Moeten we als christenen onszelf beschouwen als heiligen of als zondaars.

Susan schreef:Moeten we als christenen onszelf beschouwen als heiligen of als zondaars.

Als we op onszelf zien zondaar.

Maar vanuit Gods ogen geheiligd.

Allebei dus.

Als je in Christus bent ben je rein voor Gods aangezicht.
Toch ervaar je dat je zondaar bent en blijft. In jezelf.
Ook al mag je weten dat God je niet meer aanziet in wie je zelf bent.
Paulus blijft zichzelf zondaar noemen.

Hoe meer je mag zien van de heerlijkheid en de heiligheid van God; hoe meer de overgebleven zonden in je leven afschuwelijk worden.
Hoe meer je mag zien van wie Christus is en hoe Hij is, des te smartelijker je ervaart dat je oude mens nog zo vaak de kop opsteekt.

Dus ik denk: zondaar. Tot je laatste snik.
En in Christus: heilig en onberispelijk.

Een ware christen (in de zin van de Heidelbergse Catechismus) is inderdaad: in Christus heilig, in zichzelf zondaar.

We zijn tegelijkertijd heiligen en zondaars.

Ik bewaar onderscheid tussen de gerechtigheid die ik in Christus heb en de zondigheid die ik in mezelf ontdek. Zijn dood en opstanding heeft mijn status voor eeuwig veranderd.

De zonde kan ons leven nog wel schokken maar niet meer overheersen (Samuel Bolton )

Inderdaad: Simul justus et peccator (Luther).

Wat een troost is de bijbelse leer van de reformatie dan, dat de volmaakte gerechtigheid van Christus, aan mij die niks ben, heb, wil en kan, toegerekend word, alsof ik die zelf in eigen persoon verworven had!

Avondmaalsformulier schreef:Ten andere, onderzoeke een iegelijk zijn hart, of hij ook deze gewisse belofte van God gelooft, dat hem al zijn zonden, alleen om het lijden en sterven van Jezus Christus, vergeven zijn; en de volkomen gerechtigheid van Christus hem als zijn eigen toegerekend en geschonken is, ja, zo volkomen, alsof hij zelf in eigen persoon, voor al zijn zonden betaald, en alle gerechtigheid volbracht had.

15 Dit is een getrouw woord en alle aanneming waardig, dat Christus Jezus in de wereld gekomen is om de zondaren zalig te maken, van welke ik de voornaamste ben.
16 Maar daarom is mij barmhartigheid geschied, opdat Jezus Christus in mij, die de voornaamste ben, al Zijn lankmoedigheid zou betonen, tot een voorbeeld dergenen die in Hem geloven zullen ten eeuwigen leven.

Dit is een duidelijke tekst uit 1 Timotheus 1 waarin het zondaarschap en het gezaligd worden samenkomen.

Heilig in Christus.

Een christen verkeert in de positie van een heilige en blijft tegelijk een zondaar die naar heiliging verlangt. (dr. W. van Vlastuin)

Ik zie ze wandelen als bomen...
Wie zijn dat? Zijn dat heiligen?
Ja toch? Of... toch maar in de ogen van een ontdekte zondaar?
In ieder geval zijn er geen heiligen, zolang de geheiligden op de aarde zijn.

Een ding is zeker: Zondaars (die zichzelf niet anders leerden kennen dan de grootste der zonderen), dat zijn, naar de Schrift en de bevinding der heiligen, vijanden van God.
Daarom is er ook duidelijk geschreven de VIJANDEN (en geen lieve vrienden) met God verzoend worden.

En het BLIJVEN, zolang als ze op de aarde zijn zondaars,
die steeds weer in gevecht raken, en dus besluitend, beslist geen heiligen in zichzelf.
Iets anders is het streven en verlangen naar heiligheid; daar zal een levende ziel toch naar staan en verlangen.

-DIA- schreef:Ik zie ze wandelen als bomen...
Wie zijn dat? Zijn dat heiligen?
Ja toch? Of... toch maar in de ogen van een ontdekte zondaar?
In ieder geval zijn er geen heiligen, zolang de geheiligden op de aarde zijn.

Een ding is zeker: Zondaars (die zichzelf niet anders leerden kennen dan de grootste der zonderen), dat zijn, naar de Schrift en de bevinding der heiligen, vijanden van God.
Daarom is er ook duidelijk geschreven de VIJANDEN (en geen lieve vrienden) met God verzoend worden.

En het BLIJVEN, zolang als ze op de aarde zijn zondaars,
die steeds weer in gevecht raken, en dus besluitend, beslist geen heiligen in zichzelf.
Iets anders is het streven en verlangen naar heiligheid; daar zal een levende ziel toch naar staan en verlangen.

