Zeeuw schreef:

Hollander schreef:Geregistreerd partnerschap is geen levenslange verbintenis, maar heeft de ingrediënten in zich om laagdrempelig van elkaar af te kunnen. Plat gezegd.

Deels. Toch is het een interessante vraag. Wat doe je als kerkenraad wanneer een stel met geregistreerd partnerschap in je kerk wil trouwen.

Goede vraag om over na te denken. Verstandig dat de CGK dit vraagstuk gaat overdenken. Ik ben benieuwd naar de conclusie.

Bij een geregistreerd partnerschap is niet de belofte van trouw aan elkaar gedaan. Dat is in ieder geval niet de wettelijke eis. Dus kun je het ook geen ‘trouwen’ noemen. En dus er is ook nog geen sprake van een huwelijk.

De kerk kan dan niet anders dan weigeren.

Vóór 1795 trouwde men in NL ook alleen kerkelijk omdat de overheid dat toestond.

Wanneer de overheid dat nu opnieuw toestaat, is daar niets op tegen.

Het ja-woord en belofte van trouw wordt namelijk (ook) in de kerk gedaan.

Het geregistreerd partnerschap is idd niet genoeg voor een huwelijk, maar de kerkelijke sluiting wel.

Erasmiaan schreef:Bij een geregistreerd partnerschap is niet de belofte van trouw aan elkaar gedaan. Dat is in ieder geval niet de wettelijke eis. Dus kun je het ook geen ‘trouwen’ noemen. En dus er is ook nog geen sprake van een huwelijk.

De kerk kan dan niet anders dan weigeren.

In deze situatie wordt het huwelijk dan pas in de kerk feitelijk gesloten. Daar vindt ook het ja-woord en belofte van trouw plaats. Daar is m.i. niets op tegen, sterker nog: zo gebeurt het nog steeds in vele landen en ook in ons land voor 1795.

Wel moet dan aangegeven worden dat de kerk pas de status van huwelijk toekent ná kerkelijke bevestiging. Er mag dan ook niet samengewoond worden vóór kerkelijke bevestiging.

Valcke schreef:

Erasmiaan schreef:Bij een geregistreerd partnerschap is niet de belofte van trouw aan elkaar gedaan. Dat is in ieder geval niet de wettelijke eis. Dus kun je het ook geen ‘trouwen’ noemen. En dus er is ook nog geen sprake van een huwelijk.

De kerk kan dan niet anders dan weigeren.

In deze situatie wordt het huwelijk dan pas in de kerk feitelijk gesloten. Daar vindt ook het ja-woord en belofte van trouw plaats. Daar is m.i. niets op tegen, sterker nog: zo gebeurt het nog steeds in vele landen en ook in ons land voor 1795.

Wel moet dan aangegeven worden dat de kerk pas de status van huwelijk toekent ná kerkelijke bevestiging. Er mag dan ook niet samengewoond worden vóór kerkelijke bevestiging.

Geregistreerd partnerschap is gewoon geen huwelijk. Ik vind het een verschuiving op oneigenlijke gronden als we nu ineens het kerkelijk huwelijk als maatgevend gaan beschouwen. We zouden dat misschien best moeten willen, maar niet omdat een stel weigert een burgerlijk huwelijk aan te gaan.

Erasmiaan schreef:

Valcke schreef:

Erasmiaan schreef:Bij een geregistreerd partnerschap is niet de belofte van trouw aan elkaar gedaan. Dat is in ieder geval niet de wettelijke eis. Dus kun je het ook geen ‘trouwen’ noemen. En dus er is ook nog geen sprake van een huwelijk.

De kerk kan dan niet anders dan weigeren.

In deze situatie wordt het huwelijk dan pas in de kerk feitelijk gesloten. Daar vindt ook het ja-woord en belofte van trouw plaats. Daar is m.i. niets op tegen, sterker nog: zo gebeurt het nog steeds in vele landen en ook in ons land voor 1795.

Wel moet dan aangegeven worden dat de kerk pas de status van huwelijk toekent ná kerkelijke bevestiging. Er mag dan ook niet samengewoond worden vóór kerkelijke bevestiging.

