is
dat in elke het geval, denk aan de apocriefe boeken. Het is dus wel belangrijk welke
men leest.

Het is het meest eenvoudige om gewoon te zien of de Belijdenis functioneert. We hebben
in onze kerken de drie formulieren van enigheid. Wat daarvan afwijkt hebben onze vaderen
als een valse leer gezien. En verworpen op de Synode 1618-1619.

[jan34willem]

a. Liefde tot de naaste.
Wie heeft nog liefde tot zijn naaste, na de val?
Er is onderscheid tussen een natuurlijke algemene liefde en een door genade ingestorte liefde
uit God. Is dit niet een wezenlijk we dit onderscheid? Van nature zijn wij geneigd om
God en onze naaste te haten. Ook al beseffen we dit misschien niet zo.

Naastenliefde is een kwestie van doen, niet van discussieren. God zal ons straks vragen wat wij voor onze naaste gedaan hebben, niet of wij erover gediscussieerd hebben. En de Bijbel staat vol met praktische voorbeelden hoe wij onze naaste kunnen helpen. Mijn opmerking is misschien een beetje off-topic, maar het moest me even van het hart nadat ik Dia's eerste discussiepunt gelezen had.

[ejvl]

Dat is zo.
Ik heb zonet nog een stuk gelezen over naakt en gekleed, ziek en bezocht, in de gevangenis en dergelijke.

[MoesTuin]

Vroeger als kind zijnde ging ik op woensdagmiddag naar de evangelisatieclub van onze kerk, die ook bedoeld was om ongelovige buurtkinderen vriendjes en vriendinnetjes mee te nemen.

Er werd dan een verhaal uit de bijbel verteld en gezongen en geknutseld.

Deze club heette de vijf kleuren club

De volgende kleuren ging het om, goud zwart rood wit groen

De vijf kleuren waren als volgt te vertalen

*Goud, dat staat voor de zuiverheid van God;
*Zwart, dat staat voor onze zonden en tekortkomingen;
*Rood, dat staat voor het bloed van Christus dat reinigt van zonden;
*Wit, dat staat voor vergeving van de zonden;
*Groen, dat staat voor het groeien in Christus.

Veelkleurig christendom, zoals bovenstaande, ik zeg ja....

MoesTuin

[-DIA-]

Begrijpen we zeker wel dat we een vreemdeling worden in het Refoland?
Ik geloof dat ik goed de weg kwijt ben. Waar we uitkomen dat weet ik ook niet.
Wel lijkt de vrees reëel dat het schip zal stranden en/of te pletter slaan.

Ik moet het opgeven.
Moge Hij die het wel weet, de weg eens wijzen.