Beste DIA, je post lijkt veel op H.C. Zondag 44 vraag 114 Maar kunnen degenen, die tot God bekeerd zijn, deze geboden volkomenlijk houden?
Neen zij; maar ook de allerheiligsten, zolang als zij in dit leven zijn, hebben maar een klein beginsel dezer gehoorzaamheid ; doch alzo, dat zij met een ernstig voornemen niet alleen naar sommige, maar naar al de geboden Gods beginnen te leven.
Vraag 115
Waarom laat ons dan God alzo scherpelijk de tien geboden prediken, zo ze toch niemand in dit leven houden kan?
Eerstelijk, opdat wij ons leven lang onzen zondigen aard hoe langer hoe meer leren kennen , en des te begeriger zijn, om de vergeving der zonden en de gerechtigheid in Christus te zoeken. Daarna, opdat wij zonder ophouden ons benaarstigen, en God bidden om de genade des Heiligen Geestes, opdat wij hoe langer hoe meer naar het evenbeeld Gods vernieuwd worden, totdat wij tot deze voorgestelde volkomenheid na dit leven geraken.

SecorDabar schreef:

-DIA- schreef:Ik zie ze wandelen als bomen...
Wie zijn dat? Zijn dat heiligen?
Ja toch? Of... toch maar in de ogen van een ontdekte zondaar?
In ieder geval zijn er geen heiligen, zolang de geheiligden op de aarde zijn.

Een ding is zeker: Zondaars (die zichzelf niet anders leerden kennen dan de grootste der zonderen), dat zijn, naar de Schrift en de bevinding der heiligen, vijanden van God.
Daarom is er ook duidelijk geschreven de VIJANDEN (en geen lieve vrienden) met God verzoend worden.

En het BLIJVEN, zolang als ze op de aarde zijn zondaars,
die steeds weer in gevecht raken, en dus besluitend, beslist geen heiligen in zichzelf.
Iets anders is het streven en verlangen naar heiligheid; daar zal een levende ziel toch naar staan en verlangen.

Beste DIA, je post lijkt veel op H.C. Zondag 44 vraag 114 Maar kunnen degenen, die tot God bekeerd zijn, deze geboden volkomenlijk houden?
Neen zij; maar ook de allerheiligsten, zolang als zij in dit leven zijn, hebben maar een klein beginsel dezer gehoorzaamheid ; doch alzo, dat zij met een ernstig voornemen niet alleen naar sommige, maar naar al de geboden Gods beginnen te leven.
Vraag 115
Waarom laat ons dan God alzo scherpelijk de tien geboden prediken, zo ze toch niemand in dit leven houden kan?
Eerstelijk, opdat wij ons leven lang onzen zondigen aard hoe langer hoe meer leren kennen , en des te begeriger zijn, om de vergeving der zonden en de gerechtigheid in Christus te zoeken. Daarna, opdat wij zonder ophouden ons benaarstigen, en God bidden om de genade des Heiligen Geestes, opdat wij hoe langer hoe meer naar het evenbeeld Gods vernieuwd worden, totdat wij tot deze voorgestelde volkomenheid na dit leven geraken.

Helemaal waar.

SecorDabar schreef:

-DIA- schreef:Ik zie ze wandelen als bomen...
Wie zijn dat? Zijn dat heiligen?
Ja toch? Of... toch maar in de ogen van een ontdekte zondaar?
In ieder geval zijn er geen heiligen, zolang de geheiligden op de aarde zijn.

Een ding is zeker: Zondaars (die zichzelf niet anders leerden kennen dan de grootste der zonderen), dat zijn, naar de Schrift en de bevinding der heiligen, vijanden van God.
Daarom is er ook duidelijk geschreven de VIJANDEN (en geen lieve vrienden) met God verzoend worden.

En het BLIJVEN, zolang als ze op de aarde zijn zondaars,
die steeds weer in gevecht raken, en dus besluitend, beslist geen heiligen in zichzelf.
Iets anders is het streven en verlangen naar heiligheid; daar zal een levende ziel toch naar staan en verlangen.

Beste DIA, je post lijkt veel op H.C. Zondag 44 vraag 114 Maar kunnen degenen, die tot God bekeerd zijn, deze geboden volkomenlijk houden?
Neen zij; maar ook de allerheiligsten, zolang als zij in dit leven zijn, hebben maar een klein beginsel dezer gehoorzaamheid ; doch alzo, dat zij met een ernstig voornemen niet alleen naar sommige, maar naar al de geboden Gods beginnen te leven.
Vraag 115
Waarom laat ons dan God alzo scherpelijk de tien geboden prediken, zo ze toch niemand in dit leven houden kan?
Eerstelijk, opdat wij ons leven lang onzen zondigen aard hoe langer hoe meer leren kennen , en des te begeriger zijn, om de vergeving der zonden en de gerechtigheid in Christus te zoeken. Daarna, opdat wij zonder ophouden ons benaarstigen, en God bidden om de genade des Heiligen Geestes, opdat wij hoe langer hoe meer naar het evenbeeld Gods vernieuwd worden, totdat wij tot deze voorgestelde volkomenheid na dit leven geraken.

