Tiberius schreef:memento schreef:
Dus iemand die nog hard aan het werk is, die dus nog niet heeft geleerd dat hij zo verloren ligt dat hij voor de volle 100% van Gods genade afhankelijk is, die is reeds in Christus, die is reeds behouden? Waar kom ik zoiets in de Schrift tegen?
Wilde je zeggen, dat Paulus in de drie dagen dat hij in Damascus was, niet in Christus was?
Hij had Christus Persoonlijk ontmoet. Ik zou dus zeggen: Hij was behouden. Hij at en dronk niet, en weidde al zijn tijd aan bidden. De Heere zegt niet tegen Ananias: Ga die stumper in het werkhuis nu maar eens snel vertellen dat hij probeert met zijn bidden en vasten wat te verdienen. Nee, de Heere zei: Ga naar Paulus, want zie, hij bidt! Waar Christus de mens ontmoet, gaat een mens echt bidden. Smeken.
In Paulus zien we dan ook geen voorbeeld van het werkhuis. Nee, we zien in deze bekeringsgeschiedenis dat God dwars tegen Zijn normale wijze in (niet eerst ontdekking door de wet), begint bij Paulus met een Christus-openbaring. Wat leidt tot diep berouw, tot ernstig bidden. Waarna God hem zowel lichamelijk als geestelijk licht geeft. Waarna hij Christus verkondigt. Mooi om trouwens de inclusio te zien in deze geschiedenis: Paulus bekering begint met de ontmoeting van Christus, en eindigt met de prediking van Christus.
Maar ik ben benieuwd naar een helder bewijs uit de Schrift, waarin het werkhuis binnen de bekering geplaatst wordt. Bij Paulus is dit zeer dubieus (de tekst noemt het niet, alleen wanneer je het vasten en bidden van Paulus als negatief, namelijk om daarmee wat te verdienen, gaat uitleggen, iets waar de tekst in zijn geheel geen aanleiding toe geeft). Ook het andere voorbeeld van Petrust op de pinkersterdag: Daarom zegt Petrus tegen de ontdekten niet: Jullie
zijn behouden, maar: wordt behouden. Ook staat er niet, dat allen die ontdekt waren behouden werden. Kortom, ook dat voorbeeld uit de Schrift leert niet dat het werkhuis binnen de bekering valt. Ik ben wel benieuwd naar een voorbeeld uit de Schrift, waar de tekst zelf duidelijk het werkhuis binnen de bekering plaatst.
PS> Ik denk trouwens, dat zo'n voorbeeld niet bestaat. De Schrift, zeker Paulus, plaatst wet en evangelie tegenover elkaar. Zolang we nog onder de wet zijn, zijn we niet onder het evangelie. Er is geen 3e weg. Het is óf de brede, of de smalle weg. Of geheel uit genade zalig gemaakt (zonder zelf te werken), of nog geheel voor eigen rekening. Hoewel dat echt niet zo bedoeld wordt, vrees ik dat de praktische uitwerking van deze leer wel is dat mensen rust aangeboden krijgen buiten Christus, omdat hen gezegd wordt dat zij al op de weg zijn, dat God in hen aan het werk is. Mensen wordt gewezen op waar ze nu zijn, in plaats op waar ze wezen moeten. Mensen worden "bevestigd in hun stand", in plaats van bestraft vanwege hun ongeloof, vanwege hun verzet tegen vrije genade, vanwege de dwaze gedachte dat zij zelf nog iets voor God kunnen bewerken. Men moet zulke mensen niet bevestigen in hun toestand, maar juist vermanen dat uit de werken der wet geen vlees gerechtvaardigd wordt voor God, en dat slechts het bloed van Jezus Christus reinigt van alle zonden. Ja, hen vermanen dat zolang zij onder de wet blijven, zij zonder Christus in deze wereld zijn, geen hoop hebbende. Hen wijzend op Christus, die een volkomen genoegdoening heeft bewerkt voor onze zonden. (zie maar hoe eenvoudig het is om Bijbelteksten te vinden, die zulk een werken der wet bestraffend vermanen)