Geregistreerd partnerschap is gewoon geen huwelijk. Ik vind het een verschuiving op oneigenlijke gronden als we nu ineens het kerkelijk huwelijk als maatgevend gaan beschouwen. We zouden dat misschien best moeten willen, maar niet omdat een stel weigert een burgerlijk huwelijk aan te gaan.

Het motief is natuurlijk belangrijk.
Daar zou ook naar gevraagd moeten worden.
Het mag zeker niet zo zijn dat men niet voor een burgerlijk huwelijk kiest vanwege het feit dat ontbinding gemakkelijker is.
Maar ik kan mij ook legitieme redenen voorstellen.
Zelfs principiële redenen!
Omdat het kerkelijk huwelijk alle vereisten heeft voor een Bijbels huwelijk, vind ik dat we deze mogelijkheid heel serieus moeten nemen.
Wanneer er geen oneigenlijke motieven zijn, kan ik het bezwaar vanuit Bijbels perspectief niet zien.

Er komt misschien nog eens een tijd dat de overheid zegt: je ziet maar wat je doet. We registreren niets meer.

In de bijbel staan ook geen regels voor een huwelijkssluiting. Het samenwonen is niet zo'n probleem, wel het uit elkaar gaan en zich aan een ander verbinden daarna.
Ik vermoed zelfs dat het huwelijk in Gods ogen bij alle stellen al veel eerder is gesloten dan op het gemeentehuis.

Ik noem twee situaties:

1. Stel: de overheid besluit om het huwelijksprotocol in de trouwzaal zo aan te passen dat daar gerefereerd wordt aan de mogelijkheid tot scheiding. Of dat actief gerefereerd wordt aan het feit dat het huwelijk gesloten kan worden tiussen personen van verschillend óf van gelijk geslacht.

2. De overheid verbiedt een huwelijk tussen twee personen terwijl dit Bijbels gezien niet verboden mag worden. Hier is zelfs sprake van geweest (naar is toen niet doorgegaan) in geval van huwelijk tussen neef en nicht dat een deel van de partijen verbieden wilde.

In deze twee gevallen - en het eerste geval is in de toekomst niet denkbeeldig! - zou het m.i. zelfs zeer te verkiezen zijn om een kerkelijk huwelijk te kunnen sluiten zonder burgerlijk huwelijk. Dat daarnaast dan nog voor de wet een partnerschap geregistreerd wordt is dan prima. Het echte huwelijk is dan alleen kerkelijk voltrokken.

Nogmaals: deze situatie is er in vele landen en ook in NL is dit zo geweest.

refo schreef:Ik vermoed zelfs dat het huwelijk in Gods ogen bij alle stellen al veel eerder is gesloten dan op het gemeentehuis.

Dit laatste is niet waar, maar een hardnekkig misverstand. Een huwelijk wordt alleen voltrokken bij een plechtige wederzijdse gelofte onder getuigen. Gemeenschap vóór het huwelijk is geen huwelijkssluiting in Gods ogen, maar hoererij.

Valcke schreef:

Erasmiaan schreef:

Valcke schreef:

Erasmiaan schreef:Bij een geregistreerd partnerschap is niet de belofte van trouw aan elkaar gedaan. Dat is in ieder geval niet de wettelijke eis. Dus kun je het ook geen ‘trouwen’ noemen. En dus er is ook nog geen sprake van een huwelijk.

De kerk kan dan niet anders dan weigeren.

In deze situatie wordt het huwelijk dan pas in de kerk feitelijk gesloten. Daar vindt ook het ja-woord en belofte van trouw plaats. Daar is m.i. niets op tegen, sterker nog: zo gebeurt het nog steeds in vele landen en ook in ons land voor 1795.

Wel moet dan aangegeven worden dat de kerk pas de status van huwelijk toekent ná kerkelijke bevestiging. Er mag dan ook niet samengewoond worden vóór kerkelijke bevestiging.

Geregistreerd partnerschap is gewoon geen huwelijk. Ik vind het een verschuiving op oneigenlijke gronden als we nu ineens het kerkelijk huwelijk als maatgevend gaan beschouwen. We zouden dat misschien best moeten willen, maar niet omdat een stel weigert een burgerlijk huwelijk aan te gaan.