Hierbij heb ik een aanvulling, die er mooi bij past.

Westminster Confessie
Artikel 13 - De heiliging

1. Zij die krachtdadig geroepen en wedergeboren zijn, en een nieuw hart en een nieuwe geest in zich geschapen kregen, worden verder waarachtig en persoonlijk geheiligd om de verdienste van de dood en opstanding van Christus, door Zijn Woord en Geest die in hen woont. De heerschappij van het gehele lichaam der zonde wordt vernietigd, en de verscheidene lusten daarvan worden meer en meer verzwakt en gedood, en zijzelf worden almeer levend gemaakt en in alle heilzame genadegaven versterkt om ware heiligheid in praktijk te brengen, zonder welke niemand de Heere zien zal.

2. Deze heiliging breidt zich uit over de hele mens. En toch is ze in dit leven onvolmaakt. Er blijven nog bepaalde resten van verdorvenheid in elk deel van zijn leven. Daaruit komt een voortdurende en onverzoenlijke strijd voort: het begeren van het vlees gaat in tegen de Geest
en dat van de Geest tegen het vlees.

3. Hoewel in deze strijd de overblijvende verdorvenheid voor een tijd sterk de overhand kan hebben, toch overwint het wedergeboren deel, dank zij de voortdurende voorziening van kracht door de heiligende Geest van Christus. En zo nemen de heiligen toe in genade, en volmaken zij hun heiligheid in de vreze Gods.

Mooie citaten uit de Heidelbergse Catechismus en de Westminster Confessie.

-DIA- schreef:Ik zie ze wandelen als bomen...
Wie zijn dat? Zijn dat heiligen?
Ja toch? Of... toch maar in de ogen van een ontdekte zondaar?
In ieder geval zijn er geen heiligen, zolang de geheiligden op de aarde zijn.

Een ding is zeker: Zondaars (die zichzelf niet anders leerden kennen dan de grootste der zonderen), dat zijn, naar de Schrift en de bevinding der heiligen, vijanden van God.
Daarom is er ook duidelijk geschreven de VIJANDEN (en geen lieve vrienden) met God verzoend worden.

En het BLIJVEN, zolang als ze op de aarde zijn zondaars,
die steeds weer in gevecht raken, en dus besluitend, beslist geen heiligen in zichzelf.
Iets anders is het streven en verlangen naar heiligheid; daar zal een levende ziel toch naar staan en verlangen.

Kort maar krachtig:
Geheiligd in Christus. En niet geheiligd in zichzelf.

Hier het Bijbelgedeelte uit Marcus 8 dat je aanhaalde. Gaat dat wel over heiligen die bomen? Het komt op mij over alsof je daar de kern van maakt. Of heb ik het mis?

22 En Hij kwam te Bethsaida; en zij brachten tot Hem een blinde, en baden Hem, dat Hij hem aanraakte.

23 En de hand des blinden genomen hebbende, leidde Hij hem uit buiten het vlek, en spoog in zijn ogen, en leide de handen op hem, en vraagde hem, of hij iets zag.

24 En hij, opziende, zeide: Ik zie de mensen, want ik zie hen, als bomen, wandelen.

25 Daarna leide Hij de handen wederom op zijn ogen, en deed hem opzien. En hij werd hersteld, en zag hen allen ver en klaar.

Wie zag de blinde als eerste toen Jezus zijn ogen helemaal opende? Was hij toen genezen?
En was hij genezen toen hij zelf dacht mensen te zien zo recht als bomen. Of kan je zeggen er was een klein begin gemaakt. ( zie Calvijn; zo vloeide de genade van Christus, die over anderen bij vroegere gelegenheden plotseling werd uitgestort, deze mens als het ware droppelsgewijs toe. ) in dit gedeelte gaat het dus over de genade van Christus. en niet of die bomen geheiligde zondaars zijn. Of die blinde man zelf. Niet de mens staat centraal hier. Maar Christus en Zijn genade. Die Hij schenkt aan wie Hij wil en hoe Hij wil. De enige Geneesheer, de enige Zaligmaker, de enige Verlosser. De enige Middelaar. Die alles schenkt (aan vijanden) uit pure genade, zonder enige verdienste uit onszelf. Wonderlijke liefde. Wonderlijke barmartigheid.