Het motief is natuurlijk belangrijk.
Daar zou ook naar gevraagd moeten worden.
Het mag zeker niet zo zijn dat men niet voor een burgerlijk huwelijk kiest vanwege het feit dat ontbinding gemakkelijker is.
Maar ik kan mij ook legitieme redenen voorstellen.
Zelfs principiële redenen!
Omdat het kerkelijk huwelijk alle vereisten heeft voor een Bijbels huwelijk, vind ik dat we deze mogelijkheid heel serieus moeten nemen.
Wanneer er geen oneigenlijke motieven zijn, kan ik het bezwaar vanuit Bijbels perspectief niet zien.

In dat geval ben ik het er mee eens. Maar vooralsnog lijkt het erop dat bij wat de CGK aan het onderzoeken is, geheel andere situaties betreffen.

Valcke schreef:Ik noem twee situaties:

1. Stel: de overheid besluit om het huwelijksprotocol in de trouwzaal zo aan te passen dat daar gerefereerd wordt aan de mogelijkheid tot scheiding. Of dat actief gerefereerd wordt aan het feit dat het huwelijk gesloten kan worden tiussen personen van verschillend óf van gelijk geslacht.

2. De overheid verbiedt een huwelijk tussen twee personen terwijl dit Bijbels gezien niet verboden mag worden. Hier is zelfs sprake van geweest (naar is toen niet doorgegaan) in geval van huwelijk tussen neef en nicht dat een deel van de partijen verbieden wilde.

In deze twee gevallen - en het eerste geval is in de toekomst niet denkbeeldig! - zou het m.i. zelfs zeer te verkiezen zijn om een kerkelijk huwelijk te kunnen sluiten zonder burgerlijk huwelijk. Dat daarnaast dan nog voor de wet een partnerschap geregistreerd wordt is dan prima. Het echte huwelijk is dan alleen kerkelijk voltrokken.

Nogmaals: deze situatie is er in vele landen en ook in NL is dit zo geweest.

Zowel echtscheiding als een huwelijk tussen twee personen van hetzelfde geslacht is in Nederland wettelijk mogelijk. Ik zie niet wat situatie 1 anders maakt.

Een huwelijk kan kerkelijk niet worden voltrokken. Het heeft geen enkele juridische basis.

Valcke schreef:

refo schreef:Ik vermoed zelfs dat het huwelijk in Gods ogen bij alle stellen al veel eerder is gesloten dan op het gemeentehuis.

Dit laatste is niet waar, maar een hardnekkig misverstand. In Gods ogen wordt een huwelijk voltrokken bij een plechtige wederzijdse gelofte onder getuigen. Gemeenschap vóór het huwelijk is geen huwelijkssluiting in Gods ogen, maar hoererij.

Het is een echt moeilijk,
1 kor. 6 : 16 Of weet gij niet, dat die de hoer aanhangt, een lichaam met haar is? Want die twee, zegt Hij, zullen tot een vlees wezen.

In bepaalde culturen bijvoorbeeld bij Roma's loopt een stel een nachtje weg en dan zijn ze getrouwd (daarvoor hadden ze geen seks gehad),onderweg was niet altijd gelegenheid voor een burgerhuwelijk, (ik heb een vrouw gesproken waar het nog zo gegaan is).

Bij Antiliananen, Surinamers ed wordt er ook niet altijd getrouwd, die culturen stammen nog uit de slavernij.

Ik vind het heel ingewikkeld, in de Bijbel zie je, vooral bij de sameritaanse vrouw, dat er wel degelijk een verschil is tussen huwen of samenwonen, 17 De vrouw antwoordde en zeide: Ik heb geen man. Jezus zeide tot haar: Gij hebt wel gezegd: Ik heb geen man.

Joh. 4 : 18 Want gij hebt vijf mannen gehad, en dien gij nu hebt, is uw man niet; dat hebt gij met waarheid gezegd.

kennelijk is er verschil tussen de vijf eerdere mannen.

het is echt niet makkelijk om er een pasklaar antwoord op te geven.

Ambtenaar schreef:

Valcke schreef:Ik noem twee situaties:

1. Stel: de overheid besluit om het huwelijksprotocol in de trouwzaal zo aan te passen dat daar gerefereerd wordt aan de mogelijkheid tot scheiding. Of dat actief gerefereerd wordt aan het feit dat het huwelijk gesloten kan worden tiussen personen van verschillend óf van gelijk geslacht.

2. De overheid verbiedt een huwelijk tussen twee personen terwijl dit Bijbels gezien niet verboden mag worden. Hier is zelfs sprake van geweest (naar is toen niet doorgegaan) in geval van huwelijk tussen neef en nicht dat een deel van de partijen verbieden wilde.

In deze twee gevallen - en het eerste geval is in de toekomst niet denkbeeldig! - zou het m.i. zelfs zeer te verkiezen zijn om een kerkelijk huwelijk te kunnen sluiten zonder burgerlijk huwelijk. Dat daarnaast dan nog voor de wet een partnerschap geregistreerd wordt is dan prima. Het echte huwelijk is dan alleen kerkelijk voltrokken.

Nogmaals: deze situatie is er in vele landen en ook in NL is dit zo geweest.

Zowel echtscheiding als een huwelijk tussen twee personen van hetzelfde geslacht is in Nederland wettelijk mogelijk. Ik zie niet wat situatie 1 anders maakt.

Een huwelijk kan kerkelijk niet worden voltrokken. Het heeft geen enkele juridische basis.

Voor jou is het huwelijk volledig maakbaar door de overheid en regelt het uitsluitend burgerlijke betrekkingen.

Voor mij ligt dat heel anders: het huwelijk is een Bijbels verbond. De overheid zou dat moeten beschermen, maar verder heeft de overheid daar niets over te zeggen wat afwijkt van de Bijbelse norm.

Situatie 1 zou er toe leiden dat bij de huwelijkssluiting tijdens de ceremonie openlijke uitspraken worden gedaan tegen de Bijbelse aard van het huwelijk. Dat zou voor mij (en anderen) direct een gewetensconflict opleveren.

samanthi schreef:

Valcke schreef:

refo schreef:Ik vermoed zelfs dat het huwelijk in Gods ogen bij alle stellen al veel eerder is gesloten dan op het gemeentehuis.

Dit laatste is niet waar, maar een hardnekkig misverstand. In Gods ogen wordt een huwelijk voltrokken bij een plechtige wederzijdse gelofte onder getuigen. Gemeenschap vóór het huwelijk is geen huwelijkssluiting in Gods ogen, maar hoererij.

Het is een echt moeilijk,
1 kor. 6 : 16 Of weet gij niet, dat die de hoer aanhangt, een lichaam met haar is? Want die twee, zegt Hij, zullen tot een vlees wezen.

In bepaalde culturen bijvoorbeeld bij Roma's loopt een stel een nachtje weg en dan zijn ze getrouwd (daarvoor hadden ze geen seks gehad),onderweg was niet altijd gelegenheid voor een burgerhuwelijk, (ik heb een vrouw gesproken waar het nog zo gegaan is).

Bij Antiliananen, Surinamers ed wordt er ook niet altijd getrouwd, die culturen stammen nog uit de slavernij.

Ik vind het heel ingewikkeld, in de Bijbel zie je, vooral bij de sameritaanse vrouw, dat er wel degelijk een verschil is tussen huwen of samenwonen, 17 De vrouw antwoordde en zeide: Ik heb geen man. Jezus zeide tot haar: Gij hebt wel gezegd: Ik heb geen man.

Joh. 4 : 18 Want gij hebt vijf mannen gehad, en dien gij nu hebt, is uw man niet; dat hebt gij met waarheid gezegd.

kennelijk is er verschil tussen de vijf eerdere mannen.

het is echt niet makkelijk om er een pasklaar antwoord op te geven.

Mi is de sluiting onder getuigen Bijbels gezien nodig. Wanneer in een cultuur dat niet gebruikelijk is, is dat geen Bijbels gebruik, maar zouden we de personen in kwestie nog wel als gehuwden kunnen zien.
Maar in onze samenleving waar sprake is van een formele sluiting onder getuigen, kan en mag niemand zeggen dat een huwelijk al op een andere manier gesloten is.

refo schreef: Ik vermoed zelfs dat het huwelijk in Gods ogen bij alle stellen al veel eerder is gesloten dan op het gemeentehuis.

Wanneer is dat dan volgens jou het geval?